Αντώνης Καρυστινός: Το Μπρούσκο, η επιτυχία και η προσωπική του ζωή!

Ο Αντώνης Καρυστινός, ο γοητευτικός ηθοποιός του Μπρούσκομ, μίλησε στο Down Τown Κύπρου για την επαγγελματική του εξέλιξη, την προσωπική του ζωή και αποκάλυψε πότε ήταν η τελευταία φορά που ένιωσε πραγματικά χαρούμενος…

Με την επιτυχία που βιώνει κανείς, τον κάνει να αισθάνεται σαν ένα μικρό θεό. Έτσι δεν είναι;
Φυσικά, μα αυτό το βλέπουμε και γύρω μας. Υπάρχουν άνθρωποι που η επιτυχία τούς αλλάζει πολύ – και μάλιστα από την αρχή. Τώρα όμως, μιας και μιλάμε για μένα, μπορώ να σου πω, πολύ ειλικρινά, πως όχι, η επιτυχία δεν με έχει αλλάξει καθόλου. Ποτέ δεν την κυνήγησα. Είμαι χρόνια στη δουλειά και ποτέ δεν περίμενα ότι θα βιώσω επιτυχία. Ζούμε μέσα στην κρίση, με τα κεφάλια μέσα, με μία τηλεόραση να αιμορραγεί, σίριαλ να κόβονται ή να μη γίνονται ή, ακόμη χειρότερα, συνάδελφοι να μένουν απλήρωτοι… Ένα δραματικό τοπίο. Οπότε, τι ακριβώς να με αλλάξει; Το «Μπρούσκο» είναι μία πολύ όμορφη στιγμή μέσα σε όλο αυτό.
Βλέπουμε ότι ο Μάρκος (ο ρόλος που υποδύεται στο Μπρούσκο) έχει ορισμένες σκοτεινές πλευρές. Εσύ έχεις κάποιες;
Σαφώς, όπως όλοι μας. Ο Μάρκος είχε κάνει φόνο στο παρελθόν, για να εκδικηθεί για το θάνατο της συντρόφου του που πέθανε από τα ναρκωτικά. Γι’ αυτό είναι τόσο σκληρός με την Αγγελική. Δεν έχω τέτοιες σκοτεινές πλευρές, μάλλον μοναχικές θα έλεγα. Γιατί η μοναχικότητα είναι στοιχείο του χαρακτήρα μου. Φροντίζω να κάνω όμως θετικές και φωτεινές σκέψεις. Εντάξει, κάνω και πονηρές σκέψεις… (γελάει).

Είσαι κλειστός χαρακτήρας;
Ναι, πολύ! Ειδικά ως παιδί, ήμουν πολύ κλειστός. Από την άλλη, την εσωστρέφεια εγώ την ορίζω διαφορετικά. Ποτέ δεν ήμουν το παιδάκι που καθόταν μόνο του σε μία γωνιά με το κεφάλι κάτω. Είχα φίλους, παρέες, ήμουν αρκετά κοινωνικός, αλλά ποτέ δεν εκδήλωνα -και μάλιστα εύκολα- τα συναισθήματά μου. Αυτό δεν γινόταν. Ακόμα και σήμερα, πολλές φορές, δυσκολεύομαι να το κάνω. Δεν μου είναι απλό. Από την άλλη, δεν μπορώ να εξηγήσω το γεγονός ότι είμαι εκ φύσεως εσωστρεφής, με το ότι έγινα ηθοποιός. Ήταν έκπληξη για μένα. Μυστήριο.

Στις γυναίκες, πάντως, αρέσουν οι μυστηριώδεις άντρες…
Λες; Νομίζω ότι, στο τέλος, τους αρέσουν οι άντρες που δεν τις ταλαιπωρούν.

Εσύ ταλαιπωρείς τις συντρόφους σου;
Δεν θα το έλεγα.

Από μικρός ήσουν άνετος με τις κοπέλες;
Ναι, ποτέ δεν είχα κάποιο κόλλημα στο να προσεγγίζω καινούριους ανθρώπους. Αυτό ισχύει και για τις γυναίκες.

Γιατί αποφεύγεις να μιλάς ανοιχτά για τα προσωπικά σου;
Θα σου πω. Γιατί ποτέ δεν ήθελα να το πουλήσω. Δεν είμαστε μία βιομηχανία, όπου θα έβγαινα στο δρόμο και θα φωτογραφιζόμουν με τη σύντροφό μου, λες και είμαι ο Μπραντ Πιτ με την Αντζελίνα Τζολί. Αυτά δεν υπάρχουν. Για μένα αυτή η απόφαση είναι συνειδητή. Πόνταρα και «πούλησα» περισσότερο το ότι είμαι ηθοποιός. Εκεί επένδυσα. Τώρα, το αν κάποιοι επιλέγουν διαφορετικά, με γεια τους με χαρά τους. Δεν κρίνω κανέναν. Μακάρι να είμαστε όλοι καλά.

Πόσο σημαντικό είναι για σένα το να είσαι καλά;
Ωραία ερώτηση! Εγώ έχω μία άλλη εικόνα για την ευτυχία. Δεν μου αρκεί να είμαι καλά μόνο εγώ. Θέλω να είναι και ο διπλανός μου, αλλιώς δεν απολαμβάνω, αν θες, την όποια χαρά. Μεγάλωσα σε μία οικογένεια όπου μοιραζόμασταν το παραμικρό. Έμαθα από μικρός να δίνω και να παίρνω. Δεν μπορώ να είμαι, δηλαδή, πολύ καλά, όταν υπάρχουν άνθρωποι που πεινάνε. Ντρέπομαι. Κι ας είμαι καλά στη ζωή μου, κι ας πηγαίνουν όλα ρολόι – που δεν πάνε.

Γιατί; Τι σου λείπει;
Ξέρεις, όλοι ζούμε με τα καθημερινά μας άγχη και προβλήματα. Κάποια σοβαρά και κάποια άνευ λόγου.

Η άποψη του κόσμου σε αφορά;
Και ναι και όχι. Από τη στιγμή που εκτίθεμαι, ο κόσμος έχει ήδη μία γνώμη για μένα – καλή ή κακή. Όπως για τον οποιονδήποτε. Αλλά δεν θα ρωτήσω κανέναν στο τι θα κάνω στην προσωπική μου ζωή.

Είσαι συντηρητικός;
Για να κάνω τη δουλειά που κάνω, προφανώς και δεν είμαι. Ένας ηθοποιός δεν μπορεί να είναι πουριτανός ή συντηρητικός.

Πότε έκλαψες τελευταία φορά;
Σε ρόλο; Δεν θυμάμαι! Στην πραγματικότητα, όταν έχασα έναν πολύ δικό μου άνθρωπο.

Και πότε ξύπνησες πραγματικά χαρούμενος;
Μία Κυριακή πρωί, πριν από δύο μήνες ακριβώς, όταν μετακόμισα στο καινούριο μου σπίτι. Είχα κοιμηθεί εκεί από το Σάββατο το βράδυ, είχε ολοκληρωθεί η διαδικασία της μετακόμισης και, όταν ξύπνησα, την άλλη μέρα, ένιωσα ευτυχής για την επιλογή μου και για το σπίτι.

Read More

And More