Σοκάρει η Άννα Βίσση: “Ένιωσα τον τρόμο σε σχέση μου! Έγινε επικίνδυνη για τη σωματική μου ακεραιότητα”

“Σε μία από τις σχέσεις ένιωσα τον τρόμο. Κατέληξε να είναι επικίνδυνη για τη σωματική και την ψυχική μου ακεραιότητα. Από ένα σημείο και μετά παρέμενα καταστρώνοντας το σχέδιο απόδρασης, πώς θα καταφέρω να αποδιώξω το φόβο και να φύγω. Είχα φτάσει σ’ εκείνο το σημείο που δεν αναγνώριζα τον εαυτό μου”, αποκάλυψε η Άννα Βίσση μιλώντας για το φόβο που ένιωσε στο παρελθόν.
Με αφορμή την πρεμιέρα της παράστασης “οι καμπάνες του Edelweiss”, η Άννα Βίσση μιλά στην Athens Voice και τον Δημήτρη Μαστρογιαννίτη για τη νέα ροκ όπερα του Νίκου Καρβέλα και το ρόλο της κακοποιημένης κοπέλας που υποδύεται…

Αναζητώντας στο διαδίκτυο στοιχεία για εσάς, τα περισσότερα αφορούσαν τις σχέσεις σας. Δεν βαρεθήκατε να βγάζετε προς τα έξω τα προσωπικά σας και τους έρωτές σας; Εν πλήρει δόξη δώσατε τα πάντα. Πάρτε και τον Αντώνη Σαμαρά, πάρτε τους όλους.
“Ναι, το έκανα! Μου καταλογίζετε πως πούλησα την προσωπική μου ζωή για χάρη της δημοσιότητας; Δεν ξέρω αν μπορώ να σας πείσω μ’ αυτό που θα πω, αλλά αυτή είναι η αλήθεια. Δεν το έκανα πονηρά. Δεν με ένοιαζε! Ναι, γιατί, έλεγα τότε, να μην πω για τη σχέση μου με τον Σαμαρά; Και ποιος είναι αυτός για να μην το κάνω; Αφέθηκα στην αφέλειά μου…”
Λίγο δικαιολογία μού ακούγεται…
“Δεν είναι έτσι. Αξιολογούσα διαφορετικά το χρόνο μου. Δεν καθόμουν να σκάσω αν απάντησα σε τρεις μαλακίες που είχαν να κάνουν με την προσωπική μου ζωή. Μπορεί να με βόλεψε όλο αυτό. Δεν ξέρω…. οk, τώρα που το συζητάμε, μπορεί και να έχετε δίκιο. Μπορεί να είχα παρασυρθεί από τη ματαιοδοξία μου. Από το ενδιαφέρον του κόσμου. Τη δεκαετία του ενενήντα το ζευγάρι Καρβέλας-Βίσση «πουλούσε» χρυσό. Η ματαιοδοξία μου είχε φτάσει στο απροχώρητο. Ήθελα να ασχολούνται μαζί μου. Όχι πως δεν αντιμετώπιζα και το «χλευασμό», αλλά εκεί θυμόμουν τα λόγια του πατέρα μου «Τη μηλιά που έχει μήλο βαράνε» και συνέχιζα. Δεν μετανιώνω. Αυτά τότε. Δεν είμαι έτσι τώρα. Έχει μετατεθεί το βάρος του ενδιαφέροντός μου. Τώρα πια προτιμώ να είμαι εν γνώσει μου δυστυχισμένη παρά εν αγνοία μου ευτυχισμένη”.
Με τι κατορθώσατε να συμφιλιωθείτε;
“Θα ακουστεί αφελές, αλλά με τη διατροφή μου. Υπήρξε πλήγμα στη ζωή μου. Έχω ζήσει δυστυχισμένες στιγμές εξαιτίας της. Είχα βουλιμικές εξάρσεις, δεν πήγαινα πουθενά μήπως και δω φαγητό και φάω, έχω υποφέρει… Κάποιος, όταν πεινάει, σηκώνεται και τρώει. Εγώ άρχιζα να αναρωτιέμαι: Παχαίνει αυτό που θα φάω; Κι αν φάω, πόσο καιρό δεν θα τρώω; Από τα 15 μου ξεκίνησε αυτό και αρνιόμουν να ζητήσω βοήθεια. Να δεχτώ πως είμαι άρρωστη, πως μπορεί να χρειαστώ τη βοήθεια ειδικού”.
Ο καθρέφτης είναι πάντα ο μεγάλος αντίπαλος;
“Αν ξεπεράσεις τη ρυτίδα τότε πολύ πιο εύκολα φτάνεις στην ψυχή. Και όταν λέω ρυτίδα μιλάω για τη ματαιοδοξία, τα υπαρξιακά, την απόκρυψη της αλήθειας, τα δεν παραδέχομαι… Την ψυχή σου οφείλεις να την αγαπάς και για να συμβεί αυτό μέσω του καθρέφτη δεν πρέπει να σε θαμπώνει η εικόνα σου, και ειδικά αν αυτή δεν σου αρέσει. Φτιάχνω λοιπόν μέχρι ενός σημείου την εξωτερική μου εμφάνιση ώστε να μπορώ να ασχοληθώ με το πιο μέσα. Τώρα, τι σημαίνει φτιάχνω, για τον καθένα είναι άλλο θέμα. Πάντως εγώ γουστάρω τον εαυτό μου χωρίς μακιγιάζ έτσι όπως είμαι στα 57 μου”.

Read More

And More