Γεια σας αναγνώστριες αυτής της στήλης. Ο σκοπός αυτού του άρθρου είναι να δώσει θάρρος στις γυναίκες μιας και θέλω να πιστεύω ότι εδώ μπορούμε να διαβάζουμε όχι μόνο άρθρα που μοιράζονται προβλήματα, αλλά και άρθρα που μπορεί να ενδυναμώσουν μια γυναίκα.

Αυτό που με παρακίνησε να γράψω το παρόν άρθρο είναι η πρόσφατη δημοσίευση μιας κοπέλας, που έλεγε ότι δεν αισθανόταν άνετα να απορρίψει κάποιον που της ζήτησε να βγουν. Από συζητήσεις με φίλες μου (οι οποίες, όμως ηλικιακά βρίσκονται πιο κοντά στα 30 και όχι στα 20), διαπίστωσα ότι υπάρχει ο ίδιος φόβος, μην τυχόν και θίξουν τα αισθήματα του άλλου απορρίπτοντάς τον, λέγοντάς του ευθέως ότι δεν θα ήθελαν δεύτερο ραντεβού. Άλλες φοβούνται μη χάσουν μία ευκαιρία -ακόμα κι αν δεν φαίνεται και η καλύτερη ευκαιρία, με το ρίσκο να παραμείνουν μόνες τους.

Χαρακτηριστικά, μία φίλη μου, η Κ., μου είπε: “Φοβάμαι, γιατί φαίνεται να πόνταρε πολύ στην έξοδό μας και στην πιθανότητα να ξαναβγούμε σύντομα. Εγώ δεν νιώθω έτσι. Δεν μου αρέσει ούτε σαν εμφάνιση, ούτε βρήκα κάποιο ιδιαίτερο στοιχείο στην προσωπικότητά του που να με τραβήξει, ασχέτως αν έχω να βγω ραντεβού εδώ κι ένα χρόνο. Πες μου, μήπως είμαι πολύ σκύλα;” Όχι αγαπητή μου, δεν είσαι σκύλα. Ούτε ο άλλος είναι loser φυσικά, ασχέτως αν εσένα σε αφήνει αδιάφορη. Απλώς δεν σου αρέσει. Δεν είναι ο τύπος σου που να σου κάνει το “κλικ”. Προχώρησε και άφησε άλλες ευκαιρίες να έρθουν. Αν σου τηλεφωνήσει ή σου στείλει μήνυμα, εσύ χωρίς περιστροφές πες του ότι δεν ενδιαφέρεσαι για περαιτέρω συναντήσεις. Έτσι ακριβώς. Ούτε “ας μείνουμε μόνο φίλοι” ή “δώσε μου χρόνο”.

Ξέρετε ποια είναι η ειρωνία; Εμάς οι άνδρες μας απορρίπτουν πιο συχνά από ότι εμείς οι γυναίκες εκείνους. Και μάλιστα, μπορεί να βιώσουμε απόρριψη για χαζά πράγματα, όπως για το γεγονός ότι το νούμερο του σουτιέν δεν είναι τόσο μεγάλο όπως το ονειρεύεται εκείνος ή επειδή θεωρεί ότι άνω των 25 η γυναίκα είναι πλέον “πολύ μεγάλη” για εκείνον (ασχέτως εάν ο ίδιος είναι στα 40).

Δεν καταλαβαίνω γιατί ένας άνδρας δεν έχει τύψεις όταν σκέφτεται με όρους “εμφανισιακού σωβινισμού” (δηλαδή, αποκλείει εύκολα όσες δεν ανταποκρίνονται στο πρότυπο της καλλονής που έχει εφεύρει για τον εαυτό του), ενώ από εμάς τις γυναίκες περιμένουν να είμαστε πολύ πιο καταδεκτικές και να σκάψουμε βαθύτερα στην ψυχή ενός Κουασιμόδου μέχρι να ανακαλύψουμε τον θησαυρό.

Όχι, δεν πάει έτσι. Είναι απολύτως σωστό, αν όχι πρέπον, το να πείτε “όχι” σε έναν άνδρα και να μην το θεωρείτε υπέρτατη τιμή που σας πρότεινε να βγείτε και σας κέρασε (όσο κι αν εσείς επιμείνατε να πληρώσετε μισά-μισά, δείχνοντας ότι δεν το δέχεστε) και στάθηκε περιποιητικός απέναντί σας. Καλά έκανε ο άνθρωπος και καλά κάνατε κι εσείς που δώσατε μια ευκαιρία. Αλλά αν για κάποιο λόγο δεν σας έκανε “κλικ” ή υπήρξε μια στιγμή που σας έκανε αρνητική εντύπωση, μη συμβιβάζετε προσδοκώντας να βγάλετε το “χρυσάφι της καρδιάς” αυτού του ανθρώπου. Θα υπάρξουν κι άλλα πρώτα ραντεβού στη ζωή σας που μπορεί να σας κάνουν να πείτε το “ναι” σε μια δεύτερη και τρίτη και δέκατη συνάντηση. Ναι, θα υπάρξουν κι άλλα πρώτα ραντεβού, αρκεί να πιστεύετε στον εαυτό σας. Το να συμβιβαστείτε λόγω ανασφάλειας με κάποιον που δεν σας αρέσει αρκετά, δεν οδηγεί πουθενά.

Power to the female confidence. Power to you.
Ρέα-Σύλβια