Ο Ρένος Ρώτας στο TLIFE: Το παιδικό μιούζικαλ, η σκηνή που τον συγκινεί και η τρυφερή αναφορά στη σύντροφό του

Με αφορμή το ξεκίνημα του θεατρικού μιούζικαλ το «Κοριτσάκι με τα Σπίρτα», ο Ρένος Ρώτας μίλησε αποκλειστικά στο TLIFE με εξομολογητική διάθεση. Ο γνωστός ηθοποιός, που ξεκινάει παραστάσεις αυτό το Σάββατο 20 Δεκεμβρίου μαζί με ένα σημαντικό καστ ηθοποιών, μιλάει για την αγάπη που δε χάνεται, τη στιγμή που συγκινείται στην παράσταση, ενώ κάνει και μια τρυφερή αναφορά στη σύντροφό του.

Τι ήταν αυτό που σε άγγιξε περισσότερο όταν διάβασες πρώτη φορά το «Κοριτσάκι με τα Σπίρτα: Το Μιούζικαλ» και σε έκανε να πεις αμέσως «ναι»;

Είχα σχεδόν αποφασίσει πως θέλω να είμαι κομμάτι της συγκεκριμένης δουλειάς πριν διαβάσω το κείμενο, χάρη στους υπέροχους συνεργάτες που την απαρτίζουν. Όταν διάβασα βέβαια και το κείμενο ήμουν πλέον σίγουρος γιατί αποτελεί προσωπική κατάθεση της Βάσιας Αργέντη και ψιθυρίζει στις τρυφερές χορδές της ψυχής μου. Φυσικά απόλαυσα, κατά την ανάγνωση, και τον καλογραμμένο ρόλο που ζήτησε από εμένα να δεχθώ για να ερμηνεύσω.

Το έργο μιλά για την αγάπη που δεν χάνεται ποτέ, απλώς αλλάζει μορφή. Τι σημαίνει για σένα προσωπικά αυτή η φράση;

Καθώς προέρχομαι από οικογένεια επιστημόνων, η σκέψη μου πάει στην αρχή διατήρηση της ενέργειας που γκρόσο μόντο αναφέρει ακριβώς αυτό. Έτσι και η αγάπη αλλάζει μορφές έκφρασης χωρίς να λιγοστεύει, παραμένει στον κόσμο και μεταφέρεται από ένα πρόσωπο σε ένα άλλο. 

Η ένταση αυτής αυξομειώνεται. Εννοείται είναι κουραστικό να παράγεις αγάπη σε μεγάλο βαθμό όπως δεν γίνεται να παράξεις κινητική ενέργεια χωρίς κόστος. Για αυτό και είναι σημαντικό για μένα το συγκεκριμένο μήνυμα του έργου, καθώς παρακινεί για κάτι αληθινό και ωφέλιμο σε έναν κόσμο που όλα θέλουμε να γίνονται αυτόματα-αυτοματοποιημένα και χωρίς κόπο. 

Σε μια εποχή που όλα τρέχουν γρήγορα, πόσο ανάγκη έχουμε –πιστεύεις– από ιστορίες με τρυφερότητα, φως και ελπίδα;

Έχουμε ανάγκη από ιστορίες που μπορούν να μετακινήσουν τον άνθρωπο σε μια καλύτερη εκδοχή του εαυτού του. Μακάρι να καταφέρουμε να ευαισθητοποιήσουμε έστω και ένα παιδί ή έναν γονέα να λειτουργήσει με γνώμονα την αγάπη. Πλέον υπάρχει έντονη αναλγησία απέναντι στην βία και άνθηση του αμοραλισμού για αυτό πρέπει ειδικά στα παιδιά να δίνουμε ερεθίσματα τρυφερότητας, αγάπης, αλληλεγγύης, σεβασμού και να τα σπρώξουμε προς αυτή την κατεύθυνση.

Πώς ήταν για σένα η εμπειρία ενός μιούζικαλ γεμάτου τραγούδι και συναίσθημα; Σε βγάζει από τη ζώνη άνεσής σου ή σε «ανοίγει» δημιουργικά;

Δυσκολεύτηκα αρκετά, αλλά επειδή δουλέψαμε μεθοδικά και οργανωμένα η δυσκολία μετατράπηκε σε συνήθεια ή συνήθεια σε ευκολία και η ευκολία σε χαρά!

Είμαι γεμάτος από δημιουργική κούραση και παρ´ όλα αυτά δεν ανυπομονώ να ξεκουραστώ αλλά ανυπομονώ να μοιραστώ αυτή την δουλειά με μικρούς και μεγάλους.

Υπάρχει κάποια σκηνή ή στιγμή της παράστασης που σε συγκινεί ιδιαίτερα, ακόμα κι αν την έχεις ζήσει πολλές φορές στις πρόβες;

 Υπάρχει ένα σημείο που ο ήρωάς μου απευθύνεται στο κοριτσάκι με τα σπίρτα και του λέει «μη ξεχνάς, όταν γελάς θα είμαι εκεί.» Αυτή η υπόσχεση με συγκινεί κάθε φορά και καταπιέζομαι να μην δακρύσω γιατί δεν ταιριάζει στη στιγμή. 

Το έργο απευθύνεται τόσο σε παιδιά, όσο και σε ενήλικες. Τι πιστεύεις ότι παίρνει μαζί του ένας μεγάλος θεατής φεύγοντας από το θέατρο;

Είναι η ευκαιρία του μεγάλου θεατή, με αφορμή την ιστορία να μπολιάσει το παιδί του με όμορφες αξίες που θα του είναι χρήσιμες στην ζωή και να κρατήσει τα όμορφα μηνύματα που θέλουμε να μεταδώσουμε και στην υπόλοιπη ζωή του παιδιού του. 

Τα Χριστούγεννα είναι συνδεδεμένα με μνήμες, οικογένεια και συναισθήματα. Πώς τα ζεις εσύ και τι θέση έχουν στη ζωή σου;

Εγώ για πολλά χρόνια τα είχα συνδεδεμένα με την οικογένεια, τα τραπέζια, τις επισκέψεις και τα γλυκά, πλέον έχει επικρατήσει το θέατρο, το πρόγραμμα, η διατροφή και η δουλειά. Μου αρέσει που ο κόσμος τιμά τις γιορτές το θέατρο. Είναι ανταμοιβή για τον κόπο και για την στέρηση των δικών μου οικογενειακών στιγμών. Απολαμβάνω τον λίγο ελεύθερο χρόνο που μένει για να τον μοιραστώ με ουσιαστικό τρόπο με αγαπημένους ανθρώπους.

Αν έπρεπε να περιγράψεις την παράσταση με τρεις λέξεις που θα «μιλήσουν» σε μια γυναίκα αναγνώστρια, ποιες θα διάλεγες;

Τρυφερότητα, μοιράζομαι, αισιοδοξία…

Ποια μικρά «φώτα» –όπως αυτά του έργου– σε κρατούν αισιόδοξο στην καθημερινότητά σου;

Έχω έναν σημαντικό πυρήνα από φίλους που μοιραζόμαστε εδώ και 20 χρόνια όμορφες στιγμές και συνεισφέρουν στην αισιοδοξία, μαζί με μια απίστευτη οικογένεια που με μεγάλωσε και με στηρίζει σε ότι κάνω. Έχω μια σύντροφο που συμπορευόμαστε με ουσιαστική και αληθινή αγάπη. Έχω ένα όμορφο και οργανωμένο σπίτι που κάθε φορά όταν έρχεται η στιγμή να ξεκουραστώ μου προσφέρει ηρεμία.

Και πρόσφατα υιοθέτησα έναν γάτο που είχε ανάγκη από ένα σπίτι και η συντροφιά του είναι ευτυχία. 

Τι θα ήθελες να ψιθυρίσει ένας θεατής στον εαυτό του, βγαίνοντας από το Θέατρο Αθηνών μετά την παράσταση;

Όταν μοιράζεις αγάπη εκείνη πολλαπλασιάζεται.

Λίγα λόγια το έργο:

Η συγκινητική, φωτεινή και γεμάτη ελπίδα θεατρική παράσταση, εμπνευσμένη από το κλασικό παραμύθι του Χανς Κρίστιαν Άντερσεν — με μια νέα, απρόσμενη πνοή.

Η μικρή Λιζία, το “κοριτσάκι με τα σπίρτα”, μεγαλώνει σε έναν κόσμο δύσκολο και σκληρό, αλλά εκείνη αναζητά τη ζεστασιά και την αγάπη. Μέσα από ονειρικές συναντήσεις, φαντασμαγορικά οράματα, τραγούδια γεμάτα φως, αλλά και χιουμοριστικούς διαλόγους με εμπόρους, περαστικούς και φίλους, μαθαίνει ότι η αγάπη… ποτέ δεν χάνεται — απλώς αλλάζει μορφή.

Μαζί της, ο Λυσιέν, ένα αγόρι με καρδιά γεμάτη όνειρα, το ζευγάρι που πιστεύει στα θαύματα, και ένας σοφός παππούς που αποκαλύπτει το πιο γλυκό μυστικό:

«Το κοριτσάκι με τα σπίρτα δεν έσβησε ποτέ — έγινε φως μέσα στους ανθρώπους».

Ένα μιούζικαλ με πολύ τραγούδι, γέλιο, συναίσθημα και χριστουγεννιάτικη μαγεία, που μας θυμίζει πως: “Όταν μοιράζεσαι την αγάπη, ο κόσμος γελά ξανά!”.