Όχι άλλος ένας τοίχος διαφορετικός – Υπάρχει λόγος!

Υπάρχει μια φάση στη διακόσμηση που περνάνε σχεδόν όλοι, εκείνη που πιάνεις το πινέλο με ενθουσιασμό και λες «θα βάψω μόνο έναν τοίχο, έτσι για χρώμα». Και κάπου εκεί ξεκινά η παγίδα. Δεν είναι ότι η ιδέα είναι λάθος, απλώς συχνά το αποτέλεσμα μοιάζει περισσότερο με «κόψε-ράψε» παρά με συνειδητή αισθητική επιλογή. Η αλήθεια είναι πως η χρωματική ισορροπία σε έναν χώρο δεν είναι θέμα μόδας, είναι θέμα οπτικής, φωτός και κυρίως ατμόσφαιρας. Αν θέλεις η αλλαγή σου να έχει ουσία, χρειάζεται λίγο παραπάνω σκέψη από το «ποιος τοίχος μου φαίνεται άδειος».

Η ψευδαίσθηση του «εύκολου κόλπου»

 

 

 

 

 

Δείτε αυτή τη δημοσίευση στο Instagram.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Η δημοσίευση κοινοποιήθηκε από το χρήστη Clémence (@turbulencesdeco)

ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ

Το να βάφεις έναν μόνο τοίχο μοιάζει με εύκολη λύση. Ένας τρόπος να προσθέσεις χρώμα χωρίς να δεσμευτείς, σαν να λες «θα το δοκιμάσω και βλέπουμε». Το πρόβλημα είναι ότι αυτός ο μεμονωμένος τοίχος συχνά διακόπτει τη συνοχή του χώρου. Αν δεν συνδέεται με το υπόλοιπο δωμάτιο μέσα από τόνους, υφές ή φωτισμό, δείχνει ξένος. Το βλέμμα σου καρφώνεται εκεί και νιώθεις ότι κάτι δεν δένει, ότι η ισορροπία χάθηκε. Η διακόσμηση δεν είναι patchwork, είναι οπτική ροή. Κι αυτή χρειάζεται χρώματα που συνομιλούν μεταξύ τους, όχι τοίχους που φωνάζουν «κοίτα με!».

Πότε λειτουργεί πραγματικά

Υπάρχουν όμως περιπτώσεις που η ιδέα πιάνει τόπο. Αν θέλεις να δώσεις προοπτική ή να οριοθετήσεις μια ζώνη, τότε το χρώμα μπορεί να γίνει εργαλείο, όχι διακοσμητικό τρικ. Ένας πιο σκούρος τοίχος στο βάθος ενός μακρόστενου δωματίου δίνει βάθος, ένα χρωματισμένο φόντο πίσω από το κρεβάτι φτιάχνει ένα σημείο ηρεμίας, ένα ταβάνι βαμμένο σε πιο σκούρα απόχρωση χαμηλώνει οπτικά ένα πολύ ψηλό δωμάτιο. Το κλειδί είναι να έχεις λόγο για κάθε πινελιά. Να σκέφτεσαι όχι «πού να βάλω χρώμα», αλλά «τι θέλω να κάνει αυτό το χρώμα για τον χώρο μου».

Πώς να το κάνεις σωστά

 

 

 

 

 

Δείτε αυτή τη δημοσίευση στο Instagram.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Η δημοσίευση κοινοποιήθηκε από το χρήστη Hervé Goluza (@herve_goluza)

Αν αποφασίσεις να το τολμήσεις, φρόντισε να το κάνεις με σχέδιο. Δες πρώτα τη φυσική φωτεινότητα του χώρου. Ο τοίχος απέναντι από το παράθυρο δεν είναι η καλύτερη ιδέα, γιατί η έντονη αντανάκλαση θα «σβήσει» τη χρωματική δύναμη. Προτίμησε έναν τοίχο που φωτίζεται πλάγια ή που βλέπεις αμέσως όταν μπαίνεις στο δωμάτιο, ώστε να έχει οπτικό ενδιαφέρον χωρίς να σε κουράζει. Επίσης, μην πας κατευθείαν στο λευκό για τους υπόλοιπους τοίχους. Ένα απαλό γκρι, ένα σπασμένο μπεζ ή ένα υπόλευκο με ζεστούς τόνους θα κάνουν τη μετάβαση πολύ πιο φυσική. Και φυσικά, πάντα δοκίμασε το χρώμα σε δείγμα πριν βάψεις όλο τον τοίχο, γιατί το φως της ημέρας αλλάζει τα πάντα.

Οι σωστές αποχρώσεις

Αν έχεις κουραστεί να αλλάζεις τοίχους σαν τα φίλτρα στο Instagram, η λύση δεν είναι να σταματήσεις το χρώμα αλλά να διαλέξεις το σωστό. Οι υπερβολικά έντονες αντιθέσεις, όπως λευκό με μαύρο ή κόκκινο με γκρι, κουράζουν το μάτι με τον καιρό. Αντίθετα, τα ήπια, γήινα χρώματα όπως το πράσινο του φασκόμηλου, το κεραμιδί, το γκριζομπλέ ή το απαλό τερακότα κρατούν χαρακτήρα χωρίς να φωνάζουν. Και αν θες κάτι πιο παιχνιδιάρικο, παίξε με σχήματα: μια καμπύλη πάνω από το κρεβάτι ή ένα αχνό πλαίσιο γύρω από το γραφείο δημιουργούν ζωντάνια χωρίς να σπάνε την αρμονία.

Το χρώμα είναι μαγικό εργαλείο, όχι πρόσχημα. Μπορεί να αλλάξει την ψυχολογία ενός χώρου, να διορθώσει αναλογίες, να πει μια ιστορία. Το θέμα δεν είναι να βάψεις έναν τοίχο διαφορετικά για να πεις ότι «έβαλες χρώμα», αλλά να το χρησιμοποιήσεις με σκοπό. Γιατί η ωραία διακόσμηση δεν έχει να κάνει με κόλπα, αλλά με κατανόηση. Κι όταν καταλάβεις τι χρειάζεται πραγματικά ο χώρος σου, θα δεις ότι ίσως δεν χρειαζόταν καν εκείνον τον διάσημο «τοίχο-πείραμα».

Κεντρική εικόνα και εικόνες άρθρου: iStock