Ένας άντρας αναρωτιέται: Βρε μήπως είμαστε όλοι τρελοί;

Κάθομαι στον καναπέ και παρακολουθώ εκείνον τον παθιασμένο τύπο στην τηλεόραση που προσπαθεί να πουλήσει ένα βιβλίο για τα “σημεία των καιρών” και τις δολοπλοκίες που συμβαίνουν στον κόσμο! “Μας ψεκάζουν” φωνάζει σαν δαιμονισμένος… Γελάω αυθόρμητα, αλλά η ιδέα περνάει με τρομακτική ταχύτητα από το μυαλό μου. Μήπως όντως έχουμε όλοι ψεκαστεί με γερή δόση τρέλας; Είναι πιθανό να έχουμε πάρει όλη την ταχεία προς την απόλυτη παράνοια; Δεν μπορεί να συμβαίνουν όλα όσα συμβαίνουν εκεί έξω! Μόνο σε ομαδική παραφροσύνη θα μπορούσα να τα αποδώσω.

Άνδρες και γυναίκες που αναζητούν τη σχέση, το σεξ, την επαφή, την παρέα αλλά το… διεκδικούν με ένα τρόπο που με κάνει να τρέμω. ΠΑΡΑΛΟΓΟ; Δεν απαντάει… άμα δεν απαντάει;

Άλλα λέει η θειά μου, άλλα ακούν τα αφτιά μου
Γυναίκες που θέλουν σχέση, αλλά στο ενδιάμεσο παίζουν με καμιά δεκαριά αρσενικά. Έτσι βρε παιδί μου για να περνά η ώρα! Και αφού αποκαλύπτεται η πολύπλευρη σχέση τους σε όλα τα σχήματα της τριγωνομετρίας (μέχρι και οκτάγωνο), επιμένουν… “Μα τι λάθος κάνω και δεν μπορώ να βρω μια σχέση της προκοπής;”! Έλα μου ντε;

Άνδρες που δεν θέλουν σχέση και παρόλα αυτά έχουν σπαταλήσει χρόνια από τη ζωή τους πίσω από το ίδιο ζευγάρι τακούνια. Έχουν ξεχάσει φίλους, έχουν αμελήσει δουλειά, συγγενείς και λοιπά ενδιαφέροντα για εκείνη. Εκείνη τελικά λυγίζει στην τόση πολιορκία και εκεί… τελειώνει και το ενδιαφέρον. “Μα, σου υποσχέθηκα εγώ ποτέ τίποτα;” της λένε με ύφος! Όχι, μόνο τον ουρανό με τ’ άστρα της έταξες…

Από που πάνε για το Δαφνί;
Αναρωτιέμαι! Μήπως εγώ έχω στο μυαλό του τα πράγματα τόσο τακτοποιημένα; Βρε μπας και τελικά εγώ είμαι ο παράλογος σε ένα κόσμο γεμάτο άλλους… κατά τη δική τους λογική, απόλυτα λογικούς; Ξεκινά ένα φλερτ και για πρώτη φορά μετά από καιρό πηγαίνει καλά. Εκείνη ανταποκρίνεται σε κάθε μου μικρή κίνηση να την πλησιάσω λεκτικά. Να φέρω την κουβέντα στο ερωτικό. Και εκεί ξεκινά αυτή η εφηβική ανταλλαγή μηνυμάτων, λες και δεν έχουμε ξανακάνει ποτέ σχέση στη ζωή μας. Μέρες, βδομάδες περνούν και τα υπονούμενα στο κινητό μου θα μπορούσαν να γεμίσουν τόμους από Άρλεκιν.

“Να κανονίσουμε να τα πούμε το Σάββατο! Να πούμε κατά τις 9;” μου λέει με τόσο ενθουσιασμό. Έρχεται το Σάββατο και μένω με το… ποτήρι στο χέρι! Ούτε φωνή ούτε ακρόαση κι εκείνη άφαντη. Το πρωί της επόμενης μέρας μου στέλνει μήνυμα, σαν να μην έχει συμβεί τίποτα, να με ρωτήσει πως πέρασα χθες. “Πως να πέρασα κοπελιά; Υπέροχα!”!

Ξέχασα να σου πω! Από δω η… γυναίκα μου!
Ιδρώνεις, ο λαιμός σου στεγνώνει. Κάθεσαι με τις φίλες σου και καταστρώνεις το “Σχέδιο Ανάν” της ερωτικής επίθεσης στον όμορφο συνάδελφο από τη δουλειά. Ψάχνεις τις λέξεις μία, μία για να του πεις να βγείτε για ποτό. Σου λέει ναι! Τι ευτυχία… Μπορεί εκείνος να αποφεύγει τη συζήτηση, αλλά εσύ είσαι αποφασιμένη. Τον θέλεις εδώ και μήνες… Με το πρώτο φιλί βλέπεις αστράκια από τη χαρά. Κι εκεί, πάνω στην απόλυτη ερωτική νιρβάνα, σου το ξεφουρνίζει “Είσαι τόσο καλή. Αλλά θα σε πληγώσω”, όπερ μεθερμηνευόμενο: Ο μάγκας έχει 5 χρόνια σχέση και απλά ξέχασε να σου το πει. Σπουδαία τα λάχανα…

Η θεωρία της σχετικότητας… του χρόνου!
Οι χαλαρές σχέσεις είναι οι πιο δυνατές. Το λένε πολλοί… Ξεκινούν πιο ήρεμα και σε αφήνουν να γνωρίσεις τον άλλο με ψύχραιμη ματιά. Έτσι ξεκινά κάτι που σε κάνει να αισθάνεσαι ασφάλεια. Σιγουριά! Μπορεί να μην είναι ο κεραυνοβόλος έρωτας, όμως πας ένα ένα τα βήματα. Δεν προτρέχεις! Κι αφού αισθάνεσαι πως όλα πάνε καλά εξαφανίζεται. Παφ και χάθηκε μέσα στον καπνό. Ανοικτό στόμα, μουδιασμένα άκρα και μια συνεχής γκριμάτσα απορίας έχουν ζωγραφιστεί στο πρόσωπό σου.

Δυο μήνες μετά σου στέλνει το αμίμητο: “Σε είδα στον ύπνο μου χθες. Τι κάνεις μωρό μου;”… Κοιτάς την οθόνη του κινητού και απορείς! “Τι δεν καταλαβαίνω;” αναρωτιέσαι και το μυαλό σου πάει να σπάσει. Δηλαδή τώρα το πιάνουμε από εκεί που το αφήσαμε πριν από δύο μήνες;

Είμαστε όλοι μας τρελοί…
Δεν μπορεί όλο και κάπου θα έχεις βρεθεί. Σε κάποια από όλες αυτές τις καταστάσεις του …γιατρού! Γιατί; Μην περιμένεις να πάρεις απάντηση. Θα προσπαθήσω απλά να σε… παρηγορήσω με μια πολύ ευφυή ρήση του Mark Twain (συγγραφέα) για την παράνοια: “Καλό είναι να θεωρήσουμε πως είμαστε όλοι λίγο τρελοί. Θα μας βοηθήσει να καταλάβουμε ο ένας τον άλλο. Θα λύσει πολλούς άλυτους γρίφους… Θα κάνει πιο απλά και ξεκάθαρα πολλά πράγματα σχετικά με δυσκολίες που μας στοιχειώνουν και μας απασχολούν σήμερα!”

Του Λευτέρη Σαββίδη – Tweet me @Lefterix28

ΕΣΥ ΤΙ ΛΕΣ;

  1. Λευτέρη, δυστυχώς δεν υπάρχει καμία παράνοια που θα μπορούσε να χρησιμεύσει σαν δικαιολογία, όλα είναι πάρα πολύ κατανοητά και ακολουθούν συγκεκριμένη και σαφή λογική για μένα, και λάβε υπόψη ότι είμαι νέος άντρας σαν και σένα. Η διαφορά μας είναι ότι εγώ το έψαξα το ζήτημα και σταμάτησα να μεμψιμοιρώ και να ξύνω το κεφάλι μου! Αν θες να σου δείξει κάποιος ένα δρόμο, στείλε μου μήνυμα στο g.amatos@hotmail.com

  2. ….! πράγματι παρανοοικά όλα αυτά, αλλά και τόσο καθημερινά δυστυχώς.. Απορώ κι εγώ γιατί;;; Γιατί να κάνουμε τόσο μπερδεμένη και δύσκολη τη ζωή μας; Η αγάπη είναι απλή. Δε χρειάζεται μεγάλα λόγια και εγωιστικά παιχνίδια. Όμως τη θέση της την παίρνουν κομπλεξικές συμπεριφορές. Τυχερός όποιος την βρήκε την αγάπη…

  3. Πόσο αληθινό το άθρο!πες μας βρε ΜΑΝ τον δρόμο που ανακάλυψες και σε μας μήπως και σωθούμε!

Τα σχόλια είναι κλειστά.

Read More

And More