Άση Μπήλιου: Αποκαλύπτει για πρώτη φορά – «Ένα ατύχημα με ανάγκασε να κινούμαι με πατερίτσες για εννέα μήνες»

Τη γνωστή αστρολόγο Άση Μπήλιου φιλοξένησε στο πρώτο επεισόδιο της δεύτερης σεζόν της διαδικτυακής της εκπομπής «Restart» η Λιλή Πυράκη.

Μέσα σε όλα, η Άση Μπήλιου αποκάλυψε για πρώτη φορά ότι τον τελευταίο χρόνο αντιμετωπίζει ένα πρόβλημα υγείας, το οποίο μάλιστα την ανάγκαζε να πηγαίνει στο πλατό της εκπομπής με πατερίτσες.

«Εγώ, λοιπόν, θα σου πω για το τελευταίο restart που νιώθω ότι κάνω, αναφορικά με την υγεία μου. Η αλήθεια είναι, μετά από όλη αυτή την περιπέτεια που εσύ τη γνωρίζεις, που μου δημιούργησε πολλά προβλήματα σε κινητικό επίπεδο, ήμουν ένα χρόνο με πατερίτσες και ερχόμουν στην δουλειά. Λοιπόν, μετά από αυτό, δεν είπα, «Α, μου φταίει αυτό, μου φταίει ο χρόνος». Γιατί πάντα ψάχνουμε να βρούμε τι φταίει. Εμείς οι ίδιοι φταίμε. Εμείς οι ίδιοι που μπορεί να παραμελήσαμε, γιατί δώσαμε το χρόνο και την ενέργειά μας κάπου αλλού. Και αυτό, ξαναλέω, δεν έχει να κάνει μόνο με την υγεία, έχει να κάνει με πολλά πράγματα» εξομολογήθηκε η Άση Μπήλιου.

Και πρόσθεσε: «Ένα χρόνο πριν, ακριβώς. Με ένα ατυχηματάκι το οποίο στην πραγματικότητα θα μπορούσα αν είχα φροντίσει την υγεία μου και την φυσική μου κατάσταση να το αντιμετωπίσω πολύ πιο ελαφριά και να μην φτάσω στο απροχώρητο να πρέπει να κινούμαι με πατερίτσα για εννιά μήνες… Ανακαλύπτουμε ότι είναι μια μεγάλη ζημιά.

Αλλά δεν είναι μία ζημιά η οποία έγινε εξαιτίας του ατυχήματος. Είναι το κερασάκι στην τούρτα. Είναι μία ζημιά που έχει προέλθει από πολλά χρόνια που κάθομαι, κάθομαι, κάθομαι… Δεν κάθομαι τύπου χαλαρώνω, κάθομαι και γράφω».

Σε άλλη σημείο, η Άση Μπήλιου αναφέρεται και σε μια από τις πιο δύσκολες στιγμές της ζωής της, τον θάνατο της μητέρας της.

«Η πιο δύσκολη στιγμή που με καθόρισε σίγουρα ήταν ο θάνατος της μητέρας μου. Γιατί είχε προηγηθεί ο θάνατος του πατέρα μου όταν ήμουν πολύ μικρή, αλλά και ο θάνατος της μητέρας μου ήρθε σε μια ηλικία που μόλις έμπαινα στο πανεπιστήμιο. Δηλαδή, τη μέρα που μάθαινα ότι έμπαινα στη Γαλλική Φιλολογία, έπαιρνε τηλέφωνο ο γιατρός και μας έλεγε ότι η μητέρα μου πρέπει να μπει στο νοσοκομείο. Και έζησε δύο μήνες μετά. Με καθόρισε. Σκέψου ότι όταν μπήκα στη γαλλική, μιλούσα άπταιστα γαλλικά. Είχα πάρει ήδη τα Sorbonne , όλα τα πτυχία και αυτά.

Και όταν πήγα στο αμφιθέατρο, μετά το θάνατό της, νόμιζα ότι ακούω μια γλώσσα που δεν την γνωρίζω. Τι λένε. Δεν την καταλαβαίνω. Ήταν τόσο μεγάλο το σοκ που δεν καταλάβαινα μια γλώσσα που τη μίλαγα σχεδόν, πώς να σου πω, όπως τη μητρική μου».