H Φωτεινή Δάρρα δεν χρειάζεται συστάσεις… Κοιτώντας το πανέμορφο πρόσωπό της άμεσα σου έρχεται στο νου η μοναδική φωνή της… Από τις πιο αριστοκρατικές φυσιογνωμίες του ελληνικού τραγουδιού με κάθε δουλειά της εντυπωσιάζει. Με μεγάλες συνεργασίες με αξιόλογους συνθέτες εντός και εκτός συνόρων η Φωτεινή Δάρρα έχει να δώσει πολλά στο τραγούδι τόσο στην Ελλάδα όσο και στο εξωτερικό!
Την Παρασκευή 31 Ιανουαρίου η Φωτεινή Δάρρα, θα βρεθεί στο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών στην αίθουσα «Αλεξάνδρα Τριάντη» μαζί με τον δεξιοτέχνη του μπουζουκιού Θανάση Πολυκανδριώτη και το εικοσαμελές σύνολο μπουζουκιών του σε μια σύμπραξη με τη Συμφωνική ορχήστρα του Ωδείου Συγγελάκη υπό τη διέυθυνση του Πάνου Βλάχου, ηλεκτρική ορχήστρα και 50μελή παιδική χορωδία του Σπύρου Λάμπρου! 100 άτομα επί σκηνης! Και αυτή η μουσική ένωση ήταν μια ιδέα του Μίκη Θεοδωράκη!
ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ
Σήμερα η αγαπημένη τραγουδίστρια μιλάει στο TLIFE γι΄αυτή τη μεγάλη συνεργασία αλλά και για την κόρη της Ρωξάνη που τραγουδάει όμορφα και παίζει τσέλο για τον γάμο της με τον συνθέτη και ενορχηστρωτή Γιώργο Παπαχριστούδη για τον μέντορά της Δημήτρη Παπαδημητρίου και φυσικά για τους στόχους της που ανάμεσα σε αυτούς είναι να παίξει σε ένα musical!
Έχεις μια υπέροχη κόρη τη Ρωξάνη! Είσαι αυστηρή μαμά;
Είμαι μια μαμά που θέλω να βλέπω το παιδί μου ευτυχισμένο πάνω από όλα. Επιμένω μόνο σε θέματα που έχουν να κάνουν με τη μάθηση, τα εφόδια που θέλω να αποκτήσει στη ζωή. Προσπαθώ να τη μάθω να αγαπάει ότι κάνει, να αγαπάει τους ανθρώπους και τον εαυτό της. Νομίζω πως τα παιδιά δεν θέλουν αυστηρότητα αλλά οριοθέτηση. Όταν τους βάζεις δίκαια όρια, αισθάνονται πιο ασφαλή, πιο δυνατά και καταλαβαίνουν ότι τα αγαπάς.
ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ
Η Ρωξάνη μεγαλώνει μέσα σε ένα σπίτι γεμάτο μουσική! Νιώθεις ότι θα ακολουθήσει τα βήματά σας; Έχει κληρονομήσει τη φωνή σου;
Κάθε γονιός θέλει το παιδί του να γίνει καλύτερο από αυτόν. Το ίδιο κι εγώ για την κόρη μου. Την μαθαίνουμε να αγαπάει την τέχνη συνολικά. Την μουσική την αγαπάει ούτως ή άλλως γιατί ζει μέσα σε αυτήν. Μαθαίνει τσέλο και τραγουδάει όμορφα! Αυτό που έχει σημασία είναι να είναι χαρούμενη μέσα από την επαφή της με τη μουσική, ανεξαρτήτως του αν θα είναι για την ίδια επιλογή ζωής.
Έχεις έναν ευτυχισμένο γάμο με τον συνθέτη και ενορχηστρωτή Γιώργο Παπαχριστούδη! Ποιος από τους δυο είναι ο ζηλιάρης στη σχέση;
Κανένας. Γιατί πρέπει κάποιος να ζηλεύει; Η ζήλεια δεν είναι γόνιμο συναίσθημα. Σημασία έχει το ενδιαφέρον, η αγάπη, η συμπόρευση, Αυτά είναι που κάνουν τις σχέσεις να έχουν νόημα. Η εμπειρία της ζωής μου αυτό με έμαθε.
Σε λίγες μέρες θα σας απολαύσουμε στο Μέγαρο Μουσικής . Υπέροχα τραγούδια από τους μεγαλύτερους Ελληνες συνθέτες με τη υπέροχη φωνή σας και συμφωνική ορχήστρα. Μιλήστε μας λίγο για αυτή τη δουλειά
Ευχαριστώ πολύ για τα καλά σας λόγια! Αυτή την Παρασκευή 31 Ιανουαρίου θα έχω τη χαρά να βρεθώ για μια ακόμη φορά στην αίθουσα «Αλεξάνδρα Τριάντη» στο Μέγαρο Μουσικής της Αθήνας με μια παράσταση που αισθάνομαι πως έχει ιδιαίτερο ενδιαφέρον. Θα είμαι μαζί με τον δεξιοτέχνη του μπουζουκιού και συνθέτη Θανάση Πολυκανδριώτη και το εικοσαμελές σύνολο μπουζουκιών του σε μια σύμπραξη με τη Συμφωνική ορχήστρα του Ωδείου Συγγελάκη υπό τη διέυθυνση του Πάνου Βλάχου, ηλεκτρική ορχήστρα και 50μελή παιδική χορωδία του Σπύρου Λάμπρου! 100 άτομα επί σκηνης! Για πρώτη φορά είκοσι μπουζούκια μαζί με Συμφωνική Ορχήστρα σε ένα πρόγραμμα με μερικά από τα ωραιότερα τραγούδια όλων των εποχών. Τις ενορχηστρώσεις, που έγιναν ειδικά για την παράσταση, επιμελήθηκε ο Γιώργος Παπαχριστούδης. Η ιδέα πρέκυψε από μια ιστορία που μου αφηγήθηκε ο Μίκης Θεοδωράκης όταν ηχογραφούσαμε τον «Επιβάτη» το 2014. Αφορούσε στην πρώτη φορά που το μπουζούκι έπαιξε μαζί με συμφωνική ορχήστρα. Η ιστορία εκτυλίχθηκε στην ιστορική συναυλία στο θέατρο Κεντρικόν της Αθήνας το 1961 με τον Θεοδωράκη, τον Χατζιδάκι, τον Μπιθικώτση, τον Καζαντζίδη και τη Μαίρη Λίντα. Στο μπουζούκι ήταν ο σπουδαίος Μανώλης Χιώτης!
Οι μουσικοί της ορχήστρας αρνούνταν να παίξουν μαζί με έναν «μπουζουξή» όπως τον αποκαλούσαν. Τους έπεισε ο Θεοδωράκης και τους έβαλε να ζητήσουν ένας ένας συγνώμη από τον Χιώτη! Από τότε, το μπουζούκι άρχισε να συνυπάρχει σε μεγάλα έργα με το έντεχνο και το λόγιο τραγούδι. Από το «Άξιον Αστί» του Θεοδωράκη μέχρι τη Μελισσάνθη του Χατζιδάκι. Αλλά και σε τραγούδια που μπήκαν στο στόμα όλων των ελλήνων.
Ποιοί είναι οι επόμενοι μουσικοί στόχοι σου;
Ετοιμάζω μια μεγάλη συναυλία στο Προεδρικό Μέγαρο της Κύπρου με τη Συμφωνική ορχήστρα της Κύπρου υπό τη διεύθυνση του μαέστρου Jens Georg Bachman. Tα έσοδα θα διατεθούν στην έρευνα για τους ανθρώπους με μυασθένεια.
Ακολουθούν οι επόμενες συναυλίες στην Ελλάδα που ξεκινούν από τον Μάιο. Τον Ιούνιο ελπίζω ότι θα καταφέρω να κάνω ακόμα ένα όνειρό μου πραγματικότητα, να τραγουδήσω σε ένα μέρος στο οποίο δεν έχω ξαναπάει, εκτός Ελλάδας. Είναι ακόμα στα σκαριά η ιδέα αυτής της μεγάλης συναυλίας…
Ποιο είναι το κρυφό ή φανερό μεγάλο σου όνειρο για την καριέρα σου;
Θέλω να κάνω μιούζικαλ, που είναι το είδος που αγαπώ πολύ. Στην αρχή της πορείας μου, μόλις είχα τελειώσει τη Δραματική Σχολή, έπαιξα σε μιούζικαλ. Στη συνέχεια σπούδασα μιούζικαλ στο Royal Academy στο Λονδίνο. Είχα τη χαρά να τραγουδήσω με το μεγάλο αστέρι του μιούζικαλ του West End, τον Ramin Karimloo καθώς και τον Simon Baley και τον Stephen Rahman Hughes. Θα ήθελα να παίξω ξανά! Όπως και θέατρο από το οποίο ξεκίνησα. Σινεμά δεν έχω κάνει ποτέ! Μου αρέσει πολύ η ιδέα αυτής της εμπειρίας. Tώρα πιστεύω πως θα το έκανα με την ερμηνευτική ωριμότητα που μου έδωσαν τα χρόνια.
Ένας από τους μέντορές σου υπήρξε ο συνθέτης Δημήτρη Παπαδημητρίου. Πες μας δύο λόγια για αυτόν
Κρατάω πάντα μέσα μου για τους ανθρώπους τη θέση που απέκτησαν με τη στάση τους στη ζωή μου. Είχα την ευτυχία να συναντηθώ με ανθρώπους που με δίδαξαν πολλά για την τέχνη και τη ζωή. Με αυτούς υπάρχει πάντα μια αδιαμφισβήτητη εκτίμηση, μια αδιόρατη πνευματική συγγένεια.
Πριν από περίπου ένα χρόνο έζησες μια τραυματική εμπειρία όταν μπροστά στα μάτια σου σε εμπορικό κέντρο έπεσε στο κενό μια γυναίκα από το 3ο όροφο. Πως το βίωσες όλο αυτό;
Ήταν αληθινά τραυματικό. Με πολλή προσπάθεια κατάφερα να το βγάλω από το μυαλό μου μέχρι αυτή τη στιγμή που μου το θυμίσατε… Τί να πω μπροστά σε κάτι τόσο τραγικό; Ευχομαι όλοι οι άνθρωποι να βρίσκουν καθημερινά το κουράγιο να συνεχίζουν να αγωνίζονται όσο μεγάλες κι αν είναι οι δυσκολίες. Και φυσικά εύχομαι να μην ξανασυμβεί ποτέ κάτι τέτοιο.
ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ
