Η Κατερίνα Ζαμπέτα, η κόρη του αείμνηστου Γιώργου Ζαμπέτα μίλησε στη Σάσα Σταμάτη και στο «Secret» με αφορμή την παράσταση στην πορεία του πατέρα της, «Μάλιστα, κύριε Ζαµπέτα» η οποία πριν από λίγες ημέρες έκανε πρεμιέρα στο θέατρο Άλσος.
ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ
Η Κατερίνα Ζαμπέτα απαντά στο πώς αυτή η παράσταση πήρε σάρκα και οστά και για τον σκηνοθέτη, Πέτρο Ζούλια, ενώ ευχαριστεί δηµόσια τη Βίκυ Σταυροπούλου.
Πώς ξεκίνησε η ιδέα να γίνει η ζωή του πατέρα σας, Γιώργου Ζαµπέτα, θεατρικό στο θέατρο «Αλσος»;
Οταν πέθανε ο αδελφός µου, ο Μιχάλης, ένιωσα την ανάγκη να βγάλω το έργο του πατέρα µου στην επιφάνεια, και µάλιστα µε την ευχή του. Ετσι, λοιπόν, άνοιξα όλο το αρχείο και τις φωτογραφίες του και άρχισα να «ξεθάβω» τις αναµνήσεις µου. Σιγά-σιγά και µε µεγάλη αγάπη για αυτό που ξεκίνησα να κάνω, αλλά και µε τη βοήθεια του συζύγου µου, Βαγγέλη, ξεκίνησα πρώτα τη συγγραφή του βιβλίου. Ηταν πολύ µεγάλη προσπάθεια και ταυτόχρονα ψυχοφθόρα. Μου πήρε τρία χρόνια. «Ξέθαβα» τις αναµνήσεις µου, αλλά ταυτόχρονα µου έλειπαν οι δικοί µου. Το βιβλίο για τον πατέρα µου εκδόθηκε πριν από λίγα χρόνια µε τίτλο «Γιώργος Ζαµπέτας – Βαθιά στη θάλασσα θα πέσω», από τις Εκδόσεις Αγκυρα. Για να κάνω το εξώφυλλο του βιβλίου, µε βοήθησε πάρα πολύ ο αγαπηµένος µου ζωγράφος Κώστας Σπυριούνης.
Ο φίλος µου ο Κώστας µε βοήθησε να φτιάξω το εξώφυλλο του βιβλίου, όπου δεσπόζει το γραµµατόσηµο του πατέρα µου. Η δικηγόρος µου για τα πνευµατικά δικαιώµατα του πατέρα µου, κ. Ρούσου, µε κάλεσε σε µια παράσταση που είχε σκηνοθετήσει ο κ. Ζούλιας, ο οποίος µου άρεσε πάρα πολύ. Μου θύµισε τον σκηνοθέτη Αλ. Σακελλάριο, φίλο του πατέρα µου, και έτσι µέσα µου αποφάσισα ότι µόνο ο Πέτρος Ζούλιας µπορεί να ασχοληθεί και να αποδώσει στο µέγιστο τη ζωή του.
Βρέθηκα, λοιπόν, σε µια έκθεση ζωγραφικής του φίλου µου του Σπυριούνη, όπου συµπτωµατικά ήταν και ο κ. Ζούλιας καλεσµένος, και του είπα µε θάρρος – και µε θράσος: «Εσύ, που σκηνοθετείς τόσες ωραίες παραστάσεις, γιατί δεν ασχολείσαι και µε τον πατέρα µου, τον Ζαµπέτα;». Και απάντησε: «Εγώ δεν θέλω να ασχοληθώ µε τον Ζαµπέτα; Πολύ το θέλω». Και δώσαµε τα χέρια. Ετσι του έδωσα το βιβλίο, όλο το οπτικοακουστικό υλικό που είχα, κασέτες, τα πάντα, και συγχρόνως του δώσαµε µε τα ανίψια µου το δικαίωµα κατ’ αποκλειστικότητα να ασχοληθεί µε το έργο του πατέρα µου και ως σενάριο και ως σκηνοθεσία και να αποφασίσει πού θα το ανεβάσει. Αυτό. Το 2017 ανέβηκε στο θέατρο «Αλίκη» και κράτησε έναν χρόνο, όπου πάλι πρωταγωνίστρια ήταν η Βίκυ Σταυροπούλου, η οποία συνδέθηκε µε το έργο.
Τον ρόλο της µητέρας σας, Αργυρώς, υποδύεται η Βίκυ Σταυροπούλου. Πώς σας φάνηκε η ερµηνεία της;
Η παράσταση αυτή οφείλεται στη Βίκυ Σταυροπούλου και θέλω να της πω ένα δηµόσιο «ευχαριστώ», γιατί πίστεψε από την πρώτη στιγµή τη δύναµη αυτού του έργου και συνέβαλε αποφασιστικά στην απόφαση το έργο να πάρει σάρκα και οστά. Της πάει πολύ ο ρόλος. Θέλω να ευχαριστήσω όλους τους συντελεστές της παράστασης και τους τεχνικούς, που την αγκάλιασαν µε σεβασµό, ευαισθησία και αγάπη. Ο Πέτρος Ζούλιας, µε ενσυναίσθηση και ψυχή, έδωσε σάρκα και οστά στον πατέρα µου.
Τι χαρακτήρας ήταν η µητέρα σας; Ηταν τόσο αλέγρα;
Η µητέρα µου ήταν πολύ αλέγρα, δυναµική, έκανε ό,τι ήθελε. Ελεγε στον πατέρα µου: «Γιωργάκη, τι θες να κάνουµε, αυτό ή εκείνο;». Και ο πατέρας µου της έλεγε: «Ρε, Ρούλα, τι να πω εγώ, αφού, ό,τι και να σου πω εγώ, θα κάνεις αυτό που θες εσύ!».
Είστε το δεύτερο παιδί του αείµνηστου τραγουδιστή και µουσικού. Πώς ήταν η σχέση σας; Τι χαρακτήρας ήταν;
Θυµάµαι, µικρούλα όταν ήµουν, κάποια φορά άρρωστη, που πήγαινα και τριβόµουν στα πόδια του µε πυρετό και του έλεγα: «Μπαµπά, φτιάξε µου κι εµένα ένα τραγουδάκι, µην κάνεις µόνο για τους άλλους». Και ο πατέρας µου έλεγε στον Χαράλαµπο Βασιλειάδη: «Μπάµπη, να της κάνουµε ένα τραγουδάκι να γίνει καλά». Και µου το κάνανε και µου το τραγουδούσαν. Ο µπαµπάς µου ήταν δοτικός, µας αγαπούσε πολύ, ήταν τρυφερός, δεν µας χάλαγε χατίρι. Μας πήγαινε, όταν δεν είχε δουλειά, βόλτα στη θάλασσα, µας έπαιρνε στα γυρίσµατα ταινιών.
Θυµάµαι, η Αλίκη Βουγιουκλάκη είχε έρθει το 1966 για πρόβες στο Αιγάλεω, στο σπίτι µας, µαζί µε τον ∆ηµήτρη Παπαµιχαήλ, και έγινε ολόκληρη διαδήλωση, είχαν βγει όλοι έξω. Είχαµε πάει στο σπίτι του Γερουλάνου, του αυλάρχη του Παύλου, καλεσµένοι από τον βασιλιά Κωνσταντίνο. Εκεί είδα τη βασίλισσα Φρειδερίκη. Ο πατέρας µου, αφού έφαγαν, ξεκίνησε το γλέντι. Μάλιστα, µου είχε δώσει µικρά δισκάκια 45άρια µε τα τραγούδια του, τα οποία τα προσέφερα στην Αννα-Μαρία. Ενα πρωινό είχαµε πάει µαζί στο «Brazil» στη Βουκουρεστίου και πέρασε από εκεί ο Αβέρωφ και του είπε ο πατέρας µου: «Θέλω κι εγώ να έρθω µια µέρα στη Βουλή, να δω τι κάνουνε τα αφεντικά».
Και του είπε ο Αβέρωφ: «Οποτε θες έλα στη Βουλή καλεσµένος µου». Πράγµατι, ο πατέρας µου πήγε στη Βουλή και είπε στον φρουρό: «Θέλω τον κύριο Αβέρωφ. Είµαι καλεσµένος του». Ο φρουρός του απάντησε: «Τώρα είναι σε σύσκεψη». Και τότε ο πατέρας µου του είπε: «Να πας να βρεις τώρα τον Αβέρωφ και να του πεις “σε περιµένει έξω ο Γιώργος Ζαµπέτας, ο λαός”». Ο Αβέρωφ σταµάτησε τη σύσκεψη και µπήκε µέσα κι έγινε το «έλα να δεις»! Παροτρύνω τους φίλους του πατέρα µου να παρακολουθήσουν την παράσταση, γιατί, µετά το πέρας της, θα είναι γεµάτοι ενέργεια, χαµόγελο και συγκίνηση. Επανασυστήνεται ένας εµβληµατικός µουσικοσυνθέτης µε τρόπο ζωντανό και οικείο.
ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ