E. Παπαρίζου: Η εξομολόγησή της για τον θάνατο του πατέρα της! Η αργοπορία του ασθενοφόρου και οι καταγγελίες της οικογένειας!

Τρία χρόνια μετά το θάνατο του πατέρα της, η Έλενα Παπαρίζου ανοίγει την καρδιά της και εξομολογείται όλα όσα πέρασε. Ο ξαφνικός χαμός του, τότε, την έκανε να αποτραβηχτεί και να έχει την ανάγκη να βρίσκεται κοντά στην οικογένειά της στη Σουηδία.

Ο πατέρας της ήταν από τα πιο αγαπημένα πρόσωπα της ζωής της και του είχε τρομερή αδυναμία. Το ίδιο κι εκείνος στην κόρη του, όπως μπορείς να δεις και στον τρόπο που μιλάει για εκείνη, λίγο καιρό πριν συμβεί το μοιραίο.

Η Έλενα μιλώντας στην σουηδική εφημερίδα Schlager αποκαλύπτει, για πρώτη φορά, με κάθε λεπτομέρεια πώς έχασε τον πατέρα της και τα προβλήματα υγείας που της προέκυψαν αργότερα.

Το ασθενοφόρο καθυστέρησε 20 λεπτά

Ήταν το 2008 όταν η ελληνική κοινότητα της Σουηδίας γιόρταζε τα Χριστούγεννα με μια μεγάλη γιορτή στη Backa στο Γκέτεμποργκ. Την ώρα της γιορτής ο πατέρας της Έλενας, που ήταν και πρόεδρος της κοινότητας, κατέρρευσε. Ήταν τότε 60 ετών και η καρδιά του σταμάτησε να χτυπά εντελώς ξαφνικά.

Το ασθενοφόρο καθυστέρησε 20 ολόκληρα λεπτά, σύμφωνα με την Έλενα. Ο λόγος ήταν ότι η περιοχή θεωρούνταν υψηλού κινδύνου και στην Σουηδία τα ασθενοφόρα που προσεγγίζουν αυτές τις περιοχές πρέπει να συνοδεύονται από την αστυνομία. Το προσωπικό του ασθενοφόρου ήταν αναγκασμένο να περιμένει αστυνομική συνοδεία. Όταν έφτασε ήταν πολύ αργά. Ο Γιώργος πέθανε στα χέρια της αδερφής της Έλενας, Αρετή.

“Εγώ τον Παπαρίζο τον γνώριζα και είχα καμιά δεκαριά μέρες πριν είχα περάσει από το Γκέτεμποργκ και συναντηθήκαμε. Ήταν πολύ χαρούμενος που θα έκανε Χριστούγεννα και Πρωτοχρονιά με τα παιδιά του. Ήταν μια χαρά και πολύ χαρούμενος. Είχε πάει μάλιστα και για κάποιες εξετάσεις και τα βρήκαν όλα καλά”, περιγράφει στο TLIFE ο Χαϊδευτός Κομνηνός Πρόεδρος της Ομοσπονδίας Ελληνικών Συλλόγων και Κοινοτήτων της Σουηδίας ο οποίος μένει εκεί από τα 17 του!

Έμαθε ότι τον έχασε όταν έφτασε στην Σουηδία

Η Έλενα περιγράφει στην σουηδική εφημερίδα με κάθε λεπτομέρεια πώς πληροφορήθηκε για τον θάνατο του πατέρα της. Την στιγμή που στην Σουηδία ο πατέρας της άφηνε την τελευταία του πνοή, η Έλενα έδινε το δικό της show στην πίστα. Όταν κατέβηκε από τη σκηνή στις 4.30 το πρωί είδε μπροστά της μεταξύ άλλων, τον αδελφό της, ένα γείτονα, ένα φίλο της και ένα ψυχοθεραπευτή. “Μου είπαν ότι ο πατέρας μου έπαθε έμφραγμα αλλά όχι ότι είχε πεθάνει. Με έπιασε πανικός. Πήρα άδεια για να πάω στο σπίτι, οπότε πήρα το αεροπλάνο και πήγα στο Γκέτεμποργκ”, λέει η Έλενα. Στο Landvetter έμαθε την αλήθεια: “Περίμενα τη βαλίτσα μου και τότε λύγισε ο αδερφός μου. Τότε μου είπε ότι ο πατέρας μας είχε πεθάνει. Έχασα τη γη κάτω από τα πόδια μου, τον εαυτό μου, τα πάντα. Κατέρρευσα στο πάτωμα και άρχισα να κλαίω”.

Στη Σουηδία ο ρατσισμός σκοτώνει Έλληνες…

Ο μπαμπάς της Έλενας όμως δεν είναι ο μόνος Έλληνας που είχαν αφήσει να πεθάνει ισχυριζόμενοι ότι δεν μπορούσαν να πάνε να τον πάρουν γιατί ήταν επικίνδυνη περιοχή.

Στην Στοκχόλμη, δικαστήριο αθώωσε τον νοσοκόμο του 112 που αρνήθηκε να στείλει ένα ασθενοφόρο για τον 23χρονο Αιμίλιο Λινέλ-Βασιλάκη. Tους είχε καλέσει επανειλημμένα πάρα πολλές φορές, τούς εκλιπαρούσε αλλά του το αρνήθηκαν χλευάζοντας τον και από πάνω, μέχρι που έπεσε κάτω νεκρός. H νεκροψία έδειξε ότι είχε σπάσει η σπλήνα του και ότι δεν μπορούσε να αναπνεύσει μετά από σοβαρό κρυολόγημα. Κάτι που ίσως είχε αποτραπεί αν το ασθενοφόρο ήταν εκεί την ώρα που έπρεπε…

“Στην περιοχή αυτοί μένουν πάρα πολύ ξένοι, είναι ένα γκέτο αλλά δεν το λέμε ανοιχτά. Έχει εγκληματικότητα μεγαλύτερη από το μέσο όρο της χώρας. Παρόλα αυτά όμως η ανθρώπινη ζωή έχει μεγαλύτερη αξία από την πιθανότητα περιστατικού βίας σε ασθενοφόρο που θα πάει να πάρει έναν ασθενή“, εξηγεί στο TLIFE ο κος Κομνηνός.

Η οικογένεια της Έλενας ζητά δικαίωση

Ενώ η Έλενα σκέφτεται πάλι εκείνη την ημέρα, σωπαίνει, και κρύβει το πρόσωπό της, γράφει η σουηδική εφημερίδα. Προφανώς και δεν πρόκειται για μια εύκολη κατάσταση και όλοι γνωρίζουμε την αδυναμία που είχε η Έλενα στον πατέρα της. “Δεν έχω κλάψει για πολύ καιρό, όταν σκεφτόμουν τον μπαμπά μου, αλλά έρχονται όλες οι εικόνες μπροστά μου. Το έχω ξεπεράσει, έχω υποσχεθεί στον εαυτό μου να μην κλάψω. Επειδή είμαι δυνατή. Δεν ήθελε (ο πατέρας της) να κλάψω”. Σκουπίζει τα δάκρυά της και συνεχίζει: “Σκέφτομαι πιο πολύ τη μαμά μου. Έχασε τον σύντροφό της. Ήταν τόσο καλά μαζί”.

Όταν πια συνέρχεται, όπως γράφει ο δημοσιογράφος, μιλάει για το πώς προσπάθησε εκείνη και η οικογένειά της να δικαιωθούν. Λέει ότι έστειλαν μια αίτηση στην υγειονομική περίθαλψη το 2009, όπου ρώτησαν γιατί τα ασθενοφόρα πρέπει να περιμένουν την αστυνομία, πριν πάνε σε περιοχή “υψηλού κινδύνου”. Και απορρίφθηκαν. Μια δεύτερη αίτηση το 2010 απορρίφθηκε επίσης.

“Η οικογένειά μου αισθάνθηκε τόσο άσχημα. Θέλω να καταργηθούν όλες οι επικίνδυνες ζώνες. Δεν θέλω να συμβεί αυτό σε κανέναν άλλο. Έχουν απορρίψει τις ενστάσεις μας, αλλά θα ρίχνω για πάντα την ευθύνη σ’ αυτούς”, λέει η Έλενα.

“Έγινε μία σύσκεψη στην κοινότητα του Γκέτεμποργκ και είχαν προσκληθεί οι εμπλεκόμενοι, ο δήμος, οι τοπικοί παράγοντες και η εταιρεία που είναι υπεύθυνη για τα ασθενοφόρα. Αυτό το οποίο βγήκε είναι ότι αυτή η εταιρία είχε καθορίσει από μόνη της σαν περιοχή υψηλής επικινδυνότητας. Το θέμα πήρε δημοσιότητα από τα τοπικά μέσα. Έγινε μία έρευνα μετά, η οποία όμως δεν κατέληξε πουθενά και έκλεισε η υπόθεση. Υπάρχουν ευθύνες αλλά δεν τις πήρε κανένας και έκλεισε η υπόθεση“, αναφέρει στο TLIFE ο Πρόεδρος της ΟΕΣΚ Σουηδίας.

Αυτή η εταιρεία από μόνη της αυθαίρετα, επειδή υπάρχει εγκληματικότητα στην περιοχή, την χαρακτήρισε υψηλής επικινδυνότητας και δεν πήγαιναν τα ασθενοφόρα χωρίς αστυνομική συνοδεία. Η αστυνομία όμως επειδή τρέχει διάφορες υποθέσεις δεν μπορεί να είναι εγκαίρως στο σημείο και σε αυτές τις περιπτώσεις, εγκεφαλικά και καρδιακά, είναι θέμα λεπτών συνήθως. Αυτό συζητήθηκε και στη σύσκεψη.

Η επόμενη μέρα και η επιστροφή της στην Σουηδία

“Δεν ήθελα να γυρίσω πίσω στη Σουηδία με αυτή την επιθετική συμπεριφορά μετά απ’ ό,τι εγώ και η οικογένειά μου περάσαμε με τον πατέρα μου. Δεν θέλω καμία οικογένεια να αισθάνεται ότι έχουν χάσει ένα άτομο χωρίς λόγο, γιατί έτσι αισθανόμαστε εμείς. Είναι απαίσιο”, αναφέρει η Έλενα στην εφημερίδα Schlager και λέει ότι ξεκίνησε συνεδρίες με ψυχοθεραπευτή. Σήμερα μπορεί να δηλώνει ότι δεν αισθάνεται θυμό και πίκρα.