Μορφούλα Ντώνα: Ζήτησα υποστήριξη από έναν ψυχολόγο γιατί είχε αλλάξει η ζωή μου και ήταν δύσκολο να το διαχειριστώ

Η Ολυμπιονίκης της ρυθμικής γυμναστικής Μορφούλα Ντώνα μίλησε στο περιοδικό “ΕΓΩ” για την συμμετοχή της στο “Dancing with the Stars” , τις διακρίσεις στον αθλητισμό και την απομάκρυνσή της από την Εθνική Ομάδα. Η Μορφούλα έχει ξεχωρίσει ήδη στο show χορού και βρίσκεται κάθε Κυριακή στις πρώτες θέσεις.

Όλοι σε θεωρούν το μεγάλο φαβορί για τον τελικό του “Dancing with the Stars”. Νιώθεις πως έχεις προβάδισμα σε σχέση με τους υπόλοιπους;
Το μόνο που με ενδιαφέρει είναι να διασκεδάζω όσο μπορώ την συμμετοχή μου στο παιχνίδι, ο σκοπός του οποίου μην ξεχνάμε ότι είναι φιλανθρωπικός. Από εκεί και πέρα, αν φτάσω μέχρι τον τελικό, μια χαρά θα είναι!

Τα συναισθήματα που νιώθεις πριν από κάθε live είναι τα ίδια που είχες παλιότερα πριν από τους αγώνες σου;
Νομίζω πως ναι, υπάρχει η ίδια ένταση, η ίδια αγωνία. Μου αρέσει που το ξανά ζώ. Είμαι τελειομανής και θέλω να βγάζουμε με το χορογράφο μου άριστη εικόνα σε κάθε μας εμφάνιση.

Το να κυνηγάς το τέλειο και ως αθλήτρια έγινε ποτέ ένα μεγάλο και δυσβάσταχτο βάρος για εσένα;
Ναι, αυτός ήταν άλλωστε και ένας από τους λόγους που σταμάτησα τελικά την ρυθμική γυμναστική. Μετά από τους Ολυμπιακούς Αγώνες του Σίδνεΐ και τον τραυματισμό μου, αισθάνθηκα ότι από εκεί και πέρα θα υστερούσα σε ό,τι και αν έκανα. Έμεινα δύο χρόνια εκτός και μετά επέστρεψα μέχρι να ολοκληρώσω την καριέρα μου.

Συμμετείχες στους Ολυμπιακούς του Σίδνεΐ , όπου στέφθηκες τελικά Ολυμπιονίκης κατακτώντας την έβδομη θέση, παρόλο που είχες ένα σοβαρό τραυματισμό και όλοι τότε σου έλεγαν να μην το ρισκάρεις. Δεν φοβήθηκες τον κίνδυνο στον οποίο έβαζες την υγεία σου;
Είχα αγωνιστεί με κατάγματα κόπωσης στο πόδι μου, αλλά η μοναδική μου αγωνία τότε ήταν να κάνω αυτό για το οποίο προετοιμαζόμουν τόσο καιρό πριν. Δεν μπορούσα με τίποτα να δεχτώ ότι έφτασα μέχρι εκεί και δεν θα έπαιρνα τελικά μέρος.

Τι έκανες την επόμενη μέρα που αποφάσισες να τερματίσεις την αθλητική σου καριέρα;
Θυμάμαι πως το πρώτο πράμα που έκανα ήταν να φάω πολύ. Μου φάνταζε βέβαια τότε υπερβολικό. Επίσης, έβγαινα συνέχεια έξω με τους φίλου μου. Αυτή η περίοδος κράτησε ενάμιση χρόνο και για ένα περίεργο λόγο την έχω διαγράψει από την μνήμη μου.

Έκανες και ψυχανάλυση εκείνη την εποχή. Σε τι σε βοήθησε;
Ζήτησα υποστήριξη από έναν ψυχολόγο γιατί η ζωή μου πια είχε αλλάξει και ήταν δύσκολο για μένα να το διαχειριστώ. Από 8 χρονών είχα μάθει να πηγαίνω στο σχολείο, μετά στην προπόνηση, να διαβάζω μία ώρα το βράδυ και να κοιμάμαι νωρίς. Όταν έχεις μάθει να ζεις έτσι για πολλά χρόνια, μετά πραγματικά δεν ξέρεις τι να κάνεις, δεν ξέρεις πως να γεμίσεις την μέρα σου. Παρότι είχα παρέες , είχα φίλους, ένιωθα πως ήμουν μόνη μου.Εκείνη την εποχή πέρασα και στο Χαροκόπειο Πανεπιστήμιο στο τμήμα Διατροφής, αλλά δυστηχώς δεν συνέχισα, επειδή έγινα προπονήτρια πια της ρυθμικής γυμναστικής και δεν υπήρχε καθόλου χρόνος.

Επιβραβεύτηκαν οι επιτυχίες σου στην Εθνική Ομάδα;
Στην Εθνική Ομάδα δούλεψα χωρίς μισθό,η συμμετοχή μου ήταν εθελοντική. Παρόλο που έφερα τόσες μεγάλες διακρίσεις, η καινούρια διοίκηση της ομοσπονδίας με έδιωξε. Δυστηχώς υπάρχουν άνθρωποι σε καίριες θέσεις που κατστρέφουν τον αθλητισμό και τους ενδιαφέρει να εξυπηρετούν τα προσωπικά τους συμφέροντα. Είναι κρίμα!

Τι στόχους βάζες στην ζωή σου και θέλεις να τους εκπληρώσεις τα επόμενα χρόνια;
Να διατηρηθεί η αρμονία που ήδη υπάρχει στην ζωή μου.

Θέλεις να γίνεις μητέρα;
Έχω πρότυπο τους γονείς μου και φυσικά θέλω να κάνω οικογένεια και παιδιά. Αλλά όχι τώρα, αργότερα!

Διάβασε περισσότερα στο επριοδικό ΕΓΩ που κυκλοφορεί