Αλέξανδρος Σταύρου: Μιλάει για την τηλεοπτική συνεργασία με την σύζυγό του, Μαριάννα Τουμασάτου!

Στο περιοδικό Τηλέραμα και την δημοσιογράφο Αθηνά Ζαχαράκη παραχώρησε πρόσφατα συνέντευξη ο Αλέξανδρος Σταύρου. Ο γνωστός ηθοποιός αναφέρθηκε στη συμμετοχή του στο καθημερινό σίριαλ του ΑΝΤ1, «Γυναίκα χωρίς όνομα», αλλά και στη νέα τηλεοπτική συνεργασία με την σύζυγο του, Μαριάννα Τουμασάτου.

Ακολουθεί σχετικό απόσπασμα:

Άρα κατά κάποιον τρόπο είστε 24 ώρες το 24ωρο μαζί…

«Όχι κι έτσι… Αλλά σίγουρα είμαστε πολύ περισσότερο μαζί απ’ ό,τι αν ήμασταν σε διαφορετικές δουλειές. Παρ’ όλα αυτά, δεν έχουμε ούτε τις ίδιες ώρες ούτε τις ίδιες σκηνές».

Καθώς έχετε αυτή την προσωπική σχέση, είναι και πιο εύκολο να παίζετε μαζί;

«Σίγουρα παίζει κάποιον ρόλο και είναι σημαντικό να έχεις μια πιο προσωπική επαφή με τον συνάδελφο σου. Από την άλλη όμως, επειδή η δουλειά μας είναι “χημεία”, αυτή μπορεί να προκύψει και χωρίς να τον ξέρεις τον άλλον καθόλου, χωρίς να του έχεις πει ούτε ένα “γεια”».

Και το να ζουν δυο ηθοποιοί μαζί πώς είναι; Έχει… μαλλιοτραβήγματα ή είναι νορμάλ;

«Είναι θέμα χαρακτήρα αν θα… μαλλιοτραβηχτείς! Είτε δουλεύεις σε τράπεζα είτε σε ταξί είτε σε θέατρο! Αν είναι ο χαρακτήρας σου να… τραβάς ή να σου τραβάνε μαλλιά, θα το κάνεις έτσι κι αλλιώς. Εμείς πάντως στο σπίτι μας δεν είμαστε από τους ανθρώπους που μαλλιοτραβιόμαστε».

Έχετε σκεφτεί μεγαλώνοντας να φύγετε από την πόλη και να ζήσετε στη φύση, όπως ο Αργύρης;

«Ετσι κι αλλιώς ζούμε σε ένα περιβάλλον που έχει έντονη φύση… Επιπλέον, κατάγομαι από ένα χωριό της Κοζάνης, οπότε ξέρω κάπως αυτή τη ζωή. Ναι, ίσως θα μπορούσα να το κάνω κάποια στιγμή. Οσο μάλιστα μεγαλώνω, έρχομαι σε μεγαλύτερη επαφή με τη φύση. Προφανώς επειδή από εκεί που ξεκινήσαμε εκεί τελικά θα καταλήξουμε, ίσως γι’ αυτό νιώθουμε περισσότερο την ανάγκη της επαφής με τη γη».

Είστε από τους ηθοποιούς που θα συνέχιζαν να βρίσκονται στη σκηνή ως το τέλος της ζωής τους;

«Δεν μπορώ να πω απόλυτα τίποτα… Αναλόγως πώς θα βαδίσουν τα πράγματα, θα πράξω. Νομίζω όμως πως θα μπορούσα να κάνω αυτό το επάγγελμα μέχρι τέλους, αλλά σίγουρα όχι συνεχώς. Ίσως να απείχα για μεγαλύτερα διαστήματα ανάμεσα π.χ. σε δύο δουλειές. Ήδη προτιμώ να έχω ωφέλιμο προσωπικό χρόνο. Έχω άλλωστε την οικογένεια μου, παίζω μουσική, βλέπω τους φίλους μου. Είναι καλό να πράττεις, αλλά εξίσου καλό και να “εισπράττεις”, σε εικόνες, συναισθήματα, στιγμές, θέλω να πω, δεν είναι φυσιολογικό για μένα ένας άνθρωπος μόνο να δημιουργεί. Υπάρχουν γύρω μας εξαιρετικά δημιουργήματα και από τον θεό και από τους ανθρώπους, που μπορούμε να τα απολαμβάνουμε. Δεν χρειάζεται να απολαμβάνουμε μόνο ό,τι κάνουμε οι ίδιοι, παρά είναι εγωιστικό».