Ο Χάρης Ρώμας μιλάει για την επιστροφή του “Καφέ της Χαράς”

Θα συνεχιστεί ή όχι η συνεργασία του με το TVOne; Τι λέει για την επιστροφή του στην τηλεόραση και τις συζητήσεις του με τον ΑΝΤ1; Ο Χάρης Ρώμας μιλάει στο κυπριακό Down Town και τον Κωνσταντίνο Χάμπαλη.

Δεν απορρίπτετε, δηλαδή, τις φήμες επιστροφής του «Καφέ της Χαράς» στον ΑΝΤ1.

Πράγματι έγινε συζήτηση για το σίκουελ του «Καφέ της χαράς». Αυτό μόνο μπορώ να αποκαλύψω, αν και δεν μου αρέσει να μιλώ για υποθετικές δουλειές. Ποτέ δεν θα το αποκάλυπτα. Μάλιστα, έχω απαγορεύσει στους στενούς συνεργάτες μου να μιλάνε γι’ αυτό το θέμα.

Γιατί; Είστε προληπτικός;

Ναι, είμαι προληπτικός. Δεν μου αρέσει να δημιουργείται ένα κλίμα και μία ενέργεια που δεν ξέρεις αν θα είναι θετική ή όχι.

Παρόλα αυτά, όμως, θα κάνατε μια δουλειά μόνο και μόνο για τα χρήματα;

Δεν το αποκλείω. Γιατί ο Αισχύλος έχει πει το ακαταμάχητο: «Η ανάγκη της επιβίωσης είναι πολύ πιο ισχυρή από την τέχνη». Το σέβομαι αυτό. Αυτή τη στιγμή δεν έχω τέτοιου είδους ανάγκη επιβίωσης. Σίγουρα προσπαθώ να υπάρχει κι ένα καλλιτεχνικό κίνητρο.

Η τηλεταινία, δηλαδή, που είδαμε πρόσφατα στο TVOne και έφερε την υπογραφή σας, ήταν καλλιτεχνικό κίνητρο για σας;

Αρκετά. Με ενδιέφερε να δοκιμαστώ να κάνω ένα συμπυκνωμένο σενάριο, να δουλέψω με Κύπριους συναδέλφους και να δω πώς θα λειτουργήσει στο κυπριακό κοινό αυτό το εγχείρημα.

Αυτή η συνεργασία θα επεκταθεί και σε κάτι καινούριο;

Χρειάζεται χρόνος για να γίνει μια σειρά. Υπάρχει αυτό το σχέδιο, αλλά πρέπει κι εγώ να βρω τον χρόνο να αφοσιωθώ σε αυτό, γιατί παράλληλα κάνω θέατρο. Γι’ αυτό και ακόμα κάνω ατέρμονες συζητήσεις και με τα ελληνικά κανάλια για να την τηλεοπτική μου επιστροφή. Οπότε, είναι αρκετά σύνθετο το πότε και γιατί να γίνει ένα σίριαλ στην κυπριακή τηλεόραση. Μου έγινε, όμως, μία πρόταση για μία έκτακτη συμμετοχή μου σε κάτι καινούριο, την οποία σκέφτομαι.

Πώς σχολιάζετε την επιτυχία που σημειώνει ακόμα και σήμερα, 20 χρόνια μετά, το «Κωνσταντίνου και Ελένης»;

Αυτό είναι πολύ ευχάριστο. Κάποτε, όμως, με τρόμαζε, όπως και την Ελένη το ίδιο. Έχει τρόμο απέναντι σε αυτό και μου το μετέφερε. Μου λέει, «Θα μείνουμε μέχρι το τέλος της ζωής μας, θα περπατάμε με το πι και θα λένε “Να, η Κατακουζίνα και η γκαρσόνα”». Με τα χρόνια, όμως, κατάφερα να το ξεπεράσω, γιατί όπως εξήγησα και στην ίδια απεδείχθη τελικά ότι η σειρά αυτή κερδίζει συνεχώς νέους θεατές και το Κατακουζίνα, που τόσο πολύ με τρόμαζε στο παρελθόν, όταν το ακούω από μικρά παιδάκια, συνειδητοποιώ ότι κανείς δεν υποχρέωσε αυτά τα παιδιά να δουν τον Ρώμα 20 χρόνια πριν πώς ήταν και τι έπαιζε.

Τι έχετε διδαχθεί μέσα σ’ αυτά τα χρόνια της κρίσης;

Να είμαι σεμνότερος και λιγότερος αχάριστος. Με αυτούς τους δύο άξονες θα πορευτώ από δω και πέρα. Αυτός ο αγώνας με έχει κάνει πιο ήσυχο μέσα μου. Παρόλο που οργίζομαι με ό,τι συμβαίνει γύρω μου, τα πράγματα λειτουργούν καλύτερα για μένα.

Σας ενδιαφέρει η δημοσιότητα;

Με ενδιαφέρει τόσο όσο, πλέον. Όταν ήμασταν νέοι, θυμάμαι με τον Πέτρο Φιλιππίδη, που αγωνιούσαμε αν η Ρούλα Κορομηλά θα μας έπαιρνε συνέντευξη στον «Πρωινό καφέ», για να γινόμασταν κι εμείς διάσημοι. Μετά από χρόνια, όταν κάποιοι μαθητές ήρθαν κατά πάνω μας και υπέγραφα αυτόγραφα, μου είπε «Πώς το κάνεις αυτό;». Και του απάντησα «Πέτρο, θυμάμαι, πριν από χρόνια που λέγαμε πότε θα γίνουμε κι εμείς διάσημοι. Δεν μπορώ τώρα να σνομπάρω τον κόσμο». Αλλά, βέβαια, δεν θα αφήσω τον κόσμο να με καβαλήσει. Πρέπει να κρατήσω μια ισορροπία.