Φώτης Σεργουλόπουλος για τον γιο του: «Του φαίνεται απίστευτο ότι στη γειτονιά που ζει, ακούγαμε ριπές από τανκς»

Με αφορμή το σχετικό ρεπορτάζ για την 52^η Επέτειο από την εξέγερση του Πολυτεχνείου, ο Φώτης Σεργουλόπουλος μοιράστηκε τις δικές του αναμνήσεις. Όπως είπε, στον γιο του φαίνεται απίστευτο το γεγονός ότι στη γειτονιά που ζουν τώρα, πριν αρκετές δεκαετίες άκουγαν ριπές από τανκς.

«Υπάρχουνε άνθρωποι που το έχουμε ζήσει. Και τα παιδιά, όταν μας ρωτάνε τι θυμάστε από τότε, δεν μπορούν να φανταστούν ότι υπήρχαν ριπές και τανκς στους δρόμους εκείνη την ημέρα», είπε αρχικά ο Φώτης Σεργουλόπουλος.

«Εμένα, ας πούμε, ο γιος μου, όταν με ρωτάει για το Πολυτεχνείο, που το συνδέει πάρα πολύ με τον πόλεμο του ’40, δηλαδή σκέφτεται ότι μπορεί να είναι το ίδιο πράγμα, του φαίνεται απίστευτο ότι μέσα στην πόλη και στη γειτονιά την οποία ζει, ακούγαμε ριπές και δεν μας αφήνανε να βγούμε έξω.

Υπήρχε μία τρομοκρατία στην ελευθερία της έκφρασης, της ελευθερίας του ατόμου, των συγκεντρώσεων, το ότι η Δικτατορία ήτανε ένα απολυταρχικό καθεστώς, το οποίο μας είχε, ακόμα και τους ανθρώπους που δεν συμμετείχαμε ενεργά στον αντιδικτατορικό αγώνα, όπως ορισμένοι άνθρωποι που τους τιμούμε αυτή τη στιγμή και πολλοί χάσανε τη ζωή τους», πρόσθεσε στη συνέχεια.

Ο Φώτης Σεργουλόπουλος συμπλήρωσε: «Έχουμε ζήσει το τι σημαίνει δικτατορία και το τι σημαίνει Χούντα. Η “Χούντα” και η “Δικτατορία” δεν έχει καμία σχέση με αυτό το οποίο υποτίθεται ότι ορισμένοι λένε ότι περνάνε σήμερα… κατάλαβες; Θέλω να το πω αυτό, διότι το έχουμε ζήσει».

«Εγώ ήμουνα 10 χρονών παιδί και τα ακούγαμε αυτά και ο τρόμος τον οποίο εγώ είχα σαν παιδί που μπορούσα να το αντιληφθώ, ήταν αυτός. Ότι δεν μπορούμε να είμαστε ελεύθεροι να ζήσουμε τη ζωή μας και ότι θα είχαμε τον κίνδυνο της σύλληψης, του ΕΑΤ-ΕΣΑ και άλλα διάφορα πράγματα. Των βασανιστηρίων των ανθρώπων, της εξορίας. […] Εδώ, Κώστα Χατζή ακούγαμε και λέγανε “Πω πω πω πω πω, τι γίνεται; Βάλ’ το να τ’ ακούσουμε”», κατέληξε στην τοποθέτησή του ο Φώτης Σεργουλόπουλος.