Ο Μίνως Μάτσας στο TLIFE: Η ξεχωριστή συναυλία στο Ηρώδειο και η εξομολόγηση για τα δίδυμα παιδιά του

Με αφορμή τη ξεχωριστή συναυλία με τα ρεμπέτικα, tango και blues στο Ηρώδειο στις 16 Σεπτεμβρίου, ο Μίνως Μάτσας μιλά αποκλειστικά στο TLIFE.

Ο σπουδαίος μουσικοσυνθέτης συγκινείται που στη σκηνή του εμβληματικού αρχαίου θεάτρου θα συναντηθούν καλλιτέχνες από διαφορετικά μήκη και πλάτη της γης με πρωταγωνιστές μόνο τα τραγούδια τους και εξομολογείται πως ένας λόγος που τα δίδυμα παιδιά του είναι χαρούμενα είναι η μουσική…

Μετά το περσινό sold out στο Ηρώδειο, επανέρχεστε με τον δεύτερο κύκλο: Τα Ρεμπέτικα II + Fado Tango & Blues, Τα τραγούδια του κόσμου. Πείτε μου μερικά λόγια για τη «συνέχεια» της συναυλίας που ετοιμάζετε και τα συναισθήματά σας…

Η περσινή συναυλία σημείωσε τεράστια επιτυχία και ένα όνειρο που είχα από παιδί έγινε πραγματικότητα, δηλαδή να επικοινωνήσω την αγάπη μου γι’ αυτά τα είδη και να μοιραστώ με τον κοινό το μονοπάτι που ενώνει τα τραγούδια της καρδιάς. Πραγματικά δεν περίμενα τόσο ζεστή και ενθουσιώδη υποδοχή για το εγχείρημα μου, και πιστέψτε με νιώθαμε επάνω στη σκηνή πως συμμετέχουμε σε μια ροκ συναυλία. Δυστυχώς πέρσι πολύς κόσμος δεν βρήκε εισιτήριο ή έλειπε εκτός Αθηνών.

Κι έτσι δεχόμουν καταιγισμό μηνυμάτων να το επαναλάβουμε για δεύτερη χρονιά. Στις 16 Σεπτεμβρίου λοιπόν θα παίξουμε το δεύτερο μέρος, με την έννοια πως το ρεπερτόριο έχει εμπλουτιστεί με νέα τραγούδια -άλλωστε πως να χωρέσει όλος αυτός ο πλούτος μέσα σε δύο ώρες

Άρα συνεχίζουμε το νήμα των τραγουδιών με τους ίδιους Έλληνες και ξένους καλλιτέχνες. Τον Κώστα Τριανταφυλλίδη που ερμηνεύει με μοναδικό τρόπο τα ρεμπέτικα, την νεότερη Δήμητρα Μωραΐτη η οποία έχει εξαιρετική φωνή και θα αποτελέσει μια νέα δύναμη στο χώρο του τραγουδιού καθώς και τους τρεις ξένους καλλιτέχνες από Αμερική, Πορτογαλία και Αργεντινή με τους μουσικούς τους.

Η συναυλία φέρει τον τίτλο “Τα τραγούδια του κόσμου”. Ποια είναι για εσάς τα «τραγούδια του κόσμου» και ποια θέση κατέχει το ρεμπέτικο ανάμεσά τους;

Τα ρεμπέτικα, όπως και τα blues, τα fado και τα tango είναι “κυτταρικά” τραγούδια, δηλαδή γεννήθηκαν από την άμεση ανάγκη των ανθρώπων να ξεφύγουν από την σκληρή πραγματικότητα την οποία βίωναν και γι’ αυτό είναι βαθιά ριζωμένα στη συνείδηση των ανθρώπων. Πέρασαν από γενιά σε γενιά και αξία τους παραμένει αναλλοίωτη. Εκφράζουν τον πόνο, τη χαρά, τον έρωτα, την τάση φυγής αλλά και τα βάσανα των ανθρώπους που δυστυχώς δεν τελειώνουν ποτέ! Σκλαβιά στον αμερικανικό νότο, κατοχή και φτώχεια στην Ελλάδα, σαράντα χρόνια δικτατορία στην Πορτογαλία και μετανάστες από όλη την υφήλιο στην Αργεντινή. Τα τραγούδια του κόσμου είναι κραυγές από άκρη σ’ άκρη είναι θεμέλιοι λίθοι του πολιτισμού μας.

Συνεργάζεστε με σπουδαίους καλλιτέχνες. Τι ψάχνετε σε μια φωνή όταν την επιλέγετε για να δώσει πνοή στη μουσική σας;

Ψάχνω να βρω το αίσθημα και την συγκίνηση, αλλά σίγουρα όχι την τελειότητα. Αν μια φωνή μου περάσει το μήνυμα, με όποιον τρόπο, εάν νιώσω μια ρωγμή στον στίχο ή την μουσική σημαίνει πως επικοινωνήσαμε. Άρα εν κατακλείδι ψάχνω να μπορώ να επικοινωνήσω μέσα από την φωνή. Έχουμε την ανάγκη να μπορέσουμε να συνδεθούμε με τον άλλον και σε ένα τραγούδι όπου βρίσκεται σε ευτυχισμένη συνύπαρξη ο στίχος και η μουσική το όχημα για την επικοινωνία είναι η φωνή.

Ο συνονόματος, αείμνηστος παππούς σας, Μίνως Μάτσας έχει γράψει μουσική στίχους σε πολύ γνωστά ρεμπέτικα…

Δυστυχώς πέθανε όταν ήμουν δύο ετών. Παρόλα αυτά, σχεδόν τον έχω ανασυνθέσει την καρδιά μου μέσα από τις ιστορίες εκείνων που τον έζησαν , μέσα από τους εκατοντάδες στίχους του αλλά ακόμη κι από τα προσωπικά του αντικείμενα και τα τετράδια του που φυλάω σαν θησαυρό. Έχω καταλάβει πως ήταν πολύ προσιτός άνθρωπος προς τους καλλιτέχνες, ήταν δίκαιος και είχε μπέσα, όταν έδινε τον λόγο του τον τηρούσε, ακόμη κι αν υπήρχαν συνέπειες. Επίσης ήταν διορατικός και αυστηρός. Μόνο και μόνο που ηχογράφησε πρώτος τον Βαμβακάρη που του έπαιξε τα τραγούδια του σε μια εποχή που κυριαρχούσε το ευρωπαϊκό είδος και τον απείλησαν οι συνθέτες πως εάν το πράξει θα φύγουν από την εταιρία Οντεόν στην οποία ήταν διευθυντής, αυτό λέει πολλά. Στήριξε το ρεμπέτικο τραγούδι τους συνθέτες του και του χρωστάμε τη διάσωση του.

Σε πρόσφατη τηλεοπτική σας εμφάνιση, σας είδαμε να συγκινείστε στον «αέρα» καθώς μιλούσατε για τη μουσική. Πόσο δύσκολο – ή λυτρωτικό – είναι για εσάς να μοιράζεστε τόσο προσωπικά συναισθήματα μέσα από τη μουσική;

Κοιτάξτε, συγκινήθηκα διότι μιλούσα για τη μουσική και είπα αυτό που πιστεύω ακράδαντα- και μάλιστα η συναυλία αυτή το επιβεβαιώνει: η μουσική μας ενώνει, μας δονεί και είναι ΜΙΑ αρκεί να είναι αληθινή. Οι καιροί που ζούμε είναι ζόρικοι. Έχουμε όλοι ανάγκη να μαλακώσει η ψυχή μας, έστω προσωρινά. Έχουμε ανάγκη να ξεχάσουμε τη βία, τους πολέμους, την σκληρότητα, να ξεχάσουμε αυτά που μας χωρίζουν. Και η μουσική έχει τη δύναμη να μας φέρει λίγο πιο κοντά στην “ανθρώπινη” φύση μας ανεξάρτητα από φυλές, χρώμα, γλώσσα, πεποιθήσεις. Με συγκινεί πολύ που στη σκηνή του Ηρωδείου βρισκόμαστε ενωμένοι καλλιτέχνες από διαφορετικά μήκη και πλάτη της γης με πρωταγωνιστές μόνο τα τραγούδια αυτά.

Είναι τελικά η μουσική το καταφύγιό σας; Ένα μέρος όπου «χωράνε» όλα όσα δεν λέγονται με λέξεις; 

Η μουσική είναι σίγουρα το καταφύγιο μου αλλά και πολλά άλλα! Είναι το υπερ-όπλο που μου χαρίστηκε και μετά από πολλά χρόνια σκληρής δουλειάς μπορώ να το χρησιμοποιώ για να γαληνεύω εμένα και τους άλλους, να ομορφαίνω όσο μπορώ τις ζωές μας μέσω της μουσικής, να εκφράζομαι και εν τέλει να αισθάνομαι χρήσιμος στην κοινωνία. Ένα από τα ωραιότερα πράγματα που μου έχουν πει φέτος τον χειμώνα που παίξαμε στη Θεσσαλονίκη με σταματάει ένας κύριος με τα ψώνια της λαϊκής στο χέρι και μου λέει: ‘γίνω σε ευχαριστούμε που γεμίζεις το σπίτι μας με όμορφες μουσικές και χρώματα”.

Το Ηρώδειο κλείνει για εργασίες αποκατάστασης, όμως εσείς προλαβαίνετε να παρουσιάσετε εκεί ένα τόσο ιδιαίτερο μουσικό project. Πώς βιώνετε το γεγονός ότι η συναυλία σας θα είναι από τις τελευταίες πριν σιγήσει (έστω προσωρινά) ένα τόσο εμβληματικό θέατρο;

 Είναι πραγματικά μεγάλη τιμή για μένα να παίζω σε αυτόν τον χώρο, στα πόδια της Ακρόπολης. Κάθε φορά που πηγαίνουμε το απόγευμα στην πρόβα κι αντικρίζω από τη σκηνή το θέαμα αυτό νιώθω μια ζεστή ενέργεια σε όλο μου το σώμα. Είναι μια μεγάλη αγκαλιά. Μάλιστα οι ξένοι καλλιτέχνες που συμμετείχαν και πέρσι μου έλεγαν πως ήταν μια πρωτόγνωρη εμπειρία να τραγουδούν στη σκηνή κάτω από τη σκιά του ιερού βράχου. Ο Eric που είναι Αμερικανός είχε βουρκώσει και μου έλεγε δεν μπορώ να το πιστέψω πως σε λίγα λεπτά θα βγω και θα τραγουδήσω σε αυτόν τον χώρο που έχω διαβάσει τα πάντα στα βιβλία του πανεπιστημίου. Καταλαβαίνετε λοιπόν πως είναι το όνειρο κάθε καλλιτέχνη Έλληνα και ξένου να παίξει στη σκηνή του Ηρωδείου.

Το Ηρώδειο είναι για πολλούς καλλιτέχνες ένας χώρος-σταθμός. Τι σημαίνει για εσάς προσωπικά αυτή η σκηνή και πώς νιώθετε που θα «αποχαιρετήσετε» – έστω και προσωρινά – το μνημείο με ένα πρόγραμμα που ενώνει μουσικές του κόσμου;

Νιώθω βαθιά συγκίνηση που τα “Ρεμπέτικα II“ θα είναι μια από τις τελευταίες συναυλίες και επίσης θέλω να πω με την ευκαιρία ένα μεγάλο ευχαριστώ στους ανθρώπους που αποφάσισαν να συμπεριλάβουν την συναυλία αυτή στο φετινό πρόγραμμα του Ηρωδείου. Αλλά πιστεύω πως αξίζει πραγματικά στα τραγούδια αυτά να ακουστούν επάνω στην σκηνή του Ηρωδείου, διότι είναι διαμάντια που έχουν επιζήσει μέσα στα χρόνια, που έχουν εμπνεύσει πολλές γενιές και εμείς με τη σειρά μας τα προσεγγίζουμε με απεριόριστη αγάπη με την ευχή να ακουμπήσουν τους νεότερους ανθρώπους. Είμαι σίγουρος πως η συντήρηση του χώρου ήταν επιβεβλημένη και θα γίνει με τον καλύτερο τρόπο, ώστε να επανέλθουμε μόλις ολοκληρωθεί, παρόλο που δεν σας το κρύβω θα μου λείψει απεριόριστα και σαν καλλιτέχνης αλλά και σαν θεατής.

Τον Σεπτέμβριο τα παιδιά σας θα γίνουν 4 ετών. Σας παρακολουθούν στις πρόβες σας; Έχουν καταλάβει -στον βαθμό που μπορούν- τον ρόλο που παίζει η μουσική στη ζωή σας;

Ναι είναι πραγματικά απίστευτο που είναι πια παιδάκια και όχι μωράκια! Η μουσική έχει παίξει νομίζω μεγάλο ρόλο στη ζωή τους και εύχομαι να συνεχίσει να παίζει ανεξάρτητα με το τι θα αποφασίσουν να κάνουν όταν μεγαλώσουν. Όμως, σίγουρα η μουσική τα έχει επηρεάσει αφού από τον καιρό που ήταν μόλις εβδομάδων τα έβαζα με τα κρεβατάκια τους επάνω στο πιάνο και τους έπαιζα για ώρες! Ίσως είναι κι ένας λόγος που είναι χαρούμενα παιδάκια. Η μουσική έχει την ανεξήγητη δύναμη να μπαίνει βαθιά μέσα μας και να συμβάλει στην διαμόρφωση του χαρακτήρα μας.