“Είμαι Έλληνας από την πλευρά του πατέρα μου, η μητέρα μου είναι Γαλλίδα. Όμως, πάντα αισθανόμουν περισσότερο Έλληνας παρά Γάλλος. Τα ωραιότερα χρόνια της ζωής μου τα πέρασα στην Ελλάδα και ο τρόπος που λειτουργώ είναι πιο ελληνικός”, λέει στο περιοδικό People o Patrick Tatopoulos.
Γιος Έλληνα μετανάστη ‒με καταγωγή από τη Μακεδονία‒ και Γαλλίδας, ο Patrick γεννήθηκε στο Παρίσι, όπου οι γονείς του είχαν επιχείρηση ενδυμάτων. Αφού ολοκλήρωσε τις σπουδές του στη Σχολή Εφαρμοσμένων Τεχνών (École des Arts Appliqués), στην Καλών Τεχνών (École des Beaux-Arts) και στη Διακοσμητικής Τέχνης (École d’Art Décoratif de Paris), ξεκίνησε το ταξίδι του, με πρώτο σταθμό τη Ρώμη, δεύτερο την Αθήνα και τελικό προορισμό το Λος Άντζελες. Για να αποφασίσει πως η «Μέκκα του κινηματογράφου» ήταν αυτό που πάντα έψαχνε, έπρεπε πρώτα να περάσει από την Ελλάδα, να δουλέψει για περιοδικά και να κάνει διαφημιστικά. Να νιώσει δυνατός και έτοιμος για αυτό που πάντα ήθελε να κάνει: Να δημιουργεί κόσμους και πλάσματα.
ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ
Έτσι, βρέθηκε να υπογράφει φιλμ όπως τα Independence Day (Ημέρα Ανεξαρτησίας), Underworld, Godzilla, Ποντικομικρούλης, 300. Το People τον συνάντησε στο LA λίγο πριν φύγει για το Λονδίνο, όπου δουλεύει πάνω στο Batman vs Superman, με τους φανατικούς φίλους των super heroes να περιμένουν την ταινία με ανυπομονησία.
Τι σου λείπει περισσότερο από την Ελλάδα;
Η Μάνη. Είναι εκεί που ανακάλυψα την αγαπημένη μου Ελλάδα και είναι κάτι πολύ ιδιαίτερο για μένα. Υπήρξε η έμπνευση για πολλά πράγματα που κάνω τώρα. Και οι Μανιάτες, είναι συναρπαστικοί. Λατρεύω την ιδέα ότι οι Μανιάτες κατάγονται από τους Σπαρτιάτες και αυτοί οι χαρακτήρες είναι σκληροί, αλλά επίσης θα μπορούσαν να θυσιάσουν τους εαυτούς τους για σένα.
ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ
Υπάρχει κάτι ελληνικό στην καθημερινότητά σου;
Νιώθω Έλληνας και υπερήφανος για την καταγωγή μου. Η χώρα σήμερα περνά μια δύσκολη περίοδο, αλλά για μένα υπάρχει πάντα αυτή η περηφάνια. Επίσης, κάθε φορά που μιλάμε με τις δύο κόρες μου, που ζουν στο Λος Άντζελες, πολύ κοντά μου έτσι τις βλέπω συχνά, νιώθω σαν να συνδέομαι για λίγο με την Ελλάδα. Ελληνικός είναι και ο τρόπος που βλέπω τα πράγματα, ο τρόπος σκέψης μου. Τα επτά χρόνια που πέρασα στην Ελλάδα θεωρώ πως με διαμόρφωσαν με τέτοιον τρόπο που πραγματικά ένα μέρος του εαυτού μου ζει μέσα από τα μάτια ενός Έλληνα.
Οι κόρες σου μεγάλωσαν με ελληνικές επιρροές;
Όταν χωρίσαμε με την πρώην γυναίκα μου, εκείνη επέστρεψε στην Ελλάδα με τα κορίτσια. Κατά κάποιον τρόπο τις ώθησα σε έναν ελληνικό κόσμο. Καταρχάς έχουν ελληνικά ονόματα: Ζωή και Νίκο, το οποίο είναι αντρικό, αλλά πιστεύαμε πως είναι ένα πολύ ωραίο όνομα. Ταξιδεύαμε όλοι μαζί στην Ελλάδα γιατί μέλη της οικογένειάς μου βρίσκονταν εκεί. Στη συνέχεια οι κόρες μου κατέληξαν να ζουν εκεί, για ατυχείς λόγους βέβαια, κι αυτό διαμόρφωσε τις ρίζες τους. Παρόλο που γεννήθηκαν στην Αμερική, η κουλτούρα τους ήταν μια μείξη ελληνικής και γαλλικής παιδείας, μέχρι που έζησαν στην Ελλάδα και έγιναν εντελώς Ελληνίδες. Μιλάνε ελληνικά, πήγαν στο αμερικανικό σχολείο στην Αθήνα, αλλά ο κόσμος τους ήταν ελληνικός. Εκαναν διακοπές στη Λάγια της Μάνμης όπου έχουμε σπίτι κι έπαιζαν στην πλατεία με τα άλλα παιδιά. Ακόμα και τώρα που ζουν στο Λος Άντζελες σε ό,τι κάνουν λειτουργούν πολύ ελληνικά.
Πιστεύεις πως η απόφαση να φύγεις από την Αθήνα ήταν η πιο τολμηρή που έχεις πάρει στη ζωή σου;
Ξεκάθαρα. Ήταν μια απόφαση που έπρεπε να παρθεί. Ποτέ δε σκέφτηκα «πρέπει να φύγω από την Ελλάδα, δεν υπάρχει τίποτε για μένα εδώ, θα πάω στην Αμερική». Απλά ήθελα να κάνω αυτή τη δουλειά. Η απόφαση πάρθηκε βασισμένη στην ιδέα πως θέλω να δημιουργώ πλάσματα της φαντασίας μου, να εφευρίσκω κόσμους, να κάνω ταινίες. Και συνειδητοποίησα ότι στην Αμερική ο κόσμος έκανε ταινίες. Έκανα αυτή την τολμηρή κίνηση γιατί ένιωθα δυνατός και γεμάτος αυτοπεποίθηση στην Ελλάδα. Αυτά έπαιξαν ρόλο στο να μετακομίσω στην Αμερική και προφανώς δεν το μετανιώνω. Βέβαια, κάθε μέρα, μου λείπει ο τρόπος που ζούσα στην Αθήνα, αλλά αυτό που ήμουν προορισμένος να κάνω γινόταν στην Αμερική περισσότερο από ό,τι σε οποιαδήποτε άλλη χώρα της Ευρώπης.
Σε ποιο βαθμό η ελληνική σου κουλτούρα σε βοήθησε στο να χτίσεις αυτή την εκπληκτική καριέρα;
Στην Αθήνα απέκτησα την αίσθηση πως «τίποτε δεν είναι αδύνατο». Είχα ζήσει για λίγο στην Ιταλία πριν, αλλά η μετακίνηση στην Ελλάδα πραγματικά άλλαξε τη ζωή μου, γιατί ανακάλυψα ένα νέο κόσμο και συνειδητοποίησα πως μπορώ να κάνω τα πράγματα που θέλω παντού.
Θυμάσαι ποια ήταν η τελευταία σου ελληνική βραδιά;
Περνάω πολλές ελληνικές νύχτες με τα κορίτσια μου, γιατί μαγειρεύουμε ελληνικά, τρώμε ελληνικά, ακούμε ελληνική μουσική. Οπότε θα έλεγα πριν από ένα μήνα. Η αληθινή τελευταία ελληνική νύχτα μου ήταν περίπου πριν από τρία χρόνια, γιατί δεν έχω έρθει από τότε στην Ελλάδα. Οι γονείς μου ζουν ακόμα στο Παρίσι κι εγώ είχα την ευκαιρία να έρχομαι όταν δούλευα πάνω στο sequel της ταινίας «300», στη Βουλγαρία, τότε ήρθα τελευταία φορά.
Ποια είναι η αγαπημένη σου ελληνική συνταγή;
Χταπόδι σίγουρα. Είναι το αγαπημένο μου φαγητό σε ολόκληρο τον κόσμο. Και ο σαργός, ψημένος με λεμόνι και λίγο ελαιόλαδο το καλοκαίρι. Από γλυκά μου αρέσει το γαλακτομπούρεκο. Μου αρέσουν τόσο πολύ τα χταπόδια, που θα μπορούσα να ζήσω μόνο με αυτά, ένα κομμάτι φέτα και ρετσίνα. Μου λένε ότι υπάρχει καλύτερο κρασί από τη ρετσίνα για να συνοδεύσεις το ψάρι, αλλά εγώ πιστεύω ότι είναι το καλύτερο ποτό στον κόσμο.
Η ταινία Batman vs Superman είναι το σημαντικότερο project της ζωής σου ως τώρα;
Όταν πρωτοήρθα στην Αμερική, πολύ νωρίς στην καριέρα μου, έκανα το Ημέρα Ανεξαρτησίας. Έγινε παγκόσμια επιτυχία και αυτό ήταν φανταστικό. Πλέον είναι καλτ. Το Batman vs Superman είναι από μόνο του ένα τεράστιο, σχεδόν τρομακτικό πράγμα για εμένα σαν σχεδιαστή. Όταν τελείωνα τους 300, με ρώτησε ο Zack Snyder αν θα ήθελα να σχεδιάσω την ταινία και ρώτησα: «Θα είναι ο άνθρωπος από ατσάλι που συναντά το μαύρο ιππότη, όπως έχουν καθιερωθεί ήδη;». Μου απάντησε «όχι, θα δημιουργήσουμε το δικό μας Batman» και τότε ήταν που είπα «είμαι μέσα». Γιατί ήξερα ότι θα σχεδίαζα το αυτοκίνητο του Batman, τη σπηλιά του και υπάρχει μια τόσο σπουδαία κουλτούρα γύρω από αυτόν σαν εικόνα. Είσαι τυχερός όταν είσαι μέρος αυτής της δημιουργίας. Οι υπερήρωες πάντα μου άρεσαν ‒ όχι όλοι τους βέβαια. Ο Batman μού αρέσει γιατί είναι ένας αληθινός άντρας. Και είμαι πολύ ευχαριστημένος που μου δόθηκε η τεράστια ευκαιρία να σχεδιάσω το αυτοκίνητό του. Υπάρχουν μόνο πέντε Batmobile που έχουν σχεδιαστεί και ήξερα πως το δικό μου θα ήταν το έκτο. Αυτό είναι μεγάλη τιμή και σημαντική ευκαιρία. Να δημιουργήσεις, δηλαδή, ένα αντικείμενο που θα γίνει καλτ. Τα αυτοκίνητα του Batman θα βρίσκονται πάντα σε ένα μουσείο και ένα από αυτά θα είναι δικό μου. Αυτό είναι κάτι μεγαλύτερο από εμένα. Αυτή είναι η σημαντικότερη ταινία μου και είμαι ενθουσιασμένος που δούλεψα σε αυτή.
Διάβασε περισσότερα στο People που κυκλοφορεί
ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ
