Ο Γιάννης Ευσταθίου είναι πολλά χρόνια στο πολιτικό ρεπορτάζ σε πολλά κανάλια και εφημερίδες. Έγκυρος εργατικός και με χιούμορ αυτές τις ημέρες του κορονοϊού ήταν πάντα στο ρεπορτάζ και μαχητικά μας έδινε μέσα από το Star όλες τις ειδήσεις! Ο ίδιος όπως λέει σήμερα στο TLIFE, έπαιρνε όσο μπορούσε όλες τις προφυλάξεις και τα μέτρα αλλά ήταν συχνά έξω λόγω των αναγκών του ρεπορτάζ… Έτσι του χτύπησε την πόρτα ο κορονοϊός τον οποίο και αντιμετωπίζει μετά από εξετάσεις που έκανε στο Αττικό νοσοκομείο, σπίτι του με αγωγή και σωστή διατροφή
ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ
Ο ίδιος περιγράφει στο ΤLIFE, τα συμπτώματά του και λέει πως θα νικήσουμε την κορονοπαράνοια! “Ημουν πολύ προσεκτικός, ειδικά όταν ερχόμουν σε επαφή με άλλους, αλλά όχι σε σημείο απόλυτης σχολαστικότητας, ειδικά όταν ήμουν μόνος!! Ισως -και επιμένω στο ίσως, διότι δεν μπορώ να ξέρω πώς κόλλησα- αυτό να μου στοίχισε… Πάντως και τώρα, δεν νομίζω πως θα έκανα κάτι πολύ διαφορετικό.. λέει ο Γιάννης στην ερώτηση αν γνωρίζει πως μπορεί να κόλλησε
Διάβασε ολόκληρη τη συνέντευξή του στο ΤLIFE
Είσαι πολλά χρόνια στο πολιτικό ρεπορτάζ έχεις νιώσει άλλη φορά να κινδυνεύεις όπως αυτές τις ημέρες;
Ομολογώ ότι δεν έχω νιώσει πως κινδυνεύω από τον κορονοϊό… Θεωρώ ότι όσοι κυκλοφορούμε περισσότερο, εκτός της προστασίας του σπιτιού, είμαστε περισσότερο εκτεθημένοι, αλλά δεν μου πέρασε από το μυαλό πως ο κορονοϊός είναι άτρωτος και θα μας νικήσει… Φοβάμαι πως χειρότερη είναι η αρρωστοφοβία, από την ίδια την αρρώστεια!! Αλλωστε ειλικρινά δεν είμαι διόλου βέβαιος ότι μου προέκυψε στο ρεπορτάζ, χωρίς πάντως και να μπορώ να το αποκλείσω ολότελα…
Ισα-ίσα που 2 φορές στο παρελθόν, κινδύνεψα πάνω στη δουλειά πολύ περισσότερο, τη μια ίσως και να γλύτωσα στο τσακ από τύχη. Και τις 2 ήταν το 1991, ως πολιτικός συντάκτης του MEGA. Την πρώτη, τον Αύγουστο, ως μέλος της δημοσιογραφικής αποστολής που συνόδευε τον τότε πρωθυπουργό Κωνσταντίνο Μητσοτάκη στην επίσκεψή του στο Λονδίνο. Είχαμε επιβιβαστεί στο πρωθυπουργικό αεροσκάφος, επιστρέφοντας στην Αθήνα. Ξαφνικά ούτε μια ώρα μετά από την αναχώρησή μας, σημειώθηκε διπλή έκρηξη στους κινητήρες. Εβλεπα τριγύρω σκηνές πανικού. Προσωπικά ήμουν και πάλι ήρεμος, στη λογική ό,τι είναι να γίνει, ας γίνει… Δεν μπορούσα να κάνω κάτι για να το αποτρέψω…
Μόλις είχα ξεκινήσει να τρώω κι ήμουν -λόγω ρεπορτάζ- νηστικός από τις 7 το πρωΐ… Θυμάμαι μια αεροσυνοδό με σηκωμένη την τρίχα και τον τρόμο ζωγραφισμένο στα μάτια της, να προσπαθεί να μου πάρει το δίσκο και προσωπικά να μη την αφήνω!! Πάνω στον πανικό της, μου λέει “μα πέφτουμε”!!! Οπότε προσωπικά της απαντώ μάλλον ατάραχος: “Ε, τότε αφήστε με να πεθάνω φαγωμένος”…!!
Σε λίγο αρχίσαμε να προσγειωνόμαστε στο αεροδρόμιο του Παρισιού, νομίζω ήταν το Ορλύ. Εβλεπα από το παράθυρο ασθενοφόρα, οχήματα της πυροσβεστικής και της αστυνομίας, όλα με τις σειρήνες αναμμένες. Και στο διάδρομο του αεροδρομίου, να έχουν ρίξει αφρό!! Τελικά έστω και χωρίς τους 2 κινητήρες, οι πρωθυπουργικοί πιλότοι κατάφεραν να προσγειώσουν το αεροπλάνο, χωρίς να συμβεί το παραμικρό…!! Μια αλησμόνητη -για πολλούς λόγους- βραδιά στο Παρίσι, είχε ξεκινήσει…
Τη δεύτερη φορά ήταν 25 Οκτωβρίου… Ημουν βάρδια στο MEGA κι είχα μείνει ως τις 10 το βράδυ στο κανάλι. Μαθαίνω ότι ο Κωνσταντίνος Μητσοτακης βρίσκεται ήδη στα Χανιά για το τετραήμερο που ακολουθούσε. Συνεννοούμαι με διευθυντές και προϊσταμένους για να φύγω για Κρήτη. Δυστυχώς υπήρχε μόνο μια θέση ελεύθερη, στην πτήση προς Ηράκλειο, στη 1 μετά τα μεσάνυχτα. Ετσι παίρνω την εντολή να ταξιδέψω με αυτή, να νοικιάσω αυτοκίνητο στο αεροδρόμιο και να συνεργαστώ με τοπικό συνεργείο. Προσγειωνόμαστε στις 2 τη νύχτα. Διαπιστώνω ότι υπάρχει ένα αυτοκίνητο ελεύθερο για ενοικίαση, το οποίο δεν είχε ούτε κλιματισμό, ούτε ραδιόφωνο… Το ταξίδι προς Χανιά, στην παλιά εθνική οδό, έγινε ακόμη πιο εφιαλτικό, καθώς ήταν η βραδιά που άνοιξαν οι καταρράκτες του κρητικού ουρανού….!!! Ηταν η βραδιά που είχε πλημμυρίσει το Ρέθυμνο… Οδηγώντας ταλαιπωρημένος κι άϋπνος σε αυτές τις συνθήκες, ακούω ξαφνικά μια διαπεραστική κόρνα αυτοκινήτου να σπάει τη μονοτονία της οδήγησης!!! Προφανώς είχαν κλείσει τα μάτια μου για 1-2 δευτερόλεπτα, είχα μπει στην αντίθετη λωρίδα κυκλοφορίας και πήγαινα να ρίξω το αυτοκίνητο στο οποίο επέβαινα σε ένα βράχο!! Ευτυχώς η αντίδραση του οδηγού του άλλου οχήματος που έκανε κι ελιγμό, μπαίνοντας επίσης στο αντίθετο ρεύμα, με ξύπνησε και με γλύτωσε!!
Είναι δύσκολο να ξέρεις από που και με ποιο τρόπο κόλλησες . Περιέγραψέ μας τη ζωή σου πριν μείνεις στο σπίτι. Έπαιρνες κάποιες προφυλάξεις (μάσκα γάντια αποστάσεις) ή ήσουν πιο χαλαρός;
Στο STAR έχουμε λάβει υποδειγματικά μέτρα προστασίας όλων των εργαζομένων. Μέτρα-πρότυπο θα έλεγα. Αλλωστε αυτό φαίνεται κι από το ό,τι ουδείς από τους συνάδελφους κι αγαπημένους φίλους τεχνικούς του STAR που καλύψαμε μαζί τα ρεπορτάζ που μου ανατέθηκαν τις τελευταίες μέρες ασθένησε... Αλλά και προσωπικά ήμουν προσεκτικός. Καταρχάς, όπου ήταν εφικτό, χρησιμοποιούσα το δικό μου αυτοκίνητο, στο οποίο έχω πάντα αντισηπτικά, υγρό και μαντηλάκια. Πάντα ήμουν εφοδιασμένος με μάσκα και γάντια. Στο αυτοκίνητο είχα το παράθυρο ανοιχτό, ακόμη και αν το κρύο ήταν διαπεραστικό… Οσο ήταν εφικτό, κρατούσα τις αποστάσεις… Ομως ήμουν και απόλυτα συνειδητοποιημένος, ότι όσο κυκλοφορείς εκτός σπιτιού, εκτίθεσαι στον κίνδυνο… Ημουν πολύ προσεκτικός, ειδικά όταν ερχόμουν σε επαφή με άλλους, αλλά όχι σε σημείο απόλυτης σχολαστικότητας, ειδικά όταν ήμουν μόνος!! Ισως -και επιμένω στο ίσως, διότι δεν μπορώ να ξέρω πώς κόλλησα- αυτό να μου στοίχισε… Πάντως και τώρα, δεν νομίζω πως θα έκανα κάτι πολύ διαφορετικό…
Πως ξεκίνησαν τα συμπτώματα και πότε πήγες στο γιατρό;
Το βράδυ της Παρασκευής 27 Μαρτίου, αφού είχα επιστρέψει από τη δουλειά, ένιωθα να ζεσταίνομαι. Εβαλα θερμόμετρο και είχα 37,9. Ο πυρετός συνεχίστηκε μέχρι και το μεσημέρι της Κυριακής φτάνοντας μέχρι και 38,3. Αν και το βράδυ της ίδιας μέρας ήμουν απύρετος, ενημέρωσα σχετικά με την κατάστασή μου τους επιτελείς του STAR. Ο γιατρός του καναλιού μου είπε να πάρω αναρρωτική άδεια, αλλά είχε την άποψη να μην κάνω τεστ, διότι -όπως μου είπε- ακόμη κι αν είχα κορονοϊό, μπορεί να μη φαινόταν ακόμη… Εκτοτε έμεινα απύρετος ως το βράδυ της Τρίτης 31 Μαρτίου. Το επόμενο τριήμερο όμως, τη μεν μέρα ήμουν με δέκατα, τη νύχτα όμως άγγιζα ή ξεπερνούσα τους 38 βαθμούς, φτάνοντας μέχρι και 38,4. Ταυτόχρονα ήταν φορές, που ένιωθα να με έχουν πλακώσει 10 πρωτοπυγμάχοι…!! Ετσι, μετά κι από επιμονή του εξαίρετου παθολόγου του Ταμείου μας, του ΕΔΟΕΑΠ, κυρίου Δημήτρη Κατρίνη, το STAR με έστειλε την Παρασκευή 3 Απριλίου να κάνω το τεστ, το οποίο απεδείχθη θετικό…
Σου έδωσαν κάποια φαρμακευτική αγωγή; Ποια ήταν τα συμπτώματα σου και πως νιωθεις σήμερα 10 μέρες μετά!
Αλλα συμπτώματα, με εξαίρεση τον πυρετό και το μυϊκό πόνο κάποιες λίγες φορές, δεν είχα… Αλλωστε οι πλήρεις ιατρικές εξετάσεις στις οποίες υποβλήθηκα στο “Αττικόν”, όπου λειτουργεί μια θαυμάσια μονάδα κορονοϊού, μόλις διαγνώστηκα θετικός, ήταν εξαιρετικές, κι έτσι με έστειλαν το ίδιο βράδυ σε καραντίνα στο σπίτι. Το πρώτο διήμερο ήταν απύρετο, το επόμενο διήμερο με πυρετό μέχρι 38,1 και με σωματική εξάντληση… Σήμερα έχω υπόταση 36,3… Μου έχουν δώσει πάντως αντιϊκά φάρμακα: avelox και tamiflu. Φροντίζω όμως να ενισχύω την άμυνα του οργανισμού μου, με τζίντζερ, χυμούς πορτοκάλι και ρόδι, με σούπες, ζεστά με μέλι, κρόκο Κοζάνης και λεμόνι, με νερό και λεμόνι, με σκόρδο που λατρεύω κι επιτέλους απολαμβάνω χωρίς φόβο κι ενοχές, λόγω της καραντίνας!!!
Πως περνάς τη μέρα σου τώρα που είσαι όλη μέρα στο σπίτι;
Νομίζω ότι η καραντίνα τελικά μου προσφέρει μια ξεκούραση και μια ηρεμία που χρειαζόμουν…!! Ισως να είχα ξεπεράσει το προσωπικό μου μέτρο, τα όριά μου και ο κορονοϊός ήταν το καμπανάκι για να συνέλθω. Πραγματικά απολαμβάνω τις στιγμές να παρακολουθώ ξαπλωμένος ή με τα πόδια στον καναπέ, απίθανες, εκπληκτικές ταινίες, κάποιες από τις οποίες είχα να δω χρόνια!!! Τις άλλες ώρες, ακούω ή παρακολουθώ μουσική (μου ετοίμασε κι ο καλός μου φίλος και πρώην πρωταθλητής στα 400 μέτρα με εμπόδια Σπύρος Μπακάλης ένα CD με 800 απίθανα ροκ τραγούδια) και συναυλίες, κάποια ντοκυμανταίρ, ενώ διάβασα κι ένα υπέροχο βιβλίο, την “Εξοδο” του Τάκη Λουμάνη (εκδόσεις “Οστρια”) που με έχει καθηλώσει!!
Ποιο είναι το πρώτο πράγμα που λαχταράς να κάνεις όταν τελειώσει όλο αυτό που ζούμε;
Καταρχάς, αν ξεμπερδέψω προσωπικά με τον κορονοϊό και θεωρητικά αποκτήσω αντισώματα, θέλω να δώσω ένα μεγάλο, δυνατό φιλί, στη σύζυγό μου!! Ισως χωρίς αυτή, να μη μπορούσα να φανώ τόσο ήρεμος, ψύχραιμος κι αποφασισμένος να αντιμετωπίσω την κορονοπαράνοια!! Μου στάθηκε όχι μόνο σύντροφος ζωής, αλλά και συμπολεμίστρια, συναγωνίστρια!! Η σύζυγός μου με την ανεκτίμητη βοήθειά της και στήριξή της, σε όλους τους τομείς και ψυχολογικά, με ντοπάρισε ώστε να δώσω τη μάχη μου!! Και να φανεί ότι ο εχθρός δεν είναι παντοδύναμος, ούτε άτρωτος!! Οταν με το καλό, ξεμπλέξουμε συνολικά με την παράνοια του κορονοϊού, θέλω να πάω να δω τη θάλασσα!! Ελπίζω να μη γίνει αυτό τόσο αργά, ώστε να το συνοδεύσω με την πρώτη καλοκαιρινή βουτιά… Αν και προσωπικά έχω κολυμπήσει και Απρίλιο και φυσικά Μάϊο…
Πότε πιστεύεις ότι θα χαλαρώσουν τα μέτρα και θα αρχίσουμε δειλά να βγαίνουμε και να επιστρέφουμε στις δουλειές μας;
Δεν μπορώ να το πω και νομίζω πως ουδείς μπορεί να το προβλέψει με σιγουριά… Θέλω να πιστεύω ότι δεν θα κρατήσει περισσότερο από τις αρχές Ιουλίου κι ήδη θα φθίνει από το Μάϊο. Οπως συμβαίνει συνήθως με τις ιώσεις… Αν συνεχίσουμε να επιτυγχάνουμε τόσο καλά αποτελέσματα (αν μπορούμε να μιλάμε για “καλά”, με δεδομένους τους δεκάδες θανάτους συμπολιτών μας) και δεν προκύψει κάποια επιδείνωση, κάποια έξαρση, νομίζω ότι χαλάρωση, έστω και δειλή, θα υπάρξει από το πρώτο δεκαήμερο του Μαΐου!! Ας ευχηθούμε να συμβεί το ταχύτερο, διότι, χωρίς παραγωγή, χωρίς κίνηση της αγοράς και με τα Ταμεία να έχουν στερέψει, φοβάμαι πως η επόμενη μέρα του κορονοϊού,θα είναι χειρότερη κι από την πανδημία… Για τη συντριπτική πλειονότητα και των εργαζομένων και των επιχειρηματιών.
ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ