Πολλοί γονείς ανησυχούν για την ώρα που τα παιδιά τους θα νιώσουν για πρώτη φορά ερωτευμένα. Κύριο άγχος τους τις περισσότερες φορές είναι να μην πληγωθούν τα… εφηβάκια τους, αλλά και να φροντίσουν να έχουν μια “ανοιχτή” σχέση μαζί τους, ώστε να καταφέρουν να τα βοηθήσουν και να τα συμβουλεύσουν εκείνη την κρίσιμη ώρα. Για αυτό και η ψυχοπαιδαγωγική σύμβουλος Χρυσούλα Μαυράκη μιλά για τα πρώτα ερωτικά σκιρτήματα στην εφηβεία, αλλά και πώς μπορούν οι γονείς να διαχειριστούν την ερωτική απογοήτευση των παιδιών τους:
Η εφηβεία είναι η ηλικία της σεξουαλικής αφύπνισης του παιδιού και της ταυτοποίησής του. Οι ορμόνες δουλεύουν ασταμάτητα για να ολοκληρώσουν την ωρίμαση των αναπαραγωγικών οργάνων και η ενηλικίωση απέχει μια… αναπνοή.
Σε αυτά τα δύσκολα και ταυτόχρονα υπέροχα χρόνια, ο έφηβος αρχίζει να ενδιαφέρεται για το άλλο φύλο και θέλει οπωσδήποτε να αρέσει και να είναι επιθυμητός για να νιώθει καλά. Ο έρωτας χτυπά την πόρτα και τα πρώτα αθώα φλερτ ξεκινούν. Στην πρώτη φάση της εφηβείας, οι σχέσεις είναι εντελώς επιδερμικές, σύντομες και αβλαβείς. Πλησιάζοντας, όμως, τη μέση και κυρίως προς το τέλος της εφηβείας και την ενηλικίωση, το αίσθημα γίνεται διαρκέστερο, μονιμότερο και δυνατότερο. Ο έφηβος αγαπά με τη δύναμη και την ορμή του ενήλικα και μάλιστα σε μεγαλύτερο βαθμό, γιατί έχει όλη την ένταση του νεοφώτιστου και του αρχάριου.
Τι γίνεται, όμως, όταν το αίσθημα δεν βρίσκει πια ή δεν βρήκε ποτέ ανταπόκριση; Όλοι θυμούνται τα δάκρυα, τα πονεμένα άσματα, τις άυπνες νύχτες, τα ταλαιπωρημένα βιβλία ή και θρανία που μοιράστηκαν τον πόνο της άτυχης αγάπης! Όλοι γνωρίζουν, επίσης, ότι ο πόνος αυτός ξεπερνιέται, νέα ενδιαφέροντα ξεκινούν και η ανάμνηση μένει για να γλυκάνει αργότερα την τρίτη ηλικία μας .
Οι γονείς θα πρέπει να είναι υποστηρικτικοί προς το παιδί, να δείχνουν την κατανόηση και την ενσυναίσθησή τους και να το διαβεβαιώνουν πως το κατανοούν μεν, αλλά είναι βέβαιοι πως θα καταφέρει να το αντιμετωπίσει.
Όσο καλύτερη σχέση έχουμε δομήσει με το παιδί μας από την πολύ μικρή ηλικία, τόσο καλύτερα θα μας εμπιστευθεί το πρόβλημα και τα συναισθήματά του. Αν είμαστε μαζί του αυταρχικοί, προστατευτικοί ή αδιάφοροι, το παιδί θα προσπαθήσει να τα βγάλει πέρα μόνο του και μπορεί να πληγωθεί περισσότερο.
Γενικά, έχουμε πάντα το νου μας στο παιδί, χωρίς αυτό να γίνεται καταπιεστικά αισθητό, και θα ανησυχήσουμε αν οι αντιδράσεις του είναι υπερβολικές και ανοίκειες. Τότε, καλό θα είναι να προτρέψουμε το παιδί να δει έναν ειδικό, στον οποίο θα μιλήσει πιο εύκολα και “ανοιχτά” και θα ακούσει πιο αντικειμενικές παρατηρήσεις.
Ο έρωτας, ακόμη και με τα δάκρυα και τις πίκρες του, είναι υπέροχος. Αν το παιδί είναι ισορροπημένο, έχει αυτοεκτίμηση και αυτοσεβασμό, διαθέτει σταθερό φιλικό περιβάλλον και καλές επιδόσεις, θα ξεπεράσει την ερωτική απογοήτευση ομαλά. Αν το παιδί αντιδρά υπερβολικά, θα πρέπει να εξετάσουμε τις αδυναμίες του χαρακτήρα και της συμπεριφοράς και να το βοηθήσουμε να ενδυναμωθεί και να ισορροπήσει. Άλλωστε έρωτας είναι, θα περάσει!
