Σίσσυ Χρηστίδου: «Δεν υπάρχει μεγαλύτερο κόστος από το να βλέπεις τα παιδιά σου να μπαινοβγαίνουν στις δικαστικές αίθουσες»

Μια αποκαλυπτική συνέντευξη παραχώρησε η Σίσσυ Χρηστίδου στο περιοδικό OK! και τον Νίκο Γεωργιάδη. Η γνωστή παρουσιάστρια, λίγο πριν την πρεμιέρα του «Χαμογέλα και Πάλι», μίλησε για τις δικαστικές περιπέτειες που αντιμετωπίζει με τον πρώην σύζυγό της, Θοδωρή Μαραντίνη και την εμπλοκή των δυο γιων τους.

Σε δυσκόλεψε η διαδικασία με τα παιδιά;

Ήταν πολύ ψυχοφθόρο. Δεν υπάρχει μεγαλύτερο κόστος από το να βλέπεις τα παιδιά σου, ξανά και ξανά να μπαινοβγαίνουν στις δικαστικές αίθουσες, χωρίς να το επιλέγεις και να μην μπορείς να κάνεις τίποτα για να το σταματήσεις. Δεν το εύχομαι σε κανέναν γονιό αυτό.

Σίσσυ, ρώτησες τον εαυτό σου ποτέ «γιατί όλο αυτό»;

Ξέρω πολύ καλά το γιατί…

Μπορείς να καταλάβεις γιατί ο κόσμος ενδιαφέρεται για τις πιο προσωπικές σου πλευρές, έτσι;

Το καταλαβαίνω γιατί και εγώ αυτή τη δουλειά κάνω. Θεωρώ ότι σε μεγάλο βαθμό οι συνάδελφοι έχουν σεβαστεί βασικά κομμάτια. Σε άλλα, όχι τόσο. Από εκεί και πέρα, προσπαθώ να προστατεύσω τα παιδιά και τον εαυτό μου από αυτή τη συνθήκη στην οποία δεν βρέθηκα από επιλογή.

Ελπίζω ότι η ιστορία με τον πρώην σύζυγό σου βρίσκεται σε μια φάση κατευνασμού.

Δεν έχει αλλάξει κάτι. Όσες αποφάσεις και αν βγουν, δυστυχώς τα δικαστήρια επαναλαμβάνονται. Δεν θα σταματήσει ποτέ, πιστεύω.

Πολύ στενόχωρο ακούγεται αυτό.

Κι εγώ στενοχωριέμαι, αλλά δεν μπορώ να κάνω κάτι. Η αλήθεια είναι όμως ότι έχω γίνει πιο ανθεκτική. Έμαθα να εμπιστεύομαι τη Δικαιοσύνη και να μη φοβάμαι. Γιατί απέδειξε πως πάνω από όλα βάζει τα παιδιά μας. Κάθε φορά που διαβάζω μια απόφαση, καταλήγω να κλαίω με λυγμούς από συγκίνηση.

Στη Δικαιοσύνη έχεις εμπιστοσύνη πλέον, στους άντρες όμως;

Προφανώς! Τι εννοείς; Καταρχάς μεγαλώνω δύο αγόρια που θα γίνουν υπέροχοι άντρες κι έχω πολλούς υπέροχους άντρες στη ζωή μου. Τον αδελφό μου, τον μπαμπά μου, τον Παύλο (σ.σ. Σταματόπουλο), τους φίλους μου, τον ψυχολόγο μου, τον δικηγόρο μου… Είναι δυνατόν να μην έχω εμπιστοσύνη στους άντρες; Αλίμονο.

Μιλάω για έναν πιθανό σύντροφο, έχοντας περάσει πια έξι χρόνια από το τέλος του γάμου σου.

Η απόφασή μου μετά το διαζύγιό μου, όπως ξέρεις, είναι ό,τι συμβαίνει στη ζωή μου να μένει μακριά από τα φώτα. Δεν ονειρεύομαι όμως να κάνω ξανά έναν γάμο ή να μπει στο σπίτι μου ένας άντρας και να ζήσουμε μαζί. Αυτό δεν υπάρχει στο πλάνο μέχρι να φύγουν τα παιδιά μου από το σπίτι. Είναι πολύ συνειδητή απόφαση. Είναι μια συνθήκη που πρέπει να ανεχτεί ένας άντρας όταν μπαίνει στη ζωή μου. Και δεν είναι εύκολο για κανέναν άντρα αυτό. Το καταλαβαίνω.