Μυρτώ της Πάρου: 9 χρόνια από τη μέρα που άλλαξε η ζωή της – Το μεγάλο παράπονο της μητέρας της

Εννέα χρόνια συμπληρώνονται σήμερα από τη μέρα που η 15χρονη τότε Μυρτώ είδε τη ζωή της να αλλάζει ολοκληρωτικά. Η έφηβη τότε κοπέλα βρισκόταν στην Πάρο για διακοπές με τους γονείς της και τίποτα δεν προμήνυε αυτό που θα ακολουθούσε και ότι τα δεδομένα στη ζωή της θα άλλαζαν μια για πάντα.

Ήταν 22 Ιουλίου του 2012 όταν η Μυρτώ με την οικογένειά της αποφάσισαν να επισκεφθούν την παραλία της Χρυσής Ακτής. Κάποια στιγμή το 15ρονο τότε κορίτσι θέλησε να κάνει μια βόλτα και κατευθύνθηκε προς τα βράχια έχοντας τα ακουστικά στα αυτιά της. Αυτό ήταν που την έκανε να μην αντιληφθεί τον Πακιστανό Αχμέτ Βακάς, ο οποίος την πλησίασε και, αφού της άρπαξε το κινητό της, τη βίασε. Κατόπιν προσπάθησε να τη σκοτώσει χτυπώντας το κεφάλι της στα βράχια. Μετά πήρε μια πέτρα και άρχισε να τη χτυπά την κοπέλα μέχρι που έχασε τις αισθήσεις της. Έκτοτε βρίσκεται καθηλωμένη σε κρεβάτι με ποσοστό αναπηρίας 100%.

Εννιά χρόνια μετά από εκείνη την τραγική ημέρα, η μητέρα της, Μαίρη Κοτρώτσου, συγκινημένη μίλησε στο DEBATER και τον δημοσιογράφο Λάζο Μαντικό για την κατάσταση της υγείας της αλλά και για τα περιστατικά βίας κατά γυναικών που έχουν πάρει τη μορφή χιονοστιβάδας τον τελευταίο καιρό.

“Αν εξαιρέσουμε το γεγονός ότι έχει περάσει ο άμεσος κίνδυνος ζωής που υφίστατο τουλάχιστον τον πρώτο 1,5 χρόνο ζωής άμεσα. Δυστυχώς δεν είμαστε και στην καλύτερη κατάσταση, γιατί ήδη έχει πνευμονία, όταν συνήθως παρουσιάζεται ένα πρόβλημα στα άτομα που είναι κλινήρης, εμφανίζονται και άλλα προβλήματα αλυσιδωτά. Ένα τέτοιο άτομο αντιμετωπίζει ένα μεγάλο κίνδυνο, όσο και να το αγαπάς, όσο και να το φροντίζεις, όσο και να το προσέχεις”, λέει η μητέρα της για την κατάσταση υγείας της Μυρτούς σήμερα και συνεχίζει,

“Η Μυρτώ ναι μεν καταλαβαίνει, ναι μεν γελάει, δεν μιλάει όμως και δεν περπατάει… Είναι 24 ετών, έχουν περάσει 9 χρόνια… Δεν έχει ζήσει τίποτα, δεν μπορεί να ζήσει σαν τις συνομήλικες της. Αισθάνομαι πάρα πολύ άσχημα, προσπαθώ πάρα πολύ να της δώσω. Ακόμη και αν είναι κάποιοι γιατροί, κάποιες θεραπείες που να έχουν κάτι που θα την βοηθούσε, αλλά μέχρι στιγμής δεν έχει γίνει ένα τεράστιο βήμα. Και εξωτερικό που κοιτάμε εδώ και έναν χρόνο, λόγω κορονοϊού δεν μπορούμε να πάμε“.

Στη συνέχεια της συνέντευξής της η Μητέρα της 24χρονης σήμερα Μυρτούς αναφέρετε και σε άλλες κακοποιιητικές περιπτώσεις εναντίον γυναικών που το τελευταίο διάστημα γίνονται όλο και πιο συχνές: “Πίστευα η Μυρτώ ήταν μια περίπτωση. Μετά είδα αλυσιδωτά να βλέπω τόσες άλλες περιπτώσεις, τόσα άλλα κορίτσια που μπορεί να μην ήταν ανήλικα, αλλά δεν έχει σημασία αυτό. Ήταν πολύ κοντά στην ηλικία της Μυρτούς. Είχαν την ίδια κατάληξη και χειρότερα θα έλεγα.

Οι γονείς της Ελένης Τοπαλούδη ήταν πολύ ακραία. Ο νόμος δεν έχει αλλάξει ακόμη και θα έπρεπε να γίνει πολύ πιο αυστηρός. Θα έπρεπε σε ειδεχθή εγκλήματα τα ισόβια να είναι ισόβια. Αν δώσεις ευκαιρία στον φονιά να σκοτώσει και κάποιον άλλον ακόμα, είναι σαν να αφήνεις ελεύθερο κάποιον να σκοτώσει κάποιον άλλο αθώο. Εγώ αυτό δεν το καταλαβαίνω… Αρνούμαι να το καταλάβω. Γιατί να έχουν δικαιώματα οι δολοφόνοι και τα δικαιώματα των θυμάτων δεν τα κοιτάνε”.

Σε άλλο άλλο σημείο αναφέρει: “Η Μυρτώ δεν έχει δικαιωθεί. Το ΣτΕ απορρίπτει το αίτημα να αναλάβει το κράτος κάθε μήνα τα έξοδα της. Τα έξοδα προέκυψαν μετά από αυτή την επίθεση. Με ποια έννοια μας στηρίζει το κράτος; Με ένα αναπηρικό επίδομα των 800€, όταν η Μυρτώ χρειάζεται άλλες 3.000€ επιπλέον έξοδα; Εγώ έχω μεγαλώσει και δεν μπορώ να την σηκώσω. Τις διατροφές, το υγειονομικό υλικό; Τι ακριβώς μου καλύπτει το κράτος; Μπορεί και δύο θεραπείες την ημέρα. Μπορούν να βγουν με αυτό το αναπηρικό επίδομα;“ και συνεχίζει αναφερόμενη στις μητέρες που έχουν χάσει τα παιδιά τους,

“Τις καταλαβαίνω, καταλαβαίνω τον πόνος τους, την απόγνωση τους. Καταλαβαίνω τι είναι να μην έχεις το παιδί που γέννησες. Να το βλέπεις, να χαίρεσαι! Δυστυχώς η μικρή μου αν και είναι σε αυτή την κατάσταση, εγώ την βλέπω! Είναι πολύ σημαντικό αυτό, τουλάχιστον για τους γονείς”.

Μίλησε επίσης για τα περιστατικά βίας που έχουν πάρει τρομακτικές διαστάσεις τον τελευταίο καιρό.

“Τόσο καιρό βλέπαμε την υπόθεση της Καρολαιν. Κορίτσι 20 ετών ήταν και αυτό, επειδή είχε κάνει γάμο; Οι γονείς ένα μικρό κορίτσι χάσανε. Και της Φολεγάνδρου, ένα αθώο παιδί ήταν και αυτό. Τι πάει να πει είχε ψυχολογικό- ψυχιατρικό πρόβλημα; Γιατί αυτοί οι γονείς από τη στιγμή που ξέρουν ότι έχουν ένα παιδί που είναι άρρωστο δεν ενημερώνουν τους γύρω; Τα άτομα που έρχονται σε άμεση επαφή μαζί του. Πρέπει να το αφήσουν να γίνει; Δεν μπορώ να το καταλάβω”, σημειώνει.

Αν είχε γιο, όπως είπε, θα τον συμβούλευε να μην σηκώνει το χέρι του για κανένα λόγο.

“Η αλήθεια είναι ότι θα είχα έναν γιο, γιατί το πρώτο μου παιδί πέθανε όταν γεννήθηκε και ήταν αγόρι. Δεν είναι να συμβουλέψεις ένα παιδί στην ενηλικίωση του, είναι από την ημέρα που γεννιέται. Να του μαθαίνεις πράγματα, του «μπολιάζεις» αξίες έλεγαν οι παλιοί. Του μαθαίνεις την αξία της ζωής να την κοιτάει διαφορετικά. Δεν έχει σημασία αν είναι άντρας η γυναίκα. Η ανθρώπινη ζωή και η ύπαρξη, έχουν μεγάλη σημασία και κανείς δεν έχει δικαίωμα να την αφαιρέσει. Δεν σηκώνουμε το χέρι μας για κανέναν λόγο, είτε σεξουαλικός, είτε ψυχολογικός, είτε εγωιστικός. Έχει ευτελιστεί η αξία της ζωής”, κατέληξε.