Ο Θανάσης Βισκαδουράκης άνοιξε την καρδιά του στο TLIFE, με αφορμή τη θεατρική παράσταση «Ταξίδι στην Ανθοχώρα» που ξεκινά από τις 19 Οκτωβρίου και κάθε Κυριακή στις 11.15 π.μ. στο Θέατρο Αθηνών. Πρόκειται για μουσικοθεατρική διαδραστική παράσταση με οικολογικές ανησυχίες, που απευθύνεται κυρίως σε παιδιά σε κείμενο-σκηνοθεσία Βάσιας Αργέντη.
ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ
Σε λίγες ημέρες πρόκειται να ανέβει η θεατρική παράσταση «Ανθοχώρα», μια παράσταση που παράσταση με πολύ δυνατά μηνύματα γύρω από την καταστροφή του περιβάλλοντος. Πείτε μου λίγα λόγια για το έργο.
Να ευχηθώ να έχουμε μια όμορφη σεζόν. Το «Ταξίδι στην Ανθοχώρα» είναι ένα έργο καρδιάς για το περιβάλλον και την υπέροχη φύση μας,όπως λέει η συγγραφέας και σκηνοθέτης του έργου μας Βάσια Αργέντη.
Το έργο μας πραγματεύεται την οικολογική καταστροφή και το πώς εμείς οι άνθρωποι μικροί-μεγάλοι, μπορούμε να προστατεύσουμε το περιβάλλον μας. Η φύση όμως, τα λουλούδια Δεν περιμένουν τους ανθρώπους, παίρνουν την πρωτοβουλία για την επικείμενη καταστροφή που έρχεται και ταξιδεύουν σε έναν άλλο πλανήτη. Τον πλανήτη ανθοχώρα…
Ανάμεσα στους υπέροχους ήρωες μας την μαργαρίτα, την τριανταφυλλιά ,τον ήλιο, Και τον σοφό γέρο πλάτανο εμφανίζεται ένα εξωτικό, ο μπερδεψούρας, Που τους ανατρέπει τις ισορροπίες δίνοντας ενεργό ρόλο και στους μικρούς μας θεατές που θα παρακολουθούν την παράστασή μας.
Η παράσταση απευθύνεται κυρίως σε παιδιά και συνήθως λένε ότι τα παιδιά είναι το πιο δύσκολο κοινό. Είναι για εσάς μια πρόκληση να παίζεται μπροστά σε παιδιά και ειδικά σε μια τέτοια παράσταση που δίνει ενεργό ρόλο σε αυτά;
Δεν ξέρω αν είναι πρόκληση να παίζω μπροστά στα παιδιά, αυτό που σίγουρα ξέρω και το έμαθα από τα παιδιά -συν το ότι είμαι μπαμπάς- είναι να είμαι αληθινός όπως είναι τα παιδιά. Να είμαι ο εαυτός μου, να μην έχω δεύτερες σκέψεις, να είμαι κοντά τους, να μην βαριέμαι να μην τα κοροϊδεύω, να είμαι παρών να έχω την ψυχή μου καθαρη όπως τα παιδιά. Εν ολίγοις να είμαι παιδί.
Το κείμενο αναφέρεται στην οικολογική καταστροφή. Είναι αυτό ένα θέμα για το οποίο μιλάτε και στον γιο σας;
Δεν μιλάω μόνο στον γιο μου, αλλά πρωτίστως και στον ίδιο μου τον εαυτό. Ότι είναι άμεση προτεραιότητα η προστασία του περιβάλλοντος, η οικολογική συνείδηση, η ανακύκλωση. είναι υποχρέωσή μας είναι παιδεία,είναι στάση ζωής να αγαπάμε τη φύση το περιβάλλον. Γιατί πολιτισμένος άνθρωπος είναι αυτός που προστατεύει το περιβάλλον, το αγαπάει, το νοιάζεται. Ο πολιτισμός μιας χώρας φαίνεται από τους δημόσιους χώρους.
Στις συζητήσεις που κάνετε με τον γιο σας, υπάρχουν «δύσκολες» ερωτήσεις που δεν ξέρετε πώς να διαχειριστείτε;
Τα παιδιά κάνουν ερωτήσεις, ρωτούν, θέλουν να μάθουν και είναι φυσιολογικό. Βλέπουν, παρατηρούν, ακούνε, και εκτός σπιτιού και εντός σπιτιού. Εμείς από τότε που γεννήθηκε, έως και σήμερα που μιλάμε, είμαστε συνεχώς δίπλα του. Έχουμε καταφέρει μέχρι τώρα να επικοινωνούμε μαζί του, να μας μιλάει, και να τον ακούμε, να μας ρωτάει ακόμα και να του απαντούμε. Δεν του λέμε άλλα το πρωί και άλλα το βράδυ. Όπως μου είπε και ένας γέροντας “ο καλός γονιός διορθώνει το παιδί του, ο πολύ καλός διορθώνει τον εαυτό του, για χάρη του παιδιού του”.
Είστε ένας άνθρωπος που παρά τις δυσκολίες που έχετε περάσει, και έχετε μιλήσει ανοιχτά γι’ αυτές, μου δίνετε την εντύπωση ότι πάντα προσπαθείτε να δείτε τη θετική πλευρά των πραγμάτων. Aυτό πώς το καταφέρνετε;
Δεν έχω καταφέρει και τίποτα το σπουδαίο. Αγωνίζομαι, όπως αγωνίζεται όλος ο κόσμος. Η ίδια η ζωή μας διδάσκει να μην παραλύουμε μπροστά στην αναποδιά, γιατί είναι υποταγή. Τη ζωή μπορεί να τη ζήσει κανείς μόνο πηγαίνοντας προς τα εμπρός. Αν χάνουμε τον καιρό μας ψάχνοντας δικαιολογίες στο παρελθόν, ποτέ δεν θα καταφέρουμε να διανύσουμε τον δρόμο που μας οδηγεί στα μικρά εν αρχή όνειρά μας. Όσο παραπονιέσαι δεν δρας και όσο δρας, δεν παραπονιέσαι. Ο Θεός δεν αφήνει κανέναν αβοήθητο…
Ο κόσμος όλα αυτά τα χρόνια δείχνει μια τεράστια αγάπη προς το πρόσωπό σας, πολλοί σας θεωρούν δικό τους άνθρωπο. Τι πιστεύετε ότι είναι αυτό που βλέπουν σε εσάς και σας έχουν ξεχωρίσει;
Κανονικά θα έπρεπε να ρωτήσετε τους ίδιους και όχι εμένα. Όμως, η αγάπη που εισπράττω από τον κόσμο για μένα, είναι ευλογία Θεού, είναι θείο δώρο, και όσο περνάνε τα χρόνια όλο και δυναμώνει. Με νιώθουν δικό τους παιδί. Με νιώθουν οικογένειά τους. Αγωνίζομαι όπως αγωνίζονται και αυτοί και ότι κανείς μας δεν πρέπει ποτέ του μα ποτέ του, να ξεχνάει από εκεί που ξεκίνησε.
Το μεγαλύτερο άγχος ως γονιός ποιό είναι;
Με αυτά που ζω ακούω και βλέπω γύρω μου, προσεύχομαι κάθημερινα ο Θεός να του δίνει υγεία. Να μη χάσει ποτέ το χαμόγελό του ακόμα και το παιχνίδι. Ότι η ζωή είναι ωραία. Ότι η μαμά και ο μπαμπάς θα είναι για πάντα δίπλα σου.
Με τη σύζυγό σας είστε αρκετά χρόνια μαζί. Τελικά υπάρχει μυστικό για έναν επιτυχημένο γάμο;
Μυστικά γάμου δεν νομίζω ότι υπάρχουν. Υπάρχει όμως ο σεβασμός, η κατανόηση, ο διάλογος. Ο κοινός μας στόχος να έχουμε μια ευτυχισμένη οικογένεια, να γελάμε, να παίζουμε, να δημιουργούμε, να συζητάμε, να είμαστε συνέχεια μαζί, να μην αφήνουμε να να μας επηρεάζουν η αρνητικότητα, η καθημερινή ψυχοφθόρα ρουτίνα, οι δυσκολίες, οι παρεμβάσεις τρίτων, όπως και τα βάσανα των άλλων. Γιατί όλα εξαρτώνται από εμάς. Δεν υπάρχει τίποτα πιο ιερό από τη λέξη οικογένεια…
Στα δύσκολα, πέρα από τη σύζυγό σας, ποιός είναι ο πρώτος άνθρωπος στον οποίο θα απευθυνθείτε για να ζητήσετε μια συμβουλή;
Ανάλογα τη δυσκολία και το θέμα της το οποίο είναι. Εννοείται ότι θα απευθυνθώ πρώτα στη σύζυγο, στους φίλους μου, αλλά και στους πατέρες Αλλά και στους πατέρες της εκκλησίας μας.
Αν μπορούσατε να συναντήσετε ξανά τον μικρότερο εαυτό σας, τι θα του λέγατε;
«Ρε μάγκα μπράβο σου… είσαι ωραίο αλάνι. Είσαι δικός μας…»
ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ