Ο Μιχάλης Χατζηγιάννης στο TLIFE: «Η ευαισθησία δεν είναι εμπόδιο, είναι δύναμη» – Η επιστροφή στον Λυκαβηττό

Μετρώντας πάνω από δύο δεκαετίες συνεχούς παρουσίας στη μουσική σκηνή, ο Μιχάλης Χατζηγιάννης συνεχίζει να γράφει τη δική του ξεχωριστή πορεία, με τραγούδια που έχουν σημαδέψει γενιές.

Με αφορμή την καλοκαιρινή του περιοδεία ανά την Ελλάδα που κορυφώνεται σε λίγες ημέρες (12/9) στον Λυκαβηττό, ο Μιχάλης Χατζηγιάννης μιλά στο TLIFE για τη σχέση αγάπης που έχει χτίσει με το κοινό του, αλλά και το πώς καταφέρνει να επιβιώνει όλα αυτά τα χρόνια στον «σκληρό» χώρο της μουσικής βιομηχανίας.

Μιχάλη, ακόμη ένα καλοκαίρι σε βρίσκει να περιοδεύεις ανά την Ελλάδα. Πόσους σταθμούς περιλάμβανε η φετινή σου περιοδεία και που θα σε δούμε ακόμα;

Ήταν ένα υπέροχο καλοκαίρι, με περισσότερους από 20 σταθμούς σε όλη την Ελλάδα. Κάθε συναυλία είχε τη δική της μαγεία, κάτω από το φως του φεγγαριού, με ένα κοινό γεμάτο ζωντάνια και κέφι. Σε κάθε πόλη η βραδιά κατέληγε σε μια μεγάλη γιορτή! Ξεχωριστή στιγμή για μένα ήταν στη Ρόδο, όταν στη σκηνή ανέβηκε η μικρή Μικαέλα με την κιθάρα της, μου θύμισε τον εαυτό μου παιδί, με την πρώτη μου κιθάρα, δώρο του πατέρα μου!
Μετά τον Λυκαβηττό στις 12 Σεπτεμβρίου, θα ακολουθήσουν στα τέλη του μήνα δυο συναυλίες στην πατρίδα μου, την Κύπρο. Την 1η Οκτωβρίου θα είμαστε στην αγαπημένη μου Θεσσαλονίκη, ενώ στις 11 Οκτωβρίου είναι προγραμματισμένη η μεγάλη μας συναυλία στο Λονδίνο.

Η φετινή περιοδεία περιλαμβάνει και τη συναυλία σου στον Λυκαβηττό. Τι σημαίνει για εσένα η επιστροφή για ακόμη μια φορά στον συγκεκριμένο χώρο;

Ανυπομονώ για τη βραδιά της 12ης Σεπτεμβρίου στον Λυκαβηττό. Έχουμε ετοιμάσει ένα πρόγραμμα που «ενώνει» αγαπημένα τραγούδια του παρελθόντος με τις πιο πρόσφατες επιτυχίες. Ο Λυκαβηττός είναι για μένα ένας χώρος ορόσημο, γεμάτος μνήμες και έντονα συναισθήματα. Κάθε φορά που ανεβαίνω σε αυτή τη σκηνή, νιώθω πως συναντιούνται η μουσική και η δύναμη του κοινού σε μια μοναδική εμπειρία.

Με τα τραγούδια σου έχεις σημαδέψει μια ολόκληρη γενιά. Πολλοί μάλιστα είναι εκείνοι που λένε ότι με τα δικά σου τραγούδια έχουν ζήσει χαρές, λύπες έρωτες, χωρισμούς, ταξίδια. Όταν πρωτοξεκίναγες περίμενες ότι θα είχες αυτή την πορεία;

Όχι δεν το προέβλεψα, κανείς δεν μπορεί να προβλέψει το μέλλον, άλλωστε θεωρώ χτίζεται και αυτό μέρα με τη μέρα, με δουλειά, αφοσίωση και επιμονή. Αισθάνομαι πραγματικά ευγνώμων που η μουσική μου βρήκε χώρο στις ζωές των ανθρώπων και έγινε κομμάτι των στιγμών τους, χαρούμενων και δύσκολων. Είναι το μεγαλύτερο δώρο που θα μπορούσα να φανταστώ!

Τα τελευταία χρόνια σε βλέπουμε να έχεις μπει δυναμικά και στα social media. Μπαίνεις στη διαδικασία να διαβάσεις σχόλια και μηνύματα ή προτιμάς να μην αναλώνεσαι σε αυτά;

Τα social media είναι ένας ζωντανός δίαυλος επικοινωνίας με τον κόσμο και χαίρομαι που μπορώ να έρχομαι πιο κοντά με τους ανθρώπους που αγαπούν τη μουσική μου. Διαβάζω συχνά τα σχόλια και τα μηνύματα, βλέπω τις αναρτήσεις και τα stories που με τόση αγάπη μοιράζεται ο κόσμος και αντίστοιχα, με την ίδια αγάπη τα μοιράζομαι με τη σειρά μου κι εγώ.

Οι καλλιτέχνες λένε ότι είναι ευαίσθητες ψυχές, ο χώρος της μουσικής όμως είναι σκληρός. Πόσο εύκολο είναι ένας άνθρωπος με ευαισθησίες να επιβιώσει σε έναν τέτοιο κόσμο;

Η ευαισθησία δεν είναι εμπόδιο, είναι δύναμη. Σε έναν κόσμο που, γενικότερα, χαρακτηρίζεται από σκληρότητα, αυτό που σε προστατεύει είναι να έχεις γερά θεμέλια, αξίες, βιώματα και εσωτερική ισορροπία. Εγώ είχα την τύχη να μεγαλώσω σε μια οικογένεια που μου έμαθε την αγάπη, τον σεβασμό και την αλήθεια, ακόμα και μέσα από τις δυσκολίες. Αυτά είναι τα «όπλα» που σε κρατούν όρθιο. Στο τέλος της ημέρας, η επιβίωση δεν είναι θέμα σκληρότητας, αλλά αυθεντικότητας· να μένεις πιστός στον εαυτό σου και να αναλαμβάνεις το κόστος των επιλογών σου.

Το ντουέτο σου με τον Χρήστο Μάστορα αγαπήθηκε από το κοινό από την πρώτη στιγμή. Υπάρχει τελικά συνταγή για να γίνει ένα τραγούδι επιτυχία;

Η αλήθεια είναι πως δεν υπάρχει συνταγή για την επιτυχία. Η επιτυχία προκύπτει από έναν συνδυασμό παραγόντων και, βέβαια, αυτό που παίζει καθοριστικό ρόλο είναι η χημεία μεταξύ των ανθρώπων. Ο Χρήστος είναι ένας αγαπημένος πια φίλος και εξαιρετικός καλλιτέχνης με τον οποίο από την πρώτη στιγμή που συναντηθήκαμε αισθανθήκαμε όμορφα, διασκεδάσαμε, γελάσαμε, χορέψαμε και αυτή η διάθεση πέρασε και στον κόσμο!

Δεδομένου ότι είσαι και δημιουργός πέρα από ερμηνευτής, πώς επιλέγεις ποια τραγούδια θα επιλέξεις εσύ και ποια θα δώσεις σε κάποιον άλλον καλλιτέχνη;

Πολλές φορές η απόφαση έρχεται αυθόρμητα, σχεδόν από την πρώτη στιγμή. Μπορεί να διαβάσω έναν στίχο ή να παίξω μια μελωδία στο πιάνο και αμέσως να σκεφτώ τη φωνή ενός συγκεκριμένου καλλιτέχνη. Έτσι έγινε με την Άλκηστη Πρωτοψάλτη και το «Νικητές Χαμένοι». Από την πρώτη νότα, σκέφτηκα τη χροιά της, την πήρα τηλέφωνο και μέσα από το τραγούδι αυτό ξεκίνησε μια συνεργασία που εξελίχθηκε σε μια υπέροχη φιλία.

Υπάρχουν βέβαια και οι φορές που ένας καλλιτέχνης με αναζητά για μια σύνθεση ή ένας στιχουργός μου εμπιστεύεται το έργο του. Θυμάμαι χαρακτηριστικά την Ελεάνα Βραχάλη να μου φέρνει στίχους και λίγα λεπτά αφότου είχε φύγει από το σπίτι μου, να την καλώ με τη σειρά μου να επιστρέψει γιατί είχα ήδη γράψει τη μουσική! Αυτές οι στιγμές είναι η μεγαλύτερη χαρά της δημιουργίας, αυθόρμητες και συγκινητικές.

Μετά το τέλος των συναυλιών σου ποια είναι τα σχέδιά σου;

Μετά το τέλος της περιοδείας, θα ακολουθήσουν λίγες μέρες ξεκούρασης και έπειτα ξεκινά μια νέα δημιουργική περίοδος, με πολλά όμορφα «κεφάλαια» που θα σας τα αποκαλύψω σε επόμενη συνάντησή μας. Άλλωστε, κάθε τέλος ανοίγει τον δρόμο για μια νέα αρχή.

Φωτογραφίες: NDP