Δανάη Μπάρκα: Η συγκλονιστική ιστορία του παππού της και το μήνυμα για τον θάνατο!

Η Δανάη Μπάρκα αγαπάει να εκφράζεται μέσα από το Instagram και το καταφέρνει περίφημα αφού έχει ένα υπέροχο κείμενο γεμάτο εικόνες και συναισθήματα! Η ταλαντούχα ηθοποιός και κόρη της αγαπημένης ηθοποιού Βίκυς Σταυροπούλου θυμήθηκε σήμερα ξανά τον αγαπημένο της παππού Ανδρέα, ο οποίος γεννήθηκε σαν σήμερα το 1935. Η ηθοποιός είχε τεράστια αδυναμία στον παππού Ανδρέα, και σήμερα μοιράστηκε μαζί μας τη συγκλονιστική ζωή του, αλλά και το μήνυμα της να ζήσουμε με την ψυχή μας… “γιατί κάποτε δεν θα ζούμε”!

Διάβασε όσα έγραψε η Δανάη

Σαν σήμερα είχε γεννηθεί ο παππούς μου ο Ανδρέας.Γράφω πολύ συχνά για εκεινον γιατί απλούστατα δεν εξαντλούνται αυτά που έχω να θυμάμαι.Υπάρχουν κάποιοι που γεννιούνταν για να μας κάνουν καλύτερους ανθρώπους με τη ζωή και την ιστορία τους και ένας από αυτούς ήταν σίγουρα ο παππούς μου.Έχετε σκεφτεί πως θα ήταν αν πεθαίναμε αύριο όλοι; Τι θα αφήναμε πίσω μας; Τι θα είχαμε κάνει γι αυτόν τον κόσμο; Εγώ όσο μεγαλώνω το σκέφτομαι όλο και πιο συχνά γι αυτό μοιράζομαι σκέψεις,εμπειριες,ιστορίες..
γιατί μέσα από αυτά επικοινωνούμε και η επικοινωνία είναι σίγουρα απαραίτητη για την βελτίωση μας.Ο παππούς μου γεννήθηκε το 1935 στην Αθήνα,μετά από λίγα χρόνια Γερμανοί μπήκαν στο σπίτι του και σκότωσαν όλη την οικογένεια του ενώ εκείνος κρύφτηκε κάτω απ το τραπεζι και τη γλύτωσε-για καλή μου τυχη. Μετά από χρόνια παντρεύτηκε τη γιαγιά Τούλα…πέρασαν πολλά,πήγαν μετανάστες στην Αφρική έκαναν παιδιά,γύρισαν στην Ελλάδα μετά από 30 χρόνια,έχτισαν σπίτι,συνέχισαν να δουλεύουν κι όταν σταμάτησαν μεγάλωναν τα εγγόνια τους. Τα τελευταία του γενέθλια τα πέρασε στο Ιπποκρατειο-δεν πηγα όλη μερα γιατί πήγε αρκετός κόσμος. Πήγα το βράδυ και μείναμε μαζί. Κοιμήθηκα ανάμεσα από διαφορά σωληνάκια στην αγκαλιά του καθισμένη σε μια καρέκλα και ήταν σίγουρα ένας απ τους καλύτερους ύπνους που έχω κάνει..τουλάχιστον είχα ακόμα τον παππού μου.Τώρα δε μπορώ να κοιμηθώ αγκαλιά του αλλά μπορώ να τον κάνω περήφανο διαδίδοντας την αγάπη όπως έκανε εκείνος και το χαμόγελο. Αυτό ήθελε,αυτό προσπαθώ να κάνω,αυτό θα κάνω.Και τον παππού τον Ανδρεα δε θα τον αγαπάω μόνο εγώ πια αλλά όλοι όσοι μάθουν τις ιστορίες του και μπορεί να ταυτιστούν,ή να θυμηθούν τους παππουδες τους.Ο παππούς μου δεν έλεγε κακό για κανέναν. Ίσως γι αυτό όλη η γειτονια(και όχι μόνο)τον λάτρευε. Και νομίζω αυτό μου έμεινε περισσότερο απ όλα.Να αγαπάμε. Αυτό είναι το νόημα της ζωής. Εμάς,τους γύρω μας,τον πλανητη,τα ζωάκια,όλα.

Η αγάπη είναι το ΜΟΝΟ που μένει. Αν αγαπάς,γίνεσαι καλυτερος άνθρωπος. Αφήστε τα μισή και τις κακεντρέχειες-ζήστε αυθόρμητα,αληθινά,γελάστε,κάντε τρέλες,μη φοβάστε. Ζήστε. Γιατί καποτε δε θα ζουμε.
Σ’αγαπω παππού. Θα γιορταζω πάντα τη μέρα που γεννήθηκες-ήσουν δώρο άλλωστε! #παππουσΑνδρέας #μουΛειπεις