Ορέστης Τζιόβας: «Οικονομικά ζω κοντά στο όριο του ίσα ίσα – Δεν περισσεύουν χρήματα σε έναν ηθοποιό επειδή είναι αναγνωρίσιμος»

Καλεσμένος στην εκπομπή «Καλύτερα Αργά» βρέθηκε ο Ορέστης Τζιόβας το βράδυ της Τετάρτης 4 Δεκεμβρίου.

Ο γνωστός ηθοποιός, μίλησε, μεταξύ άλλων, για την εικόνα των ανθρώπων που βρίσκονται στα φώτα της δημοσιότητας, αλλά και για το πώς ο ίδιος κατάφερε να ξεφύγει από αυτή την πίεση.

«Οι άνθρωποι στα φώτα που είναι πιο γνωστοί, οι περισσότεροι προσπαθούν να μην δείχνουν εύθραυστοι, να μην δείχνουν τις αδυναμίες τους, θέλουν να είναι αρεστοί. Εμένα δεν με ενδιέφερε ποτέ αυτό. Κάνει κακό και στην υπόλοιπη κοινωνία. Δίνεις ένα παράδειγμα στους ανθρώπους που δεν είναι στα φώτα να μην δείχνουν τις αδυναμίες τους. Έτσι δεν διαχειρίζεσαι τίποτα», είπε αρχικά ο Ορέστης Τζιόβας.

Σε άλλο σημείο, ο ηθοποιός απάντησε στο αν καβάλησε ποτέ το καλάμι, λέγοντας: «Η φάση του “είμαι μάγκας” κράτησε πολύ λίγο. Αυτό πέρασε πολύ σύντομα. Όταν αντιλαμβάνομαι ότι με πλησιάζουν άτομα που δεν με εκτιμούν πραγματικά, μου ανάβουν τα λαμπάκια. Κόβω τις επαφές».

Κλείνοντας, ο Ορέστης Τζιόβας αναφέρθηκε και στις οικονομικές απολαβές που έχει από την υποκριτική, ξεκαθαρίζοντας: «Δεν μπορώ να πω ότι οικονομικά ζω πολύ υψηλά από το όριο του ίσα-ίσα. Είμαι κοντά στο ίσα-ίσα. Δεν είναι θέμα αποταμίευσης. Καλό είναι να το πούμε και στον κόσμο επί τούτου. Θα μιλήσω για εμένα, σχετικά με την πορεία που έχω μέσα στα χρόνια και τη δουλειά που κάνω, δεν μπορώ να πω ότι έχω βγάλει χρήματα. Δεν είναι η αποταμίευση, δεν ήμουν ποτέ σπάταλος. Δεν έχω κάνει ποτέ φοβερές σπατάλες, ούτε καν σπατάλες. Δεν περισσεύουν χρήματα σε έναν ηθοποιό επειδή είναι αναγνωρίσιμος».

Από τη νέα χρονιά, ο Ορέστης Τζιόβας θα παίζει στο βραβευμένο έργο του κορυφαίου Αμερικανού θεατρικού συγγραφέα Σαμ Σέπαρντ «Το Ψέμα του Μυαλού» (Α lie of the mind) σε σκηνοθεσία Ελένης Σκότη. Ένα εξαιρετικό έργο της αμερικάνικης δραματουργίας που σπάνια ανεβαίνει στην Ελλάδα και θα κάνει πρεμιέρα την Πέμπτη 22 Ιανουαρίου 2026.

Ένα βαθύ, εσωτερικό, σκοτεινό και ποιητικό αμερικανικό δράμα που εξετάζει την αγάπη, την παράνοια και την καταστροφή όπως μόνο ο Σαμ Σέπαρντ ξέρει να κάνει, ισορροπώντας μεταξύ ωμού ρεαλισμού και ποιητικότητας. Το έργο κινείται ανάμεσα στην τρέλα, τη φαντασία και τη μνήμη, δείχνοντας πως ο άνθρωπος κατασκευάζει «ψέματα του μυαλού» για να επιβιώσει από τον πόνο.

«Το Ψέμα του Μυαλού» του Σαμ Σέπαρντ, αν και γράφτηκε το 1985, πραγματεύεται ζητήματα που σήμερα είναι πιο επίκαιρα παρά ποτέ. Απομονώνει και εξετάζει το αρχέτυπο του σκληραγωγημένου Αμερικανού από την Άγρια Δύση του παρελθόντος, ως αντανάκλαση ενός ανώμαλου ψυχολογικού τοπίου στο σήμερα, του οποίου όλοι γινόμαστε καθημερινά μάρτυρες μέσω των ειδήσεων και των μέσων κοινωνικής δικτύωσης.

Το έργο επικεντρώνεται στην καταστροφική σχέση ενός ζευγαριού, του Τζέικ και της Μπεθ. Αρχίζει μετά από μια πράξη βίας: ο Τζέικ, πεπεισμένος ότι η γυναίκα του Μπεθ τον έχει απατήσει, την ξυλοκοπεί άγρια — τόσο που μένει βαριά τραυματισμένη και νοσηλεύεται. Από εκεί ξεκινά μια πορεία τρέλας, ενοχής και αποξένωσης ανάμεσα σε δύο οικογένειες που δεν μπορούν να αντιμετωπίσουν την πραγματικότητα.

Τι επιπτώσεις έχει η κακοποίηση, η μνήμη και η ψευδαίσθηση πάνω στην ατομική και οικογενειακή ταυτότητα; Οι οκτώ χαρακτήρες των δύο οικογενειών του ζευγαριού, παγιδευμένοι στη δική τους εσωτερική πραγματικότητα, προσπαθούν να βρουν την αλήθεια τους μέσα σε έναν κόσμο γεμάτο συγκρούσεις και ψέματα. Η ζωή, τα συναισθήματα και οι σχέσεις των ηρώων μεταξύ τους χρησιμοποιούνται ως αλληγορικές αναφορές στην αμερικανική σημερινή κοινωνία, μια κοινωνία όπου όλα είναι εκτός ισορροπίας.

Η ψευδαίσθηση του Αμερικανικού Ονείρου καταρρίπτεται παταγωδώς. Ο μύθος της Αμερικής του 20ου αιώνα αποσυντίθεται και ανασυντίθεται με ένα νέο πιο τρομακτικό πρόσωπο. Ο Τζέικ, ο κακοποιητικός και ατημέλητος σύζυγος, σε πλήρη σύγχυση, φορώντας μόνο το εσώρουχό του και έχοντας την αμερικανική σημαία στην πλάτη του, όπως ο Σούπερμαν την μπέρτα του, άντρας και παιδί ταυτόχρονα, μετατρέπεται ακούσια σε σύμβολο της παράνοιας της σύγχρονης Αμερικής.

«Το Ψέμα του Μυαλού» αποτελεί μέρος της «οικογενειακής τριλογίας» του Σέπαρντ, μαζί με τα έργα «Θαμμένο παιδί» (Buried Child) και «True West».