Βουλιμία και υπερφαγία: Ποια η διαφορά; Γιατί το παθαίνουμε; Πώς το αντιμετωπίζουμε;

Βουλιμικές τάσεις και υπερκατανάλωση φαγητού! Ναι, υπάρχει μια μικρή διαφορά ανάμεσα σε αυτά τα δύο που ούτε εγώ τη γνώριζα. Πρακτικά όμως το πρόβλημα παραμένει ακριβώς το ίδιο. Μιλάμε για την υπερφαγία και την κατανάλωση τροφής χωρίς σταματημό που τις περισσότερες από εμάς “πιάνει” σε διάφορες φάσεις της ζωής μας.

Αυτήν τη φορά η Κλινική Διαιτολόγος – Διατροφολόγος Κλειώ Δημητριάδου μας εξηγεί τις διαφορές των δύο διατροφικών “παθήσεων”, αναλύει τους λόγους που πηγάζει αυτό το πρόβλημα και μας δίνει τα ιδανικά tips για να βγούμε νικήτριες από αυτόν τον αγώνα. Ο λόγος σε εκείνη…


Ποια η διαφορά της βουλιμίας και της υπερφαγίας;

Αρχικά θα πρέπει να διαχωρίσουμε τη διατροφική διαταραχή βουλιμία από την απλή υπερφαγία που σε πιάνει και δεν είναι απαραίτητα παθολογική. Η βουλιμία έχει σαν κύριο χαρακτηριστικό της το αντιστάθμισμα των βουλιμικών επεισοδίων με “καθαρτικές” ενέργειες, για παράδειγμα πρόκληση εμετού, υπερβολική γυμναστική ή χρήση χαπιών. Από την άλλη πλευρά τα υπερφαγικά επεισόδια παρουσιάζονται σε πολλές γυναίκες και έχουν συναισθηματική βάση.


Οι ψυχολογικοί παράγοντες που ενισχύουν το πρόβλημα
Υπάρχουν πάρα πολλοί λόγοι για τους οποίους μπορεί να το παθαίνεις αυτό. Αν έχεις μάθεις να εκτονώνεις τα αισθήματά σου με αυτόν τον τρόπο τότε είναι πολύ πιθανό κάθε φορά που πιέζεσαι, αγχώνεσαι, στενοχωριέσαι, να το ρίχνεις στο φαγητό και μάλιστα χωρίς μέτρο.

Το φαγητό σε αυτές τις περιπτώσεις δρα κατά κάποιον τρόπο κατευναστικά και ουσιαστικά είναι η “πιπίλα” σου. Με λίγα λόγια τρως τα συναισθήματα σου. Εκτός από την εκτόνωση των αρνητικών συναισθημάτων, υπάρχει το ενδεχόμενο να υπερκαταναλώνεις φαγητό γιατί αναζητάς την ευχαρίστηση και δεν τη βρίσκεις. Προσπαθείς δηλαδή, να καλύψεις το κενό που αισθάνεσαι με τροφή και μάλιστα με πολλή τροφή για να “γεμίσεις”.

Συχνά, οι υπερφαγίες πυροδοτούνται από τις τύψεις που πιθανώς νιώθεις όταν χαλάσεις το πρόγραμμα της διατροφής σου. Είναι δηλαδή σύνηθες, όταν κάνεις κάποια ατασθαλία, να συνεχίζεις να τρως (χωρίς να πεινάς) και μάλιστα με μια τιμωρητική διάθεση! Αντί δηλαδή, να σταματήσεις να τρως και να ξαναμπείς πιο δυναμικά στο πρόγραμμά σου, επιλέγεις να το καταστρέψεις εντελώς λόγω των ενοχών που αισθάνεσαι. Ακόμη, η υπερβολική στέρηση και καταπίεση είναι συχνός παράγοντας που οδηγεί σε βουλιμία. Αν βάζεις τον εαυτό σου σε έναν διαρκή περιορισμό, τότε κάποια στιγμή θα λυγίσεις και δε θα μπορέσεις να κρατήσεις το μέτρο!


Οι βιολογικοί παράγοντες που ενισχύουν το πρόβλημα
Πέρα από τους ψυχολογικούς παράγοντες, δεν πρέπει να ξεχάσουμε και το βιολογικό κομμάτι. Σε περίπτωση που χάνεις γεύματα μέσα στην ημέρα, είναι πολύ πιθανό στο επόμενο γεύμα να μην έχεις την υπομονή να φας προσεχτικά και να πέσεις με τα μούτρα σε οτιδήποτε υπάρχει διαθέσιμο. Με αυτή τη διαδικασία λοιπόν, είναι αναμενόμενο να μην ελέγξεις ούτε την ποιότητα και σίγουρα ούτε και την ποσότητα!


Τι μπορούμε να κάνουμε για να μειώσουμε αυτό το πρόβλημα;

  • Πρέπει να αναγνωρίσεις σε πρώτη φάση τι σε πυροδοτεί. Είναι σημαντικό να ξέρεις ποιες συνθήκες και ποια συναισθήματα σε οδηγούν στο φαγητό, ώστε την επόμενη φορά που θα έχεις να τα αντιμετωπίσεις να έχεις ένα σχέδιο δράσης.
  • Είναι πολύ βοηθητικό να κρατήσεις ένα ημερολόγιο για να φτάσεις σε ένα καλύτερο αυτογνωσιακό κομμάτι.
  • Βρες εναλλακτικές μεθόδους εκτόνωσης! Βγες έξω και κάνε μια βόλτα το τετράγωνο, βάλε το αγαπημένο σου τραγούδι και χόρεψε, πάρε τηλέφωνο την κολλητή σου.
  • Οργάνωσε τα γεύματά σου με τάπερ και διαθέσιμες υγιεινές επιλογές, ώστε να αποκλείσεις τη βιολογική πείνα.
  • Ενίσχυσε τη διατροφή σου με φυτικές ίνες οι οποίες βοηθούν σημαντικά στον κορεσμό.
  • Γίνε λίγο πιο επιεικής με τον εαυτό σου. Αν κάποια στιγμή ξεφύγεις από το πρόγραμμα είναι σημαντικό να γυρίσεις σελίδα και να το ξεχάσεις. Με το να γεμίσεις ενοχές, θα οδηγηθείς στο σενάριο “όλα ή τίποτα” που είναι καταστροφικό.

Επιμέλεια: Ιωάννα Κούρου

Read More

And More