Γεια σας.
Πριν πέντε χρόνια γνώρισα κάποιον μέσω internet. Στην αρχή μιλούσαμε φυσικά πολύ φιλικά. Σιγά σιγά όμως τα πράγματα άλλαξαν. Λόγω του ότι μένει σε άλλη χώρα, δεν είχαμε τη δυνατότητα να βρεθούμε από κοντά. Κι έτσι, μέσω τηλεφώνου λέγαμε τα προβλήματά μας, τις σκέψεις μας και γενικά δενόμασταν σιγά σιγά -όσο μπορείς να δεθείς με κάποιον που δεν έχεις δει ποτέ σου.
Ακριβώς όμως επειδή δεν μπορούσαμε να συναντηθούμε, εγώ έκανα κανονικά σχέσεις εδώ. Άλλες περιστασιακές, αλλά και μια σοβαρή, με τον οποίο άρχισα να συγκατοικώ κιόλας στην πόλη του. Η αλήθεια είναι ότι προσπάθησα να ξεχάσω το μακρινό μου θαυμαστή, αλλά μου ήταν αδύνατον. Αποζητούσα την επικοινωνία μαζί του, με έκανε να νιώθω καλά, να γελάω. Κι έτσι, συνέχισα παράλληλα και τα δύο. Λάθος μου το ξέρω.
ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ
Τα πράγματα εξελίχθηκαν… Με το αγόρι μου αρχίσαμε να δουλεύουμε μαζί, αλλάξαμε σπίτι, ήρθαμε κοντά στη δουλειά και όλα ήταν αν όχι καλά, συμπαθητικά. Δεν ήμουν ποτέ ερωτευμένη τρελά με πάθος, αλλά η σχέση είχε συνεννόηση, ελευθερία, σεβασμό (τουλάχιστον από τη μεριά του).
Τα πάντα άλλαξαν όταν εκείνος ήρθε στην Ελλάδα για να με δει. Δεν μπορώ να ξεχάσω το χαμόγελό του και τα μάτια του, όταν άνοιξε η πόρτα του αεροδρομίου! Από εκείνη τη μέρα άρχισε ο γλυκός μου Γολγοθάς.
Ταιριάζουμε πάρα πολύ -ως και τα πρόσωπά μας. Όποιος μας έβλεπε ζήλευε το πόσο ταιριαστοί ήμασταν, πόσο ευτυχισμένοι. Δεν μπορώ να πω με λόγια το πόσο πλήρης αισθανόμουν. Ήρθε στην Ελλάδα πάνω από δέκα φορές, μόνο για μένα, με μεγάλους κινδύνους και ρίσκο. Διότι μετά από καιρό, έμαθα ότι είναι παντρεμένος και έχει και δύο παιδιά. Ο γάμος του βέβαια ήταν συνοικέσιο (συνηθίζεται στη χώρα τους).
ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ
Η ιστορία μας συνεχίστηκε κάπως έτσι με πολύ συναίσθημα, πολύ κλάμα, πολύ επικοινωνία, πολλές συναντήσεις και παρόλο που έλεγα εγώ με παντρεμένο ποτέ (!)… κι όμως το έκανα, γιατί δεν είχα άλλη επιλογή. Δεν μπορούσα να κάνω διαφορετικά. Όλο μου το μυαλό και η καρδιά ήταν μαζί του. Το ίδιο ένιωθε κι αυτός.
Έτσι, άρχισα πλέον να μη νιώθω τίποτε για το εδώ αγόρι μου. Και οι υποχρεώσεις στη δουλειά μεγάλωναν, το άγχος πολύ και η επαφή μας μηδαμινή. Εξαιτίας μου. Η σεξουαλική επαφή δεν υπάρχει το τελευταία εξάμηνο. Είμαι κλεισμένη στον εαυτό μου. Είμαστε δυο ξένοι μέσα στο σπίτι.
Μαζί με τον Μ. συζητάμε πολύ και αποφασίσαμε ότι δεν πάει άλλο, πρέπει να γίνει κάτι να είμαστε μαζί. Το λέμε εδώ και καιρό και εξετάζουμε πολλά ενδεχόμενα. Θέλει να έρθει εδώ, να πάρει διαζύγιο και να ζήσουμε μαζί. Με αγαπάει πάρα πολύ και είμαι σίγουρη για αυτόν ότι ούτε ποτέ θα με αφήσει, ούτε θα με προδώσει.
Είναι μεγάλες κουβέντες, αλλά το ξέρω, όπως ήξερα όταν τον είδα πρώτη φορά… ήξερα ότι αυτόν τον άνθρωπο θα τον αγαπήσω πολύ! Έχω ξεκινήσει πολλές συζητήσεις για να χωρίσω από τη σχέση μου. Έπαιξε ρόλο ο Μ., αλλά πιστεύω πως το ότι δουλεύαμε μαζί με έφθειρε πάρα πολύ και δεν μπορώ να τον δω ερωτικά και ό,τι και να κάνει με θυμώνει και με ξενερώνει.
Δεν θέλω να ξυπνάω κάθε πρωί με νεύρα και να βρίζω τον εαυτό μου γιατί δεν το τόλμησα. Και να είμαι ζόμπι μακριά από τον Μ. Το πρόβλημα είναι ότι οι οικογένειες γνωρίζονται και με παίρνουν οι γονείς του και με ρωτάνε: “Γιατί κορίτσι μου;”
Οι γονείς μου λένε: “Θέλουμε εσύ να είσαι ευτυχισμένη, αλλά προσπάθησέ το ξανά μήπως κάνεις λάθος”. Γιατί δεν καταλαβαίνουν ότι δεν νιώθω πια και ότι με το ζόρι δεν γίνεται να νιώσεις; Πως να του το πω ώστε να μην του πληγώσω τον ανδρισμό του; Εσείς λέτε είναι λάθος να χωρίσω; Πρέπει τελικά να κάνουμε συμβιβασμούς; Και ειδικά τόσο μεγάλους; Να είσαι με κάποιον που δεν αισθάνεσαι παρά μόνο απόσταση;
Οι φίλες μου λένε: “Αν είσαι εσύ σίγουρη, μη φοβάσαι, καν’ το”. Και γενικά δεν είμαι αδύναμη. Είμαι πολλή δυνατή και ξέρω ότι μπορώ να τα καταφέρω έσω και μόνη μου. Δεν φοβάμαι. Βλέπω όμως ότι δύο είναι οι επιλογές: ή θα είναι γύρω μου όλοι ευτυχισμένοι και ικανοποιημένοι, αλλά εγώ θα είμαι κενή μέσα μου ή θα κάνω κάτι για μένα με όποιο κόστος.
Τι με συμβουλεύετε;
Ευχαριστώ και συγγνώμη για το μέγεθος του κειμένου.
Λένα
ΘΕΛΕΙΣ ΝΑ ΣΤΕΙΛΕΙΣ ΚΙ ΕΣΥ ΤΗ ΔΙΚΗ ΣΟΥ ΙΣΤΟΡΙΑ;
ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ
Αγαπητή μου, φαίνεται πως βρίσκεσαι σε ένα κομβικό σημείο στη ζωή σου και γι αυτό οφείλεις να σκεφτείς καθαρά και συγκροτημένα. Πρώτον και σημαντικότερον μη συγχέεις το χωρισμό με τον τωρινό σου φίλο με τη σχέση με τον Μ. Αρκετά νωρίς μας ξεκαθάρισες πως δεν νιώθεις ερωτευμένη και αντιλαμβανόμαστε ότι είσαι μαζί του γιατί θέλεις να βρίσκεσαι στην ασφάλεια μιας σχέσης. ΛΑΘΟΣ! Εφόσον τίποτα δεν σε έλκει και δεν σε συγκινεί σε εκείνον, οφείλεις να απομακρυνθείας από αυτό το δεσμό (που έχει αρχίσει να αποκτά σοβαρότητα εφόσον μας μιλάς για συγκατοίκηση κ κοινή εργασία), άσχετα από την ευδοκίμηση της νέας σου σχέσης. Αναφορικά με τον Μ., μην “μαζεύεις” γνώμες δεξιά κ αριστερά, εσείς οι δύο γνωρίζετε τα συναισθήματά σας. Μην ξεχνάς όμως, πως κι εκείνος έχει ένα μεγάλο και πιο σημαντικό από το δικό σου θέμα να λύσει. Μία ήδη ολοκληρωμένη οικογένεια. Εκείνος είναι που πρέπει να κάνει ένα μεγάλο βήμα στη ζωή του και θα πρέπει να προβληματιστεί περισσότερο απ ότι εσύ πριν το αποφασίσει. Μη διστάζεις να προχωρήσεις αν αγαπιέστε, αλλά διαχώρισε τον τωρινό σου σύντροφο απ’ όλο αυτό. Και μία σημαντική ένσταση – παρατήρηση : ζεις ήδη τη νέα σου σχέση, ξέρουν όλοι για το δίλημμά σου, δυσανασχετείς με το δεσμό που έχεις αυτή τη στιγμή κι εκείνος βρίσκεται στο σκοτάδι. Είναι άδικο και προσβλητικό για έναν άνθρωπο που σε αγαπά και ζεις μαζί του. Προστάτεψέ τον.. Καλή τύχη…
Αν τον αγαπας και είσαι σίγουρη οτι σε αγαπά κι αυτός – εφόσον ο γάμος του ουσιαστικά δεν υπάρχει- παλέψτε το.Θα΄ναι αρκετά δύσκολο, αλλά ίσως να αξίζει το ρίσκο.
Ζεις σε ένα ροζ σύννεφο και δεν σε νοιάζει που με τη συμπεριφορά σου πληγώνεις κάποιους ανθρώπους που δεν φταίνε σε τίποτα. Πάντα θα είσαι η γυναίκα που χώρισε ένα άνθρωπο από την οικογένεια του και ακόμη και αν χωρίσει πάντα θα έρχεσαι δεύτερη όσο αφορά τις ανάγκες των παιδιών του. Κι αν σου πει ότι δεν θέλει να αποχωριστεί τα παιδιά του και για να είστε μαζί εσύ πρέπει να αφήσεις την ζωή σου εδώ; Κι αν κάποιο από τα παιδιά του θέλει να ζήσει μαζί σας; Τον είδες 10 φορές στο διάστημα που τον γνωρίζεις και νομίζεις πως τον ξέρεις; Με το αγόρι σου σίγουρα πρέπει να το τελιωσεις αφού δεν νιώθεις κάτι για αυτόν, το ξέρεις ελπίζω και από μόνη σου πως δεν είναι σωστό να παίζουμε με τα αισθήματα των άλλων. Τώρα όσο αφορά τον παντρεμένο δύσκολα και εκεί τα πράγματα πρέπει να σκεφτείς τι θυσίες είσαι διατεθειμένη να κάνεις από τη στιγμή που υπάρχουν παιδιά και απόσταση…
Ε! ναι με προξενιό και δικαιολογίες. Φαντάζομαι όπου να ναι και ο πατέρας σου θα χωρίσει την μανα σου, γιατί μετά απο τόσα χρόνια γάμου σίγουρα θα μπορεί να βρει μια πιό φρέσκια και νεότερη και να ξαναζήσει τον έρωτα.Αλλά μόνο όταν τα κάνουμε εμείς είναι καλα. Οσο για το αγόρι σου, αν δεν τον αγαπάς να χωρίσεις.
Νομίζω ότι απλά έγραψες εδώ για να σου δώσουμε το άλλοθι για όλες τις αποφάσεις σου. Είσαι ώριμη γυναίκα και ξέρεις πολύ καλά ότι: 1. πάντα υπάρχουν επιλογές στη ζωή μας, άσχετα αν εθελοτυφλούμε, 2. δε κάνουμε στους άλλους αυτά που δε θέλουμε να μας κάνουν και 3. οφείλουμε να είμαστε ειλικρινείς με τον εαυτό μας και τους γύρω μας. Ζήσε τη ζωή σου αλλά όχι εις βάρος των άλλων γιατί τότε είσαι απλά μία ακόμα εγωίστρια.
Διόρθωσέ με αν κάνω λάθος: μου δίνεις την εντύπωση έξυπνης γυναίκας καταρχήν. Απο τα γραπτά σου συμπεραίνω οτι το θέμα σου είναι όχι τόσο ο Μ, ζητάς κάτι να σε συναρπάσει (γιατι γενικά δεν ικανοποιήσαι εύκολα) και αυτό το τρελό story μαζί του (πτήσεις για εσένα, αγάπες λουλούδια τραγούδια, λιγο απαγορευμένο, λίγο τα εμπόδια μια σύζυγος κάπου εκεί έξω και δυο παιδιά…) γεμίζει όλο αυτό την ‘ανάγκη’ σου για ξέδωμα και ξε-βάρεμα απο τον βαρετό πια αλλά τόσο σίγουρο και πιστό σε εσένα αρραβωνιάρη…Κακά τα ψέμματα. Είσαι αρκετά έξυπνη για να αντιληφθείς οτι άλλον σταθερό καλό και σίγουρο δεν θα βρείς. Ο Μ παντρεμένος ήταν και στο έκρυβε. Φαίνεται οτι η πολύ ελευθερία που σου άφηνε το αγόρι σου λειτούργησε μπούμερανγκ για εσένα. Δεν ξέρω τι να σε συμβουλεύσω. Μου φαίνεται οτι τα θες όλα δικά σου! Πραγματικά δεν πιστεύω οτι θα πετύχει η δοκιμή με τον Μ. Θα επιθυμήσεις πάλι τον φίλο σου αργά ή γρήγορα. Καλή τύχη.
Αγαπητή Λένα,
Κατά ένα πολύ μεγάλο μέρος θα συμφωνήσω με το σχολιασμό της Eve. Χωρίς επικριτική διάθεση όπως συνηθίζεται σε τέτοιου είδους καταστάσεις και όπως διαπιστώνω από τα άλλα σχόλια, θα ήθελα να μεταφέρω τις δικές μου σκέψεις. Η καρδιά είναι όργανο της φωτιάς και ποτέ δε ξέρεις πότε και με ποιον θα «καείς», δε λογαριάζει αν το αντικείμενο του πόθου είναι διαθέσιμο ή μη, αν ανταποκρίνεται ή όχι. Ο μόνος μας έλεγχος πάνω σε αυτό είναι μέχρι πιο σημείο θα αφήσουμε να καούμε. Στην περίπτωσή σου θα ήθελα να επισημάνω και εγώ, ότι όσο αφορά στο δεσμό που έχεις, είναι προφανής η ελλειμματική του φύση που ξεκίνησε μάλλον ως μια λογική, κοινωνικά και οικογενειακά αποδεκτή συνύπαρξη που όμως φάνηκε στη πορεία ότι είχε σοβαρά κενά. Κενά τα οποία συμπλήρωνε φαντασιακά λόγω απόστασης ως ένα σημείο ο ΑΛΛΟΣ και έμπρακτα όταν πλέον προσωποποιήθηκε. ʼσχετα λοιπόν με την ύπαρξη ή μη του ΑΛΛΟΥ, το αν θα ευοδωθεί η νέα σχέση ο δεσμός αυτός είναι ένας δεσμός με σοβαρές αναπηρίες που κάποια στιγμή θα κατέρρεε οπότε οφείλεις να το δεις αυτό κατάματα. Για τη νέα σου σχέση, εκεί τα πράγματα έχουν να κάνουν με εκείνον πρωτίστως και παρόλο που δε μπορούμε ελαφρά τη καρδία να μιλάμε για διάλυση μιας οικογένειας πόσο μάλλον όταν υπάρχουν παιδιά – αν η επιθυμία του είναι πράγματι να είστε μαζί οφείλει και εκείνος να αποφασίσει για τη ζωή του με ότι αυτό συνεπάγεται .
Αγαπητή Λένα,
Κατά ένα πολύ μεγάλο μέρος θα συμφωνήσω με το σχολιασμό της Eve. Χωρίς επικριτική διάθεση όπως συνηθίζεται σε τέτοιου είδους καταστάσεις και όπως διαπιστώνω από τα άλλα σχόλια, θα ήθελα να μεταφέρω τις δικές μου σκέψεις. Η καρδιά είναι όργανο της φωτιάς και ποτέ δε ξέρεις πότε και με ποιον θα «καείς», δε λογαριάζει αν το αντικείμενο του πόθου είναι διαθέσιμο ή μη, αν ανταποκρίνεται ή όχι. Ο μόνος μας έλεγχος πάνω σε αυτό είναι μέχρι πιο σημείο θα αφήσουμε να καούμε. Στην περίπτωσή σου θα ήθελα να επισημάνω και εγώ, ότι όσο αφορά στο δεσμό που έχεις, είναι προφανής η ελλειμματική του φύση που ξεκίνησε μάλλον ως μια λογική, κοινωνικά και οικογενειακά αποδεκτή συνύπαρξη που όμως φάνηκε στη πορεία ότι είχε σοβαρά κενά. Κενά τα οποία συμπλήρωνε φαντασιακά λόγω απόστασης ως ένα σημείο ο ΑΛΛΟΣ και έμπρακτα όταν πλέον προσωποποιήθηκε. ʼσχετα λοιπόν με την ύπαρξη ή μη του ΑΛΛΟΥ, το αν θα ευοδωθεί η νέα σχέση ο δεσμός αυτός είναι ένας δεσμός με σοβαρές αναπηρίες που κάποια στιγμή θα κατέρρεε οπότε οφείλεις να το δεις αυτό κατάματα. Για τη νέα σου σχέση, εκεί τα πράγματα έχουν να κάνουν με εκείνον πρωτίστως και παρόλο που δε μπορούμε ελαφρά τη καρδία να μιλάμε για διάλυση μιας οικογένειας πόσο μάλλον όταν υπάρχουν παιδιά – αν η επιθυμία του είναι πράγματι να είστε μαζί οφείλει και εκείνος να αποφασίσει για τη ζωή του με ότι αυτό συνεπάγεται .
κι αν ολα γινουν οπως τα θες, ο Μ. χωρισει απο τη γυναικα του, διαλύσει την οικογενεια του και ερθει να ζησετε μαζι, εσύ εισαι σίγουρη οτι σε 4 ή 5 χρόνια παλι μεσω ιντερνετ δεν θα βρεις εναν καινουργιο να μιλας μαζι του και να τον ερωτευτείς τρελά? ή οταν ζησετε μαζι με τον Μ. που ειναι απο αλλη χώρα και με αλλη κουλτούρα, εισαι σιγουρη οτι θα σου αρεσει η καθημερινη σας σχεση? προφανώς τωρα σε ελκύει ενα κρεβάτι που κανεις μαζι του, αφου ερχεται κλεφτά για λίγες μερες και φευγει παλι, αλλα η ζωή σου δεν ειναι μονο αυτο…. απο τα λεγομενα σου, φαινεσαι αρκετα επιπόλαιη και νομιζω θα παρεις στο λαιμο σου και τους δυο…. ο ενας απο μακρια θα διαλυσει την οικογενεια του για χαρη σου και ο αλλος με τον οποιον συζειτε δεν του λες ολη την αληθεια, να χωρισετε να βρει κι αυτος καποια να του αξιζει…. σκεψου τα ολα πολυ προσεκτικα γιατι μετα τα λάθη δεν διορθωνονται… να’σαι καλά!!!
Aν δεν αγαπάς το αγόρι σου,που έτσι φαίνεται, να χωρίσεις με λόγια καθαρά.Είσαι νέα και αποζητάς κάτι συναρπαστικό… όμως η σχέση εξ αποστάσεως με παντρεμένο,όσο κι αν σε ανεβάζει στα ουράνια,ενέχει προβλήματα! Έχεις σκεφτεί ότι τα δύο του παιδιά πάντα θα τα έχει σε προτεραιότητα κι ενδεχομένως να στερεί από σένα χρόνο ? Είσαι έτοιμη να τα δεχτείς? Εσύ μπορείς να ρυθμίσεις τη ζωή σου όπως θέλεις,γιατί ζητάς να μπλέξεις την ελευθερία σου με τις πολλές ευθύνες ενός πατέρα?Τώρα συναντιέστε μόνοι κι όλα μοιάζουν ονειρικά αλλά δεν θα είναι πάντα έτσι..Σκέψου καλά,για τη ζωή σου πρόκειται,μην ενθουσιάζεσαι και τα βλέπεις όλα ρόδινα!Καλώς ή κακώς ο άνθρωπος αυτός ανήκει αλλού και για σένα η ζωή είναι μπροστά σου, γιατί θέλεις να κάνεις όνειρα εκεί που μια οικογένεια θα διαλυθεί? Το αντέχεις όλο αυτό? ψάξε μέσα σου…
Καλή μου,ας τα πάρουμε τα πράγματα από την αρχή. Πρώτα πρώτα συγκρίνουμε μια πραγματική σχέση με μια ιδεατή, οπότε ο καημένος ο δεσμός σου βρίσκεται σε μειονεκτική θέση. Πώς να συγκριθεί το πάθος με την πραγματικότητα και την καθημερινή τριβή.Ναι είναι ξενέρωτο να τσακώνεσαι για λογαριασμούς, για μικροπράγματα κλπ. ʼλλωστε σε κάποιον που βλέπουμε από μακριά και εκ του ασφαλούς δείχνουμε τον καλύτερο εαυτό μας. Τι γίνεται όμως όταν πέφτουν οι μάσκες και καταλαγιάζει το πάθος; Η σχέση σου είχε επικοινωνία, ελευθερία, σεβασμό και αυτά δεν είναι ούτε λίγα ούτε ασήμαντα. Θα το καταλάβεις κάποια στιγμή. Δεύτερο δεδομένο. Ο μακρινός εραστής είναι και ψευτράκος και χειριστικός (άρα δεν έχει τον απαιτούμενο σεβασμό στο πρόσωπό σου). Πρώτα σε έκανε να τον ερωτευτείς και μετά σου ξεφούρνισε ότι είναι παντρεμένος. Ξέρω-ξέρω ήθελε να σου το πει αλλά δεν έβρισκε το θάρρος. Αυτά στην ηλικία μου τα ακούω βερεσέ. Είναι άλλωστε χιλιοειπωμένα. Παντρεύτηκε με συνοικέσιο; Ανήλικος δεν ήταν. Έκανε μια καθόλα συμφέρουσα επιλογή αφού πρώτα τα έβαλε κάτω. Τα παιδιά από συνοικέσιο τα έκανε; Και το πρώτο και το δεύτερο; Δεν ήταν επιλογή του; Μήπως είναι δείγμα ανευθυνότητας -λέω μήπως- το ότι αποποιείται των ευθυνών του; Και αφού εβολεύθη ήθελε και επικοινωνία με ένα γλυκό κορίτσι. Και πάθος και κλάμμα και δραματικοί αποχωρισμοί και ταξίδια. Έτσι έχει και τον σκύλο χορτάτο και την πίτα ολόκληρη. ʼκου με καλά γλυκειά μου. Μόλις τον βάλεις να χωρίσει θα αρχίσει να χρονοτριβεί. Περίμενε λίγες μέρες θα σου λέει και οι μέρες θα γίνουν μήνες και οι μήνες χρόνια. Θα περιμένεις να ξεπεράσει η γυναίκα του ή τα παιδιά του μια δύσκολη φάση και λίγη λίγη υπομονή θα ροκανίσει τη ζωή σου. Τα λάθη της ζωής του θα τα πληρώσεις εσύ. Αν έκανε ένα λάθος στη ζωή του (σεβαστό) ας έχει τα @#$^%@ να χωρίσει πρώτα. Όχι χρησιμοποιώντας όμως εσένα ως δεκανίκι. Γιατί να χρεωθείς εσύ την αποτυχία του γάμου του; Γιατί να σού πει εγώ χωρισα για σένα; Θες μια τέτοια σιδερένια μπάλα στο πόδι σου; Δεν θα σου πω να σκεφτείς τα παιδιά του. Αυτός τα έκανε αυτός να τα σκεφτεί. Ούτε τη γυναίκα του που θα επιφορτιστεί με ευθύνες και θα διαλυθεί η ζωή της. Αυτός είναι υπόλογος απέναντί της. Όμως πώς νομίζεις ότι θα είναι η καθημερινότητά σας όταν τα παιδιά έρχονται σε σας; Θα αντέξεις το χρόνο που θα μοιράζει; Θα αντέξεις τα νεύρα των παιδιών όταν σε βλέπουν και σε θεωρούν υπόλογη για τη διάλυση της οικογένειας; Θα αντέξεις τα χουνέρια της πρώην; ʼλλο παιδί θα θέλει να κάνει ή θα σε καταδικάσει σε μια ιδιότυπη ατεκνία; Μηπως αξίζεις κάτι παραπάνω; Ξέρεις καμιά φορά η καρδιά μας κάνει λάθος. Ιδανικές καταστάσεις είναι μόνο οι ανεκπλήρωτες. Μην παίρνεις αποφάσεις σε μεγάλη φόρτιση και μην είσαι εύπιστη. Να βλέπεις στον έρωτα.
Αφού αυτό που εχει ανάγκη η καρδούλα σου είναι έρωτα γιατί λογοδοτείσαι σε μια σχέση που δεν νιώθεις ούτε τα μισά? Και μόνη σου μπορέις να εισαι χαρούμενη, μην σέρνεις έναν άνθρωπο στην δυστυχία δεν έχει νόημα. Ο χωσμός γίνεται μελόγια σταράτα: Δεν νιωθω όσα θα θελα και γι αυτό επιλέγω να μην συνεχίσω. ” Η ιστορια με τον παντρεμένο αποτελείται από δυο ανθρώπους και η κατάληξη σχετίζεται με το πόσο θα ρισκάρουν και οι δύο για αυτή την σχέση. Προφανως και δεν μπορείς να είσαι σίγουρη αν και πόσο θα εξακολουθείς να είσαι ερωτευμένη σε 5 χρόνια από τώρα, αλλά για το καλό σου μην εναποθέτεις όλη σου την ευτυχα στον Μ. Μπορεί να μην ρισκάρει ποτέ. Βρες κάποιον που θα σε συμπληρώνει πραγματικά και όχι συμβατικά!
Τι παει να πει δεν ειχες αλλη επιλογη απο το να προχωρησεις σε αυτη τη σχεση?Σαφως και ειχες απο τη στιγμη που εμαθες οτι ειναι παντρεμενος,θα μπορουσες καλλιστα να τον παρατησεις αν ησουν σοβαρη,αλλα εσυ εβαλες τον εγωισμο σου πανω απο ολους και εκτος του οτι πας να διαλυσεις μια οικογενεια,κοροιδευεις και το αγορι σου που δεν το αξιζει και με συγχωρεις που θα το πω αυτο αλλα εισαι αυτο που λεει ενα τραγουδακι γνωστο πουτ….. στην ψυχη.Να θυμασαι,οτι ο,τι κανεις σε αυτη τη ζωη….το ΛΟΥΖΕΣΑΙ!!!!!και αν εισαι τυχερη και δεν το παθεις εσυ θα ειναι ατυχα τα παιδακια σου στο μελλον.ΚΑΛΑ ΜΥΑΛΑ!