Ανάμεσα στη… λίστα επιθυμιών που μπορεί να ετοιμάζουν οι γονείς μετά το καλωσόρισμα της νέας χρονιάς, ένα από τα πιο συνηθισμένα “resolutions” τείνει να είναι ο ποιοτικός χρόνος που θέλουν να προσφέρουν στα παιδιά του, αλλά και η καθοδήγηση που θα τους δώσουν, ώστε να βρουν περισσότερο υγιείς τρόπους απασχόλησης σε σχέση με τη συνεχή ενασχόλησή τους με τα ηλεκτρονικά μέσα! Ειδικά όταν πρόκειται για παιδιά που διανύουν την εφηβεία, τότε τα πράγματα γίνονται λιγάκι πιο… απαιτητικά, μιας και οι αντιδράσεις είναι αρκετές και κάποιες φορές έντονες! Ωστόσο, υπάρχει μία λύση η οποία σύμφωνα με πρόσφατη έρευνα του Πανεπιστημίου Brigham μπορεί όχι μόνο να απασχολήσει εποικοδομητικά το “δύστροπο” εφηβάκι σου, αλλά και να δράσει με ιδιαίτερα θετικά αποτελέσματα στην ψυχολογία του μακροπρόθεσμα! Ποια είναι η απάντηση στο ερώτημά σου; Ο εθελοντισμός!
Προηγούμενες μετρήσεις, που έχουν λάβει χώρα ανά διαστήματα παγκοσμίως, έχουν αποδώσει κατά καιρούς συνολικά στατιστικά στοιχεία στα οποία φαίνεται πως το 55% των εφήβων απολαμβάνουν την εθελοντική εργασία. Πάνω σε αυτό το δεδομένο κινήθηκε και η τελευταία έρευνα που μελέτησε κατά πόσο οι αλτρουιστικές συμπεριφορές, ανεξαρτήτως μεγέθους και σημαντικότητας, μπορούν να αυξήσουν τα επίπεδα αυτοεκτίμησης στους εφήβους. Παρ’ όλα αυτά, σύμφωνα με τα ευρήματα, δεν έχει τον ίδιο αντίκτυπο κάθε είδος εθελοντισμού! “Προς μεγάλη μας έκπληξη, οι έφηβοι που βοήθησαν φίλους και μέλη της οικογένειάς τους δεν ανέφεραν την ίδια συναισθηματική αλλαγή” τονίζει η Δρ. Laura Padilla-Walker, καθηγήτρια ψυχολογία του Πανεπιστημίου Brigham και μία εκ των ερευνητών που πήραν μέρος στη μελέτη. Αντιθέτως, τα παιδιά που προσέφεραν βοήθεια σε αγνώστους ανέπτυξαν μεγαλύτερη αυτοπεποίθηση σε βάθος ενός έτους!
ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ
Για τις ανάγκες της έρευνας, η ομάδα εξέτασε τις περιπτώσεις 681 παιδιών στην εφηβική ηλικία, μεταξύ 11 και 14 ετών. Τα στοιχεία που μελετήθηκαν ήταν το πώς βοηθούσαν, μοιράζονταν και παρηγορούσαν άλλους και κατ’ επέκταση πως αυτές οι πρακτικές επιδρούσαν στην αυτοπεποίθησή τους. Από το 2008 έως το 2011, οι ερευνητές εξέταζαν τους συμμετέχοντες σε ετήσια βάση, παραθέτοντάς τους προτάσεις για να απαντήσουν, όπως: “Βοηθώ ανθρώπους που δεν γνωρίζω, ακόμη και όταν δεν μου είναι εύκολο” και “Βοηθώ εθελοντικά τους γείτονές μου” για να μετρήσουν τους διαφορετικούς τρόπους με τους οποίους οι έφηβοι ασχολούνται και υποστηρίζουν τους άλλους. Διαφορετικού τύπου προτάσεις, όπως “Είμαι ικανοποιημένος με τον εαυτό μου” και “Κάποιες φορές αισθάνομαι άχρηστος” βοήθησαν την ερευνητική ομάδα να εκτιμήσει τον αυτοσεβασμό των εφήβων.
Η Δρ. Laura Padilla-Walker εξηγεί πως τα ευρήματα της έρευνας προτείνουν την ύπαρξη ενός μοναδικού και ξεχωριστού ευεργετικού αποτελέσματος κατά τη διαδικασία που ένας έφηβος αποφασίζει να αφήσει την ασφάλειά του και να υποστηρίξει κάποιον που δεν γνωρίζει: “Η προσφορά βοήθειας σε αγνώστους είναι πολύ μεγαλύτερη πρόκληση από το να στηρίξεις ένα φίλο και όταν οι έφηβοι παίρνουν αυτό το ‘ρίσκο’ αισθάνονται πολύ πιο ικανοί”.
Για πολλά παιδιά, τα χρόνια της εφηβείας φέρνουν μαζί τους αρκετές κοινωνικές και συναισθηματικές προκλήσεις και αναταράξεις, όπως το να μαθαίνουν να λύνουν παρεξηγήσεις με φίλους, να αντέχουν την πίεση του σχολείου και των ομότιμων συμμαθητών τους, αλλά και να διαχειρίζονται την απόρριψη ως έννοια και κατάσταση. Αυτοί οι νέοι στρεσογόνοι παράγοντες μπορούν να ταράξουν την αυτοεκτίμησή τους. Βλέποντας τέτοιου είδους σημάδια στα παιδιά τους, οι γονείς μπορεί να ανησυχήσουν, μην γνωρίζοντας πώς να βοηθήσουν τα μικρά τους να εντεπεξέλθουν στα νέα δεδομένα. Γι’ αυτό και η Δρ. Padilla-Walker επισημαίνει πως στηρίζοντας τα παιδιά τους, ώστε να βρουν διεξόδους που θα ανεβάσουν την αυτοπεποίθησή τους είναι ιδιαίτερα σημαντικό για τους γονείς!
Μήπως, λοιπόν, ήρθε η ώρα να επεξεργαστείτε τις επιλογές σας και να βρείτε ποια θα ήταν η κατάλληλη εθελοντική ευκαιρία για το εφηβάκι στο σπίτι; Είτε βοηθώντας σε μια φιλοζωική εταιρία, είτε σε κάποιο κοινωφελή οργανισμό, με μια πράξη αλληλεγγύης ή παίρνοντας μέρος στις δράσεις μιας MKO, τα πλεονεκτήματα είναι πολλά!
ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ
