Site icon TLIFE

Συγκινεί η Έρρικα Πρεζεράκου για την 7χρονη ανιψιά της: “Είναι η πιο επικίνδυνη μορφή καρκίνου”

Στην παρέα του «Πάμε Δανάη!» βρέθηκε η Έρρικα Πρεζεράκου, η οποία μίλησε, μεταξύ άλλων, για το πώς αντιμετώπισε τις δύσκολες καταστάσεις που της έτυχαν τα τελευταία δύο χρόνια, με τον ακρωτηριασμό της αλλά και τη σοβαρή ασθένεια της ανιψιάς της,

Αναφερόμενη στο πώς αντιμετωπίζει τόσο την ασθένεια της μικρής Αναστασίας, όσο και το ατύχημά της που προκάλεσε τον ακρωτηριασμό της, η Έρρικα Πρεζεράκου είπε ότι «Υπάρχουν μέρες που νιώθω ότι είμαστε οκ, και ξαφνικά με παίρνει η αδερφή μου και μου λέει ότι το παιδί είναι στην εντατική, και κλαίω. Στο τέλος της ημέρας στρέφεις την προσοχή σου στο ότι ίσως πρέπει να ενδυναμώσεις την πίστη σου. Κάνω κάθε μέρα 2-3 ώρες φυσιοθεραπεία για το χέρι μου, και υπάρχουν μέρες που δεν το θέλω. Αλλά το σώμα μου μού λέει ότι με χρειάζεται, και εγώ πρέπει να στρέψω την προσοχή μου σε αυτό. Δεν έχουμε κάποιον άλλο πέρα από τον εαυτό μας».

«Ο άνθρωπος που οδηγούσε το σκάφος δεν με είδε όταν εκσφενδονίστηκα. Έπεσα στο νερό, βγήκα να πάρω αναπνοή και το χέρι μου βρέθηκε μέσα στην προπέλα. Όταν βγήκα επάνω είχα αδρεναλίνη και είπα ότι θα πάω στο νοσοκομείο και ότι θα γίνω καλά. Μπήκα σε μια κατάσταση επιβίωσης», εξήγησε για το ατύχημά της.

Σχετικά με την κατάσταση της ανιψιάς της, η ίδια είπε ότι «Είναι εδώ και εφτά μήνες στο εξωτερικό η αδερφή μου με την ανιψιά μου, την Αναστασία. Η ψυχική δύναμη της αδερφής μου είναι αξιοθαύμαστη. Εύχομαι να μην έρθει κανείς γονιός σε αυτή την κατάσταση, είναι αδιανόητο αυτό που συμβαίνει».

«Η αδερφή μου είναι πολύ θαρραλέα. Περνάμε από φάσεις που μας λένε να μην ανησυχούμε, αλλά σε ένα μεγάλο ποσοστό μας μιλούν για την πιο επικίνδυνη μορφή καρκίνου. Υπάρχουν πολλοί γιατροί στην Αμερική που λένε να αφήσουμε το παιδί να απελευθερωθεί. Προσευχόμαστε συνέχεια, ειδικά τώρα τη Μεγάλη Εβδομάδα, ώστε να αποφασιστεί τι μπορεί να γίνει και ποιο είναι το καλύτερο για αυτό το παιδί», συνέχισε στο ίδιο θέμα.

 

Η αγάπη και η στήριξη του κόσμου, ωστόσο, της δίνει δύναμη. «Αν μέσα σε αυτό το διάστημα που έχουν συμβεί αυτά τα γεγονότα έχω κλάψει, τις περισσότερες φορές το έκανα από ευγνωμοσύνη για τη στήριξη και την αγάπη που έχω πάρει. Κάθε μέρα αφιερώνω χρόνο για να απαντήσω στον κάθε άνθρωπο που μου στέλνει μήνυμα για να με στηρίξει, είτε για το χέρι μου, είτε για το θέμα της ανιψιάς μου. Δεν υπάρχει τίποτα καλύτερο από το να νιώθεις ότι υπάρχουν ακόμα άνθρωποι», είπε χαρακτηριστικά.

© 2024 tlife.gr