Γεια σας κορίτσια!
Θα ήθελα κι εγώ τις συμβουλές σας και αν μπορείτε να με βοηθήσετε…
Εδώ και κάποιους μήνες -πέντε για την ακρίβεια- έχω σχέση με ένα αγόρι που μοιάζει να είναι ό,τι καλύτερο μου έχει συμβεί στη ζωή μου. Μου αρέσει πολύ, μου συμπεριφέρεται άψογα, με προσέχει, με κάνει να νιώθω ασφαλής, δεν με κάνει να ζηλεύω. Μου δείχνει ότι με θέλει και μου φέρεται πολύ σωστά.
ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ
Ταιριάζουμε πάρα πολύ. Είμαστε το τέλειο ζευγάρι! Θα μου πείτε τώρα ποιο είναι το πρόβλημα; Το πρόβλημα είμαι εγώ και οι φοβίες μου.
Γενικά δεν μπορείς να με πεις και τυχερή στις προσωπικές μου σχέσεις. Έχω ταλαιπωρηθεί αρκετά. Και ειδικά στην τελευταία και πιο μεγάλη μου σχέση (2 χρόνια) πληγώθηκα πολύ.
Τώρα λοιπόν όλα είναι ή μοιάζουν ιδανικά κι εγώ ζω με το φόβο. Δεν μπορώ να το πιστέψω ότι μου συμβαίνει και συνεχώς πιστεύω ότι από κάπου θα προκύψει το πρόβλημα. Νομίζω ότι η άψογη συμπεριφορά του μπορεί να είναι θέατρο, ρόλος. Φοβάμαι συνεχώς και δεν μου αρέσει καθόλου η κατάσταση στην οποία βρίσκομαι.
ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ
Δεν μπορώ να απολαύσω τις όμορφες στιγμές μαζί του, είμαι πολύ καχύποπτη και συγκρατημένη. Δεν μου έχει δικαίωμα για το παραμικρό. Δεν μου έχει δημιουργήσει αμφιβολίες ποτέ. Κι όμως εγώ ζω με το φόβο.
Τι να κάνω; Σας παρακαλώ, πείτε μου τι θα μπορούσα να κάνω;
Ευχαριστώ
Τάνια
ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ
been there done that και μπορω πιστευω να καταλαβω τα τραυματα που σου εχουν μεινει απο την πρωην σχεση σου. Θα σου πω τι αποτελεσμα ειχε σε μενα ολο αυτο και ελπιζω να μην κανεις και εσυ τα ιδια λαθη. Ειχα λοιπον αθλιο χωρισμο με εναν τυπο ο οποιος ενω επι 2μηαι χρονια ηταν δοκτωρ Τζεκιλ, μου το γυρισε στον μιστερ χαυντ. Τι κερατα , τι ψεμματα ειχαν βγει στην φορα τοτε,αληθεια δεν θες να ξερεις. το αποτελεσμα ολου αυτου; εγω με μηδεν εμπιστοσυνη σε οποιονδηποτε με πλησιαζει για πανω απο 3 χρονια. Και με λυπη πρεπει να πω οτι με πλησιασαν αυτα τα χρονια φοβερα αξιολογοι ανθρωποι, στους οποιους δεν φερθηκα οπως τους αξιζε, ουτε και τους αγαπησα για λογους αυτοπροστασιας. Ετσι πιστευα τουλαχιστον. Μετα γνωρισα τον αντρα μου. Τρελα ερωτευμενη, απο την πρωτη στιγμη αλλα ενοιωθα ακριβως οπως περιγραφεις στο γραμμα σου και παρατριχα να τα χαλασω ολα, ευτυχως ειχα ανθρωπους να με ταρακουνησουν. Ζησε λοιπον την σχεση σου στο επακρο χωρις φοβους. Αλλωστε ειναι πολυ λαθος να συγκρινεις τον πρωην σου με τον υπεροχο ανθρωπο που περιγραφεις οτι ειναι ο συντροφος σου. Γιατι οχι, πραγματικα, δεν ειναι ολοι οι αντρες ιδιοι. Και αυτο πρεπει να τον βαλεις καλα μεσα στο μυαλο σου.
Αν και ειχα ξανασχολιασει και δεν δημοσιευτηκε, θα το προσπαθησω ξανα, λέγοντάς σου ότι σε αυτες τις φοβιες που έχεις δεν μπορω ουτε εγω,ουτε κανεις απο εδώ μεσα να σε βοηθησει. Εχεις εντοπίσει μόνη σου το πρόβλημα, οπότε είναι σαν να έχεις βρει ηδη, τη μισή λύση. Εισαι ευτυχισμενη, αλλες θα σκοτωναν να ειναι στη θεση σου, εκτίμησε αυτό που βιώνεις,βίωσέ το στο έπακρο, μην δηλητηριαζεις το μυαλο σου και απολαυσε αυτο που σου συμβαινει ΓΙΑ ΟΣΟ ΚΡΑΤΗΣΕΙ….!!!! Ακομα κι αν ειναι ψευτικο αυτο που βιωνεις, δεν μπορεις με το να κρατας αμυντικη σταση να το αποτρεψεις απο το να συμβει…Σε αυτες τις περιπτωσεις ή το ζεις ή το διαλυεις…..και θα σε συμβουλευα να το ΖΗΣΕΙΣ, συμβαινει μια στις 100…Καλη τυχη