Το συγκινητικό γράμμα της Sunny Μπαλτζή για το χαμό της φίλης της!

Η Sunny Μπαλτζη θρηνεί για τον χαμό της καλής της φίλης Έμμυς. Το κενό που άφησε ο θάνατός της είναι μεγάλο και δυσαναπλήρωτο. Η γνωστή στιχουργός και συνθέτης μοιράστηκε τον πόνο της και τις σκέψεις της με τους φίλους της στο facebook, γράφοντας ένα συγκινητικό γράμμα για την μεγάλη της απώλεια.

Διάβασε το γεμάτο συναισθήματα γράμμα της Sunny για την φίλη της:

Είχες στυλ. Ήσουν έντιμη, πρόθυμη, συμπονετική, αξιοπρεπής.

Ήσουν επίσης η μνήμη της παρέας. Θυμόσουν τα πάντα με συγκλονιστικές λεπτομέρειες. Πότε πήγαμε σε ένα μέρος, με ποιους ήμασταν, τι αστείο συνέβη, τι ατάκα είπα, τι φορούσε η Έφη, η Κασσάνδρα, η Μίνα. Από που ήξερα τους άγνωστους ανθρώπους που με χαιρετούσαν εγκάρδια…

Τι θα κάνω χωρίς εσένα τώρα; Θα με φάει το αλτσχάιμερ, δεν θα ξέρω ποιος είναι ποιος, θα τα κάνω μπάχαλο! Παρατηρούσες τα γεγονότα αλλά και τις σκιές στα μάτια μας, την θλίψη.

Πάντα καταλάβαινες τι κρύβουμε, ακριβώς επειδή νοιαζόσουν ειλικρινά. Με σιγουριά μπορώ να το πω. Ήσουν ο καλύτερος άνθρωπος που γνώρισα στην ζωή μου, με έκανες, μας έκανες όλους καλύτερους ανθρώπους. Πετούσες κοντά μας πάντα στις δύσκολες στιγμές, στεκόσουν αθόρυβα, διακριτικά, ήσουν πάντα εκεί για να μας στηρίξεις και να μας παρηγορήσεις. Έφυγες νωρίς. Πόσο μίζερη ήταν η ζωή μαζί σου! Δεν σου έδωσε τίποτα από όσα σου άξιζαν! Και ας τα έδινες όλα εσύ. Ωστόσο είμαι σίγουρη πως το σύμπαν έχει σημαντικότερα σχέδια για σένα.

Σου το είχα πει και σένα ότι ήσουν ένας άγγελος. Ακόμη και η καταπληκτική σιλουέτα σου συναινούσε σε αυτό.

Να διαλέξουμε ένα τατουάζ να μου ταιριάζει μου είπες στο νοσοκομείο… να το χτυπήσω όταν βγω από εδώ…

Μια νεράιδα… καλύτερα έναν άγγελο σου είπα!

Ο φίλος μας ο Γιάννης ο Λεουνάκης έκανε πως γελούσε. Σου κρατούσαμε από ένα χέρι και εσύ χαμογελούσες ξαπλωμένη και με έσφιγγες πότε πότε να κρατηθείς.

Και εγώ το μόνο που ήθελα ήταν να σε τραβήξω και να φύγουμε μακριά. Να πετάξω τον ορό και τον αναπνευστήρα, να σου ρίξω ένα παλτό στην πλάτη να φύγουμε από εκείνο το φρικτό δωμάτιο. Γιατί ήξερα, όλοι ξέραμε και χαμογελούσαμε και κλείναμε τα μάτια και καταπίναμε τα δάκρυα για να μην καταλάβεις.

Λες και εσύ δεν ήξερες…

Το “MY IMMORTAL” είχες αναρτήσει τελευταίο τραγούδι στο profile σου εξυπνούλα μου. Γιατί ήσουν ένας Άγγελος… Έτσι έμεινες εκεί στα σεντόνια. Έπρεπε να πετάξεις σε ανώτερα επίπεδα ύπαρξης, να δραπετεύσεις από τον πόνο και τις μικρότητες του κόσμου αυτού.

Είχες χαρεί τόσο σε εκείνη την συνάντησή μας, κατάφερνες και μιλούσες και γελούσες και όλοι απορούσαν πώς ξαφνικά βρήκες τόση δύναμη. Έτσι έκλεισες τα μάτια, χαμογελώντας…

Εμμάκι μου… ανεμίζεις στο μυαλό μου, μαζί με τα ξανθά σου μακριά μαλλιά με τα μπουκλάκια (και ας τα έχασες και αυτά) όπως σε εκείνο το ταξίδι στους Φούρνους που ήμασταν όλες οι φίλες μαζί, κοιτώντας τις νύχτες την θάλασσα. Με χαρές και με κάτι λύπες για τα ασήμαντα. Και αφού όλες πήραν τον δρόμο τους, μείναμε οι δύο μας… παρεάκι! Σε έπαιρνα τα βράδια με το αυτοκίνητο και περιπλανιόμασταν σε δρόμους και μπαρ, χανόμασταν σε συζητήσεις, χορεύαμε, ροκάραμε και έτσι περνούσαν οι μέρες! Ακόμη ένα άσκοπο βράδυ λέγαμε στο τέλος.

Αλίμονο που να το φανταστώ, δεν το ήξερα τότε, δεν το κατάλαβα, ούτε το είπα μετά ποτέ, ότι να… κάθε φορά που λέω για ευτυχία εκείνη η εικόνα μου έρχεται στο μυαλό. Κοίτα κάτι περίεργα πράγματα! Αυτό ήταν η ευτυχία… Δύο κορίτσια, μεθυσμένα από όνειρα μέσα στην νύχτα να ψάχνουν για την ευτυχία…

Αυτό τον ενάμιση χρόνο που πάλεψες, στον σιωπηλό μοναχικό σου αγώνα στα νοσοκομεία και τις χημειοθεραπείες, ή ακόμη και στις κοσμικές μας συναντήσεις σ’ αγάπησα ακόμη πιο πολύ. Σε αγάπησα για την ανωτερότητα και την δύναμή σου. Ακόμη και στο κρεβάτι του πόνου για εμάς ανησυχούσες και το έκανες το θαύμα σου! γνώρισες τον ξάδερφό σου στην αγαπημένη σου νοσοκόμα και πριν λίγες μέρες παντρευτήκαν. Πόσο συγκινητικό! έκανες 2 ακόμη ανθρώπους ευτυχισμένους λίγο πριν φύγεις από αυτή την ζωή…

Αυτός ήταν ο ρόλος σου τελικά!

Αυτές οι βρεγμένες με δάκρυα λέξεις αγαπημένη, ας γίνουν σύννεφα λευκά, να ταξιδέψεις απόψε, απαλά…

Μετά από τον χαμό σου ποτέ ξανά δεν θα είμαι ίδια.

Καθώς θα φεύγεις γύρισε λίγο να με δεις…

Καλό ταξίδι καλό μου!

Καλό ταξίδι βασανισμένο μου κορμάκι

Καλό ταξίδι χιλιοτρυπημένα μου χεράκια… ντελικάτα

Καλό ταξίδι μάτια μου πράσινα, τεράστια, απορημένα

Καλό ταξίδι, γλυκό μου χαμογελάκι.

Θα είσαι πάντα στην καρδιά μου και στις καρδιές όλων μας. Χαμογελαστή καλόκαρδη, ανιδιοτελής… Να δώσεις κουράγιο από εκεί πάνω στην μανούλα σου και την λατρεμένη σου αδερφή Φανή που ήταν πάντα δίπλα σου και είναι τώρα απαρηγόρητη.

Στερνό αντίο κοριτσάκι!

Εκεί που πας θα βρεις τον μπαμπά σου και άλλους φίλους, πολλούς. Την Καίτη που έφυγε πέρυσι, τον Γιώργο Νικολαΐδη τον κιθαρίστα. Να μου τον φιλήσεις και να του πεις να σου παίξει ένα τραγούδι, ότι γουστάρεις…

Σιχάθηκα πια τους αποχαιρετισμούς… ”