Έφη Πίκουλα: Συγκινεί για τα 29 χρόνια από τον θάνατο της Αλίκης Βουγιουκλάκη – «Την είχαμε πείσει ότι θα τα καταφέρει»

Εικοσιεννέα χρόνια συμπληρώνονται σήμερα από τη μέρα που η Αλίκη Βουγιουκλάκη έφυγε από τη ζωή. 

Με αφορμή αυτή την επέτειο θανάτου της σπουδαίας Ελληνίδας ηθοποιού, η Έφη Πίκουλα μίλησε στην εκπομπή «Καλοκαιρινό ραντεβού» και στη δημοσιογράφο Σοφία Μανουσακίδου. Η Έφη Πίκουλα που υπήρξε παντρεμένη με τον Τάκη Βουγιουκλάκη, αδελφό της αείμνηστης ηθοποιού, μίλησε για τη δύσκολη περίοδο που πέρασαν όσο η Αλίκη Βουγιουκλάκη έδινε μάχη με την ασθένειά της, αλλά και για την πρώτη τους γνωριμία.

«Θυμάμαι 23 Ιουλίου, ημέρα Τρίτη, 10.10 το πρωί, εγώ δούλευα στο στούντιο στο Μενίδι που γυρίζαμε τη Λάμψη. Στην επιστροφή παίρνω τηλέφωνο τον άντρα μου, τον Τάκη Βουγιουκλάκη και τον ρωτάω πώς είναι η Αλίκη και μου λέει ότι είναι όλα καλά. Η Αλίκη είχε φύγει, αλλά δεν έπρεπε να ειπωθεί γιατί υπήρχε μια συνεννόηση με το ιατρικό κέντρο και έπρεπε να ανακοινωθεί από τους γιατρούς» είπε αρχικά η Έφη Πίκουλα.

«Ήταν Απρίλης του 1996, απόγευμα. Δεχτήκαμε ένα τηλέφωνο εδώ στο σπίτι από έναν κολλητό φίλο της Αλίκης από τη Θεσσαλονίκη, που μας είπε ότι δεν είναι καλά, ότι είναι πολύ άσχημα και πεθαίνει. Αποφάσισαν τα αδέλφια της να ανέβουν στη Θεσσαλονίκη για να τη δουν. Εκείνη έπαιζε στη “Μελωδία της ευτυχίας”, και όταν τους είδε είπε, “Τι θέλετε: Εγώ είμαι μια χαρά, δε θα πεθάνω, μην ανησυχείτε”. 

Ζήσαμε τρεις μήνες στο ιατρικό κέντρο πολύ δύσκολους. Όλη η οικογένεια και οι φίλοι της προσπαθούσαμε να την πείσουμε ότι δεν είναι τίποτα και θα τα καταφέρει. Και κάπου τα καταφέραμε. Της άρεσε το ψέμα. Όλοι ξέραμε ότι ήταν μάταιος ο αγώνας της και θα συμβεί το μοιραίο» περιέγραψε σε άλλο σημείο η ηθοποιός.

Τέλος, η Έφη Πίκουλα ανέφερε, «Διάβασα αυτό που έγραψε ο Γιάννης για τη μητέρα του. Μου άρεσε πάρα πολύ. Βούρκωσα. Ήταν πολύ συγκινητικό. Πολύ τρυφερό… Ίσως να μην μπορούσε να έρθει στο μνημόσυνο. Δε θέλω να αναμειχθώ σε αυτό. Από την αρχή έλεγε πόσο του λείπει η μητέρα του, της είχε μεγάλη λατρεία… Όταν ήταν να τη γνωρίσω, είχα πολύ τρακ, αλλά μου άνοιξε την αγκαλιά της και όλα ξεχάστηκαν… Όταν έχασα τη μητέρα μου, με αγκάλιασε και μου είπε, “μην ανησυχείς, εγώ είμαι η μητέρα σου τώρα”. Σε έξι μήνες όμως έφυγε κι εκείνη».