Όπου γάμος και… χαρά; Θα αντέξει ο θεσμός του γάμου στο χρόνο;

Το πιο απαιτητικό project στη ζωή ενός ανθρώπου. Ο γάμος. Η διατήρηση της σχέσης, το σωστό μεγάλωμα των παιδιών, η αντιμετώπιση των κραδασμών… Ο γάμος οφείλει να αντιμετωπίζεται με σοβαρότητα. Είναι μια επιλογή ζωής που έχει απαιτήσεις, δυσκολίες και όχι μόνο καρδούλες, αγάπες και λουλούδια. Η Μάρεα Λαουτάρη, Life & Relationship Coach, γράφει για το θεσμό του γάμου, τα διαζύγια που έχουν αυξηθεί, τις ρεαλιστικές δυσκολίες, τα νέα σημερινά δεδομένα…

Οι εξελίξεις από το μέτωπο του γάμου είναι ραγδαίες. Τα στοιχεία μιλούν, κραυγάζουν μάλλον. 34,5% των γάμων σήμερα οδηγούνται σε διαζύγιο (81% των οποίων είναι συναινετικά). Μάλιστα ένα νέο φαινόμενο, τα λευκά διαζύγια (για οικονομικούς λόγους) είναι γεγονός.

Η ρομαντική σκέψη του γάμου που “ζήσανε αυτοί καλά και εμείς καλύτερα” αφορά μάλλον στην τελετή του νυφικού και της μπομπονιέρας και όχι στην ουσία της μαραθώνιας πορείας της κοινής συζυγικής ζωής. Εάν κάνεις μια απλή συζήτηση με το μελλόνυμφο ζευγάρι εύκολα διαπιστώνεις ότι κανείς δεν έχει πραγματικά σκεφτεί τι θα ακολουθήσει στη συνέχεια, στα 7 – 14 – 44 χρόνια που θα ακολουθήσουν. Δεν υπάρχει στόχος, ούτε στρατηγική όπως λογικά θα αναμενόταν για οποιοδήποτε σοβαρό project αναλαμβάναμε να υλοποιήσουμε. Το μόνο που υπάρχει είναι μια ευχή, όλα να πάνε καλά (με τη βοήθεια της τύχης, ίσως;).

Ο ΓΑΜΟΣ ΚΑΠΟΤΕ… ΚΑΙ ΤΩΡΑ!
Κάποτε παντρευόσουν και έδινες όρκο να είσαι μαζί με τον άλλον μέχρι να σας χωρίσει ο θάνατος.
Σήμερα παντρεύεσαι και υπόσχεσαι να είσαι με τον σύντροφό σου μέχρι να πεθάνει η αγάπη.

Κάποτε παντρευόσουν για να κάνεις πρώτη φορά σεξ.
Σήμερα παντρεύεσαι για να σταματήσεις να κάνεις σεξ με άλλους.

Κάποτε έλεγες είμαι μονογαμικός και εννοούσες ότι έχεις έναν και μοναδικό σύντροφο στη ζωή σου.
Σήμερα λες είμαι μονογαμικός και εννοείς οτι είσαι μονογαμικός κάθε φορά στη σχέση σου, όχι μονογαμικός για μία ολόκληρη ζωή.

Κάποτε παντρευόσουν και ως σύζυγος είχες το ρόλο του κουβαλητή, του προστάτη, του πατέρα που νουθετεί.
Σήμερα παντρεύεσαι και ως σύζυγος έχεις περίπου 22 διαφορετικούς ρόλους για τους οποίους κανείς δεν σε εκπαίδευσε.

Οι σύγχρονες απαιτήσεις είναι δυσθεώρητες και δεν είναι να απορούμε που τα διαζύγια συναγωνίζονται σε ποσοστά τους τελεσμένους γάμους.

ΠΟΤΕ ΓΕΝΝΗΘΗΚΕ Η ΙΔΕΑ ΤΟΥ ΓΑΜΟΥ;
Η ιδέα του γάμου χρονολογείται από το 6.000 περίπου Π.Χ. (νεολιθική εποχή) όταν ο άνθρωπος από τροφοσυλέκτης έγινε γεωργός και κτηνοτρόφος και ξεκίνησε να αποκτά περιουσία, αγαθά τα οποία στη συνέχεια επρόκειτο να κληρονομηθούν στα τέκνα. Τα τέκνα με κάποιον τρόπο θα έπρεπε να αποδειχθεί ότι ήταν νόμιμα και όχι νόθα, οπότε ελλείψει DNA τεστ, ο άνδρας εκείνη την εποχή εισήγαγε και επέβαλλε για πρώτη φορά την ιδέα της μονογαμίας (η οποία πρωτίστως αφορούσε στις γυναίκες) και την ανακήρυξη της απιστίας ως αμαρτήματος. Αυτό ήταν βολικό και για τις γυναίκες που συμφώνησαν στο νέο κανονισμό καθώς είδαν σε αυτήν την ιδέα μια σημαντική ευκαιρία να διασφαλίσουν δια βίου διατροφή και προστασία για τις ίδιες και τα παιδιά τους.

Στόχος ήταν να αποτρέπονται οι γυναίκες από την ιδέα να συνουσιαστούν με άλλους άνδρες και να γεννήσουν παιδιά εκτός γάμου, τα οποία ο νόμιμος σύζυγος θα ανέτρεφε σαν δικά του. Αυτό θα σήμαινε απλά κλοπή της περιουσίας!

Αν και ο γάμος εδώ και χιλιάδες χρόνια αποτελούσε μια οικονομική και εμπορική συμφωνία όπου το συναίσθημα δεν είχε καμία θέση, τις τελευταίες εκατονταετίες οι καταστάσεις άλλαξαν εντελώς. Οι άνθρωποι παντρεύονται από συναίσθημα. Ψάχνουν τον ιδανικό ένα και μοναδικό, το άλλο τους μισό. Και γι’αυτό η κατάσταση είναι εντελώς complicated.

Οι συζυγικές απαιτήσεις σήμερα εκτοξεύονται στη στρατόσφαιρα
Οι άνθρωποι αναζητούν την οικειότητα, την ασφάλεια, τη μονιμότητα, την εμπιστοσύνη και την προστασία μέσα στο γάμο, παράλληλα όμως απαιτούν από τους συντρόφους τους να είναι:
Ο έμπιστος φίλος τους, ο ψυχολόγος τους, ο έμπειρος εραστής τους που προσφέρει μυστήριο, άσβεστο πάθος και μια “σκοτεινή” και πιπεράτη πλευρά στο κρεβάτι, ο παιδαγωγός που γνωρίζει από ανατροφή παιδιών, ο συνεργάτης τους, ο συνοδοιπόρος τους, ο οικονομικός διαχειριστής τους, ο άνθρωπος που θα τα πηγαίνει εξαιρετικά με πεθερικά και ιδανικά με ολόκληρο το σόι, εκείνος που ξέρει να μαγειρεύει κι ένα φαγητό και βοηθάει στις δουλειές του σπιτιού, ο άνθρωπος που θα τους εξελίξει, θα τους διασκεδάσει, θα τους κατανοήσει, θα τους υποστηρίξει στην επίτευξη των ονείρων τους, θα τους στηρίξει στην ανάπτυξη της καριέρας τους και θα παραμείνει ως γοητευτικός και πιστός σύντροφος στο πλευρό τους μέχρι ο θάνατος να τους κλείσει τα μάτια.

Απαιτούμε λοιπόν ένας άνθρωπος, ο σύντροφός μας, να μας παράσχει αυτό που κάποτε λαμβάναμε από ένα ολόκληρο χωριό!

Οσο για αυτό το “για πάντα μαζί” έχει γίνει πολύ βαρύ από τη στιγμή που το προσδόκιμο ζωής έχει διπλασσιαστεί και ο γάμος μπορεί να διαρκέσει ακόμα και 70 ή περισσότερα χρόνια! Και όλα αυτά φυσικά σε περιβάλλον μονογαμίας και απόλυτης πίστης.

ΤΙ ΘΑ ΑΠΟΓΙΝΕΙ ΛΟΙΠΟΝ Ο ΓΑΜΟΣ; ΘΑ ΑΝΤΕΞΕΙ ΣΤΟ ΧΡΟΝΟ;
Εάν οι άνθρωποι αντιμετωπίσουν το θεσμό με επίγνωση, ειλικρίνεια, ζυγισμένες απαιτήσεις και αντίληψη ότι πρόκειται για μία σχέση που διέπεται από μια οικονομική και νομική συμφωνία με σκοπό τη σταθερότητα στην απόκτηση και την ανατροφή τέκνων και όχι για να βρούμε το μισό που μας λείπει απαιτώντας από τον άλλον να μας συμπληρώσει τα κενά, πιθανόν ο γάμος να επιβιώσει σε βάθος χρόνου. Χρειάζεται να πατήσουμε και τα δυο πόδια μας γερά πίσω στη γη και να δούμε το γάμο για αυτό που είναι ενώ παράλληλα θα ήταν σωτήριο εάν όλοι περνούσαμε από αναγκαστική εκπαίδευση πριν οποιοδήποτε γάμο. Θεωρώ απαραίτητο να δημιουργηθεί ένα “Σχολείο Σχέσεων” μέσα στα σχολεία από το οποίο θα αποφοιτούμε αλλά και στη συνέχεια θα μετεκπαιδευόμαστε ώστε να ενημερωνόμαστε για τις τελευταίες εξελίξεις. Ακριβώς όπως διαχειριζόμαστε με σοβαρότητα την καριέρα μας, μαθαίνουμε διαρκώς νεα πράγματα και τα εφαρμόζουμε εάν θέλουμε να πετύχουμε, το ίδιο χρειάζεται να κάνουμε και στις σχέσεις μας. Η γνώση και η συνειδητοποίηση μπορεί να μας βοηθήσει να κερδίσουμε εμείς και τα παιδιά μας περισσότερα από όσα τελικά θα χάσουμε στο μεγαλύτερο μαραθώνιο της ζωής μας, το γάμο.