Ελένη Τσολάκη: «Αν είσαι “αδιάβαστος” στον Βερύκιο, ποιος είδε τον Θεό και δεν τον φοβήθηκε»

Η Ελένη Τσολάκη είναι από τις ελάχιστες περιπτώσεις που όταν σβήνουν οι προβολείς διατηρεί την ενέργειά της στο ακέραιο. Το σημαντικότερο σε αυτό είναι ότι η θετική ματιά της στη ζωή είναι αποτέλεσμα μιας ώριμης απόφασης: να βλέπει το ποτήρι μισογεμάτο. Και αυτό είναι σπάνια αυθεντικό! Η παρουσιάστρια του Alpha μιλάει στο περιοδικό Glow και την Σόνια Ταλαντινου για όλα.

504 χλμ. νότια
Τα όνειρά της ξεκίνησαν να αποκτούν μορφή στα γήπεδα του Tae know do, όπου 12 χρόνια πρωταθλητισμού σμίλεψαν μέσα της τις αρετές της επιμονής, της ευγενούς άμιλλας, του ευ αγωνίζεσθαι, και μέχρι τις σπουδές στη Γυμναστική Ακαδημία, η πορεία φαινόταν μονόδρομος. Αφήνοντας πίσω την περίοδο που ήθελε να γίνει ένστολη στην Αστυνομία, η τύχη της την περίμενε σ’ ένα τηλεοπτικό στούντιο, αρχικά στο TV Θεσσαλονίκη -στην εκπομπή του Γιώργου Συρίγου-, στη συνέχεια στο TV Μακεδονία και το TV 100, κι εδώ και τέσσερα χρόνια πλέον στον Alpha. «Πρώτα με “βρήκε” η πρόταση. Το όνειρο και η σκέψη υπήρχαν πάντα στο μυαλό, αλλά η πρόταση πυροδότησε την κατάσταση. Νομίζω ότι το κίνητρο για κάθε άνθρωπο είναι το επόμενο βήμα, να γίνεσαι καλύτερος. Μετά από τόσα χρόνια στη Θεσσαλονίκη, το επόμενο βήμα ήταν η Αθήνα. Και η Θεσσαλονίκη, αν και μεγάλο σχολείο -μαθαίνεις να δουλεύεις σκληρά-, δε σου προσφέρει τόσες ευκαιρίες».
Η άφιξη στην Αθήνα αποδείχτηκε μια δύσκολη φάση προσαρμογής για εκείνη, που είχε μάθει να λειτουργεί σε περιβάλλον ασφάλειας. «Είμαι άνθρωπος που θέλω να ζω δίπλα στους ανθρώπους μου, με τους φίλους μου. Όλα ήταν άγνωστα και δεν ήξερα καν αν θα καταφέρω να μείνω. Βίωνα μια ανασφάλεια που δε μου ταίριαζε. Παρόλ’ αυτά, ήμουν πολύ σίγουρη για την απόφασή μου». Και πώς να μην είναι, αφού η ίδια παραδέχεται συνειδητά ότι διαθέτει αυτοπεποίθηση, όχι, όμως, σε περίσσεια, που μεταφράζεται σε θράσος. Η οικογένειά της, όπως και οι ψυχολόγοι πλέον συμφωνούν ότι κρύβεται πίσω από την πίστη που νιώθει στη ζωή, «όπλο» που μπορεί να σε πάει ψηλά, εφόσον το αξιοποιήσεις σωστά. «Μεγάλωσα σε μια δεμένη και παραδοσιακή οικογένεια, με γερές βάσεις. Ακόμη και σήμερα μαζευόμαστε γύρω από ένα τραπέζι και μιλάμε με τις ώρες. Η οικογένειά μου ήταν πάντα δίπλα μου. Με στήριζε σε οποιαδήποτε απόφαση, γι’ αυτό και δεν αισθανόμουν φόβο ή ανασφάλεια. Η εμπιστοσύνη που μου έδειχναν και συνεχίζουν, είναι πολύ μεγάλο εφόδιο στη ζωή».

Happy People
Και από τους στενούς δεσμούς της οικογένειας, βρέθηκε στους δεσμούς μιας τηλεοπτικής -και όχι μόνο- παρέας. Άραγε είναι κάπως μαγική η σχέση τους, καθώς το κλίμα δείχνει καλό -θα ακουστεί κλισέ- κι αυτό βγαίνει προς τα έξω; «Χρησιμοποίησες την πιο ωραία λέξη που θα μπορούσες. Το να βρεθούνε τέσσερις άνθρωποι, οι οποίοι δεν γνωριζόντουσαν από πριν και να δέσουν τόσο γρήγορα και όμορφα είναι μαγικό. Θα ακουστεί αντιφατικό, αλλά δεν υπάρχει ανταγωνισμός μεταξύ μας». Υπογραμμίζει ότι ο καθένας έχει τον ρόλο και τον χώρο του στην εκπομπή, συνθήκη που την αποδίδει και στη Σταματίνα, τον «μαέστρο της παρέας», όπως την αποκαλεί, ενώ μου εξομολογείται ότι αυτή είναι πλέον η παρέα της, οι αληθινοί της φίλοι. «Μοιραζόμαστε τα προβλήματα, τον χρόνο, τη χαρά μας. Από επιλογή, δεν έκανα πολλούς φίλους εδώ. Στην ουσία, οι άνθρωπο αυτοί καλύπτουν πλήρως το κενό της απουσίας των δικών μου ανθρώπων».
Και περνώντας μπροστά από τις κάμερες, μιλάμε για τις αγαπημένες της στιγμές του Happy Day, που εκτός από τον καιρό, αποδεικνύεται η πρώτη «καλημέρα», ο σχολιασμός των βίντεο, η σύνδεση με τον ανατρεπτικό Δήμο Βερύκιο. «Μου αρέσει ότι εδώ και τρία χρόνια αυτό το μισάωρο μου έχει μάθει τόσα. Η εικόνα που είχα για την πολιτική πριν τρία χρόνια δεν έχει καμία σχέση με την εικόνα που έχω σήμερα. Όλο αυτό μου έδωσε το κίνητρο να ψάξω περισσότερο τι γίνεται γύρω μου. Πριν σχολιάσω, θέλω να έχει βάση αυτό που θα πω. Θέλω να είμαι ενεργός πολίτης και να μη ζω στο συννεφάκι μου». Αυτός είναι ο λόγος, άλλωστε, που πλέον παρακολουθεί και τις ειδήσεις με τον Σροϊτερ ή την Κοσιώνη. «Αν πας την επόμενη μέρα στη δουλειά και είσαι “αδιάβαστος” στον Βερύκιο, ποιος είδε τον Θεό και δεν τον φοβήθηκε».
Κι αν υποθέσουμε ότι η Ελένη είναι το «δεύτερο βιολί», υπάρχει στη wish list της να γίνει κάποια στιγμή το «πρώτο» σε κάποια εκπομπή; «Αν δεχτώ ότι το Happy Day είναι το τελευταίο μου βήμα, τότε δε θα υπάρχει κίνητρο να συνεχίσω, προοπτική για να εξελιχθώ. Και στη δουλειά, και ως Ελένη. Οπότε ναι, φυσικά το έχω στο μυαλό μου, αλλά όχι ως αυτοσκοπό».

Personal mode
Πέρασε ποτέ τη φάση της αλαζονείας; «Δεν το ένιωσα ποτέ, αν κι αυτό θα το πουν οι δικοί μου. Δε θα μου το επέτρεπα. Μετά από τόσα χρόνια πρωταθλητισμού, απέκτησα την πειθαρχία που σε επαναφέρει. Έχω και δίπλα μου ανθρώπους που εμπιστεύομαι, οπότε θα μου το έλεγαν. Αν και το τεστ θεωρώ πως το πέρασα». Και αν σκεφτούμε ότι η συγκεκριμένη δουλειά απαιτεί γερό στομάχι, λόγω ανταγωνισμού και υπερέκθεσης, εκτός των άλλων, συνεχίζει να της δίνει σημαντικά μαθήματα ζωής. Το δικό της μέχρι στιγμής συνοψίζεται στη φράση «Ό,τι λάμπει δεν είναι χρυσός». Μου μιλάει για το «φαίνεσθαι» του χώρου, αλλά και τις δυσκολίες που διαχειρίζεται. «Αναθεωρείς, επαναπροσδιορίζεις καταστάσεις, αλλάζεις, δοκιμάζεις, απογοητεύεσαι, ξαναπροσπαθείς και όλα πάλι από την αρχή. Όλο αυτό με ωρίμασε, ίσως και αναγκαστικά. Εάν κάπου έχω βγει κερδισμένη έχει να κάνει με το ότι δεν έχασα την πραγματική ουσία της κατάστασης, που για μένα δεν παύει να είναι μια δουλειά, που δεν ορίζει το πώς βλέπω τον εαυτό μου ως άνθρωπο».
Η ζωή της είναι ένα παζλ, με κυρίαρχο κομμάτι την οικογένειά της και ιδιαίτερα τη μητέρα της, που θεωρεί το άλλο της μισό, αλλά και τους φίλους, την προσωπική ζωή, τη γυμναστική, το διάβασμά της. «Η μητέρα μου είναι το στήριγμά μου, αλλά και ο πιο σκληρός κριτής. Μου λέει την αλήθεια χωρίς σάλτσες. Είναι αυστηρή και την εμπιστεύομαι απόλυτα». Σε προσωπικό επίπεδο, αν και γράφονται πολλά περί επικείμενου γάμου, η ίδια δεν αποκαλύπτει περισσότερα, απλά επιβεβαιώνει ότι βρίσκεται σε μια πολύ καλή -συναισθηματικά – φάση. «Το σενάριο του γάμου κι ενός παιδιού το έχω στο πίσω μέρος του μυαλού μου και όσο περνούν τα χρόνια ναι, είμαι πιο κοντά στο ενδεχόμενο. Θέλω να δημιουργήσω μια οικογένεια, όπως αυτήν στην οποία μεγάλωσα».
Το συμβόλαιό της με τον Alpha ολοκληρώνεται φέτος επίσημα -το Happy Day θα προβάλλεται μέχρι τον Ιούλιο-, με το τέλος της σεζόν. Η ίδια δε γνωρίζει ακόμα την εξέλιξη, αλλά ελπίζει να έχει πιο ουσιαστικές απαντήσεις μέχρι τότε. «Αν και δεδομένης της αβεβαιότητας, αυτό που πρωτεύει είναι να ζούμε αξιοπρεπώς και να βιοποριζόμαστε από τη δουλειά μας. Όλα τα άλλα έρχονται σε δεύτερη μοίρα». Κι ενώ συχνά θυμώνει και πέφτει ψυχολογικά με όσα συμβαίνουν γύρω της -«τα τελευταία χρόνια δεν υπάρχει δικαίωμα στη δουλειά ή στο όνειρο»- αποδεικνύει ότι είναι από τους ανθρώπους που δε μένει απλά στις θεωρίες τύπου life coaching. «Πρέπει να νιώθουμε ευγνώμονες για όσα καλά μας συμβαίνουν. Όταν το συνειδητοποιήσουμε, τότε μπορούμε να αντιμετωπίζουμε κάθε μέρα ως μοναδική, να κάνουμε πράξη την πιο θετική στάση απέναντι στη ζωή»!