Καλησπέρα.
Είμαι μαζί με το αγόρι μου τέσσερα χρόνια και θα φύγει για το εξωτερικό.
Το σκέφτεται αν θα πάει ή όχι, γιατί δεν θέλει να με αφήσει. Θα πάει με το σκεπτικό ότι θα κάνει το καλύτερο για να μπορέσουμε να είμαστε μαζί. Μου είχε προτείνει βέβαια να πάω και το θέλει πάρα πολύ, όπως κι εγώ άλλωστε, αλλά εγώ σπουδάζω και τώρα είμαι σε φάση πρακτικής και πτυχιακής, οπότε δεν θα τα παρατήσω για να πάω.
ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ
Δεν θέλω να του σταθώ εμπόδιο γιατί τον αγαπάω και θέλω το καλό του. Πιστεύω σε αυτόν και ξέρω ότι εκεί θα του δοθούν ευκαιρίες που στην Ελλάδα δεν θα τις είχε. Και επειδή είναι έξυπνος, ξέρω ότι θα τα καταφέρει!
Είμαι πολύ καλά με τον εαυτό μου, γιατί ξέρω πως ακόμα κι αν δεν αντέξουμε και χωρίσουμε, αυτός θα κάνει κάτι πολύ καλό για αυτόν, κάτι που θα του ανοίξει το δρόμο προς την επιτυχία και πιθανόν προς την ευτυχία. Και φυσικά θα είμαι χαρούμενη για αυτόν, είτε είμαστε μαζί είτε όχι.
Το κακό είναι πως όπως τα σκεφτόμαστε τώρα, εγώ όταν ξεμπερδέψω με τις υποχρεώσεις των σπουδών μου και πάρω και ένα Lower στα χέρια μου, θα πάω εκεί να αναζητήσω δουλειά, αλλά για να είμαι ειλικρινής δεν έχω τα κότσια να το πω στους δικούς μου.
ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ
Είμαι 24 χρόνων και δεν είναι ότι φοβάμαι, απλά δεν θέλω να τους απογοητεύσω. Ο πατέρας μου είναι της άποψης: όσο πιο κοντά στο σπίτι σου, τόσο πιο καλά. Ίσως ακούγεται χαζό, αλλά δεν θέλω να τον στεναχωρήσω.
Ξέρω ήδη ότι και μόνο που θα ακούσει πως θα πάω σε ξένη χώρα, θα μου πει: “Κάτσε ρε παιδάκι μου εδώ που είσαι στο σπίτι σου, στα σίγουρα”… Αυτή τη νοοτροπία, μου την έχει περάσει κι εμένα εν μέρει.
Στη μέχρι τώρα ζωή μου βάδιζα αργά μεν αλλά σταθερά και όσο πιο σίγουρα γινόταν. Τον τελευταίο καιρό όμως νιώθω ότι έχει ξυπνήσει μέσα μου ένας άλλος εαυτός που είχα καταφέρει να τον κρατώ σε νάρκη όλα αυτά τα χρόνια, ο οποίος μου λέει να ζήσω λίγο πιο έντονα. Να κάνω πράγματα στη ζωή μου αρκετά, να αλλάξω χώρα και αρκετές δουλειές μέχρι να κατασταλάξω κάπου, να κάνω όσα πιο πολλά ταξίδια μπορώ στον κόσμο, να μάθω να ζω χωρίς αυτή τη σιγουριά που μου προσφέρει τόσα χρόνια το σπίτι μου…
Ποια είναι η δική σας άποψη πάνω σε αυτό;
Δήμητρα
ΘΕΛΕΙΣ ΝΑ ΣΤΕΙΛΕΙΣ ΚΙ ΕΣΥ ΤΗ ΔΙΚΗ ΣΟΥ ΙΣΤΟΡΙΑ;
ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ
ΕΣΥ ΤΙ ΛΕΣ;
Πες μας τη γνώμη σου, στείλε το σχόλιό σου!
ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ
ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ
Να κάνεις αυτό που νιώθεις αγάπη μου… Κ στο λέει κάποια που έχει πάει 30 κι ούτε κατάλαβα πως τριανταρισα. Ζήσε την ζωή σου όπως θέλεις. Τώρα διανύεις την καλύτερη 10 ετια σου. Μην την πετάξεις στα σκουπίδια ούτε για τους γονείς σου ούτε για κανέναν. Δεν γυρνάνε πίσω αυτά τα χρόνια. κι εγώ έζησα αυτά τα χρόνια με τα πρέπει κ τις φοβίες των γονιών μου. Κ το μετάνιωσα πικρα.
Ο μπαμπάς σου την είδε την τύχη του. Εσύ όχι. Αλλάξαν οι εποχές και πρεπει να είμαστε ανοιχτοί σε ανακατατάξεις και νέα τάξη πραγμάτων. Να κάνεις ο,τι θες εσύ και άσε το μπαμπά σου να λέει.
Ξαναδιαβασε το μηνυμά σου και απάντησε στο ερώτημα σχετικά με το τί είναι ζωή για σένα. Αυτό που ξύπνησε δεν είναι ένας άλλος εαυτός… είναι ο δικός σου εαυτός, η δικιά σου φωνή, η δικια σου ανάγκη. κ η επιλογή εαν θα αφουγκραστεις κ υπηρετησεις εσένα ή όλους τους άλλους που μιλάνε μέσα απο σένα είναι δικη σου. Ξερω ότι δεν είναι ίσως εύκολο για τον πατέρα σου, τόσο να του το εξηγήσεις, όσο και να το δεχτεί, αλλα ο ρόλος του γονιου (κ εκφραζομαι σαν γονιος) είναι να θρέψει τα παιδια του και να τα προετοιμάσει για την μεγάλη απογείωση και όχι για την χρυση φυλακη. στα λεει όλα αυτά επειδη παλμοδοτείς δικούς του φόβους, οι οποίοι (απ ότι μας λες) δεν είναι και δικοί σου πραγματικά, γι αυτό και η εσωτερικη σου φωνή λέει άλλα.
το πιο εντονα ζωη εννοεις να φοβασαι τις αντιδρασεις του πατερα σου ;αυτη ειναι η εντονη ζωη να καθεσε μια ζωη απο πισω τους να τους γεροκομησεος κιολας; δεν πας καλα
κοπελα μου αντι να κοιταξεις να φτιαξεις την ζωη σου μας λες και για εντονη ζωη ελεος μακαρο το παλικαρι να φυγει μακρια σου να βρει καμμια της προκοπης για οικογενεια στο μελλον εσυ και για αυτο φανταζομαι θα θες την αδεια του μπαμπακα σου
Σας ευχαριστώ πολύ όλους για τα σχόλια σας, ακόμα κ εσας που μου τα λέτε κάπως πιο τσεκουρατα (ολια).. Ο καθένας απο εσας μου λέει έστω κ κάτι σωστό με τον δικό του τρόπο.. Το ξέρω από μόνη μου ότι το σωστό είναι να κάνω αυτό που λέει η καρδιά μου, έστω κ αν αποδειχθεί λάθος εν τέλει.. Το θέμα μου είναι αν θα καταφέρω να το κάνω πράξη λόγω της νοοτροπίας που μου έχει περαστεί με τα χρόνια.. Ελπίζω να το καταφέρω, αλλιώς θα υποστώ την απόφαση μου να μην τολμησω να κάνω κατι που θέλω.. Σας ευχαριστώ κ πάλι για τις γνώμες και τον χρόνο σας!
Δήμητρα, καταρχήν σε βρίσκω απροετοίμαστη στα πρακτικά ζητήματα και ίσως το καταλαβαίνεις και μόνη σου και ίσως να είναι και ένας λόγος που διστάζεις να μιλήσεις στον πατέρα σου. Ενημερώσου καλά για τη χώρα και την πόλη που θέλεις να πας και τις προϋποθέσεις εργασίας. Πχ το λόουερ που θέλεις να πάρεις, κατά πάσα πιθανότητα δε σου φτάνει (δε θα πας να δουλέψεις σε καφετέρια ούτε θα πας για τουρισμό), θα χρειαστεί να ανέβεις ακόμα κάποια σκαλιά στη γνώση της γλώσσας για να δουλέψεις στο αντικείμενό σου. Ενημερώσου λοιπόν τι επίπεδο απαιτείται για τους ξένους, αλλά και για φροντιστήρια στην Ελλάδα και εκεί που θέλεις να πας (κόστος, διάρκεια, τοποθεσία κλπ), συνήθως υπάρχουν τμήματα για ξένους εργαζόμενους. Θα χρειαστεί να κάνεις αιτήσεις και συνεντεύξεις, αυτά δε νομίζω να τα μάθεις επαρκώς στην προετοιμασία για το λόουερ. Μάθε επίσης τι άλλα προσόντα χρειάζονται συνήθως (διάβασε αγγελίες στο διαδίκτυο) και κυρίως, αν εκεί που θέλεις να πας υπάρχουν προοπτικές εργασίας/μετεκπαίδευσης. Αφού συγκεντρώσεις αρκετές πληροφορίες κάθισε και σκέψου σοβαρά αν μπορείς, αν έχεις τους οικονομικούς πόρους (κι αν όχι, πώς θα τους βρεις) και αν θέλεις να κάνεις αυό το βήμα. Κάτι μέσα μου μου λέει ότι θέλεις να πας με το αγόρι σου για ασφάλεια (δεν το λέω για κακό ή καλό αυτό), αλλά κυρίως οτι θέλεις να ξεφύγεις από την οικογένειά σου. Σκέψου πολύ σοβαρά αν είναι γνήσια δική σου επιθυμία ή αν σου καρφώθηκε η ιδέα λόγω φίλου και θες να την πραγματοποιήσεις λόγω πατέρα. Κι ας πάμε λοιπόν στον πατέρα. Γιατί δεν έχεις τα κότσια να του το πεις; Τι θα συμβεί αν στενοχωρηθεί; Πώς θα αλλάξει η σταση του απέναντί σου; Θα θυμώσει; Θα σου κρατήσει μούτρα; Θα σου φέρει εμπόδια; Θα σε κάνει να αισθανθείς τύψεις και ενοχές; Δήμητρά μου, έχεις μεγαλώσει πια και έχεις κάθε δικαίωμα (και υποχρέωση στον εαυτό σου) να ανοίξεις τα φτερά σου και να φύγεις από τη φωλιά. Τη ζωή τη μαθαίνεις εκεί έξω. Αν οι γονείς σου χρησιμοποιούν χειριστικές συμπεριφορές για να σε κρατήσουν στο σπίτι, καλό είναι να προσπαθήσεις να το αναγνωρίσεις, αλλά και να καταλάβεις ότι αυτό δεν είναι πρόβλημα δικό σου, δεν οφείλεις να τους το λύσεις ούτε και μπορείς, αλλά ούτε και οφείλεις να σιγοντάρεις τις απαιτήσεις τους για να είναι εκείνοι χαρούμενοι, ικανοποιημένοι και υπερήφανοι για εσένα. Θα έπρεπε να είναι έτσι κι αλλιώς, όποια απόφαση κι αν πάρεις για τη ζωή σου, αυτό όμως απαιτεί μεγάλη ωριμότητα. Δυστυχώς η ηλικία, η γνώση και η ωριμότητα δε συμβαδίζουν πάντα. Τα βήματα λοιπόν είναι τα εξής: μαζεύεις όλες τις πληροφορίες, σκέφτεσαι σοβαρά τι, πώς, αν…, αποφασίζεις και αναλόγως μιλάς (ή δεν μιλάς) στους δικούς σου. Έχε και ένα plan b σε μια γωνίτσα στο μυαλό σου γιατί μπορεί να σε “χτυπήσουν” στην οικονομική σου εξάρτηση από τους ίδιους (εν ολίγοις, να σου πουν δε διαθέτουμε χρήματα για να προετοιμαστείς, να πας – τον πρώτο καιρό 1-2 μήνες κάπως πρέπει να συντηρείσαι) προκειμένου να σε αποτρέψουν. Καλή επιτυχία.
ΚΑΤΑΡΧΗΝ ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΠΡΟΕΧΕΙ ΕΙΝΑΙ ΝΑ ΤΕΛΕΙΩΣΕΙΣ ΤΙΣ ΣΠΟΥΔΕΣ ΣΟΥ ΚΑΙ ΤΟ ΠΤΥΧΙΟ ΤΗΣ ΞΕΝΗΣ ΓΛΩΣΣΑΣ . ΧΩΡΙΣ ΑΥΤΑ ΔΕΝ ΠΑΣ ΠΟΥΘΕΝΑ — ΟΧΙ ΣΤΟ ΕΞΩΤΕΡΙΚΟ ΑΛΛΑ ΟΥΤΕ ΜΕΧΡΙ ΤΗΝ ΛΟΥΤΣΑ ΓΙΑ ΜΠΑΝΙΟ . ΚΑΤΑ ΔΕΥΤΕΡΟΝ ΤΟ ΝΑ ΠΗΓΑΙΝΕΙΣ ΣΕ ΜΙΑ ΞΕΝΗ ΧΩΡΑ ΝΑ ΔΟΥΛΕΨΕΙΣ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΕΙΔΥΛΛΙΑΚΟ ΣΕΝΑΡΙΟ . ΣΚΕΨΟΥ ΟΤΙ ΘΑ ΠΑΣ ΣΕ ΜΙΑ ΞΕΝΗ ΧΩΡΑ ΠΟΥ Η ΝΟΟΤΡΟΠΙΑ ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΚΑΜΙΑ ΣΧΕΣΗ ΜΕ ΤΗΝ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΚΑΙ ΕΠΙΣΗΣ ΕΚΤΟΣ ΑΠΟ ΤΟ ΑΓΟΡΙ ΣΟΥ ΔΕΝ ΘΑ ΕΧΕΙΣ ΟΥΤΕ ΕΝΑΝ ΔΙΚΟ ΣΟΥ ΑΝΘΡΩΠΟ ΝΑ ΣΕ ΝΟΙΑΣΤΕΙ ΚΑΙ ΝΑ ΜΙΛΗΣΕΙΣ .ΔΕΝ ΜΙΛΑΩ ΜΟΝΟ ΓΙΑ ΤΗΝ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ ΣΟΥ ΑΛΛΑ ΚΑΙ ΓΙΑ ΦΙΛΕΣ -ΦΙΛΟΥΣ. ΚΑΙ ΠΕΣ ΟΤΙ ΠΑΣ ΕΚΕΙ ΚΑΙ ΠΙΑΝΕΙΣ ΚΑΠΟΥ ΔΟΥΛΕΙΑ , ΚΑΘΕΣΑΙ ΔΥΟ-ΤΡΙΑ ΧΡΟΝΙΑ ΚΑΙ ΜΕΤΑ ΚΑΤΙ ΣΤΡΑΒΩΝΕΙ ΚΑΙ ΘΑ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΞΑΝΑΓΥΡΙΣΕΙΣ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ ΚΑΙ ΝΑ ΑΡΧΙΣΕΙΣ ΠΑΛΙ ΝΑ ΨΑΧΝΕΙΣ ΔΟΥΛΕΙΑ ΑΠΟ ΤΟ ΜΗΔΕΝ . ΤΕΛΟΣΠΑΝΤΩΝ ΕΓΩ ΣΟΥ ΤΑ ΛΕΩ ΟΛΑ ΑΥΤΑ ΓΙΑ ΝΑ ΛΑΒΕΙΣ ΥΠΟΨΗ ΣΟΥ ΚΑΙ ΤΑ ΑΡΝΗΤΙΚΑ . ΟΣΟΝ ΑΦΟΡΑ ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΛΕΣ ΟΤΙ ΘΕΛΕΙΣ ΝΑ ΖΗΣΕΙΣ ΕΝΤΟΝΑ , ΑΥΤΟ ΜΠΟΡΕΙΣ ΝΑ ΤΟ ΚΑΝΕΙΣ ΚΑΙ ΕΔΩ , ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΑΝΑΓΚΗ ΝΑ ΠΑΣ ΣΕ ΜΙΑ ΞΕΝΗ ΧΩΡΑ ΓΙΑ ΝΑ ΓΙΝΕΙ . ΟΠΩΣ ΚΑΙ ΝΑ ΕΧΕΙ ΠΑΡΕ ΠΡΩΤΑ ΤΑ ΠΤΥΧΙΑ ΣΟΥ (ΑΥΤΟ ΠΡΟΕΧΕΙ ΠΑΝΩ ΑΠ ΟΛΑ) ΚΑΙ ΜΕΤΑ ΑΝ ΠΑΛΙ ΔΕΝ ΣΟΥ ΕΧΕΙ ΦΥΓΕΙ ΣΑΝ ΙΔΕΑ ΠΗΓΑΙΝΕ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΜΠΕΙΡΙΑ ΚΑΙ ΔΕΣ ΠΩΣ ΘΑ ΠΑΝΕ ΤΑ ΠΡΑΓΜΑΤΑ ….ΤΟ ΘΕΜΑ ΕΙΝΑΙ ΝΑ ΜΗΝ ΞΕΣΗΚΩΘΕΙΣ ΚΑΙ ΝΑ ΠΑΣ ΣΕ ΜΙΑ ΞΕΝΗ ΧΩΡΑ ΣΤΑ ΤΥΦΛΑ ΚΑΙ ΣΤΑ ΚΟΥΤΟΥΡΟΥ ΧΩΡΙΣ ΠΡΟΟΠΤΙΚΕΣ ΚΑΙ ΤΙΠΟΤΑ. ΠΑΡΕ ΛΟΙΠΟΝ ΠΡΩΤΑ ΤΑ ΠΤΥΧΙΑ ΣΟΥ ΚΑΙ ΑΠΟ ΜΕΝΑ ΜΕΤΑ ΚΑΛΟ ΤΑΞΙΔΙ ΑΝ ΕΠΙΜΕΝΕΙΣ ΝΑ ΠΑΣ .
Δήμητρα, πολλες φορές το μυαλό και η υπερανάλυση το κάνουν δύσκολο. Αλλες πάλι, φοβόμαστε να ξεπεράσουμε τα εμπόδια που εμείς έχουμε ορθώσει μέσα μας, τα οποία χτίσαμε ακούγοντας κάποια στιγμή τα λόγια των οικείων μας (φυσιολογικό). Θέλω να πω ότι όταν έρθει η ώρα και είσαι έτοιμη και σίγουρη να ζήσεις όπως θες και όπου θες, μην αποκλείεις το ενδεχόμενο να ακούσεις τον πατέρα σου να λέει ΄ok!αφού αυτό θες, εγώ μαζί σου΄κ ας μην το νιώθει μέσα του (ο φόβος του μπορεί να τον εμποδίζει να πει κάτι τέτοιο με την καρδιά του, αλλά αυτό δεν είναι δικό σου θέμα)