Θάλεια: “ Ένα πολύ δυσάρεστο γεγονός κατέστρεψε όλο μου τον ψυχικό κόσμο…”

Νιώθω ελλιπής γνώσεων και θέλω να το αλλάξω.

Σας γράφω από την όμορφη Κρήτη. Ονομάζομαι Θάλεια και είμαι 31 ετών. Ήθελα πάντα να σπουδάσω από μικρή ηλικία και είχα δίψα για μάθηση καθώς να βοηθώ τους άλλους και να μεταδίδω γνώση. Μόλις τέλειωσα το ενιαίο λύκειο, ανέβηκα στην Αθήνα και γράφτηκα σε μια σχολή για να σπουδάσω ένα επάγγελμα υγείας. Ήμουν πολύ καλή στα μαθήματα και ξεχώριζα πολύ στην τάξη με τους άλλους συμφοιτητές μου.

Διέπρεπα εν ολίγοις στα γραπτά, στις εξετάσεις κτλ. Ένα πολύ δυσάρεστο γεγονός όμως κατέστρεψε όλο μου τον ψυχικό κόσμο και αρρώστησα ψυχολογικά με συνέπειες στο σώμα. Σταμάτησα τη σχολή και τα μαθήματα και έφυγα πίσω στον τόπο μου. Κλείστηκα πολύ στον εαυτό μου, σε ένα σκοτεινό δωμάτιο. Οι γονείς μου πάντα δίπλα μου να με στηρίζουν και ειδικά η μητέρα μου να κάνει τα πάντα να με βοηθήσει και ο πατέρας μου να κλαίει σιωπηλά.

Ήμουν τότε 20 ετών και πέρασε αρκετός χρόνος να συνέλθω. Ο λόγος είναι πολύ σοβαρός και προσωπικός που δεν θα ήθελα να αναφέρω. Τα χρόνια περνούσαν και στα 23 μου βρήκα δουλειά σε ένα γραφείο και εργαζόμουν μέχρι και τα 25. Ήταν και είναι η πρώτη μου δουλειά γιατί από τότε είμαι ακόμη άνεργη και έχω κλείσει 6 χρόνια.

Στα 26 μου βρήκα το σύντροφό μου που είναι και η πρώτη μου σχέση. Είναι πολύ καλός άνθρωπος και διαφέρουμε 5 χρόνια. Αρραβωνιαστήκαμε αλλά είμαστε άνεργοι και δεν έχουμε ούτε ευρώ δικό μας. Μένουμε στα πατρικά μας και μάλιστα σε απόσταση μεγάλη (Κρήτη – Β. Ελλάδα.) Εκείνος εργάζεται περιστασιακά αλλά τα χρήματα δεν φτάνουν να προχωρήσουμε τη ζωή μας. Δουλειές του ποδαριού και απλά χαρτζιλίκια. Τώρα απλά τίποτα πολύ καιρό πλέον. Έχει πολλά ταλέντα ακαλλιέργητα. Στήριξη ιδιαίτερη δεν έχει από το σπίτι του και καθημερινά τον ακούω λυπημένο και απογοητευμένο.

Σκεφτόμαστε να σπουδάσουμε κάτι που μας αρέσει, αλλά πρώτα χρειάζονται χρήματα για να γίνουν όλα αυτά. Σήμερα έψαχνα για σχολές εξ αποστάσεως και βρήκα μια σχολή να μου αρέσει αλλά έληξε ο χρόνος εγγραφής για φέτος και θα αρχίσει το Σεπτέμβρη του 2017. Σκέφτομαι ότι ναι μεν τα χρόνια δεν με πήραν αλλά αν αρχίσω στα 32 μου θα τελειώσω στα 35 μου.

Εκείνος είναι 36 και η σχολή του κρατά 8 χρόνια που σημαίνει ότι θα πάρει πτυχίο στα 44 του. Είναι πιστεύετε κάπως αργά; Ακούω ότι σπουδάζουν μεγάλες γυναίκες και άντρες και κάπως παίρνω θάρρος, αλλά μια φωνή μου λέει πως κάποια πράματα γίνονται στην ώρα τους καλύτερα. Μακάρι να ήμασταν 10 χρόνια νεότεροι.

Με ενδιαφέρει σε πρώτη φάση να σταματήσει η απόσταση που μας φθείρει και να βρούμε εργασία. Μετά θα ήθελα να κάνουμε αυτό που επιθυμούμε, αλλά οικογένεια πότε θα φτιάξουμε; Νιώθω ο χρόνος να μας πιέζει. Θα ήθελα να μου πείτε τη γνώμη σας και αν γνωρίζετε παρόμοιες ιστορίες.

Σας ευχαριστώ που με διαβάσατε.
Θάλεια

ΘΕΛΕΙΣ ΝΑ ΣΤΕΙΛΕΙΣ ΚΙ ΕΣΥ ΤΗ ΔΙΚΗ ΣΟΥ ΙΣΤΟΡΙΑ;

Το πρώτο φιλί, το πρώτο βλέμμα, η γνωριμία. Η αμηχανία, τα ευτράπελα, το συναίσθημα. Κεραυνοβόλος έρωτας, σχέση πάθους, σχέση λάθους, χωρισμός… Στείλε τη δική σου ξεχωριστή ερωτική ιστορία και δες την δημοσιευμένη.

ΚΑΝΕ ΚΛΙΚ ΕΔΩ

ΕΣΥ ΤΙ ΛΕΣ;

  1. Αγαπητή Θάλεια, ποτέ δεν είναι αργά για να κυνηγήσετε τα όνειρά σας. Η ηλικία σας δεν είναι εμπόδιο, αλλά το εργασιακό η αλήθεια είναι ότι είναι ένα θέμα που λογικά σας στρεσάρει. Ο ενδοιασμός μου είναι με την σχολή του συντρόφου σου… 8 χρόνια;;!! Ιατρική θα σπουδάσει; Κάποιο ΙΕΚ -που η φοίτηση είναι μόνο 2 χρόνια και απογευματινές ώρες- ώστε να μπορεί να εργαστεί τα πρωινά, δεν μπορεί να βρει; Το ενδεχόμενο να φύγετε στο εξωτερικό όπου θα μπορούσατε να κάνετε και τα δυο το έχετε σκεφτεί; Όπως και να ‘χει, σου εύχομαι καλή τύχη σε ότι και να επιλέξεις, να είσαι δυνατή και να ελπίζεις.

  2. Είμαι 35. Πίστευα ότι έχω μεγαλώσει και ότι περνάνε τα χρόνια κ ακόμα δεν έχω καταφέρει να κάνω ένα παιδί. Μόλις κατάλαβα, μέσω κάποιου ανθρώπου που με βοηθάει ότι δεν με έχουν πάρει τα χρόνια και έχω ακόμα ολόκληρη την ζωή μου για να ικανοποιήσω και κάποια άλλα όνειρα μου.
    Αφού το κατάλαβα εγώ μπορείς και εσύ να καταλάβεις ότι είσαι πολύ μικρή κ η ζωή σου τώρα σου ανοίγετε. Κυνήγα την κ κάνε τα όνειρα σου πραγματικότητα χωρίς να αγχώνεσαι για τα χρόνια. Μπορείς και φυσικά προλαβαίνεις…………

  3. Θάλεια, αν ο άνθρωπος έχει θέληση, επιμονή και υπομονή, όλα γίνονται. Χρειάζονται και θυσίες όμως. Τίποτα δεν κυλάει από μόνο του αν δεν το σπρώξουμε εμεις. Εφόσον μιλάμε για δύο άτομα, είστε διατεθιμένοι να τις κάνετε; Για αρχή φροντίστε να συναντηθείτε με τον αρραβωνιαστικό σου για να συζητήσετε σοβαρά και να πάρετε αποφάσεις. Είναι πάρα πολλά αυτά που πρέπει να εξετάσετε. Εσύ θέλεις να κάνεις οικογένεια, ωραία. Εκείνος; Οι αρραβώνες είναι για τα μάτια του κόσμου. Είστε έτοιμοι για σοβαρή δέσμευση/γάμο; Πού θα ζήσετε; Υπάρχει σπίτι ή πρέπει να νοικιάσετε; Πώς θα ζήσετε; Μετράς 6 χρόνια ανεργίας. Είσαι διατεθιμένη να κάνεις ΟΠΟΙΑΔΗΠΟΤΕ δουλειά ή δε ρίχνεις τα στάνταρ σου κάτω από δουλειά γραφείου; Μπορούν οι δικοί σας να σας βοηθήσουν; (οικονομικά, με το νοικοκυριό, να κρατήσουν το παιδί σας στο μελλον για να διαβάσετε;) Συζητήστε το και μαζί τους. Και όλα αυτά με την προΰπόθεση ότι τελικά σπουδάζετε. Για να σπουδάσετε στ’αλήθεια τώρα, καταρχήν θα πρέπει να θέσετε ΡΕΑΛΙΣΤΙΚΟΥΣ ΣΤΟΧΟΥΣ. Τα 8 έτη σπουδών που ονειρεύεται ο αρραβωνιαστικός σου ΔΕΝ είναι ρεαλιστικός στόχος. Καταρχήν πρώτη φορά ακούω για σχολή που διαρκεί 8 χρόνια για να πάρεις ένα πτυχίο! Ακόμα και η ιατρική διαρκεί λιγότερο (6 χρόνια, αλλά φυσικά δε σου αφήνει πολλά περιθώρια για οικογένεια και δουλειά + ότι σε θέλει εκεί και δε γίνεται από απόσταση). Ποιά σχολή είναι αυτή λοιπόν; Δεν τη γνωρίζω. Αντιθέτως τα 3 χρόνια που αναφερεις εσύ είναι ένας απολύτως εφικτός στόχος. Μιλάς για σπουδές “εξ’αποστάσεως”. Υποθέτω ότι μιλάς για το ανοιχτό παν/μιο. Μα αυτά τα συστήματα είναι φτιαγμένα ακριβώς για άτομα που ΔΕΝ έχουν χρόνο, έχουν οικογένεια, παιδιά, δουλεύουν κλπ. Δε σημαίνει ότι δεν έχουν διάβασμα, αλλά ότι σου δίνουν το ελεύθερο να κανονίσεις τα ωράριά σου όπως σε βολεύουν καλύτερα. Γι’αυτό μίλησα για θυσίες στην αρχή. Μπορείς να θυσιάσεις τον ελεύθερό σου χρόνο; Αυτά πρέπει να σκεφτείς(-είτε). Και φυσικά να μαζέψετε έγκυρες πληροφορίες από διάφορα εκπαιδευτικά ιδρύματα, διαφορετικά ό,τι και να λέτε είναι φλυαρίες και ονειροπολήσεις. ʼφησα για το τέλος το δυσάρεστο γεγονός που αναφέρεις πως εξαιτίας του εγκατέλειψες τις σπουδές σου. Χωρίς διάθεση να υποτιμήσω το ίδιο το γεγονός και τον τρόπο που σε επηρέασε, μην το χρησιμοποιείς σα δικαιολογία για τις αποτυχίες σου (όλοι έχουμε) και τα πράγματα που ΔΕΝ έκανες στη ζωή σου. Επίσης μη χρησιμοποιείς γενικά δικαιολογίες για να τραβιέσαι πίσω και να μην τολμάς. Τώρα πχ βρήκες την ηλικία. Μα τι σημασία έχει για σένα αν άλλοι τα έχουν καταφέρει σε μεγαλύτερη ηλικία; Τι θα σου αλλάξει αν σου πω ότι εγώ είχα συμφοιτητές και συμφοιτήτριες ετών 40+??? Επειδή εκείνοι τα κατάφεραν, δε σημαίνει ότι θα τα καταφέρεις κι εσύ, και το αντίθετο, επειδή δεν είναι κάτι πολύ συχνό δε σημαίνει ότι δε θα τα καταφέρεις! Το θέμα είναι, εσύ το θέλεις; Είσαι αποφασισμένη; Κράτα την ανάμνηση της άριστης φοιτήτριας σαν κάτι που λέει ότι έχεις δυνατότητες, όχι σαν σιγουριά ότι θα κυλήσουν όλα μόνα τους και θα είσαι και πάλι άριστη. Που μακάρι, αλλά αν δεν κάτσεις κάτω να κάνεις πολλή δουλειά και να θυσιάσεις χρόνο και πράγματα από τη ζωή σου δε γίνεται. Σκεφτείτε σοβαρά με τον αρραβωνιαστικό σου και εύχομαι να πάρετε τις σωστές αποφάσεις που θα σας κάνουν ευτυχισμένους.

  4. ΦΥΣΙΚΑ ΟΙ ΣΠΟΥΔΕΣ ΚΑΙ Η ΚΑΤΑΡΤΗΣΗ ΕΙΝΑΙ ΜΙΑ ΣΥΝΕΧΗΣ ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΑ…ΑΚΟΜΗ ΚΑΙ Π.Χ. ΓΙΑΤΡΟΙ ΠΑΝΕ ΣΕ ΣΕΜΙΝΑΡΙΑ ΕΠΙΜΟΡΦΩΣΗΣ ΓΙΑ ΝΑ ΠΑΡΑΚΟΛΟΥΘΗΣΟΥΝ ΤΙΣ ΕΞΕΛΙΞΕΙΣ…ΠΟΤΕ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ “ΑΡΓΑ”…
    ΕΙΔΙΚΑ ΓΙΑ ΤΟ ΘΕΜΑ ΤΗΣ ΜΟΡΦΩΣΗΣ ΔΕΝ ΕΧΕΙ “ΑΡΓΑ”…ΟΥΤΕ ΥΠΑΡΧΕΙ ΑΡΧΗ ΜΕΣΗ ΚΑΙ ΤΕΛΟΣ.ΕΙΝΑΙ ΜΙΑ ΣΥΝΕΧΙΖΟΜΕΝΗ ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΑ…

Πες μας τη γνώμη σου, στείλε το σχόλιό σου!

And More