Ν. Θεοδωρίδου: “Θέλω να ζω τον έρωτα με πάθος”

Η Νατάσα Θεοδωρίδου θεωρείται η αυθεντικότερη λαϊκή τραγουδίστρια της εποχής μας. Η τραγουδίστρια, με αφορμή την συναυλία της στην Μεγαλόνησο, μιλά στο Down Town Κύπρου και τον δημοσιογράφο Γιάννη Χατζηγεωργίου για όλα όσα έζησε μέχρι σήμερα, τον έρωτα, τις ευαισθησίες της, τις δυνάμεις και τις μεγάλες αδυναμίες που ποτέ δεν προσπάθησε να κρύψει.

Τα λάθη σας ήταν σημαντικότερα από τις όποιες επιτυχίες σας;
Ενδεχομένως να είναι τα λάθη που σε οδηγούν στο σωστό δρόμο. Βεβαίως και έχω κάνει λάθη, αλλά ως χαρακτήρας, ως φύση και θέση απέναντι στη ζωή, θυμάμαι πάντοτε τα καλά. Ωστόσο, τα λάθη μου δεν ήταν άξια να με βγάλουν απ’ την πορεία μου. Ήταν λάθη που μπορούσαν να διορθωθούν, που κατανοούσα στην πορεία -και αυτό ήταν το πιο σημαντικό, ώστε να μην τα επαναλάβω- και εντέλει έμαθα από αυτά.

Μπορείτε να μου ονομάσετε ένα από αυτά;
Τα λάθη στη δική μας δουλειά εστιάζονται στις συνεργασίες. Έχω κάνει λοιπόν και κάποιες συνεργασίες τις οποίες θα μπορούσα να είχα αποφύγει. Αλίμονο όμως αν ξέραμε εξαρχής τι πάμε να κάνουμε.

Πάντα ακολουθούσατε την καρδιά σας;
Πάντα! Την ακολουθούσα και την ακολουθώ. Μη σας πω ότι, όσο περνά ο καιρός, τόσο χειροτερεύει το πράγμα (γελά).

Τις «δύσκολες στιγμές» της ζωής σας -όπως λέει και ένα τραγούδι σας- τις αντιμετωπίζατε πάντα με αισιοδοξία;
Είμαι αισιόδοξος άνθρωπος, αν και κάποιες φορές σηκώνω τα χέρια ψηλά και λέω «δεν μπορώ να αντεπεξέλθω σ’ αυτό!». Ό,τι κι αν είναι. Αλλά, συμβαίνει το εξής με μένα: δεν μου χαλά αυτό το πράγμα τη ζωή, δεν μου πάει τη ζωή μου
πίσω. Όταν οι άμυνές μου, για κάποιους λόγους, πέφτουν και δεν είμαι δυνατή
για να αντιμετωπίσω τα όποια προβλήματα παρουσιάζονται, απλά κάνω ένα βήμα πίσω και προσπαθώ να κοιτάξω τα πράγματα σαν τρίτη. Και, αργά ή γρήγορα, ξεκαθαρίζει το τοπίο.

Κλαίτε εύκολα;
Είμαι πάρα πολύ ευαίσθητη και αυτό έχει ως αποτέλεσμα να συγκινούμαι εύκολα, να κλαίω εύκολα, να λειτουργώ πιο πολύ συναισθηματικά. Από τη μια αυτό δεν είναι κακό. Από την άλλη, όμως, η μεγάλη μου ευαισθησία με κάνει να στενοχωριέμαι και εύκολα.

Υπήρξαν άνθρωποι που εκμεταλλεύτηκαν αυτή την ευαισθησία σας;
Αυτό είναι δικό τους πρόβλημα. Δεν με αφορούν αυτοί οι άνθρωποι. Δεν αφήνω το μυαλό μου να τους σκεφτεί ούτε για ένα δευτερόλεπτο.

Πώς είναι τώρα η καθημερινότητά σας;
Μετά τις εμφανίσεις που είχαμε με τη Μαρινέλλα και στη Θεσσαλονίκη, η καθημερινότητά μου παραμένει πολύ γεμάτη γιατί έχω δύο γλυκύτατα πλάσματα
που με τρέχουν και τους τρέχω όλη τη μέρα -τις κόρες μου- έχω τους φίλους μου που λατρεύω, έχω τις συναυλίες μου που θα ακολουθήσουν, έχω τη μουσική μου. Η καθημερινότητά μου είναι πολύ όμορφη και πλήρης.

Ανέκαθεν η φιλία έπαιζε πρωταρχικό ρόλο στη ζωή σας;
Η φιλία είναι επένδυση. Και αυτό προσπαθώ να το μεταδίδω και στους άλλους ανθρώπους. Μάλιστα θα σας έλεγα πως ενδεχομένως η φιλία να είναι και πιο πάνω από τον έρωτα.

Και δεν παραπονιούνταν οι σύντροφοί σας;
Εκεί υπάρχει κάτι που με ταλαιπωρεί γιατί, όταν δίνομαι σε έναν άνθρωπο, δίνομαι λίγο παραπάνω. Ίσως επειδή είμαι πολύ ανυπόμονος άνθρωπος και
πολύ αυθόρμητος κι έτσι θέλω τον έρωτα να τον ζω με πάθος. Και να τον δείχνω. Δεν μου αρέσει να τσιγκουνεύομαι στα συναισθήματά μου ούτε να ταλαιπωρώ τους ανθρώπους που είναι δίπλα μου ως σύντροφοι. Από εκεί κι έπειτα όμως, μέσα στο χρόνο, αντιλαμβάνομαι ότι η φιλία είναι πιο σημαντική. Γιατί μια δυνατή φιλία μπορεί να διαρκέσει για πάντα. Στον έρωτα δεν το ’χω ακόμη καταφέρει αυτό.

Δεν έχετε γίνει πιο επιφυλακτική με την πάροδο των χρόνων στον έρωτα;
Ναι. Παρόλο που αυτό έρχεται σε μεγάλη αντίθεση με τον χαρακτήρα μου. Τώρα βέβαια ωραία σας τα λέω αυτά αλλά, την ώρα που μου χτυπά ο έρωτας την πόρτα, εγώ ανοίγω και τα δύο φύλλα της πόρτας δεν ανοίγω μόνο το ένα (χαμογελά). Και τότε είναι που διαψεύδω εγώ η ίδια τον εαυτό μου.

Ποιοι θα ήταν οι λόγοι που θα μπαίνατε ξανά στη διαδικασία ενός γάμου;
(γελά) Ο γάμος είναι μεγάλη δέσμευση. Όπως ξέρετε το προσπάθησα δύο φορές, γιατί αγαπώ πάρα πολύ την οικογένεια -αν και θεωρώ ότι ούτως ή άλλως έχω δημιουργήσει μια πολύ δυνατή και δεμένη οικογένεια- αλλά ο γάμος θέλει πάρα πολλή δουλειά. Θέλει να αφήσεις λίγο τον εαυτό σου, να μην μπαίνεις πάντοτε μπροστά, να είσαι ένα βήμα πίσω, να κάνεις πολλή υπομονή, να σκέφτεσαι δύο και τρεις φορές τα πράγματα. Και ίσως εγώ να ήμουν λίγο «τεμπέλα» σε όλα αυτά.

Περισσότερα στο Down Town Κύπρου που κυκλοφορεί