Tαλαιπωρείσαι από το σύνδρομο του καλού παιδιού;

Όλες οι σχέσεις -ερωτικές, επαγγελματικές, φιλικές- χρειάζονται κάποιες υποχωρήσεις, αλλά μέχρι ένα σημείο. Και το σημείο αυτό που ορίζει την υπερβολή είναι η προσωπική σου ευτυχία. Ένα “ναι” που είπες με βαριά καρδιά, ένα “όχι” που δεν είπες από φόβο, με μοναδικό στόχο να ικανοποιήσεις τον απέναντι μπορεί να μην είναι ευγένεια, καλοσύνη ή σεβασμός προς τον άλλο, αλλά προσωπικό σου πρόβλημα.

Σύμφωνα με την ψυχολόγο Χρυσούλα Μαυράκη “το σύνδρομο του καλού παιδιού είναι αποτέλεσμα της προσωπικής ανασφάλειας. Έτσι, κάποιος νομίζει ότι δεν αξίζει και ότι δεν τον αγαπούν οι άλλοι για αυτό που είναι. Παίζει το ρόλο του καλού παιδιού που λέει σε όλα “ναι” και κάνει αυτό που λένε οι άλλοι μόνο και μόνο για να τους έχει κοντά του, γιατί αλλιώς φοβάται ότι θα τους χάσει”.

Η ΡΙΖΑ ΤΟΥ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΟΣ
“Επειδή λοιπόν αυτό από κάπου ξεκινάει, συνήθως προκύπτει όταν έχουμε πολύ αυστηρό και απαιτητικό γονέα που το παιδί επιθυμώντας να τον ευχαριστήσει και να μην χάσει την αγάπη του και την αποδοχή του, παίζει το ρόλο του καλού παιδιού” εξηγεί η ψυχολόγος.

“Όταν λοιπόν μεγαλώσει και κάνει τις σχέσεις του εξακολουθεί και παίζει τον ίδιο ρόλο. Αυτό είναι άκρως επικίνδυνο γιατί μας σπρώχνει να είμαστε στις σχέσεις μας παραχωρητικοί, ενδοτικοί, να μην διεκδικούμε και να καταπίνουμε πολλά πράγματα τα οποία μας δηλητηριάζουν ή μας οδηγούν κάποια στιγμή σε έκρηξη και χαλάμε τη σχέση”.

ΤΣΕΚΑΡΕ ΤΑ ΣΗΜΑΔΙΑ…
Μπορεί να μην το έχεις συνειδητοποιήσει και κάποια στιγμή μια σχέση σου να φτάσει σε αδιέξοδο. Σε πνίγει το παράπονο… Δεν έχεις κάνει κάτι κακό, δεν έχεις αδικήσει και έκανες τα πάντα να έχεις τον άλλον ικανοποιημένο. Μήπως όμως αδίκησες τον εαυτό σου; Μήπως κάπου τον καταπίεσες για να κάνεις ευτυχισμένο τον απέναντι; Μήπως πάσχεις από το σύνδρομο του καλού παιδιού. Η ψυχολόγος Χρυσούλα Μαυράκη σου δίνει τα σημάδια…

1. Όταν δεν τολμάς να πεις όχι ενώ θέλεις να πεις.

2. Κάνεις ό, τι σου ζητούν ακόμα και χωρίς να το θέλεις.

3. Φοβάσαι να πεις τη γνώμη σου για να μην σε διαγράψουν από τη σχέση.

4. Καταπιέζεις τα θέλω και τις επιθυμίες σου για να μην χάσεις τη σχέση.

5. Δεν ζητάς και δεν διεκδικείς αυτό που πραγματικά θέλεις, από φόβο μήπως και αν το διεκδικήσεις παρεξηγηθεί ο καλός σου και σε εγκαταλείψει.

ΤΙ ΝΑ ΚΑΝΕΙΣ…
Καταρχάς, πρέπει να συνειδητοποιήσεις ότι δεν μπορείς να έχεις τους πάντες ικανοποιημένους. Δεύτερον, η λύση δεν είναι να φύγεις από το ένα άκρο και να πας στο άλλο, να γίνεις δηλαδή “κακό” παιδί, όπως κάποια στιγμή είπες πάνω στα νεύρα σου.

1.Πρέπει να ανεβάσεις την αυτοεκτίμησή σου.

2.Πρέπει να κατανοήσεις ότι οι άλλοι πρέπει να σε αγαπούν για αυτό που είσαι και όχι για αυτό που θα ήθελαν εκείνοι να είσαι.

3.Πρέπει να μάθεις να έχεις γνώμη και άποψη ισχυρή και να την επιβάλλεις με καλό τρόπο μεν, αλλά σίγουρα να το κάνεις.

4.Αν η σχέση σου, ζητά συνεχώς πράγματα και μάλιστα πράγματα τα οποία εσύ δεν θα ήθελες να κάνεις, θα πρέπει να σκεφτείς πολύ καλά αν πρέπει να συνεχίσεις με αυτόν τον τρόπο και όχι με αυτόν τον άνθρωπο.

5.Οπωσδήποτε να το συζητήσεις ειλικρινά μαζί του λέγοντάς του ότι έχοντας το σύνδρομο του καλού παιδιού πολλές φορές κάνεις πράγματα που δεν θέλεις και δεν κάνεις πράγματα που θέλεις.

ΕΣΥ ΤΙ ΛΕΣ;

  1. Τώρα είναι αργά, τα λάθοι έχουν γίνει και το παρελθόν δεν αλλάζει.

  2. Εχω σχέση 5 μήνες με έναν παντρεμένο,με τον οποίο πάλεψα να μην κάνω σχέση 5 μήνες πρίν τους 5(συνολικά 10 μήνες 5 στο γραπτό λόγο και στο τηλέφωνο,και τους επόμενους 5 κανονική σχέση).Βλεπόμασταν 2 φορές την εβδομάδα,μαγειρεύαμε μαζί,τρώγαμε μαζί,πάντα μεσημέρι,ποτέ βράδυ.Η σχέση ειλικρινής.στον μήνα του ζήτησα να χωρίσουμε γιατί ήξερα τι θα έφερνε το μέλλον και δεν θα το άντεχα.7 μέρες μετά μου τηλεφωνεί και στίς 10 ξανά από την αρχή.5 μήνες μετά μου ζητά να μείνει μόνος για να σκεφτεί τι θα κάνει.Αν θα μείνει με την οικογένειά του ή με εμέν.Εχει 2 παιδιά,το ένα φέτος πάει επαρχία για σπουδές,το άλλο(εκεί είναι το πρόβλημα)14 χρόνων,λέει πως είναι μικρό για να το αφήσει μόνο.Η σύζηγος παθητική,θυματοποημένη και απαθής,τα περιμένει όλα απο εκείνον,εκείνος νιώθει υπεύθυνος και εγκλοβισμένος στην ανασφάλεια τη δική του και της συζήγου.Λέει πως με αγαπά και λόγω της υπευθυνότητας που νιώθει και απέναντί μου θέλει να σκεφτεί σοβαρά τι θα κάνει,γιατί είμαι αξιολάτρευτη όπως λέει και δεν θέλει να παίζει μαζί μου.Μαζί του ένιωσα για πρώτη φορά την αγάπη χωρίς όρια,αγνή,αληθινή.Είμαι 50 χρόνων χωρισμένη με ένα γιό 20,και είναι 52 με 2 γιούς 18 και 14.Με ανώτατη μόρφωση και οι δύο.Δεν θέλω να τον πιέσω,ποτέ δεν το έκανα.Μου λείπει αφόρητα τις 13 μέρες τώρα που είμαστε χώρια,χωρίς την παραμικρή επαφή όπως συμφωνήσαμε.Δυστυχώς φάνηκα ελαστική και δεν έθεσα χρονικό όριο.Μου είπε πως δεν θα εκμεταλευτεί καιροσκοπικά τον χρόνο που του δίνω.Παρακαλώ δώστε μου την γνώμη σας.Πώς να ενεργήσω? Να περιμένω να επικοινωνήσει όταν και όποτε είναι έτοιμος ακόμα και αν αυτό είναι σε 3 μήνες?Η μήπως είναι σχέδιο αποχώρησης?Του έχω εμπιστοσύνη ,διότι με προέτρεψε να μην τον περιμένω και χάνω την ζωή μου.Η δική του με την σύζηγο είναι χωρίς σεξ 2 χρόνια,χωρίς εντάσεις στην καθημερινότητά τους και χωρίς συζήτηση,παρά μόνο για τα αναγκαία.Επιπέον έχει ενοχές πως θα την αφήσει μόνη.Και τον πιστεύω.Το ταίριασμα μας και οι ομοιότητες μας είναι πολυεπίπεδες και πρωτοφανείς.Θα κάνω τα πάντα για να είμαστε μαζί.Αυτό που θέλω να με συμβουλέψετε είναι τι να κάνω για να μην τον χάσω,να μην πέσω σε λάθη και τον διώξω από κοντά μου.Ποτέ δεν κατηγόρησα την σύζηγό του,ίσι ίσα που την συμερίζομαι και νιώθω άσχημα για τα ψέματα που της λέει και όλα όσα θα αντιμετωπίσει σε περίπτωση διαζυγίου.
    Ευχαριστώ για το ενδιαφέρον σας,για το χρόνο σας και ευχαριστώ προκαταβολικά για την ειλικρινή σας απάντηση.
    Μαρία.

  3. Geia sas,
    Eixaristw gia to wraio ar8ro pou grayate, htan polu kalo kai perhgrafh 100% thn katastash mou
    Den mporw na xalasw se kanenan xatiri lew se ola nai kai den tolmaw na pw se kanenan tipota ena kalo paradeigma einai oti mia mia eixa paei gia ywnia kai sto tameio htan mia megalh oura kai perimena ekei gia arketo xroniko diasthma kai erxete se mia fash mia kai vazei ta pragmata ths mprwsta apo ta fika mou kai vevaia den ths eipa tipota giato fovh8hka oti 8a ginw relizh mprosta se ollon ton kosmo h kai vobh8hka epeidh mallon htan tsiggana kai meta eimoun opws ka8e fora toso apogohteumenh apo emena kai ase pou ths zwh mou thn khrieuoun oxi mono autos o fovos pou eipate sto ar8ro alla kai alles toses dhsidaimonies.Pleon den exw kanonii zwh alla eimai egklwvhsmenh se enan kosmo gemato fofous kai dhsidaimonieskai epeidh eimai xontrh fovame oti kanenas den 8a me agaphsh pote kai skeutomai panta oti otan me vlepoun oi alloi skeutontai “pws einai auth etsi,koitati asxhmh pou einai” Ti na kanw? Wres wres to mono pou 8elw einai na pe8anw mono kai mono epeidh skeutomai auta apomononome apo ollous Sas parakalw voh8hste me sumvoules?
    Euxaristw!

  4. Πολλές φορές το σύνδρομο του καλού παιδιού έχει την έννοια του συνδρόμου του συμψηφισμού και αυτό συμβαίνει σε μένα. Δηλ. άνθρωποι που σε βοηθάνε σε μία στιγμή της ζωής σου, μετά κάποιοι χειριστικά κάποιοι εντελώς ασυναίσθητα ζητάν να το εξαργυρώσουν και όντως είναι πάρα πολύ δύσκολο να το κόψεις. Γιατί αν το ξεκοψεις, το ξέρω 1000% ότι θα σε πουν αχάριστη. Αν το κάνεις και δε γίνει ό, τι θέλαν όπως το θέλαν, πάλι θα είναι απογοητευμένοι και αν αν το κάνεις όπως θέλουν, τσατισμένος είσαι εσύ, γιατί είναι άλλο να δίνει καποιος από το “περίσευμα”της ενέργειας, της ψυχής του κ.ο.κ. και είναι άλλο να ζητάς από τον άλλο να σου δώσει πράγματα ενώ ο ίδιος δεν έχει τακτοποιήσει τίποτα για τον εαυτό του ούτε τα στοιχειώδη. Και κάτι άλλο εντυπωσιακό είναι ότι είναι άλλο να κάνεις χάρη σε ένα φίλο και άλλο να σε παίρνουν σβάρνα και οι φίλοι των φίλων. Εγώ είμαι στη φάση που ευγενικώς αποπέμπω αυτήν την τελευταία κατηγορία μόνο. Με τους πρώτους εχω ενίοτε, όχι πάντα,πολυ΄σοβαρό θέμα. Αλλά ένα πράγμα με “παρηγορεί” ξέρω ότι αν από την αρχή πατούσα πόδι θα χαλούσε σίγουρα η σχέση και δεν είναι εύκολο να χαλάσεις όλες τις σχέσεις όταν πάντως κάτι παίρνεις και εκτιμάς από αυτές.

  5. μπραβο σας για τα άρθρα σας παντα ειναι τοσο εύστοχα με εκφραζουν απολυτα ε λοιπον εγω ειχα κ εχω το λεγομενο συνδρομο του καλου παιδιου τοσο στις ερωτικες οσο κ στις φιλικες μ σχεσεις κ αυτο γιατι οι γονεις μ εμα8αν να ειμαι ετσι δυστυχως αυτο δν ειναι καλο κ δν βγενει παντα σε καλο…..ειχα μια σχεση πεντε χρονια και εκανα τα παντα για να ειναι ικανοποιημενος αλλα τελικα μονο αυτος εμενε …αφηνα στην ακρη τα δικα μου θελω και κοιτουσα τα θελω του και στο τελος δν εμεινε κ ικανοποιημενος οκυριος και η8ελε να μ αλλαξει…κ αυτο ολο με επνειξε και τον χωρισα….πονεσα ομως εμαθα μεσα απ αυτο και στην επομενη σχεση 8α διεκδηκω κ δν ππρόκειται να ξαναχασω την προσωπικοτητα μου για κανεναν….αυτες ειμαι κ σε οποιον αρεσω…

  6. μαρια εισαι 50 χρονων και κα8εσαι και ασχολεισαι με εναν παντρεμενο????αυτες οι σχεσεις παντα καταληγουν σε αδιεξοδο δν το ξερεις???τι περιμενειςνα χωρισει??και ειμαι 29 χρονων και σκεφτομαι ετσι εσυ οοχι????κ πως μπορεις να τον εχεις εμπιστοσυνη κ να ερθει σε σενα??να το κοιταξεις…κατι δν παει καλα στην ζωη σου κ βλεπω μια αδυναμη γυναικα…μην μπλεκεσε σε καταστάσεις π αυριο θα σε πληγωσουν {συγνωμη αν εχω ορθογραφικα …λάθη}

  7. ΚΑΛΑ ΡΕ ΜΑΡΑΚΙ, ΜΕ ΠΑΝΤΡΕΜΕΝΟ ΡΕ ΜΑΡΑΚΙ? ΕΙΣΑΙ ΚΑΛΑ? ΕΙΝΑΙ Κ ΒΡΑΔΥ ΡΕ ΜΑΡΙΑ… ΕΙΝΑΙ ΠΟΛΥ ΒΑΡΥ ΡΕ ΜΑΡΙΑ!!! ΑΛΛΑ ΣΕΒΟΜΑΙ ΠΟΥ ΔΕΝ ΚΑΤΗΓΟΡΕΙΣ ΤΗΝ ΓΥΝΑΙΚΑ ΤΟΥ. ΔΕΙΧΝΕΙ ΤΟ ΗΘΟΣ ΣΟΥ! ΟΛΑ Κ ΟΛΑ!

  8. Το να απατήσεις τη γυναίκα σου με μιά 10+ χρόνια νεότερη από τη σύζυγό σου,άντε έγινε,ήταν πιο φρέσκια σε τράβηξε η νεανικότητά της.
    Το να απατήσεις τη μεσήλικη 50αρα με μια άλλη σιτεμμένη 50άρα είναι ο ορισμός της ανοησίας και της ανούσιας παράνομης σχέσης…ΔΕ ΛΕΕΙ…

  9. Πόσα μου θύμισε η ιστορία σου. Αν εξαιρέσεις πως ήμασταν και οι τρεις στη σχέση λίγα χρόνια μικρότεροι, και δεν υπήρξα πριν παντρεμένη ή με παιδί, κατά τα λοιπά η ιστορία μας είχε όπως περιγράφεις. Και είχε “αίσιο” τέλος, μετά την περίοδο που τον άφησα στην ησυχία του αποφάσισε να τα “παρατήσει όλα για μένα” και να τον φορτωθώ εγώ. Να φορτωθώ τις ανασφάλειες, τις ενοχές, την απόρριψη από το σόι του, μέχρι και τα χρέη της πρώην οικογένειας και τα υποχρεωτικά οικογενειακά βάρη (“παιδιά μου, πρέπει να τους πληρώσω το αμάξι, τη θητεία, το γάμο, το σπίτι, το εγγόνι…” και τελειομό δεν έχει). Εσύ έχεις και το δικό σου παιδί. Είσαι σίγουρη πως θέλεις να φορτωθείς τα προβλήματά του; Κράτα τα όποια θετικά είχατε όσο ήσασταν μαζί, και άστον στην μιζέρια του. Η γυναίκα του δεν είναι “παθητική”, απλά κουρασμένη είναι, και αυτηνής καλό θα της κάνει αν απαλλαγεί από δαύτον. Όσο για αυτόν, δεν πρόκειται να ωριμάσει, για ποιό λόγο άλλωστε; Πάντοτε θα υπάρχουν γυναίκες-θύματα να φοβούνται μη χάσουν το κελεπούρι…

  10. ¨Έχετε σκεφτεί ποτέ οτι κάποιος μπορεί να είναι καλό παιδί οχι γιατι θέλει να είναι αρεστός, αλλά γιατι του το επιβάλει ο αλτρουισμός και η ανιδιοτέλεια του το να δίνεις χωρίς ανταλλάγματα για κάποιους ανθρώπους είναι ενα βασικό χαρακτηριστικό της προσωπικότητας τους. Ναι πληγώνεσαι οταν δεν συναντας άλλους σαν και εσένα αλλα οχι γιατι δεν σου έδωσαν αυτο που περίμενες..αλλά γιατί συνειδητοποιείς οτι ο εγωισμός και το συμφέρον κυριαρχούν στις μέρες μας.

Τα σχόλια είναι κλειστά.

Read More

And More