Τριζόνια: Το νησί που ερωτεύτηκε ο Ωνάσης και μπορείς να το κάνεις “δικό” σου

Οι άνθρωποι έχουν την λαχτάρα να “κατακτούν” τον κόσμο. Κάπως έτσι ανακαλύφθηκε η Αμερική, κατά την επίσημη και ιστορικά καταγεγραμμένη εκδοχή, από τον Χριστόφορο Κολόμβο. Τη δική μου “Αμερική” ανακάλυψα κι εγώ φέτος το καλοκαίρι ταξιδεύοντας σε ένα από τα πιο όμορφα νησιά της Ελλάδας και το μοναδικό κατοικημένο του Κορινθιακού κόλπου. Πρόκειται για τα Τριζόνια. Αποτελούν συστάδα νησιών μαζί με τα Πρασούδι, Άι Γιάννης και Πλάνεμι και για τους “σκαφάτους” γνώριμο προορισμό.

Ο επίγειος αυτός παράδεισος είναι επίσης δημοφιλής στους κατοίκους των γύρω περιοχών (βρίσκεται σε απόσταση περίπου πεντακοσίων μέτρων από τις ακτές της Φωκίδας και από τα χωριά Σπηλιά και Γλυφάδα) αλλά και όσους αποζητούν να έρθουν πιο κοντά στη φύση. Φτάνοντας στο νησί ξεχνάς τον χρόνο, τον ήχο των αυτοκινήτων που αντικαθιστούν τα ακούραστα τζιτζίκια αλλά και το άγχος της καθημερινότητας.

Με το που πατήσεις το πόδι σου στο νησί θα νιώσεις, με μιας, ότι μπαίνεις σε έναν άλλο ρυθμό ζωής. Το γραφικό λιμάνι με τα ταβερνάκια του είναι το μοναδικό, αν μπορεί να χαρακτηριστεί έτσι, πολύβουο σημείο των Τριζονιών. Το σημείο όπου θα γευθείς φρέσκα θαλασσινά και νόστιμα φαγητά με ντόπια υλικά, τις πρωινές ώρες θα απολαύσεις τον καφέ σου ή το παγωτό και το βράδυ το ποτό σου χαζεύοντας τα σκαφάκια και τις βάρκες. Μια θέα που δεν θα βαρεθείς στιγμή, όσες μέρες κι αν αποφασίσεις να μείνεις.

Πανοραμικά μπορείς να απολαύσεις τη θέα από τα καταλύματα του νησιού. Σίγουρα μία καλή επιλογή είναι το Δρύμνα (Drymna) που εμπνεύστηκε το όνομά του από την παλαιότερη ονομασία του Άι Γιάννη. Από το δωμάτιό σου θα έχεις στο “πιάτο” σου το πιο ωραίο φωτογραφικό κάδρο.

Ασφαλώς και δεν θα σταματήσεις να τραβάς φωτογραφίες από κάθε γωνία του πράγμα που θα ενισχύσει την επιθυμία σου για να το γυρίσεις όλο! Άλλωστε είναι κάτι που μπορείς να κάνεις αφού το σύνολο της έκτασής του δεν ξεπερνά τα 2,5 τετραγωνικά χιλιόμετρα με μέγιστο μήκος μόλις3 χιλιόμετρα.

Εντυπωσιακές ακτογραμμές, πεντακάθαρα νερά και πλούσια δασική έκταση. Συκιές, αμυγδαλιές, φραγκοσυκιές, ελιές και πεύκα εναλλάσσονται στους περιπάτους που θα κάνεις. Οι διαδρομές που προτείνονται για περπάτημα, από τους 50 μονίμους κατοίκους του νησιού, είναι 3.

Η πρώτη είναι από την εκκλησία Άγιος Γεώργιος έως το ακρωτήρι Κόχειλας. Το μονοπάτι αυτό στο βόρειο τμήμα του νησιού, ακολουθεί την ακτογραμμή. Θα έχεις συνεχώς στο οπτικό σου πεδίο τη θάλασσα καθώς θα περπατάς στο χωμάτινο μονοπάτι. Αν αναρωτηθείς πού μπορείς να απολαύσεις την πιο όμορφη δύση του ηλίου, η απάντηση βρίσκεται σε αυτή τη διαδρομή.

Από την πλατεία του οικισμού μέχρι το φυσικό λιμάνι με τα σκάφη είναι η δεύτερη εναλλακτική. Αριστερά αγναντεύεις το νησάκι Πλανέμι και τον Κορινθιακό κόλπο καθώς και τον φάρο.

Η τρίτη διαδρομή συνεχίζει τον αγροτικό δρόμο από τον οικισμό προς τη θέση “Πύργο” (Παλιόκαστρο), όπου υπάρχουν υπολείμματα μεσαιωνικού πύργου.

Και στις τρεις επιλογές θα έχεις την ευκαιρία να γίνεις ένα με τη φύση και να καταπολεμήσεις καθε φόβο, αν έχεις, για τα ζουζούνια, τα έντομα και τα πουλιά που αποτελούν την πανίδα του.

Κάνοντας βόλτα μπορείς να σταθείς κάτω από τη σκια των δέντρων να απολαύσεις το ηλιοβασίλεμα ή την θέα της θάλασσας, να διαβάσεις ένα βιβλίο ή να βουτήξεις από τα βράχια. Αν προτιμάς να αράξεις σε παραλία οι επιλογές που έχεις θα σε γοητεύσουν εξίσου.

Μπροστά από το λιμάνι υπάρχει μια μικροσκοπική παραλία με βότσαλα. Στη θέση Πούντα, περίπου 2 χιλιόμετρα νοτιοανατολικά από το λιμάνι, βρίσκεται η ομώνυμη παραλία με άμμο και κόκκινο βοτσαλάκι που της έχει δώσει και την ονομασία “Κόκκινη Παραλία”.

Επίσης, ακριβώς πίσω από τη μαρίνα προς την πλευρά του νησιού, υπάρχουν οι λιλιπούτειες παραλίες Ασπρα Χαλίκια και Καψάλες.

Η ομορφιά του νησιού δεν άφησε ασυγκίνητο ούτε τον Αριστοτέλη Ωνάση. Στα τέλη της δεκαετίας του ’50, λέγεται ότι τα Τριζόνια παραλίγο να πέσουν στα χέρια του Έλληνα κροίσου αφού ήθελε διακαώς να τα αγοράσει. Συχνός επισκέπτης του νησιού μαγεύτηκε από τον τόπο αλλά τελικά δεν κατάφερε να τα αποκτήσει και έτσι επέλεξε τον Σκορπιό.

Αξίζει να αναφέρουμε ακόμα ότι, μέχρι τον Μεσοπόλεμο το λιμάνι του νησιού χρησιμοποιούνταν σαν σημείο στάσης των ατμόπλοιων που εκτελούσαν τη γραμμή Πειραιάς – Ιόνια νησιά καθώς σύμφωνα με τους παλιούς ναυτικούς το νησί βρίσκεται ακριβώς στη μέση της θαλασσινής διαδρομής Πειραιάς – Λευκάδα.

Πώς μπορείς να φτάσεις σήμερα στα Τριζόνια; Αν δεν έχεις σκάφος, μπορείς να πάρεις το αυτοκίνητό σου! Από την Αθήνα, θα ακολουθήσεις την πορεία Αθήνα- Θήβα – Αλίαρτο – Λιβαδειά – Δελφοί – Ιτέα -Γαλαξίδι – Ερατεινή – Χάνια όπου είναι 276 χλμ. Από την Πάτρα, την πορεία προς Πάτρα – Ναύπακτο – Χάνια όπου είναι 50 χλμ.

Τέλος, στα Χάνια μπορεί να πάει κανείς και με λεωφορείο. Το ΚΤΕΛ Ν.Φωκίδας εξυπηρετεί το δρομολόγιο Άμφισσα – Χάνια – Ναύπακτος – Πάτρα.

Από τα Χάνια υπάρχουν καραβάκια που θα σε περάσουν απέναντι στα μαγευτικά Τριζόνια. Αν έχεις διάθεση μπορείς να αξιοποιήσεις κάποια από τις βάρκες των ντόπιων για να κάνεις την περιήγησή σου στο νησί και από τη θάλασσα.

Αν είσαι λάτρης του ψαρέματος ή του ψαροντούφεκου σίγουρα θα επιδοθείς σε αυτή τη δραστηριότητα από αρκετά σημεία του.

Πώς πήραν το όνομά τους; Υπάρχουν τρεις εκδοχές. Σύμφωνα με την πρώτη, το νησί ονομάστηκε έτσι από τα γνωστά έντομα.

Η δεύτερη θέλει το όνομα να έχει βασιστεί στα τρία κύρια νησιά του συμπλέγματος των Τριζονιών (Τριζόνια, Αϊ-Γιάννης, Πρασούδι), δηλαδή τρία νησιά, τριονήσια, τριζόνια.

Η τρίτη εκδοχή έχει να κάνει με την ύπαρξη τριών θαλάσσιων ζωνών, απ’ όπου μπορεί κανείς να επισκεφτεί το νησί, δηλαδή από Ιόνιο (δυτικά), από Πειραιά (ανατολικά) και από Πελοπόννησο (νότια).

Τα Τριζόνια είναι ένα νησί που θα σε κατακτήσει. Είναι από τα ελάχιστα νησιά που μπορέσεις μέσα σε δύο ώρες να πεις ότι το έχεις γυρίσει όλο και να το εννοείς. Θα σου γεννήσει αυτό το μαγικό συναίσθημα του να έχεις κάνει “δικό” σου έναν νησί ακόμα κι αν δεν είναι το νησί σου!