Σμαράγδα Καρύδη: Το επετειακό «Παρά Πέντε», η φιλία με τους συμπρωταγωνιστές της και η σκηνοθεσία

Η Σμαράγδα Καρύδη παραχώρησε μια εφ’ όλης της ύλης συνέντευξη στην Vogue και τον δημοσιογράφο, Βλάση Κωστούρο.

Η γνωστή ηθοποιός, με αφορμή το επετειακό επεισόδιο του «Παρά Πέντε», το οποίο θα δούμε σε λίγες εβδομάδες, μίλησε για την επιτυχημένη σειρά του Γιώργου Καπουτζίδη, για τον ρόλο της Ντάλιας, αλλά και για τον λόγο που επιλέξει κωμικούς ρόλους.

Τι θα δούμε σε αυτό το επετειακό επεισόδιο του Παρά Πέντε;

«Μπορώ να εγγυηθώ ότι θα είναι κάτι χορταστικό. Θα δείτε συνεντεύξεις από όλους τους συντελεστές, καινούργιες αυτοτελείς σκηνές των ηρώων έτσι όπως τους φαντάστηκε ο Γιώργος μέσα στα χρόνια ή όπως τους φαντάστηκε το κοινό, αφού είχε γίνει και ένα κάλεσμα για ιδέες γύρω από την εξέλιξή τους. Όλο αυτό θα κορυφωθεί με ένα ζωντανό σόου, παρουσία κοινού. Ένα πραγματικά εορταστικό επεισόδιο, αφιερωμένο σε όσους εδώ και 20 χρόνια βλέπουν τη σειρά και την αγαπούν».

Πώς νιώθεις που γυρνάς εκεί;

Υπέροχα! Θέλαμε πολύ να κάνουμε ξανά κάτι όλοι μαζί. Η Ελισάβετ Κωνσταντινίδου, μάλιστα, πιέζει τον Γιώργο για ταινία, αλλά δεν το βλέπω. Παρά ταύτα, και αυτό είναι πολύ όμορφο. Τους βλέπω τώρα στα γυρίσματα όλους και είναι συγκινητικό. Διάβαζα τις σκηνές του Γιώργου και γελούσα, ήταν σαν να μην είχε περάσει μία μέρα. 

Υπήρξατε φίλοι και εκτός σειράς;

Κάναμε παρέα. Με τον Γιώργο, ας πούμε, μένουμε σε διπλανά σπίτια στην Αίγινα. Τα αγοράσαμε μαζί. Η Ελισάβετ έχει αγοράσει ένα λίγο παρακάτω. Κάθε καλοκαίρι είμαστε εκεί μαζί, κάνουμε μπάνια. Όταν ξανά συναντιόμαστε, είναι σα να μην πέρασε μια μέρα. Δεν είμαστε όλοι με όλους το ίδιο, αλλά όταν βρισκόμαστε οι πέντε μαζί, γελάμε.

Η Σμαράγδα του τότε, στα 30 της, πόσο διαφορετική είναι από τη Σμαράγδα του σήμερα;

Καμιά φορά νιώθω να χάνω το κέφι μου δημιουργικά. Ανθρώπινο είναι, δεν το κατηγορώ. Γι’ αυτό και θέλω να κάνω διαφορετικά πράγματα, που με ανανεώνουν. Δεν είναι τυχαίο ότι σκηνοθετώ ας πούμε, τα τελευταία χρόνια. Ανακαλύπτω ένα άλλο κομμάτι της δουλειάς μας, που με ιντριγκάρει να το εξερευνήσω. Ειδικά φέτος, που σκηνοθέτησα για πρώτη φορά ένα έργο χωρίς να παίξω, το “Hotel Amour”, ήταν ότι καλύτερο μπορούσα να κάνω.

Τη ζωή σου την σκηνοθετείς καθόλου, όπως σκηνοθετείς φέτος στο θέατρο; 

Πώς σκηνοθετεί κάποιος στη ζωή του; Δεν ξέρω. Αφήνω πολλά πράγματα στην τύχη τους πια, κυρίως γιατί η τάση μου είναι να είμαι συγκεντρωτική. Είμαι λίγο παράξενη. Δεν βολεύομαι εύκολα. Και επειδή θέλω τη βολή μου στην καθημερινότητα, προβλέπω διαρκώς τι θα με ξεβολέψει και προσπαθώ να βρω λύση πριν έρθει το κακό. Είμαι αυτή που θα πάρει ομπρέλα πριν βρέξει, γιατί έχει δει ένα σύννεφο. Δεν μπορώ να κοιμηθώ και εύκολα. Θέλω απόλυτο σκοτάδι, ησυχία. Όλα αυτά πρέπει να τα προβλέπω. Δεν είναι ότι σκηνοθετώ ακριβώς τη ζωή μου, όσο ότι προβλέπω πως δεν θα ξεβολευτώ. Είμαι λίγο κακομαθημένη και αυτό είναι μεγάλη σκλαβιά.

Δεν τον αντέχεις τον πόνο;

Τον αποφεύγω τον πόνο. Δεν θέλω να μπω τόσο βαθιά. Με το που κάνω καταδύσεις, σκέφτομαι αμέσως τρόπους να βγω στην επιφάνεια. Και το χιούμορ, η αφέλεια, είναι ο πιο εύκολος δρόμος να ξεγλιστρήσεις από τα σκοτάδια σου.