Κλέλια Ρένεση: «Είναι δύσκολο το να μεγαλώνεις μόνη σου ένα παιδί, αμφιταλαντεύομαι συνεχώς»

Η Κλέλια Ρένεση παραχώρησε συνέντευξη στο περιοδικό Sugar Free Press και μίλησε για όλα.

Μεταξύ άλλων, η ηθοποιός αναφέρθηκε στο επόμενο επαγγελματικό της βήμα στην καινούρια σειρά του Alpha, στον ανταγωνισμό της δουλειάς της αλλά και στην κόρη της Κοραλία.

«Το «Porto Leone» είναι μια δραματική ιστορία που εξελίσσεται στον Πειραιά του 1964. Μας παρουσιάζει δυο κόσμους: ο ένας είναι της Τρούμπας, της παρανομίας, τα μαγαζιά με τις γυναίκες και ο άλλος είναι ο κόσμος της Καστέλας. Ο κόσμος των αστών και της αριστοκρατίας του Πειραιά. Ο ρόλος ο δικός μου ανήκει σε μια οικογένεια, στην οποία ανήκει μια ακτοπλοϊκή γραμμή, μικροεφοπλιστές. Αυτοί οι δυο κόσμοι μπλέκονται και θα εξελιχθεί μια ιστορία με σοβαρές εκρήξεις και συμπλοκές», είπε αρχικά η Κλέλια Ρένεση.

Σε ερώτηση για το αν υπάρχουν φιλίες στον χώρο της υποκριτικής, η ηθοποιός απάντησε: «Δεν υπάρχει ανταγωνισμός. Ο καθένας έχει τη δική του πορεία μέσα στον χώρο, αντίστοιχη με το σθένος, το ταλέντο του, τον τρόπο με τον οποίο ελίσσεται στις καταστάσεις. Δεν υπάρχει το «αχ, μου τον πήρε τον ρόλο αυτή», κατά τη γνώμη μου. Πιστεύω πως είμαστε μοναδικοί.

Δεν έχω βρεθεί ποτέ σε καμία «κλίκα», δεν έχω γίνει ποτέ «παρεούλα» για να δουλέψω, αυτό άλλωστε είναι πασιφανές και από την πορεία μου τόσα χρόνια. Δε δουλεύω ποτέ με τους ίδιους και τους ίδιους, δεν είμαι ποτέ υπό την αιγίδα και την ομπρέλα κανενός, πειραματίζομαι, εξελίσσομαι, αλλάζω πρόσωπα, καταστάσεις. Δε νομίζω ότι μου έχει χαριστεί ένας ρόλος, απλά και μόνο επειδή είμαι φίλη με κάποιον. Για όλους τους ρόλους που έχω πάρει, έχω κάνει άπειρα δοκιμαστικά. Όποιον ρόλο και να σου κατονομάσω, δοκιμάστηκα με casting και δεύτερη και τρίτη φορά και έπειτα τον πήρα».

Τέλος, αναφερόμενη στην κόρη της, Κοραλία είπε: «Είναι δύσκολο, όπως πολλά πράγματα είναι δύσκολα στο να μεγαλώνεις μόνη σου ένα παιδί, αλλά ναι, οι αποφάσεις που καλούμαι να πάρω είναι πάρα πολλές. Από τις πιο χαζές μέχρι τις πιο δύσκολες, όπως για παράδειγμα που να πάει σχολείο. Όλα περνούν από εμένα. Είναι δύσκολο μεν, γιατί κι εγώ αργώ πάρα πολύ να πάρω την απόφαση. Συνεχώς αμφιταλαντεύομαι και συνεχώς ρωτάω. Ρωτάω τους φίλους μου, γνωστούς, κάνω μια έρευνα. Να σου δώσω ένα παράδειγμα, για το θέμα σε ποιο δημοτικό σχολείο θα πάει, αναρωτήθηκα πάρα πολύ. Έκανα φοβερή έρευνα. Βέβαια στο τέλος, το ένστικτο μου είναι αυτό που μετράει, το οποίο είναι το πρώτο. Το πρώτο μου ένστικτο λέει θα κάνες αυτό, μετά κάνω μια ολόκληρη γύρα στα συναισθήματα μου, για να καταλήξω πάλι εκεί»