Κωνσταντίνος Αργυρός: «Άντρας που δεν έφαγε χυλόπιτα δεν έγινε άντρας»

Ένα χρόνο μετά τις στρατιωτικές του υποχρεώσεις, είναι πιο ώριμος και πιο δυνατός για όλα όσα θα ακολουθήσουν. Και σίγουρα το μέλλον του ανήκει! Ο Κωνσταντίνος Αργυρός μιλάει στο κυπριακό Down Town και τον Αλέξανδρο Πρίφτη για τη ζωή του, την προσωπική και την επαγγελματική.

Πιστεύεις ότι για να κάνει και να συντηρήσει κάποιος την επιτυχία του, πρέπει να είναι μέρος του συστήματος και να ανήκει σε κλίκες;
Όχι, όχι. Εγώ δεν υπήρξα ποτέ κομμάτι του συστήματος, ούτε είχα ή ανήκα ποτέ σε αυλή. Δεν μου αρέσουν αυτά. Δεν κάνω δημόσιες σχέσεις, δεν τα πάω καλά με όλα αυτά τα θέματα. Έχω την εταιρία μου, τους συνεργάτες μου, αλλά κανείς δεν αποφασίζει χωρίς εμένα κι εγώ ακούω πάντα αυτό που μου λέει ο κόσμος. Στην τελική, εκείνος είναι ο τελικός κριτής όλων μας. Δεν είμαι απόμακρος, αλλά ούτε και κάθε μέρα μέσα στα media. Προσπαθώ να κρατάω την χρυσή τομή. Αλλά θέλω να ευχαριστήσω όλους τους δημοσιογράφους που με στηρίξατε όσο εγώ έλειπα στον στρατό.

Πώς ήταν αυτή η εμπειρία; Δεν σκέφτηκες ότι η καριέρα σου πια θα πάει πίσω;
Πώς δεν το σκέφτηκα… Είχα πολλές ανασφάλειες και φοβίες στην αρχή. Μετά όμως ηρέμησα γιατί ο στρατός μού άλλαξε τρόπο σκέψης και έκανε καλό στην ψυχολογία μου. Μοιραζόμουν μία καθημερινότητα με τους φαντάρους, άλλαξε η ζωή μου κι όλα ήταν τελικά για καλό.

Πολλοί λένε ότι ο στρατός είναι χαμένος χρόνος πια…
Μπορεί και να είναι κι έτσι. Εμείς, σήμερα υπηρετούμε μόνο ένα χρόνο, οπότε σε σύγκριση με τις προγενέστερες γενιές, τους παππούδες και τους πατεράδες μας που έκαναν τρία χρόνια, είναι «κολέγιο» πια. Ο στρατός είναι μια υποχρέωση που πρέπει να εκπληρωθεί και μια εμπειρία απ’ την οποία κρατάς όμορφες αναμνήσεις.

Δεν έβαλες ποτέ κάποιο μέσο για να έρθεις στην Αθήνα;

Όχι, δεν ήθελα. Εμένα Αλέξανδρε, η μάνα μου και ο πατέρας μου με μάθανε ό,τι κάνω να το κάνω μόνος μου. Με τις δυνάμεις μου κι όπου βγει. Δεν υποχρεώθηκα σε κανέναν. Ίσα-ίσα που, όταν πήγα στον Έβρο, έπιασα τους ανωτέρους μου και τους είπα «πού πιστεύετε ότι μπορώ να φανώ πιο χρήσιμος; Αξιοποιήστε με!». Ήθελα να υπηρετήσω κανονικότατα κι αυτό έκανα.

Από την άλλη, όμως, η αναγνωρισιμότητα γυρίζει και μπούμερανγκ, αφού εύλογα κάποιος θα σε κατηγορούσε μετά ότι έβαλες βύσμα…
Ισχύει κι αυτό. Αλλά και πάλι δεν θα το έκανα. Δεν μου αρέσει να χρωστάω σε κανέναν.

Οι άλλοι φαντάροι, πώς σε αντιμετώπισαν; Ως star;
Τα παιδιά δεν πίστευαν ότι ήμουν εκεί μαζί τους. Αφού μου έλεγαν «μα καλά, εσύ εδώ; Γιατί;». Ήταν πολύ καλοί μαζί μου, πολύ ευγενικοί και έκανα παρέες. Δέθηκα μαζί τους. Να φανταστείς κάποιοι μου ζητούσαν να τραγουδήσω κάποιο απ’ τα τραγούδια μου με αφιέρωση, για να το στείλουν στις κοπέλες τους. Στο στρατό τραγούδησα πιο πολύ από κάθε άλλη περίοδο μέχρι σήμερα. Ειλικρινά, τραγουδούσαμε όλη την ημέρα.

Ισχύει ότι υπηρέτησες παραπάνω επειδή έφαγες φυλακή;
Αυτό δεν ξέρω πώς βγήκε, αλλά όχι. Έφαγα φυλακή, αλλά όσο ήμουν ακόμη στο κέντρο κατάταξης. Ένα βράδυ, έπαιζε Παναθηναϊκός-Ολυμπιακός και θέλαμε να δούμε το παιχνίδι. Τι να κάναμε, πήγαμε στο Κ.Ψ.Μ να δούμε το ματς. Ήμασταν δέκα φαντάροι κι εκεί σκάει ένας λοχαγός και μας λέει «δέκα μέρες φυλακή έκαστος!». Όμως οι φυλακές στο κέντρο δεν σε ακολουθούν μετά, δεν μετράνε – εκτός κι αν έχεις κάνει κάτι πάρα πολύ σοβαρό. Εντάξει, φάγαμε τη φυλακή μας, δεν έγινε και κάτι. Κι όλα καλά! (γελάει).

Οι γυναίκες σου έλειψαν;

Ναι, αλλά δεν τις στερήθηκα κιόλας! Είχα τις άδειες μου, τις εξόδους μου και πήγαινα συχνά να δω τους δικούς μου και τις παρέες μου. Δεν στερήθηκα κάτι. Στο κάτω-κάτω στο στρατό είμαστε, όχι αποκλεισμένοι.

Σήμερα, είσαι ερωτευμένος;
Όχι, δεν είμαι και θέλω πολύ να ερωτευτώ, ρε φίλε. Μου λείπει μία σχέση και νομίζω πως θα μπορούσα να τη ζήσω, όπως ακριβώς θα ήθελα.

Στο απόγειο της καριέρας σου, χωράει μία σχέση;
Παντού και πάντα θα χωράει. Είμαι έτοιμος για κάτι τέτοιο. Η δουλειά είναι δουλειά και η προσωπική ζωή οφείλει να υπάρχει στην καθημερινότητά μας.

Είσαι πιο ώριμος πια στον έρωτα;
Ως κλασικός άντρας, νομίζω δεν θα ωριμάσω ποτέ στον έρωτα. Οι άντρες μένουμε πάντα παιδιά.

Αυτή είναι μία δικαιολογία για να συγχωρούνται τυχόν παραστρατήματα;
(γελάμε) Το έχω ξαναπεί στο παρελθόν και το πιστεύω πως άντρας που δεν έφαγε χυλόπιτα δεν έγινε άντρας. Όσο για τα παραστρατήματα, θα σου πω ότι όταν είμαι σε σχέση και νιώθω καλά, δεν υπάρχει καν δεύτερη σκέψη. Έχω πληγώσει -άθελά μου- κι έχω πληγωθεί από γυναίκες.

Από συνεργασίες;
Ναι, αλλά πάντα στον εαυτό μου τα ρίχνω, γιατί ήταν επιλογές μου. Δεν κρατάω πουθενά και σε κανέναν κακία.

Πώς είναι σήμερα οι σχέσεις σου με τον Γιώργο Θεοφάνους που δεν συνεργάζεστε πια;
Το γεγονός ότι δεν συνεργαζόμαστε δεν σημαίνει ότι δεν έχουμε καλές σχέσεις. Μάλιστα, πριν λίγες μέρες ο Γιώργος ήρθε και στο Teatro, είδε το πρόγραμμα, και άκουσα με προσοχή τις παρατηρήσεις και τα σχόλιά του. Είναι ένας άνθρωπος που είχαμε πολύ καλή χημεία, τον σέβομαι και τον εκτιμώ για την προσωπικότητά του και το έργο του, και θα ήθελα πάρα πολύ να ξανασυνεργαστούμε σύντομα.



Έχεις συνεργασίες, όνειρο ζωής;

Είμαι πολύ νέος ακόμη, οπότε σίγουρα υπάρχουν συνεργασίες που θα ήθελα να κάνω. Και με καλλιτέχνες που θαυμάζω και έχω μεγαλώσει με τα τραγούδια τους, αλλά και με συναδέλφους της νέας γενιάς.

Φέτος συνεργάζεσαι με την Πάολα και την Ελένη Φουρέιρα στο Teatro. Πώς είναι η συνεργασία σας;
Με την Πάολα δεν σου κρύβω ότι ήθελα πολύ να συνεργαστώ. Θεωρώ ότι είναι ξεχωριστή στο είδος της, είναι μια γνήσια λαϊκή φωνή με πολύ ωραίο ρεπερτόριο και εκρηκτική εμφάνιση. Τώρα που τη γνωρίζω και καλύτερα μπορώ να σου πω ότι είναι και εξαιρετικός άνθρωπος. Έχουμε μια άψογη συνεργασία κι αν έρθεις να δεις το πρόγραμμα θα το καταλάβεις – η κοινή μας εμφάνιση επί σκηνής νομίζω ότι τα λέει όλα. Όσο για την Ελένη Φουρέιρα νομίζω πως είναι μοναδική σε αυτό που κάνει, χορεύει, τραγουδάει ασταμάτητα και έχει τόσο θετική ενέργεια που εντυπωσιάζει. Είμαι πολύ χαρούμενος για τη φετινή συνεργασία.

Η νύχτα σε τι κατάσταση είναι; Ο κόσμος έχει επηρεαστεί απ’ τις πολιτικο-οικονομικές εξελίξεις;
Θεωρώ πως ο κόσμος έχει επηρεαστεί πάρα πολύ με όλα αυτά που συμβαίνουν και είναι απολύτως λογικό. Απ’ την άλλη, ως Έλληνες είμαστε φύση αισιόδοξος λαός, οπότε δεν έχουμε παρά να κάνουμε υπομονή και να είμαστε ενωμένοι ώστε να βγούμε απ’ αυτή την κατάσταση. Η νύχτα σίγουρα έχει επηρεαστεί όπως και η μέρα.

Πώς σχολιάζεις τη δήλωση του Θηβαίου, ότι «μία οικογένεια σήμερα μπορεί να ζήσει με ελιές και παξιμάδια»;
Ο καθένας λέει αυτό που πιστεύει. Δεν φοβάμαι τη στέρηση γιατί την έχω ζήσει. Ξέρω τι σημαίνει φτώχεια. Η οικογένειά μου δεν είχε πολλά κι όταν ήμουν φοιτητής κι έμενα μόνος μου, πολλές φορές καλέστηκα να τα βγάλω εις πέρας με ελάχιστα χρήματα, και εγώ αλλά και πολλοί φίλοι μου. Δεν φοβάμαι τις δύσκολες συνθήκες γιατί τις έχω ζήσει και νιώθω ευγνώμων για το σήμερα.

Πρόσφατα βραβεύτηκες από τον φιλανθρωπικό οργανισμό «Κάνε μια ευχή» Ελλάδας για την προσφορά σου στο σπουδαίο έργο του οργανισμού, μιας και είσαι ο πρέσβης του «Αστεριού της ευχής»…
Δεν θα μιλήσω για την προσφορά μου στον οργανισμό, είναι κάτι που δεν μου αρέσει να διαφημίζω κι αν θες είναι κάτι που κρατάω για μένα και δεν θέλω να ξέρει κάνεις τίποτα. Ο συγκεκριμένος όμως οργανισμός κάνει τόσο σπουδαίο έργο, υλοποιώντας ευχές παιδιών με απειλητικές για τη ζωή τους ασθένειες, οπότε μέσω του προγράμματος «Αστέρι της Ευχής» προσπαθώ με όποιον τρόπο μπορώ να διαδώσω το μήνυμα της προσφοράς στον οργανισμό. Στο παρελθόν είδα κάποια περιστατικά με παιδιά που πάσχουν από σοβαρές ασθένειες τα οποία με γονάτισαν στην κυριολεξία, με έκαναν να εκτιμήσω τη ζωή περισσότερο και κάπως έτσι ήρθε στην ζωή μου το «Κάνε μια ευχή». Οπότε σε ευχαριστώ που μου δίνεις το βήμα ώστε να μπορέσουμε να περάσουμε στον κόσμο το μήνυμα του εθελοντισμού και της προσφοράς με όποιον τρόπο ο καθένας μπορεί.

Πιστεύεις θα γίνεις καλός πατέρας;
Πιστεύω πως θα γίνω πολύ καλός πατέρας! Έχω μεγάλη αδυναμία στα παιδιά. Κι αν με ρωτήσεις, θα σου πω ότι είμαι μικρός για οικογένεια. Αλλά δεν αποκλείεται του χρόνου να με δεις με παιδί. Δίδυμος είμαι, καταλαβαίνεις…

Read More

And More