Κωνσταντίνος Αργυρός: «Μπορεί και να ήταν η γυναίκα της ζωής μου, το μέλλον θα το δείξει»

Πώς είναι να είσαι ο καλύτερος λαϊκός τραγουδιστής της γενιάς σου; Νέος, ωραίος και επιτυχημένος. Ο λαοφιλής τραγουδιστής τα έχει όλα. Αλλά θέλει παραπάνω. Όχι από εγωισμό, αλλά γιατί πιστεύει βαθιά ότι η ζωή δεν είναι αγώνας ταχύτητας. Ο Κωνσταντίνος Αργυρός απαντά για όλα, σε μια εφ’ όλης της ύλης συνέντευξη που δίνει στο Down Town Κύπρου και τον Κώστα Μπουρούση.

Θεωρείς ότι τα πράγματα σού ήρθαν εύκολα;

Για να μπορέσεις να κάνεις μια επιτυχία, τίποτα δεν είναι τυχαίο. Από μικρός έχω δεχτεί απόρριψη, δεν με πίστευαν οι δισκογραφικές, άλλαξα δυο-τρεις εταιρίες για να μπορέσω να βρω έναν άνθρωπο που θα μου δώσει το πάτημα να ξεκινήσω. Αλλά, ποτέ δεν είπα στον εαυτό μου «αφού δεν σε πιστεύουν, δεν θα τα καταφέρεις». Υπήρχαν ψυχολογικές διακυμάνσεις μέσα μου, αλλά πάντα κοιτούσα τον στόχο μου. Και έψαχνα τον τρόπο. Ποτέ δεν σταματάει αυτό. Αν κάποιος πιστέψει ότι έφτασε στην κορυφή, τότε σημαίνει ότι ξεκίνησε το τέλος του. Πρέπει να ξεπερνάμε κάθε φορά τον εαυτό μας και να κυνηγάμε κάτι μεγαλύτερο. Πάντα υπάρχει κάτι μεγαλύτερο απ’ ό,τι έχεις κάνει. Κι έτσι δεν κινδυνεύεις και να την ψωνίσεις. Εγώ δεν είμαι τέτοιος άνθρωπος.

Δεν την ψώνισες ποτέ; Δεν ένιωσες ποτέ πολύ σημαντικός;

Ποτέ. Σημαντικός είναι ένας άνθρωπος που έχει αξίες.

Δεν κολακεύεσαι που σε κυνηγάνε τα περιοδικά, γράφουν για σένα, ενδιαφέρονται για την προσωπική σου ζωή;

Στα απλά πράγματα είναι η ουσία. Σημαντικός για μένα είναι ένας άνθρωπος που θα με σεβαστεί και θα τον σεβαστώ, που είναι ειλικρινής.

Η καθημερινότητά σου πώς είναι; Έχεις κάποιο πρόγραμμα που ακολουθείς αυστηρά;

Με το που ξυπνήσω θα πιω καφέ με τους φίλους μου. Αν έχω στούντιο θα πάω εκεί. Υπάρχουν μέρες που καθόμαστε με τους συνεργάτες μου κάποιες ώρες, υπάρχουν κι άλλες που κλείνουμε δύο εικοσιτετράωρα. Ποτέ δεν ξυπνάω πρωινές ώρες. Βέβαια, έτσι όπως έχω διαμορφώσει τη ζωή μου, και να ξυπνούσα πρωί δεν θα έβρισκα άνθρωπο να μιλήσω. Μόνο τους γονείς μου.

Μήπως, όμως, θυσιάζεις το τώρα για το μετά;

Για ποιο λόγο το θυσιάζω; Αφού κάνω αυτό που αγαπάω. Το μόνο που μπορεί να θυσιάζεις είναι ίσως οι στιγμές που θες να κάνεις μια σχέση και να ηρεμήσεις, να αράξεις που λέμε. Ακριβώς επειδή είμαι ερωτευμένος με τη δουλειά μου, μπορεί αυτό να μην το κατανοεί ο άλλος άνθρωπος. Μου ‘χει συμβεί. Εκτίμησα το γεγονός ότι η τότε σύντροφός μου μού το είπε.

Τότε, μάλλον, αφού δεν κατάλαβε τη σχέση με τη δουλειά σου, δεν ήταν η γυναίκα της ζωής σου…

Μπορεί και να ήταν. Το μέλλον θα το δείξει.