Η “σκλαβιά” μιας σχέσης μαρτυρά την ανεπάρκειά μας;
Η Αφροδίτη είχε ήδη κλείσει τα 32 κι ακόμα δεν τολμούσε να κάνει το μεγάλο βήμα “έξω” από το πατρικό σπίτι της. Έμενε με τους γονείς της και η σχέση που είχε με τη μητέρα της -θηλιά στο λαιμό- την καταδίωκε τόσο που δυσκολευόταν να κάνει αυτό που πραγματικά ήθελε. Δεν τολμούσε.
Ο Γιάννης είχε καταφέρει να μετακομίσει από το πατρικό, αλλά στα 37 του μένει ακόμα στη διπλανή πολυκατοικία, οι γονείς έχουν κλειδιά και μπαινοβγαίνουν -ακόμα και στην κρεβατοκάμαρά του- χωρίς φυσικά να τον ενοχλεί θεωρώντας το φυσιολογικό. Του τηλεφωνούν τουλάχιστον δέκα φορές τη μέρα. Κι εκείνος άλλες τόσες. Άσχολείται μόνο με τις “οικογενειακές” υποχρεώσεις ξεχνώντας όλα -μα όλα- τα υπόλοιπα. Ακόμα και τις δικές του επιθυμίες.
Η Τάνια είναι κολλημένη με τον σύντοφό της. Καμία επαφή με τον εαυτό της, καμία επαφή με κανέναν άλλον. Ταγμένη εκεί. Προσπαθώντας σε υπερβολικό βαθμό να ικανοποιήσει όλα τα θέλω του, γατζωμένη πάνω του όλο το 24ωρο, ακυρώνοντας τα πάντα που δεν περιέχουν εκείνον μέσα. Έχουμε να τη δούμε μήνες…
ΤΑ ΣΗΜΑΔΙΑ
“Συνήθως ένα άτομο το οποίο αναπτύσσει μια σχέση εξάρτησης έχει μια έντονη ανάγκη να το φροντίζουν οι άλλοι και αυτό σταδιακά οδηγεί σε συμπεριφορές προσκόλλησης” εξηγεί η ψυχολόγος Νατάσσα Πατεράκη και σου δίνει τα χαρακτηριστικά…
1. Χαρακτηριστικό στοιχείο μας τέτοιας σχέσης είναι πως το άτομο προσπαθεί να ικανοποιεί σε υπερβολικό βαθμό τις ανάγκες και τις επιθυμίες του άλλου προκειμένου να είναι αποδεκτό και να μην το απορρίψει.
2. Ένα άλλο χαρακτηριστικό του ατόμου είναι ότι έχει δυσκολία να παίρνει καθημερινές αποφάσεις χωρίς τις συμβουλές και τη διαβεβαίωση από τους άλλους, κάτι το οποίο έχει ανάγκη σε υπερβολικό βαθμό.
ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ
3. Επίσης, έχει ανάγκη να αναλαμβάνουν οι άλλοι την ευθύνη για τους περισσότερους από τους μείζονες τομείς της ζωής του κι έχει δυσκολία να εκφράζει διαφωνία με τους άλλους, επειδή φοβάται ότι θα χάσει την υποστήριξη ή την αποδοχή τους.
4. Πιθανότατα, το άτομο να έχει δυσκολία να ξεκινά σχέδια και προγράμματα ή να κάνει πράγματα μόνο του περισσότερο εξαιτίας της έλλειψης αυτοπεποίθησης για την κρίση ή τις ικανότητές του παρά από έλλειψη κινητοποίησης ή ενεργητικότητας.
5. Συνηθίζει να κάνει υπέρμετρες προσπάθειες για να πάρει φροντίδα και υποστήριξη από τους άλλους μέχρι το σημείο να προσφέρεται να κάνει εθελοντικά πράγματα που του είναι δυσάρεστα ή να πιέζει τον εαυτό του ώστε να μην χάσει τη σιγουριά και την ασφάλεια που παίρνει από όλη αυτήν την κατάσταση.
ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ
6. Συμβαίνει συχνά το άτομο να μην νιώθει άνετα στην καθημερινότητά του ή να νιώθει ανήμπορο όταν είναι μόνο του, εξαιτίας υπερβολικών φόβων ότι είναι ανίκανο να φροντίσει τον εαυτό του και να χρειάζεται πάντα κάποιον δίπλα του να τον βοηθά και να τον καθοδηγεί.
7. Ένα άλλο χαρακτηριστικό του εξαρτητικού ατόμου παρουσιάζεται όταν μια στενή σχέση τελειώνει και είναι το να αναζητά επειγόντως μια άλλη σχέση σαν πηγή φροντίδας και υποστήριξης, αλλά και αναπλήρωσης του “κενού” το οποίο δυσκολεύεται πολύ να αντιμετωπίσει.
8. Επιπλέον, ασχολείται έντονα και εξωπραγματικά με φόβους ότι θα το εγκαταλείψουν, ότι θα μείνει μόνο και θα πρέπει να φροντίζει (μόνο του) τον εαυτό του, συναίσθημα που ακινητοποιεί το άτομο και του προκαλεί πανικό.
ΤΟ ΠΡΟΒΛΗΜΑ & H ΛΥΣΗ
Πρόκειται για ένα άτομο που δεν μπορεί να νιώσει επαρκές, δεν μπορεί να νιώσει ότι αξίζει. Οπότε, όπως καταλαβαίνεις η επαφή με έναν ψυχολόγο θα βοηθήσει πραγματικά. Για να πατήσει στα πόδια του, να πιστέψει στον εαυτό του και να χαράξει τη δική του διαδρομή στη ζωή.
ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ
ΕΣΥ ΤΙ ΛΕΣ;
Τα σχόλια είναι κλειστά.
Αυτό το άρθρο με εκφράζει απόλυτα… Εδώ κ τρία χρόνια είμαι σε μια σχέση… Βασικά εδώ κ τρία χρόνια δεν κάνω τίποτε άλλο πέρα από το να έχω σχέση… Χαχα! Τώρα το συνειδητοποιώ… Τον λατρεύω… Τσακωνομαστε αρκετά συχνά λόγω της δικής μου ζηλειας κ γκρίνιας καθώς λέει… ʼλλα αγαπιόμαστε τρελά! Οτιδήποτε ονομάζει εκείνος ζήλεια και γκρίνια, εγώ ξέρω ότι είναι φόβος! Φοβάμαι μην τον χάσω! Μετά τι θα κάνω; Είμαι γαντζωμένη πάνω του! Και το χειρότερο είναι ότι ξέρω πώς αν συνεχίσω έτσι, θα φύγει μακριά… Κι εγώ δεν έχω πια ούτε φίλες ούτε τίποτα… Μόνο την κοινή μας δουλειά… Εκείνος κάνει δύο δουλειές… Εκείνος είναι παντρεμένος… Αλλά είμαστε μαζί και δεν μπορούμε ο ένας χωρίς τον άλλο… Μόνο που αυτός βγαίνει πάντοτε από πάνω σε καβγάδες και μπορεί να ασχοληθεί άνετα και με άλλα πράγματα πέρα από εμένα… Εγώ δεν έχω την ψυχική αντοχή… Θέλω να είμαι συνεχώς μαζί του και να τον φροντίζω… Τι μπορώ να κάνω για να πάρω μια απόσταση ασφαλείας?
Συγνώμη, αλλά για να καταλάβω εσύ είσαι τόσο πολυ δεμένη με ένα ανθρωπο ο οποίος είναι παντρεμένος; Και τι θα κερδίσεις με αυτό; Τρία χρόνια προτιμάς να είσαι η άλλη του επιλογή από το να κάνεις μια πιο φυσιολογική σχέση στη οποία θα εισαι εσύ η πρώτη επιλογή;
Φαντάζομαι πως ξέρεις οτι αν συνεχίσεις έτσι μόνο τον εαυτό σου θα καταφέρεις να πληγώσεις…. γι’ αυτό αν δε βλέπεις “φως” στο μέλλον μαζί του, σήκω και φύγε όσο είναι νωρίς ακόμα
ΘΕΛΩ ΣΑΣ ΠΑΡΑΚΑΛΩ, ΟΙ ΨΥΧΟΛΟΓΟΙ ΤΗΣ ΠΑΡΕΑΣ ΣΑΣ ΝΑ ΜΟΥ ΑΝΑΛΥΣΟΥΝ ΓΙΑΤΙ ΕΝΑΣ ΑΝΤΡΑΣ ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙ, ΟΤΑΝ ΥΠΑΡΞΕΙ ΕΝΑ ΠΡΟΒΛΗΜΑ ΣΤΗ ΣΧΕΣΗ, ΝΑ ΕΚΦΡΑΣΤΕΙ ΚΑΙ ΝΑ ΠΕΙ ΤΙ ΝΟΙΩΘΕΙ ΚΑΙ ΚΛΕΙΝΕΤΑΙ ΣΤΟΝ ΕΥΑΤΟ ΤΟΥ, ΜΕ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑ ΝΑ ΠΡΟΚΥΠΤΕΙ Ο ΧΩΡΙΣΜΟΣ ΚΑΘΕ ΦΟΡΑ ΓΙΑ ΕΝΑ ΔΙΑΣΤΗΜΑ ΚΑΙ ΜΕΤΑ ΠΑΛΙ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΡΧΗ….