Νίκος Μουτσινάς: “Έχω υπέροχη προσωπική ζωή”!

Η τηλεκριτικός, Αφροδίτη Γραμμέλη χαρακτήρισε τον Νίκο Μουτσινά «τηλεοπτικό φαινόμενο της χρονιάς», αφού η εκπομπή του -πρώτη σε τηλεθέαση στη ζώνη της, στην Ελλάδα- τριπλασιάζει σχεδόν τον μέσο όρο τηλεθέασης στο νεοσύστατο «Open» όταν, στο ίδιο κανάλι, οι υπόλοιπες εκπομπές μετά βίας φτάνουν στο 10%. Τελικά, τι «παίζει» φέτος με τον Νίκο Μουτσινά που κατάφερε να γίνει το αδιαμφισβήτητο τηλεοπτικό trend μιας «κουρασμένης» τηλεοπτικής σεζόν; Ο ίδιος αποκαλύπτεται σε συνέντευξή του στο Down Town Κύπρου και στον Γιάννη Χατζηγεωργίου…

Πώς ήσουν παλιά και πώς είσαι σήμερα;

Είμαι πιο υπομονετικός, καταρχάς. Σκέφτομαι πολύ περισσότερο πριν αποφασίσω ή πω κάτι. Δεν έχω την τρέλα τού να γίνουν πολύ γρήγορα τα πράγματα. Ξεκινάω έχοντας θετική σκέψη, ακόμη κι αν ξυπνήσω λίγο στραβωμένος για τους χι ψι λόγους. Προγραμματίζω τον εγκέφαλό μου ότι «θα είμαι καλά!». Βλέπω πολύ περισσότερο την καλή πλευρά των άλλων. Συγχωρώ λάθη. Έχω βρει τον τρόπο να έχω καλό αποτέλεσμα, χωρίς να είμαι αυστηρός ή ακραία απαιτητικός. Σου αρκούν; (χαμογελάει).

Γιατί ήσουνα τόσο αυστηρός στο παρελθόν;

Για τον εαυτό μας γνωρίζουμε όσα μας λένε οι άλλοι. Αρχικά, ξέρουμε όσα μας αναφέρουν οι γονείς μας, στο πώς μας βλέπουν. Σου λένε π.χ. «είσαι έξυπνος», άρα θεωρείς πως είσαι έξυπνος – κι έτσι προχωράμε στη ζωή μας, έχοντας για τους εαυτούς μας την εικόνα που πιστεύουμε πως έχουν οι άλλοι για μας. Οπότε, ίσως κάποια πράγματα που «γνωρίζουμε» για μας να μην είναι πραγματικότητα, αλλά να τα απαιτούμε από μας ζορίζοντάς μας. Αυτό το κατάλαβα φέτος. Το να ήμουν ένας πεισματάρης Νικολάκης στα πέντε μου χρόνια είναι ok, στα 35 μου όμως αυτό μπορεί να έφερνε πρόβλημα. «Ξαναπρογραμμάτισα», λοιπόν, τον εγκέφαλό μου και πήγα σε πράγματα πιο βατά σε μένα, που με προχωρούν ως άνθρωπο και δεν με πάνε πίσω από βλακεία.

Επιτυχία τι είναι για σένα; Τα πολύ καλά νούμερα τηλεθέασης, το ότι γεμίζεις κάθε βράδυ το «Βρετάνια»;

Επιτυχία είναι να μπορείς να κάνεις αυτά που θέλεις. Γενικά, δεν έχω παράπονο στο κομμάτι αυτό: Κάνω θέατρο που το λατρεύω, η τηλεόραση μου αρέσει πάρα πολύ και πάντα βάζω κάτι θεατράλε μέσα σ’ αυτό, με τον τρόπο μου. Το απολαμβάνω, για παράδειγμα, που φέτος δίνω κάθε μεσημέρι «παράσταση» με την εκπομπή, αλλά και με όλο τον «θίασο»: Τους «Alcatrash», τη Ματίνα Νικολάου, τους τεχνικούς. Είμαστε μια παρέα, μαζί και με τον κόσμο που έρχεται – είναι σα να ‘χω γενέθλια κάθε μέρα και κάνω γιορτή!

Αν δεν είχαν προηγηθεί οι αποτυχίες που έκανες στη δουλειά σου, δεν θα έκανες τώρα αυτή την επιτυχία;

Δεν μπορώ να στο πω με σιγουριά. Επιβεβαιώνεται, όμως, ένας κανόνας που πρέπει να έχει στο μυαλό του ο κόσμος για να του δίνει δύναμη: Όταν γίνεται μία μεγάλη βουτιά, μετά είναι μονόδρομος η ανάσα. Ήμουνα σε πένθος τρία χρόνια. Δεν είχα πια άλλη επιλογή. Η μοναδική μου επιλογή ήταν να πάω μόνο προς τα επάνω.

Άλλαξες…

Χαίρομαι που το αναγνωρίζεις, επειδή με ξέρεις καλά. Έχω κάνει «δουλειά», το ‘χω προσπαθήσει… Έχω κάνει επανεκκίνηση, έχω κάνει restart. Και, χαίρομαι, που όλο αυτό αποτυπώνεται προς τα έξω. Μου είπες, προηγουμένως, για «επιτυχία». Δεν είναι τυχαίο ότι όλο αυτό, στο θέατρο, στην τηλεόραση με την εκπομπή, συνέβη τη δεδομένη στιγμή. Είμαι ήρεμος. Να, αυτό είμαι: Ήρεμος.

Παλιά μου έλεγες ότι στα όνειρά σου, στους στόχους σου, ήταν και η απόκτηση ενός παιδιού. Παραμένει;

Είμαι πιο σίγουρος από ποτέ. Γιατί μεγαλώνω κιόλας…

Τι θα πρόσθετε στη ζωή σου ένα παιδί;

Με τον θάνατο της μητέρας μου έγινε μία αναδιάταξη, αυτό το γεγονός έφερε τα πράγματα σε μία πολύ ωραία ισορροπία ιεραρχώντας τα σημαντικά από τα ασήμαντα και, νομίζω, πως ένα παιδί στη ζωή μου θα έκανε άλλη μία γενική «καθαριότητα». Ένα καλύτερο ξεσκαρτάρισμα στα πιο σημαντικά.

Έχεις καλή προσωπική ζωή τώρα;

Είναι υπέροχη.

Έχεις μείνει ποτέ μόνος;

Ε, βέβαια.

Πάντα σε θυμάμαι σε σχέση…

Όχι, έχω μείνει και μόνος. Αλλά, πράγματι, δεν μένω πολύ καιρό μόνος.

Δεν μπορείς να μείνεις μόνος;

Μπορώ πολύ καλά να μείνω και μόνος!