Μαρία Ηλιάκη: Η αποκάλυψη για τον γάμο της – “Είμαι τυχερή που έχω σύντροφο τον Στέλιο”

Η Μαρία Ηλιάκη και ο σύντροφός της Στέλιος Μανουσάκης ζουν τις τελευταίες μέρες στιγμές μοναδικής και απόλυτης ευτυχίας, αφού στις 31 Μαΐου έζησαν τη πιο συγκλονιστική εμπειρία της ζωής τους αντικρίζοντας για πρώτη φορά το προσωπάκι της κορούλας τους.

Η Μαρία Ηλιάκη, μίλησε από τη Ζυρίχη στο περιοδικό OK! και τον Νίκο Γεωργιάδη για τον ερχομό του μωρού της αλλά και για το αν θα παντρευτεί τον πατέρα του παιδιού της! “Είμαι πολύ τυχερή που έχω τον Στέλιο σύντροφο. Χωρίς εκείνον δεν ξέρω αν θα τα κατάφερνα” λέει η παρουσιάστρια στο περιοδικό. Η νέα μανούλα αποκάλυψε και το όνομα της μικρής λέγοντας πως ακόμα οι οικογένειες και των δυο δεν έχουν ενημερωθεί. “Θα την πούμε Κατερίνα, όπως τη μαμά του Στέλιου” αποκαλύπτει.

Η Μαρία μπορεί να γέννησε σε μια ξένη χώρα αλλά είχε το πλεονέκτημα να έχει δίπλα της τον αγαπημένο της που όπως είναι γνωστό, είναι γυναικολόγος. “Επειδή δεν ήμουν στον τόπο μου, καταλάβαιναν (οι γιατροί και η μαία) ότι αυτό με στρέσαρε, οπότε προσπάθησαν όσο μπορούσαν να μου το κάνουν πιο εύκολο. Όσο για τον Στέλιο, ήταν πολύ ψύχραιμος κατά τη διάρκεια της διαδικασίας”  είπε η ευτυχισμένη μανούλα.

Για τις πρώτες μέρες μετά την καισαρική: Οι τρεις πρώτες μέρες μετά την καισαρική είναι πολύ δύσκολες, πονάς, παίρνεις παυσίπονα, δεν το χαίρεσαι πάρα πολύ. Όταν έρχεσαι στο σπίτι, όμως, πλημμυρίζεις από συναισθήματα. Και ο Στέλιος τώρα τη βλέπει και λιώνει, την κοιτάζει με τις ώρες.

Με ένα μικρό δισταγμό, η Μαρία Ηλιάκη παραδέχεται ότι η μικρή μοιάζει στον μπαμπά της: “Δεν είμαι πολύ σίγουρη, αλλά δεν χάνω τις ελπίδες μου”

Περί γάμου: Πρακτικά γάμος δεν μπορούσε να γίνει, ούτε λόγω εγκυμοσύνης ούτε φυσικά λόγω κορονοϊού, αφού δεν θα ήταν μαζί μας οι δικοί μας άνθρωποι. Το αφήνουμε για πιο μετά, ώστε να το κάνουμε όπως θα το θέλαμε και εκεί που θα θέλαμε.

Για την εγκυμοσύνη και την μπέμπα της: Εγώ δεν ήμουν από τις γυναίκες που θα ονειρεύονταν πώς θα είναι η ζωή με το μωρό. Είχα μια εγκυμοσύνη με πολλές πρακτικές δυσκολίες, με σοβαρές ναυτίες, οπότε δεν ήμουν από εκείνες που χάζευαν την κοιλιά τους και έκαναν όνειρα. Ήθελα να γεννήσω, να τη δω και να σιγουρευτώ ότι είναι καλά. Τώρα αυτό που ζούμε στο σπίτι είναι ίσως και καλύτερο από αυτό που θα τολμούσα να έχω φανταστεί. Είναι ένα μικρό πλασματάκι που είναι δικό μου. Τη βλέπω και τρελαίνομαι