Ο Μιχάλης Οικονόμου και ο Γιώργος Μακρής, ζευγάρι στη ζωή και ευτυχείς μπαμπάδες του μικρού Νικηφόρου, τον οποίο μεγαλώνουν μαζί εδώ και ενάμισι χρόνο, μιλούν για πρώτη φορά ανοιχτά στη Vogue Greece και τον Βλάσση Κωστούρο για την οικογένειά τους, το μεγαλείο της αγάπης, της προσφοράς και της ελπίδας. Η ΛΟΑΤΚΙ+ οικογένειά τους, μάλιστα, φωτογραφίζεται για να προσφέρει ορατότητα στα ομόφυλα ζευγάρια που μεγαλώνουν παιδιά και ζουν ευτυχισμένα!
«Με τον Γιώργο γνωριστήκαμε πριν από πέντε χρόνια, όταν εγώ έβγαινα ξανά στο φως έπειτα από μία περίεργη περιπλάνηση, έχοντας χάσει τον προσανατολισμό μου στη ζωή», λέει ο Μιχάλης, ενώ προσθέτει: «Ήταν μια σκοτεινή, εσωστρεφής περίοδος, που ήμουν ανίσχυρος απέναντι στις προσωπικές μου αδυναμίες, κάτι που με επηρέασε και επαγγελματικά. Η βαθύτερη αιτία αυτού είχε να κάνει με το ότι δεν με είχα αποδεχτεί πλήρως, κουβαλούσα πολλά κρυμμένα μυστικά και γι’ αυτό δεν μπορούσα να συνδεθώ πραγματικά με τους δικούς μου ανθρώπους και με μια κοινωνία που θεωρούσε τη σεξουαλικότητά μου ταμπού. Στην προσπάθειά μου να γίνω αποδεκτός, να αποτινάξω τις ταμπέλες και το στίγμα, έχανα τον εαυτό μου. Όλα, όμως, άρχισαν να αμβλύνονται μετά τη γνωριμία μας και αφότου μπήκα και σε έναν πιο πνευματικό δρόμο. Αρκεί ένας άνθρωπος να σου δείξει ότι είναι εκεί για σένα, στα εύκολα και στα δύσκολα, και ότι μαζί μπορείτε να προχωρήσετε ενωμένοι στη ζωή».
ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ
Και οι δύο είχαν στο πίσω μέρος του μυαλού τους το ενδεχόμενο να γίνουν γονείς. «Πάντα με συγκινούσε ο θεσμός της οικογένειας», εξομολογείται ο Γιώργος. Ο Μιχάλης συμφωνεί, λέγοντας: «Μεγάλωσα σε μια ενωμένη οικογένεια, πέρασα όμορφα παιδικά χρόνια και εκτιμούσα την αξία ενός συνεκτικού σπιτιού, ενός χώρου αγάπης και ασφάλειας. Όμως υπήρχαν ακόμα κάποια μυστικά που κουβαλούσα και με βάραιναν. Όταν μίλησα στους δικούς μου για τη σεξουαλικότητά μου και έλαβα αποδοχή και αγάπη σαν απάντηση, ένιωσα πραγματική ελευθερία».
Το παιδί όμως δεν το αναζήτησαν, τους βρήκε. «Ήταν μια μέρα που έμαθα ότι μια εξ’ αίματος συγγενής μου, που ζει χρόνια στο περιθώριο, έμεινε ξανά έγκυος. Ήξερα ότι αυτό το παιδί, αν κατάφερνε να γεννηθεί, θα κατέληγε σε κάποιο ίδρυμα, δεδομένης της κατάστασης της μητέρας του, που ήταν ανίκανη να το φροντίσει», αποκαλύπτει ο Γιώργος. «Κοιταχτήκαμε με τον Μιχάλη στα μάτια και πήραμε αμέσως την απόφαση».
Η περίπτωση του Μιχάλη και του Γιώργου είναι η κλασική συγγενική αναδοχή, βάσει της οποίας με μια σχετικά γρήγορη διαδικασία στα δικαστήρια πλέον, ως ο νόμος ορίζει, δίνεται σε αυτούς η επιμέλεια του τέκνου, εφόσον την αιτηθούν, λόγω ακαταλληλότητας μεγαλώματός του και παροχής φροντίδας από τους φυσικούς του γονείς.
Όσο για το οικογενειακό τους περιβάλλον κι αν αυτό είχε αντιρρήσεις, ο ίδιος επεσήμανε: «Είμαστε πολύ τυχεροί, γιατί έχουμε να κάνουμε με ανοιχτόμυαλους ανθρώπους», ενώ ο Γιώργος ανέφερε: «Να σκεφτείς ότι είμαστε γείτονες, μένουμε σε ένα διώροφο. Πάνω εμείς και κάτω εκείνοι. Είναι οι πιο χαρούμενοι παππούδες. Στην αρχή, μάλιστα, μέναμε όλοι μαζί, πράγμα που δημιούργησε στο μωρό μεγαλύτερο αίσθημα ασφάλειας, αλλά και γιατί η στοργική γυναικεία παρουσία της γιαγιάς είναι για μας πολύτιμη, καθώς αναπληρώνει αυτό που λείπει αυτή τη στιγμή από το παιδί. Οι γονείς του Μιχάλη είναι μερικές φορές πιο ακομπλεξάριστοι και από εμάς τους ίδιους».
«Συμβουλευόμαστε συχνά τους ψυχολόγους μας, στα πραγματικά πολλά και αναπάντητα ερωτήματα που μας απασχολούν», εξηγεί ο Γιώργος, ο οποίος καταλήγει: «Δεν μεγαλώνουμε αυτό το παιδί ακτιβιστικά ή εγωιστικά, για να διαδηλώσουμε ότι οι γκέι μπορούν να μεγαλώσουν και αυτοί ένα παιδί φυσιολογικά. Το κάνουμε πρωτίστως γιατί έτσι νιώθουμε, γιατί το έχουμε εμείς ανάγκη, γιατί δεν γίνεται αλλιώς. Ξέρουμε ότι θα μας κάνει καλύτερους ανθρώπους αυτή η μοιρασιά, ότι σώζουμε ένα μικρό πλάσμα από τις κακοτοπιές του ιδρύματος στο οποίο θα κατέληγε. Κύριο μέλημά μας είναι να του προσφέρουμε την απαραίτητη συναισθηματική ασφάλεια, ώστε όταν μεθαύριο βγει στην κοινωνία και κάποιος τον χλευάσει για την οικογένειά του -με την ίδια λογική που θα χλευάσει ένα ανάπηρο παιδί ή ένα παιδί που έχει χάσει τη μητέρα του ή έχουν χωρίσει οι γονείς του- θα είναι σε θέση να υπερασπιστεί τον εαυτό του και να μην αφήσει κανένα ρατσιστικό παραλήρημα να επηρεάσει στο ελάχιστο την ψυχολογία του».
Η συνέντευξη δημοσιεύτηκε στο τεύχος Σεπτεμβρίου της Vogue Greece.
Photographer: Yiorgos Kaplanidis @Thisisnotanotheragency
ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ
