Το συνεσταλμένο παιδί και πώς ενισχύεται: Η ψυχολόγος σου δίνει συμβουλές

Πολύ συχνά μπορεί να αναρωτηθείς γιατί το μικρό σου δείχνει απρόθυμο να συναναστραφεί με άλλα παιδιά ή ότι “κλείνεται” περισσότερο στον εαυτό του. Ίσως να σου θυμίζει τον εαυτό σου όταν ήσουν στην ηλικία του, αλλά παρ’ όλα αυτά να σε ανησυχεί η αδυναμία του να “συνδεθεί” με οποιονδήποτε πέρα από τους γονείς του. Η ψυχολόγος και ψυχοπαιδαγωγική σύμβουλος Χρυσούλα Μαυράκη σου δίνει καθοριστικές οδηγίες και συμβουλές και λύνει τις απορίες σου:

Το “ντροπαλό” παιδί προβληματίζει τους γονείς όσο και ένα πολύ ζωηρό ή επιθετικό. Στην αρχή, ο γονέας δεν δίνει σημασία γιατί το συνεσταλμένο παιδί είναι και ήσυχο, τουλάχιστον εκτός σπιτιού. Όταν, όμως, σε αντίθεση με τα άλλα παιδιά, κρύβεται πίσω από τους γονείς όταν του μιλούν, δεν πλησιάζει και δεν μιλά σε μικρούς και μεγάλους στον κοινωνικό περίγυρο και τέλος του παίρνει ώρα μέχρι να αποφασίσει να πάει να παίξει με άλλα παιδάκια στον παιδότοπο, την παιδική χαρά ή το πάρτι, αρχίζουν να ανησυχούν.

Συνήθως, οι γονείς όταν ερωτηθούν, θυμούνται πως κι εκείνοι σαν παιδιά υπήρξαν ντροπαλοί, είτε ο ένας είτε και οι δύο και κάποιοι παραμένουν μαζεμένοι ακόμη και στην ενήλικη ζωή τους. Αυτό, βέβαια, ή τους ανακουφίζει και δεν ασχολούνται ή τους ανησυχεί και τους κινητοποιεί υπερβολικά.

Το παιδί που ντρέπεται είναι συχνά ανασφαλές και διστάζει να επικοινωνήσει φοβούμενο την απόρριψη και την άρνηση. Άρα, οι γονείς θα πρέπει διαρκώς να προσπαθούν να ισχυροποιήσουν την αυτοεκτίμησή του και την ανεξαρτησία του. Η ενθάρρυνση, η παρότρυνση για ανάληψη πρωτοβουλιών, αλλά και καθηκόντων στα μέτρα και τις δυνατότητες του παιδιού, η παροχή ευκαιριών για επιλογές θα βοηθήσουν σημαντικά στην ενίσχυση της προσωπικότητας του παιδιού. Η ένταξή του σε ομαδικές δραστηριότητες και αθλήματα, καθώς και η δημιουργία μικρού -αρχικά- κοινωνικού κύκλου, με προσκλήσεις σε ένα- δύο φίλους ή συμμαθητές, θα δώσουν στο παιδί ευκαιρίες για επικοινωνία και σύναψη σχέσεων. Αντίθετα, η πίεση στο παιδί να μιλά, να χαιρετά, να συμμετέχει ενώ δείχνει απρόθυμο θα το μπλοκάρουν περισσότερο.

Οι γονείς θα πρέπει να έχουν διαρκώς στο μυαλό τους ότι η υπερπροστασία και η διαρκής κάλυψη των αναγκών του παιδιού το “ευνουχίζουν” και το κρατούν μαζεμένο και απομονωμένο. Το ίδιο κακό κάνουν και οι υπερβολικές πιέσεις στο παιδί να μιλά και να παίζει με άλλα παιδιά, κυρίως αυτά που δεν γνωρίζει, όταν εκείνο δείχνει απρόθυμο.

Στο συνεσταλμένο παιδί πρέπει να δείχνουμε κατανόηση και να εφαρμόζουμε ενσυναίσθηση. Να του δείχνουμε, δηλαδή, ότι κατανοούμε την απροθυμία του, ότι κι εμείς κάποτε διστάζουμε να μιλήσουμε, αλλά ότι προσπαθούμε γιατί είναι πολύ ωραίο να έχουμε φίλους και παρέες.