Γιάννα: “Εκείνος με συγχώρεσε, αλλά εγώ δεν μπορώ να συγχωρέσω τον εαυτό μου.”

Κορίτσια αγόρια, γεια σας!
Θα ήθελα να μοιραστώ μαζί σας κάποιες σκέψεις μου, να μου πείτε κι εσείς τις δικές σας… Πού λεφτά για ψυχολόγο!

Είμαι 29 χρόνων κι έχω μια σχέση δύο χρόνια με έναν συνάδελφο. Είμαστε πολύ ταιριαστοί, είναι ο σύντροφός μου, αγαπιόμαστε και είμαστε ερωτευμένοι. Ζούμε σε άλλες πόλεις προς το παρόν, αλλά είμαστε επίσημα μαζί και όλα βαίνουν καλώς. Έχουμε κοινά και προσπαθούμε και οι δύο να έχουμε όσο το δυνατόν πιο ήρεμη και καλή σχέση. Σχεδιάζουμε γάμο στα επόμενα χρόνια και είναι πανευτυχής για αυτό, είναι ο ένας για μένα κι εγώ για εκείνον.

Το θέμα μου είναι πως εγώ δεν έχω ξεπεράσει το παρελθόν μου ή καλύτερα κάποιες συμπεριφορές μου στο πρώην αγόρι μου. Διατηρούμε φιλικές σχέσεις, είναι υπέροχος άνθρωπος, πάνε χρόνια από όταν χωρίσαμε και δεν τρέχει τίποτε ερωτικό ανάμεσά μας. Έχουμε μια επαφή, δεν κάνουμε και καθημερινή παρέα!

Το θέμα μου είναι πως εγώ νιώθω άσχημα για κάποιες φορές που του ζήλευα ή του γκρίνιαζα, αν π.χ. δεν μου άρεσε το δώρο που μου είχε διαλέξει για τα Χριστούγεννα. Η μαμά μου δεν τον ήθελε καθόλου, γιατί θεωρούσε πως δεν είχε καμία φιλοδοξία για τη ζωή του (ήταν άνεργος τότε και δεν έκανε και καμία σοβαρή προσπάθεια να βρει δουλειά ή κάποιες σπουδές). Πλέον η μαμά μου, μου έχει ζητήσει άπειρες φορές συγγνώμη, αλλά είναι αργά. Μου είχε κάνει τα νεύρα κρόσσια τότε, με είχε αφήσει χωρίς χρήματα, ενώ δεν πληρωνόμουν από τη δουλειά μου. Δούλευα και μάλιστα σε ένα άσχημο, ψυχοφθόρο περιβάλλον. Ήμουν 23 χρόνων, μόλις είχα πάρει πτυχίο, δούλευα και δεν πληρωνόμουν (μόλις πριν λίγους μήνες πήρα ένα μέρος των χρημάτων να καταλάβετε!).

Είχα χωρίσει από την πρώτη μου σχέση που είχε διάρκεια τέσσερα χρόνια και έληξε με απιστία εις βάρος μου, λίγο πριν τον αρραβώνα μας. Γενικά, όταν τον γνώρισα ήμουν στον πάτο και σε συνδυασμό με τη μάνα μου, ήμουν δύσκολη σύντροφος. Αυτός ο άνθρωπος με βρήκε στον πάτο, με βοήθησε και με αγάπησε.

Κι εγώ τον αγάπησα και τον αγαπάω πολύ και πάντα ήμουν ειλικρινής μαζί του για το πόσο δύσκολα περνάω και πως δεν ήμουν σε φάση για καλή σχέση. Τελικά μετά από δυόμιση χρόνια με χώρισε, αλλά πάντα έμεινε δίπλα μου, όπως κι εγώ σε εκείνον. Έκανε κι εκείνος λάθη, π.χ. εγώ δούλευα σαν παλαβή κι εκείνος δεν έκανε καμία προσπάθεια.

Όλα αυτά τα έχω ακόμα μέσα μου. Ξέρω πως περνούσα δύσκολα, όμως νιώθω πολλές ενοχές. Ενώ λατρεύω το σύντροφό μου, σκέφτομαι πόσο άδικη και διαφορετική ήμουν στο παρελθόν. Πόση υπομονή και κατανόηση δείχνω τώρα σε σχέση με πριν, πόσο κενό είναι για παράδειγμα αν θα πας διακοπές ή όχι (Αφού δεν είχαμε λεφτά, πως να πάμε; Και πώς απαιτούσα να πάμε, όταν εγώ είχα λεφτά μόνο για καφέ;)

Όλα αυτά με πληγώνουν και έχω απίστευτες τύψεις, έχω ζητήσει άπειρες φορές συγγνώμη. Εκείνος με συγχώρεσε, αλλά εγώ δεν μπορώ να συγχωρέσω τον εαυτό μου.

Γιάννα

ΘΕΛΕΙΣ ΝΑ ΣΤΕΙΛΕΙΣ ΚΙ ΕΣΥ ΤΗ ΔΙΚΗ ΣΟΥ ΙΣΤΟΡΙΑ;

Το πρώτο φιλί, το πρώτο βλέμμα, η γνωριμία. Η αμηχανία, τα ευτράπελα, το συναίσθημα. Κεραυνοβόλος έρωτας, σχέση πάθους, σχέση λάθους, χωρισμός… Στείλε τη δική σου ξεχωριστή ερωτική ιστορία και δες την δημοσιευμένη. ΚΑΝΕ ΚΛΙΚ ΕΔΩ

ΕΣΥ ΤΙ ΛΕΣ;

  1. Γιάννα μου, σίγουρα τον έχεις ξεπεράσει τον πρώην; Γιατί φαίνεται πως τον σκέφτεσαι πολύ έντονα ακόμα. Αν είχες πραγματικα προχωρήσει στη ζωή σου και εφόσον ο πρώην σε έχει συγχωρέσει δε νομίζω να βασανιζόσουν τόσο… Λες πως λατρεύεις τον νυν συντροφο σου, αλλά ίσως ακόμα τρέφεις συναισθήματα και για τον άλλον. Εγώ αυτό εισπράττω από τον τρόπο που γράφεις.

  2. Φίλη μου εντοπίζω πολλές ομοιότητες με προσωπική μου εμπειρία. Υπήρξα για αρκετά χρόνια σε μια σχέση που -για λάθος λόγους-δεν ενέκρινε η οικογένειά μου, ώσπου αναγκάστηκα να χωρίσω. Φυσικά αυτή η κατάσταση με γέμισε με αρνητικά συναισθήματα και υπήρξα και γω πολύ άδικη και κακιά με την τότε σχέση μου. Με τον επόμενο σύντροφό μου,νιώθω πως έχω αλλάξει και αισθάνομαι όπως και συ τύψεις για τη συμπεριφορά που έδειχνα στο πρώην. Αυτές οι σκέψεις με βασάνισαν πολύ.Ξέρεις που κατέληξα όμως; Σίγουρα η αρνητική προδιάθεση της οικογένειας παίζει ρόλο, όμως είναι και το τι μας βγάζει ο κάθε άνθρωπος. Συνειδοποιήσα ότι η αλλαγή μου προς το καλύτερο έγινε μέσα από το νεό σύντροφο, ο οποίος είναι πολύ δοτικός, τρυφερός και με στηρίζει παντού. Δεν μας περισσεύουν τα χρήματα, αλλά ο χαρακτήρας του μου δίδαξε πολλά καλά. Με τον παλιό ήμουν τρελά ερωτευμένη, τώρα όμως καταλαβαίνω πως δεν ήταν κοντά μου όσο θα έπρεπε, δεν πήρε τη μεγάλη απόφαση να με στηρίξει και πολλές φορές με άφησε εκτεθειμένη και μόνη με τα προβλήματά μου.. Οπότε να μην κατηγορούμε μόνο τον εαυτό μας. Παίζει ρόλο και ο άνθρωπος δίπλα μας και κατά πόσο μας βγάζει τον καλύτερό μας εαυτό…

  3. Καλά σε ποιόν αναφέρεσαι στον νύν που είναι σε άλλη πόλη ή στον παλιό; μου φαίνεται οτι στο μυαλό σου ειναι όλα τουρλουμπούκι και σίγουρα θα χρειαστείς ενα ψυχολόγο! Ο νύν ειστε απο την αρχή σε απόσταση; άρα δεν ειναι κανονική σχέση. Και εσύ κάθεσαι και σκέφτεσαι τον πρώην;;;. Δεν έχεις μέλλον με κανέναν και κοροιδεύεις τον εαυτό σου.

  4. Συμφωνώ με Eve. Δεν χρειάζεται να κουβαλάς τύψεις μια ζωή και, άλλωστε, η σχέση σου εκείνη υπήρξε σε έναν “κύκλο” της ζωής σου που έχει πια κλείσει, γι’ αυτό και η σχέση αυτή έφυγε όταν έκλεισε κι ο κύκλος. Αναλογίσου το. Συνεπώς, δεν βλέπω το λόγο να βασανίζεσαι και να σκέφτεσαι πόσο κακιά ήσουν και τι χρυσό παιδί είχες δίπλα σου,αλλιώς δεν θα έχεις να διαθέσεις αρκετή ενέργεια και στοργή στην τωρινή σου σχ΄ση, που φαίνεται να σε γεμίζει κιόλας. Μπορεί, αν γνωριζόσασταν σήμερα πρώτη φορά με τον πρώην σου, να γινόσαστε δυο φίλοι και τίποτε άλλο, κάτι που θα ήταν εξίσου ωραίο αλλά μάλλον δεν θα ήσουν και ο ίδιος άνθρωπος που είσαι τώρα από άποψη εμπειριών και συναισθηματικής ωριμότητας. Σίγουρα πήρες μαθήματα από τη σχέση εκείνη, τα οποία σ’ έκαναν καλύτερο άνθρωπο και ενδεχομένως σε οδήγησαν σε επιλογή πιο κατάλληλου συντρόφου, όπως ο νυν. Πάντως, σαν συμβουλή, θα σου έλεγα να μην εξαπατάσαι από την εμπειρία με τον πρώην, πιστεύοντας ότι έχετε “ιδιαίτερη σύνδεση” και “σαν αυτή τη σχέση καμία” κλπ. Θα ήταν προβληματικό το να εξιδανικεύεις έναν πρώην που ναι μεν αποτέλεσε σταθμό στην προσωπική σου ζωή, αλλά ο οποίος ανήκει στο παρελθόν μαζί με τις φάσεις της απλήρωτης δουλειάς και της έντονης επίδρασης των γονιών στη ζωή σου.

Πες μας τη γνώμη σου, στείλε το σχόλιό σου!

And More