Πέθανε ο διάσημος Έλληνας γλύπτης Θεόδωρος

Έφυγε από τη ζωή ο γνωστός γλύπτης Θεόδωρος. Γεννήθηκε στο Αγρίνιο το 1931 όπου πέρασε τα παιδικά και εφηβικά του χρόνια, ενώ έλκει την καταγωγή του από το ορεινό χωριό Άγιος Βλάσης. Τελείωσε το γυμνάσιο στο Αγρίνιο το 1949 και έπειτα έφυγε για την Αθήνα, όπου το 1951 πέτυχε στις εξετάσεις για την είσοδο στην Ανώτατη Σχολή Καλών Τεχνών. Μετά τις σπουδές στην Αθήνα και το στρατιωτικό του, έφυγε με υποτροφία για το Παρίσι, όπου φοίτησε για 3 ακόμα χρόνια στην Εcole S. Des Beaux-Arts. Έπειτα έμεινε για χρόνια στο Παρίσι όπου έκανε διάφορες εκθέσεις και έγινε γνωστός σαν γλύπτης, ενώ μετά στην επιβολή της Χούντας στην Ελλάδα έφυγε για το Σαν Φρανσίσκο όπου δίδαξε στο Πανεπιστήμιο California State. Μετά από πολλά χρόνια σε Γαλλία και ΗΠΑ, επέστρεψε στην Ελλάδα μετά την μεταπολίτευση και το 1980-1998 έγινε καθηγητής πλαστικής στη σχολή αρχιτεκτονικής του ΕΜΠ. Το 2007 αναγορεύτηκε Ομότιμος Καθηγητής του Ε.Μ.Π. Στις 22 Μαΐου 2013, αναγορεύτηκε Επίτιμος Διδάκτωρ του Πανεπιστημίου Δυτικής Ελλάδος στο Αγρίνιο.

Ο γνωστός εκτιμητής τέχνης και δημοσιογάφος Νίκος Σταθούλης έγραψε για εκείνον αποχαιρετώντας τον

“Καλό Ταξιδι Αγαπημένε μου Θόδωρε.

«Θεωρώ τον θάνατο μέρος της ροής της ζωής καθώς αυτή δεν τελειώνει μαζί με εμάς. Ο συμβιβασμός με τον θάνατο δίνει νόημα στη ζωή» έλεγες. Γιατί είχες κότσια.

«Εγώ εννοώ την αμφισβήτηση ξεκινώντας πρώτα από τον εαυτό μου, από τις κατεστημένες “βεβαιότητες”, τις “επαναστατικές”, τις “πρωτοποριακές” και τις άλλες που κυκλοφορούν στην αγορά» ή «δεν θέλω να επιτύχω περισσότερη “αναγνώριση” από αυτή που αντέχω. Εχω συναντήσει διάσημους επιτυχημένους καλλιτέχνες κακομοίρηδες στην ψυχή» έγραφες. Γιατί δεν ήσουν επαναστάτης γιαλαντζί.

«Από τη δεκαετία του ’60 που ήμουν στο Παρίσι είχα κατανοήσει ότι το αισθητικό φαινόμενο λειτουργούσε μέσα σε ένα σύστημα που είχε προωθηθεί από τη διαφήμιση και την προβολή κάνοντας focus επάνω στον καλλιτέχνη. Με αυτόν τον τρόπο το glamour ήταν που αναδείκνυε την τέχνη. Αυτό ανακυκλώθηκε μέσα από οικονομικούς, κοινωνικούς και άλλους θεσμούς και για μένα παραμόρφωσε το νόημα της τέχνης. Τότε άρχισα να μελετώ διαχρονικά την τέχνη ως επικοινωνία με ανθρωπολογικά κριτήρια. Η τέχνη όπως την εννοώ είναι στο κέντρο της κοινωνίας, είναι ο καταλύτης της για ποιότητα ζωής» διέδιδες.

Γιαυτο ο Σεβασμός μου και η Αγάπη μου.”

 

Read More

And More