Το διεθνές μοντέλο με τις αξιοζήλευτες συνεργασίες, ηθοποιός πια στα «Δίδυμα Φεγγάρια» του ΑΝΤ1 και συμπαρουσιαστής της Ντορέττας Παπαδημητρίου στο «Κάνε παζάρι», εκτός από πολύ sexy, είναι και ένας άντρας με πολλές εμπειρίες ζωής.. Ο Αλέξης Παππάς μιλά στο Down Town Κύπρου και φωτογραφίζεται πιο σέξι από κάθε άλλη φορά…
Προλαβαίνεις να βρίσκεσαι ταυτόχρονα στα «Δίδυμα Φεγγάρια» και στο «Κάνε Παζάρι»;
ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ
Ναι, δεν υπάρχει θέμα. Άλλωστε, όλα τα επεισόδια της σειράς «Δίδυμα Φεγγάρια» έχουν γυριστεί. Έχουμε ολοκληρώσει. Σε μία μέρα γυρνούσαμε πέντε επεισόδια. Στην Κύπρο υπάρχει μεγάλη οργάνωση κι επαγγελματισμός. Μου άρεσε πολύ αυτή η συνεργασία.
Η Ντορέττα σού έδωσε κάποιες συμβουλές ως προς την παρουσίαση, μιας και είναι κάτι καινούριο για σένα;
Ναι, με βοήθησε πολύ. Ήμουν κάπως μαγκωμένος στην αρχή, πίστευα ότι θα έχω θέμα επικοινωνίας, αλλά η Ντορέττα με έκανε να λυθώ και να νιώσω άνετα. Με «ξεκλείδωσε». Την εκτιμώ πολύ και είναι ένα απίστευτο παιδί.
ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ
Είσαι ένα γνωστό μοντέλο, καταξιωμένο και στο εξωτερικό με διεθνείς συνεργασίες. Γιατί, τελικά, θέλησες να ασχοληθείς με την υποκριτική και την παρουσίαση;
Το modeling δεν μπορείς να το κάνεις για πάντα. Αλλά είναι κι αυτό ένας χώρος που σε βάζει μόνιμα μπροστά στον φωτογραφικό φακό κι είσαι μέσα στην έκθεση συνεχώς. Μου παρουσιάστηκαν ευκαιρίες και της άδραξα.
Ήξερες τότε ότι αυτός ο χώρος έχει και… «σκοτεινά μονοπάτια»;
Το είδα στην πορεία. Είναι σαν να πηγαίνει κάποιος με μια βαλίτσα με λεφτά, κάπου, σε ένα δημόσιο χώρο, και να έχει την αφέλεια ότι δεν θα τον κλέψουν. Μπορεί να έρθει, για παράδειγμα, κάποιος και να σου κάνει μία ανήθικη πρόταση. Εμένα μου έτυχε. Μου συνέβη. Αλλά εκεί μετράει το τι θες, οι ηθικές σου αρχές, πολλά πράγματα. Η στάση μου ήταν πάντα ξεκάθαρη, οπότε δεν άφηνα περιθώρια. Στο modeling, ξέρεις, παίζουν τα πάντα: ναρκωτικά, ανήθικες προτάσεις… Είναι ένας χώρος που, πολύ εύκολα, μπορείς να τα έχεις όλα και να συμβούν και όλα. Δεν μπορείς να το αποφύγεις αυτό. Το θέμα είναι τι επιλέγεις εσύ. Εγώ, εστίαζα πάντα στο να κάνω σωστά τη δουλειά μου και να φύγω. Ήθελα να γυρνάω το βράδυ στο σπίτι μου, να με κοιτάζω στον καθρέφτη και να μην ντρέπομαι.
Έγινες, μάλιστα, στην πορεία σου στο χώρο και το μοντέλο της Davidoff, για την καμπάνια της Hot Cater και το πρόσωπό σου ήταν σε αφίσες σε όλο τον κόσμο… Αυτό ήρθε τυχαία ή το προσπάθησες;
Μάχομαι καθημερινά και μου αρέσει να παλεύω. Όταν είσαι μέσα στον χώρο, στον παλμό και στο επίκεντρο, κάποια στιγμή θα σου τύχει κάτι καλό. Έτσι ήρθε κι αυτό. Έμεινα κι επέμεινα μέχρι να γίνει κάτι. Αλλά, μη νομίζεις, μέχρι να κάτσει κάτι καλό, έφαγα πολλές απορρίψεις, ήττες κι έμεινα χωρίς δουλειά για ένα χρόνο.
Με τη δουλειά σου έχεις πάει σε όλο τον πλανήτη. Σήμερα, γιατί βρίσκεσαι στην Ελλάδα της κρίσης και το προσπαθείς εδώ;
Όσοι δεν έχουν μείνει στο εξωτερικό, το εξωτερικό μοιάζει εύκολο. Δεν είναι! Μόνο όταν πας και μείνεις έξω, συνειδητοποιείς τι χάνεις. Εγώ, γύρισα στην Ελλάδα γιατί αυτή ήταν η ανάγκη μου. Ήθελα να γυρίσω. Κι ένιωσα περισσότερο Έλληνας έξω, παρά όσο ήμουν στην Ελλάδα. Αλλά έπρεπε να πάω έξω για να το δω αυτό. Η δουλειά δεν είναι το παν. Ούτε τα λεφτά. Προκειμένου να ισορροπήσω τη ζωή μου στο εξωτερικό, θεώρησα ότι έπρεπε να κάνω την υπέρβαση. Κι έτσι γύρισα. Αγαπώ την Ελλάδα και προτιμώ να μείνω στη χώρα μου.
Ισχύει ότι έχεις αλβανική καταγωγή;
Κοίτα, κάποιες φορές διαστρεβλώνονται τα όσα λέει κάποιος, επειδή δεν ξέρουν ιστορία. Η καταγωγή μου είναι από την Αλβανία, αλλά προέρχομαι από την ελληνική μειονότητα. Είμαι από τη Βόρεια Ήπειρο, από το μέρος όπου, το 1914, κάποιοι έκλεισαν τα σύνορα με αποτέλεσμα να εγκλωβιστούμε εκεί. Και μέχρι σήμερα να προσπαθούμε να διατηρήσουμε εκεί, ζωντανά, τα ελληνικά μας ήθη και έθιμα. Οι γονείς μου πήγαιναν στα ελληνικά σχολεία, διατηρώντας τη θρησκεία και τα έθιμά μας, αν και στα κρυφά για να μη γίνουν αντιληπτοί από τους Αλβανούς. Θέλω να πω ότι, όταν το εξηγώ αυτό, δεν μπορεί να σε λέει «Αλβανό» ο άλλος. Όταν κάποιοι εδώ στην Ελλάδα έπιναν τον καφέ τους, η οικογένειά μου και κάποιοι άλλοι ύψωναν την ελληνική σημαία και ήταν περήφανοι για τον ελληνισμό, σε ένα μέρος επικίνδυνο!
Πόσο χρόνων ήσουν όταν ήρθες στην Ελλάδα;
Τεσσάρων. Και για να έρθω στην Ελλάδα είδα φρικτά πράγματα. Η διαδικασία ήταν άσχημη. Σε μία πορεία χιλιάδων ανθρώπων, επάνω στα στενά των βουνών, ακούγονταν πυροβολισμοί τα βράδια που περπατούσαμε. Τα παιδιά έπεφταν κάτω κι έχαναν τη ζωή τους, ενώ οι μανάδες έκλαιγαν στα κρυφά, βουβά και σιωπηλά, για να μην ακουστούν στους στρατιώτες και μας σκοτώσουν όλους. Αυτά που έζησα τότε, με καθόρισαν. Με ατσάλωσαν κι έφτιαξαν αυτό που είμαι σήμερα. Έγινα πιο δυνατός και πιο σκληρός. Κι όταν έχω στο μυαλό μου αυτές τις εικόνες, εκτιμώ τη ζωή. Οπότε, το να το διαστρεβλώσει κάποιος και να μας πει «Αλβανούς», θα έπρεπε να πρώτα να διαβάσει ιστορία!
Έχεις πάει ξανά από τότε στη Βόρεια Ήπειρο;
Στα 20 μου πήγα, όταν χρειάστηκα κάτι χαρτιά που μου είχαν κλέψει στο εξωτερικό. Τότε, δεν μας έδιναν τις ελληνικές ταυτότητες. Ήταν ίδιες με τις σημερινές, αλλά ροζ χρώματος. Δεν μας έδιναν διαβατήριο ελληνικό. Μετά πέρασαν τα χρόνια και είχαμε το δικαίωμα της ελληνικής υπηκοότητας. Όταν ήμουν στο Παρίσι, όμως, μου έκλεψαν την τσάντα και αναγκάστηκα να πάω στα Τίρανα, στο αστυνομικό τμήμα. Σκέψου πως δεν μιλάω καν αλβανικά, δεν ξέρω λέξη! Πήγα και με κράτησαν στο τμήμα. Δεν με άφηναν να βγω, να επικοινωνήσω με κανέναν και είπα «εδώ θα αφήσουμε τα κόκαλά μας». Το βράδυ της επόμενης ημέρας, μία γυναίκα αστυνομικός που ήξερε αγγλικά ήρθε, της εξήγησα κι έτσι ολοκληρώθηκε αυτή η τρελή εμπειρία.
Στο σχολείο αντιμετώπισες bullying;
Όχι, όχι. Κανείς δεν με έφερε σε δύσκολη θέση. Δεν είχα, άλλωστε, κάτι διαφορετικό από τα άλλα παιδιά.
Ήταν εύκολα για εσάς όταν πρωτοήρθατε στην Ελλάδα;
Είχαμε συγγενείς στην Αθήνα, οπότε δεν είχαμε κάποιο θέμα. Οι δικοί μου εργαζόντουσαν νύχτα μέρα για να μη στερηθούμε κάτι. Δεν μας έλειψαν τα αναγκαία. Έχω να θυμάμαι όμορφα χρόνια εδώ στην Ελλάδα.
Διάβασε περισσότερα στο Down Town Κύπρου!
ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ
